Mercedes SLK 200
Ουράνιο τόξο!Δεν πρόκειται για μετεωρολογικό, αυτή η SLK όμως είναι σίγουρα οπτικό φαινόμενο και μάλλον ήρθε για να υπενθυμίσει ποιος είναι ο αρχηγός στην κατηγορία των ρόουντστερ.
ΗΤΑΝ Μάρτιος του 1963 όταν παρουσιάστηκε ο αντικαταστάτης της Mercedes SL 190. Διά χειρός Πολ Μπρακ, οι Γερμανοί είχαν αποκαλύψει στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης την SL 230, ένα πολυτελές κάμπριο που είχε ένα τόσο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που αμέσως μετετράπη σε προσωνυμία του. Το ανοιχτό αμάξωμα έκλεινε κυριολεκτικά στεγανά, χάρη σε μια σκληρή οροφή με έντονες καμπύλες. Σύντομα το αρκτικόλεξο «SL»... καπελώθηκε από τη λέξη «παγόδα», κι έτσι έμειναν στην ιστορία τόσο αυτή η γενιά όσο και οι επόμενες δύο (η «250» το 1967 και η «280» το 1968) μέχρι το 1971, οπότε ήρθε και το τέλος της γραμμής παραγωγής ύστερα από 48.912 μονάδες.
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, η Mercedes «χτύπησε» και πάλι στην κατηγορία, με το λανσάρισμα της εντυπωσιακής τότε πρώτης γενιάς της SLK. Η μεταλλική αναδιπλούμενη οροφή αναμενόμενα αποτέλεσε για άλλη μία φορά σήμα κατατεθέν, κάνοντας τον όποιον αντίπαλο σε επίπεδο εμφάνισης να δείχνει πίσω. Με την πάροδο των ετών, facelift και το λανσάρισμα της δεύτερης γενιάς, η SLK είχε στην ουσία να ανταγωνιστεί, εκτός από την BMW Z4, το ανοιχτό Audi TT. Σήμερα, με δεκαπέντε χρόνια στην πλάτη και έχοντας σαφώς υιοθετήσει περισσότερο επίσημη παρά σπορτίφ ενδυμασία, η τρίτη ολοκαίνουργια SLK δείχνει να αποστασιοποιείται. Εννοείται πως η εξίσου μακρύρυγχη Z4 μπορεί, και μάλιστα με αξιώσεις, να σταθεί απέναντί της (μιλώντας αποκλειστικά για το παιχνίδι των εντυπώσεων), όμως το ΤΤ δε βγάζει ανάλογες ποσότητες... χλιδής. Και σε ό,τι αφορά τη Ζ4, λαμβάνοντας υπόψη ότι στη βάση των κινητήρων της συναντάμε τον ατμοσφαιρικό 2.5 με τους 204 ίππους (όσοι και της SLK 250), οι όποιες μεταξύ τους συγκρίσεις δεν έχουν θέση σε αυτές τις σελίδες.
Επιβλητική
Ανέκαθεν ήταν όμορφη, όπως και κάθε αυτοκίνητο του είδους, σήμερα όμως μαγνητίζει τα βλέμματα στο πέρασμά της. Η πρώτη εντύπωση είναι αυτή μιας μίνι SLS, και μάλιστα στην περίπτωσή μας με το εξωτερικό πακέτο AMG όχι τυχαία. Το καπό δε θα μπορούσε να είναι ομορφότερα μακρύτερο, η δε σφηνοειδής μάσκα κερδίζει τις εντυπώσεις από την πρώτη κιόλας ματιά. Η χρωμιωμένη γρίλια, πλαισιωμένη από τα ξεκάθαρα σχεδιαστικά φωτιστικά σώματα εμπρός, παραπέμπει σε εποχές προγενέστερες ακόμα και της Παγόδας, στις πρώτες SL της δεκαετίας του ’50.
Όπου λανσάρισμα και «χτύπημα». Στην πρώτη γενιά είδαμε τη μεταλλική αναδιπλούμενη οροφή. Στη δεύτερη το σύστημα Airscarf, που διέχεε θερμό αέρα πίσω από τα προσκέφαλα, για να μην «ξυλιάζουν» οι επιβάτες στην ανοιχτή εκδοχή. Σήμερα προαιρετικά η SLK διατίθεται, πέρα από την κλασική μεταλλική, και με πανοραμική γυάλινη οροφή, η οποία στην έκδοση Magic Sky Control μπορεί να σκουραίνει απλώς και μόνο με το πάτημα ενός κουμπιού! Αξίζει να αναφερθεί ότι η οροφή κατά την αποθήκευσή της (σε 20 δλ.) κλέβει μόλις 110 λίτρα από το χώρο αποσκευών, ο οποίος ακόμα κι έτσι διατηρεί αναλλοίωτα 225 λίτρα, τιμή άκρως ικανοποιητική. Στην πράξη, στο πορτ μπαγκάζ χωρούν με άνεση μια XL βαλίτσα και κάποια παρελκόμενα.
Συνολικά, η οπτική εικόνα δε θα μπορούσε να είναι αρμονικότερη, και εδώ δεν υπάρχουν «ναι μεν, αλλά», ούτε και κολοκυθόπιτες περί ορέξεως. Ο οδηγός κάθεται σχεδόν πάνω στον πίσω άξονα, σε ένα πλαίσιο με ζύγισμα στα όρια του ιδανικού (50,4/49,6 εμπρός/πίσω). Εμπρός του έχει ένα πιλοτήριο αδιαμφισβήτητης ποιότητας και φορτωμένο με κάθε είδους διακόπτη και χειριστήριο, σε βαθμό ωστόσο υπερθετικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όταν... ψάχνεις ένα συγκεκριμένο κουμπί. Ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα στάνταρντ σε αυτήν τη νέα SLK και ο διακόπτης «ECO», που ενσωματώνει τη λειτουργία Stop/Start, μιας που μιλάμε για τον τελευταίας γενιάς κινητήρα 1,8 λίτρων τεχνολογίας BlueEFFICIENCY. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη δική μας SLK με το αυτόματο κιβώτιο 7 G-Tronic, εννοείται πως πίσω από το τριάκτινο τιμόνι βρίσκονται τα paddle για τις αλλαγές ταχυτήτων στη χειροκίνητη επιλογή.
Ανατολικά της Πελοποννήσου
Ο δρόμος που ενώνει τη γέφυρα του Ισθμού της Κορίνθου με την Επίδαυρο, μήκους 58 χλμ., αποτελεί ιδανικό πεδίο για ένα οποιοδήποτε σπορ αυτοκίνητο. Ανηφορικός στο πρώτο μέρος του, φιδίσιος στο σύνολό του και ταυτόχρονα φαρδύς, φημολογείται ότι είναι η χαρά των μοτοσικλετιστών. Γιατί όχι και ενός πισωκίνητου ρόουντστερ, που από τα πρώτα χιλιόμετρα δείχνει να βολεύεται σ’ αυτήν την επιφάνεια;
Σημείο αναφοράς αποτελεί η θέση οδήγησης, κι αυτό όχι μόνο λόγω των εξαιρετικών σε στήριξη και άνεση καθισμάτων AMG με τα οποία ήταν εξοπλισμένο το αυτοκίνητο της δοκιμής. Η οπτική επαφή με τα τέσσερα άκρα του αμαξώματος είναι τέλεια, η διάμετρος της παχιάς στεφάνης του τιμονιού ιδανική για ακριβείς χειρισμούς, η επαφή με το δρόμο χάρη στο χαμηλά τοποθετημένο κάθισμα άμεση. Ο υπερτροφοδοτούμενος γνωστός 1.800άρης στην έκδοση με τους 184 ίππους μέχρι εκείνο το σημείο δεν έχει ακουστεί. Αντίθετα, νωρίτερα, στην Ε.Ο. και πάντα με κλειστή οροφή, μας ξένισε η ύπαρξη κάποιων αεροδυναμικών θορύβων (πάνω από τα 150 χλμ./ώρα), προερχόμενων από την οροφή. Και να σκεφτεί κανείς ότι το σφηνοειδές αμάξωμα έχει αεροδυναμικό συντελεστή που φτάνει στο 0,26!
Αφήνοντας πίσω μας τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, όπου και οι τελευταίες ευθείες, περνάμε το αυτόματο κιβώτιο στη θέση Sport και επιλέγουμε χειροκίνητα τις σχέσεις. Κάθε αλλαγή και ένας υπόκωφος ήχος, προερχόμενος από ένα επιπλέον κούφιο καζανάκι στην εξάτμιση, κάτι που πρωτοείδαμε το 2008 στην ανανέωση τότε της SL. Ωστόσο, τα 1.519 κιλά που έδειξε η ζυγαριά του περιοδικού, παρά την εκτεταμένη χρήση αλουμινίου (καπό, φτερά) και άλλων ελαφρών υλικών, είναι δύσκολο να κρυφτούν. Το πλαίσιο είναι τόσο στιβαρό και δεμένο (σ.σ.: είναι αδύνατον να καταλάβεις πως βρίσκεσαι σε κάμπριο), που σχεδόν φωνάζει πως «σηκώνει» άνετα πολύ περισσότερα άλογα. Στα ανηφορικά κομμάτια το γέμισμα δεν είναι αυτό που θα εξιτάρει τον οδηγό, ενώ με το μηχανικό 6άρι κιβώτιο, που διατίθεται στάνταρντ σ’ αυτήν και στην SLK 250, οι αλλαγές σίγουρα πραγματοποιούνται ταχύτερα. Το σύστημα διεύθυνσης, που άλλοτε αποτελούσε λόγο για αρνητική κριτική, είναι τώρα στο σωστό δρόμο, με ικανοποιητική πληροφόρηση, τη στιγμή που δίνει σαφείς οδηγίες στους κατευθυντήριους τροχούς.
Αφήνουμε πίσω μας την Επίδαυρο, περνάμε από το Ναύπλιο, που από πλευράς κίνησης δεν είναι καλύτερο από μεγαλούπολη, και βάζουμε πλώρη για Λεωνίδιο μέσω του αδιάφορου αρχικά, αλλά εντυπωσιακού στην πορεία επαρχιακού δρόμου, που γλείφει το ανατολικό μέρος της Πελοποννήσου. Ευκαιρία για άνοιγμα της οροφής και δε θέλει πολύ χρόνο για να διαπιστώσεις ότι εδώ έχει γίνει δουλειά. Στροβιλισμοί; Ποιοι στροβιλισμοί; Απλώς δεν υπάρχουν. Επιπλέον, ακόμα και σ’ αυτήν την εκδοχή, το πλαίσιο αντεπεξέρχεται με παροιμιώδη τρόπο σε κάποια κατσαρά τμήματα του οδοστρώματος και μόνο κάποιες λακκούβες σε ανοιχτές καμπές είναι ικανές να προκαλέσουν ανεπαίσθητες στρεβλώσεις. Κι αυτό κυρίως λόγω της σπορ ανάρτησης με την οποία ήταν εφοδιασμένο το αυτοκίνητό μας. Πέραν της πιο σφιχτής, χαμηλωμένης κατά 10 χλστ. ανάρτησης, η SLK διατίθεται προαιρετικά και με το εξελιγμένο Dynamic Handling Package, με ηλεκτρονικό έλεγχο απόσβεσης των αμορτισέρ και σύστημα που προσομοιάζει μέσω του ESP στη λειτουργία μπλοκέ διαφορικού καθώς και κρεμαγιέρα τιμονιού μεταβλητού βήματος.
Έχοντας προσθέσει ακόμα «191» στο χιλιομετρητή, περνάμε μέσα από το παραδοσιακό Λεωνίδιο και κάνουμε στάση στο γραφικό λιμανάκι της Πλάκας. Για λίγο, βέβαια, γιατί στόχος μας είναι ο Κοσμάς, φυσικά από την «κοντή» διαδρομή των σχεδόν 30 χιλιομέτρων που περνά κάτω από την... ψαρωτική μονή Ελώνης. Αυτός ο δρόμος είναι το Μόντε της Ελλάδας. Πέτρινα τοιχία, αντί για μπαριέρες, κατάφυτη χαράδρα, διαδοχικές φουρκέτες και περάσματα φίλερ από βράχια... που σκεπάζουν κάποιες λιγοστές ευθείες. Από φουρκέτα σε φουρκέτα η SLK ανεβάζει διαδοχικά, ενώ το ESP είναι όσο διακριτικό θα ήθελε κανείς. Αντιλαμβάνεται πότε το γλίστρημα είναι ακούσιο και επεμβαίνει αμέσως στην ουρά, η οποία, όποτε ο οδηγός το θελήσει, ξεκολλά με χαρακτηριστική άνεση αλλά και προοδευτικότητα. Το τιμόνι με τη μεταβλητή υποβοήθηση αποδεικνύεται σύμμαχος του οδηγού σε τέτοιες επιφάνειες, ωστόσο σίγουρα θα ήταν ακόμα καλύτερο, αν ήταν κατά τι βαρύτερο. Ο «στόχος» μας βρίσκεται σε υψόμετρο 1.150 μ. και προσεγγίζεται με πίεση στην SLK, η οποία στο σύνολο της διαδρομής δίνει... ρεσιτάλ στον τομέα «φρένα». Αποδοτικά και, κυρίως, ακούραστα, με κορυφαία αίσθηση στο πεντάλ, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν καν τι βάρος καλούνται να ακινητοποιήσουν. Ακόμα ένα τεράστιο «συν» θα βάλουμε στην κατανάλωση, που ουδέποτε υπερέβη τα 14 λίτρα/100 χλμ., με τη μέση να φλερτάρει με τον αριθμό «10».
Επιστροφή και περισυλλογή από τον μήκους 106 χιλιομέτρων δρόμο που ενώνει τον... βομβαρδισμένο λόγω έργων Κοσμά με τον κόμβο Τριπόλεως και από εκεί μέσω Ε.Ο. πίσω στον Ισθμό ύστερα από άλλα 85 χιλιόμετρα.
Γερμανική δουλειά
Η τελευταία φορά που η μετάβαση από γενιά σε γενιά μιας Mercedes εντυπωσίασε τόσο ήταν όταν η προηγούμενη ML έδωσε τη θέση της στην υπάρχουσα. Εν προκειμένω, με την έκδοση «200» μιλάμε για την SLK... του λαού, κι αυτό που εισπράττει κανείς είναι ένα εξαιρετικό πλαίσιο, το οποίο μπορεί να αντεπεξέλθει σε πολύ μεγαλύτερες ιπποδυνάμεις απ’ αυτές του «ταπεινού» 1.800άρη κινητήρα. Δε θα είχε λόγο ύπαρξης η «350», άλλωστε, αν από τώρα λέγαμε «αυτή είναι η SLK». Η φίρμα, όμως, φαίνεται πως θα συνεχίσει να παίζει με αξιώσεις στο χώρο, αφού στο χορό των ευρώ η μάχη με την BMW Z4 κρίνεται αμφίρροπη, ενώ το Audi ΤΤ παίζει με μπαλαντέρ τη διαθεσιμότητα της κατά περίπου 10.000 ευρώ φθηνότερης έκδοσης με τους 160 ίππους.
Όπως και να ’χει, η νέα SLK είναι ένα ξεχωριστό ρόουντστερ κύρους, που μπορεί να καταπίνει άκοπα και, τηρουμένων των αναλογιών, οικονομικά εκατοντάδες χιλιόμετρα, με την παρεχόμενη άνεση να αποτελεί σημείο αναφοράς για την κατηγορία και με την εμφάνιση να είναι υπεράνω κριτικής._ 4T
MERCEDES SLK 200
ΥΠΕΡ/ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ/ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΡΟΒΙΛΙΣΜΩΝ/ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ/ΕΜΦΑΝΙΣΗ
ΚΑΤΑ/ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΤΙΣ ΥΨΗΛΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ (ΚΛΕΙΣΤΗ ΟΡΟΦΗ)/ΑΡΓΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΓΡΗΓΟΡΗ ΟΔΗΓΗΣΗ
ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΚΑΜΠΡΙΟ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΑΠΟΣΚΕΥΩΝ
- Ο ΗΧΟΣ ΣΤΙΣ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ
- ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΙΓΟ ΒΑΡΥΤΕΡΟ ΤΙΜΟΝΙ
- ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΗΤΑ Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΓΥΑΛΙΝΗ ΟΡΟΦΗ
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Με τιμή εκκίνησης τα 47.595 ευρώ, η SLK βρίσκεται ένα βήμα πριν από την BMW Z4 των 2,5 λίτρων (50.500 ευρώ), αλλά, ως γνωστόν, πρόκειται για δύο εταιρείες των οποίων οι τιμοκατάλογοι με τα έξτρα πλησιάζουν σε όγκο το Χρυσό Οδηγό. Σημειώνουμε εδώ ενδεικτικά, και πάντα έχοντας υπόψη ότι πρόκειται για ένα κάμπριο, πως η απλή πανοραμική οροφή στοιχίζει 730 ευρώ, ενώ η Magic Sky Control 3.630, το σύστημα θέρμανσης αυχένα Airscarf 747 ευρώ, ο υφασμάτινος ανεμοθώρακας 255 ευρώ και 510 ευρώ ο διάφανος.
Από εκεί και πέρα, ενδεικτικά υπολογίστε 943 ευρώ για το μεταλλικό χρώμα, ενώ 3.721 ευρώ θα κοστίσει το αυτόματο κιβώτιο 7 G-Tronic και επιπλέον 2.170 το σύστημα Dynamic Handling.
Mια παγόδα σε τροχούς
Eίναι μάλλον ασυνήθιστο ένα κάμπριο να γίνεται διάσημο εξαιτίας τoυ σχήματος της σκληρής οροφής του. O Σκαραβαίος και ο Βάτραχος είναι τα πιο δημοφιλή παρατσούκλια που έχουν μείνει στην ιστορία, αποδεικνύοντας με γλαφυρό τρόπο τόσο το κοινό αισθητικό κριτήριο όσο και την ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση ανθρώπου-μηχανής.
Mια ανάλογη περίπτωση είναι αυτή της Παγόδας, της κατά κόσμον Mercedes SL του 1963. Aιτία η χαρακτηριστική μορφή της σκληρής οροφής του γερμανικού κάμπριο για καθαρά εργονομικούς λόγους. Oι επιβάτες είχαν περισσότερο «αέρα» πάνω από τα κεφάλια τους, ενώ οι μεγάλες, γυάλινες επιφάνειες εξασφάλιζαν καλή ορατότητα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Tο διθέσιο κάμπριο διέφερε ριζικά σε σχέση με τους προκατόχους του, ήταν όμως αναμφισβήτητα μια Mercedes. Oι καμπύλες αντικαταστάθηκαν από καθαρές γραμμές, που αποτελούσαν ορόσημο για τη μετάβαση της γερμανικής εταιρείας από το μπαρόκ της δεκαετίας του ’50 στην πιο σύγχρονη και κομψή αισθητική. Oι εκδόσεις της Παγόδας που ακολούθησαν το 1967 (250) και το 1968 (280) δεν είχαν οπτικές, αλλά μηχανικές διαφορές, που αφορούσαν την αύξηση της χωρητικότητας του κινητήρα από 2.300 σε 2.500 και 2.800 κ.εκ., αντίστοιχα.
Σε αντίθεση με την παλαιότερη 300 SL, η Παγόδα δεν ήταν βασισμένη σε χωροδικτύωμα, αλλά στο αυτοφερόμενο αμάξωμα από πρεσαριστό χάλυβα της οικογενειακής 220 SE. Πόρτες, εμπρός και πίσω καπό κατασκευάζονταν από αλουμίνιο. H οροφή, εκτός των εργονομικών προσόντων της, ήταν ειδικά σχεδιασμένη ώστε να προσφέρει και ένα εντυπωσιακό, για την εποχή, επίπεδο παθητικής ασφάλειας: ήταν αρκετά στιβαρή ώστε να αντέχει βάρος 1 τόνου, χωρίς να παραμορφώνεται. Tο μειονέκτημά της ήταν αεροδυναμικής φύσης, καθώς το περίεργο σχήμα της και το μεγάλο ύψος της μεταφράζονταν σε αεροδυναμικό συντελεστή χειρότερο απ’ ό,τι αυτός της υφασμάτινης κουκούλας, γεγονός που είχε ως συνέπεια τη διαφορά τελικής ταχύτητας των 4 χλμ./ώρα!
Bέβαια, όπως φαίνεται και από τις πωλήσεις που τελικά επιτεύχθηκαν (συνολικά πουλήθηκαν 19.831 αντίτυπα της 230 SL, 4.752 της «250» και 23.885 της «280»), οι αγοραστές μάλλον αδιαφόρησαν για όλα αυτά, εκτίμησαν την προσωπικότητα του αυτοκινήτου και, εντέλει, δικαίωσαν τις επιλογές των σχεδιαστών της Mercedes.
Ευχαριστούμε την εταιρεία Poriba στη Βουλιαγμένη (τηλ.: 210.9674.000) για την παραχώρηση της SL 280 για τις ανάγκες της φωτογράφισης.