Ελλάδα-Ιταλία-Γαλλία με Volvo V60 T4
Ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο στη Νότια Ευρώπη για ένα οδοιπορικό 3.000 χλμ. σε πέντε ημέρες! Όπλο ένα γκρι «φουλ έξτρα» Volvo V60 με τον καλό 1.600άρη των 180 ίππων και χειροκίνητο 6άρι κιβώτιο.ΔΟΥΛΕΙΑ και διασκέδαση ή διασκέδαση και δουλειά, σε κάθε περίπτωση, όποια και αν είναι η αναλογία, δε χάνεις την ευκαιρία να οδηγήσεις ένα σύγχρονο αυτοκίνητο σε Ελλάδα και Ευρώπη, περνώντας απέναντι, στην Αγκόνα, από το νέο λιμάνι της Πάτρας. Στο «πήγαινε» με τις περισσότερο ιταλικές, αλλά πάντα φιλόξενες Μινωικές, με άποψη που εκφράζεται από το πλήρωμα του πλοίου Cruise Europa, και στο «έλα» με Superfast των ενωμένων δυνάμεων της ομώνυμης εταιρείας με την ΑΝΕΚ. Οι συνέργειες καλά κρατούν στη θάλασσα, τουλάχιστον σε αυτήν τη γραμμή, όπου από την Ηγουμενίτσα στο Μπρίντιζι τα Appia και Egnatia των παιδικών μας χρόνων έχουν δώσει τη θέση τους σε σύγχρονα «κρις κραφτ» - τέρατα που κάνουν τη διαδρομή από την Πάτρα στην Αγκόνα και αντίστροφα σε 22 ώρες!
Ίδια εικόνα και στα αυτοκίνητα, που το κάνουν πλέον αλλιώς, και μάλιστα, αν τότε ό,τι και αν οδηγούσες ήταν κατώτερο της όποιας autostrada, σήμερα ένα σύγχρονο μεσαίο 1.600, ειδικά με όμορφο και έξυπνο αμάξωμα, όπως του V60, που προσαρμόζεται τέλεια στο όποιο περιβάλλον, απαιτεί ακόμα καλύτερους, πιο γερμανικούς δρόμους, χωρίς να υπολείπονται ιδιαίτερα, όπως θα δούμε, οι δρόμοι στη Νότια Γαλλία.
Κακά τα ψέματα, αν στην Ιταλία τα διόδια παραμένουν αλμυρά, όπως και τα καύσιμα, αλλά και ό,τι εκτός καφέ στα σύγχρονα Pavesi, που σήμερα λέγονται Autogrill ή My chef, οι δρόμοι έχουν μείνει στο τότε, στη δεκαετία του 1970. Ειδικά όπου δύο λωρίδες έχεις να αντιμετωπίσεις και οδηγικά ανάγωγους «σύγχρονους» Ιταλούς, που ξυπνά ο Ελβετός μέσα τους και «στέκονται» αριστερά στα όρια ταχύτητας, για να σου χαλάσουν τη διάθεση. Θα πείτε, να η ευκαιρία ώστε να αξιοποιήσεις τον 1.6 της Ford (σ.σ.: πρόκειται για εύσημο!) στις υψηλές στροφές και να «καθαρίσεις» από δεξιά, επιστρατεύοντας την καλά δουλεμένη ελληνική πρακτική.
Σε ό,τι αφορά τον κινητήρα, ζώντας μαζί του σε πολιτισμένο περιβάλλον και με ψυχολογία «διακοπών», υπογράφεις πλέον πως, πέρα από μετρήσεις σε όλα τα επίπεδα, αυτός ο δικός «μας» 1.6 τοποθετημένος στο V60 λειτουργεί διαφορετικά από τον αντίστοιχο του Focus όπως τον βλέπουμε στην καθημερινότητά μας επί ελληνικού εδάφους, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών μας ως μέλους της επιτροπής για το COTY. Ο «Volvo» λατρεύει τις χαμηλές και τις μεσαίες στροφές, και το μόνο που κάνεις, αν τον κρατάς ψηλά, είναι να επιβαρύνεις τον οικονομικό σου προϋπολογισμό, εκτοξεύοντας κατά 25% την κατανάλωση, αφού τα συν-πλην 10 λίτρα του «απολαμβάνω» εξελίσσονται σε συν 14 λίτρα του «γκαζώνω». Από την άλλη, χαλάς και την ακουστική των όποιων επιλογών σου, αφού ο θόρυβος του κινητήρα παρεμβαίνει βάναυσα σε ό,τι τέλος πάντων... εκπέμπει το τέλειο ηχοσύστημα. Είναι γνωστό σε όσους συντονισμένους ότι δεν ακούμε Βάγκνερ και Παβαρότι «οδηγώντας» και, όσο και αν θέλαμε να τιμήσουμε την άτυχη Amy Winehouse, «no, no, no», προσπερνάμε και πάμε πάλι στα δικά μας, αφιερώνοντας παραδοσιακά και διαχρονικά πλέον στον αγαπημένο μας ΚΚΕ το άσμα του Antonio «τι ήμουνα για σένα, τι ήσουνα για μένα».
Πορευόμαστε απολαμβάνοντας την ακρίβεια του τιμονιού, κάθε άλλο παρά μας δυσαρεστεί η άνεση της ανάρτησης, όντας και οριακά σφικτή στη ρύθμιση Comfort, και κυρίως αξιοποιώντας την τέλεια εργονομία. Στοιχείο-ατού, όπου το «60» (όλη η σειρά) αρίστευσε και στις δοκιμές των περιοδικών μας, όντας και φιλικό στο ταξίδι, αφού σου δίνει τα πάντα στο χέρι με χαρακτηριστική αμεσότητα, πέραν του ότι έχεις τη δυνατότητα να φορτώσεις ακόμα και οτιδήποτε ξέρεις από πριν ότι ποτέ δε θα χρειαστείς. Μπορεί με τα SUV ή τα περίπου SUV με την κίνηση σε δύο τροχούς να χώνεσαι και να σκαρφαλώνεις ή να νομίζεις πως έτσι το κάνεις, αλλά κακά τα ψέματα για ταξίδι ή και για καθημερινές μετακινήσεις με στιλ και πρακτικότητα αυτός ο δρόμος που χάραξε η Audi με τα Avant είναι ο σωστός για χίλιους λόγους!
Βγάζουμε φλας στα 600 χλμ. από το λιμάνι και μετά την ε.δ. Αγκόνα-Ρίμινι, που, τηρουμένων των αναλογιών, θυμίζει Ξηρονομή, όπως είναι το Κόρινθος-Πάτρα, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Μόντε Κάρλο, απλώς και μόνο για να φέρεις πάλι στη μνήμη όμορφες στιγμές και ατελείωτα βράδια στο γραφείο Τύπου του Ράλλυ σήμερα που ο αγώνας επιστρέφει στο WRC.
Είναι σαφές και από αυτά που δεν κρύβονται πως προσγειωθήκαμε και στην πραγματικότητα του Πριγκιπάτου, από τη στιγμή που δύο παγωτά σε χωνάκι όντας όρθιοι στο Cafe de Paris (τρομάρα μας) στοιχίζουν 10 ευρώ, ενώ θέλεις άλλα τόσα για περιορισμένη στάθμευση! Τα «κόλπα» αυτά τα παλιά, διαχρονικά, πάντως απλησίαστα και εκτός ελληνικής πραγματικότητας μας τα δίδαξε ο αείμνηστος Κώστας Γλωσσώτης, αφεντικό των ελληνικών αγώνων, και όχι μόνο, τη δεκαετία του 1980, και τα απολαύσαμε στο περιθώριο του Ράλλυ με το Νίκο Μήτσουρα, αλλά και άλλες φορές σε πιο προσωπικό επίπεδο. Βλέπετε, τότε, και μέχρι τα ράλλυ να αποκτήσουν ένα και μοναδικό service park (σ.σ.: τέλεια τότε, μια χαρά και σήμερα), είχες την ευκαιρία να δουλέψεις τον αγώνα και να γνωρίσεις τη χώρα εξέλιξής του, οργανώνοντας το τέλειο οδοιπορικό. Από τα καλυτερότερά μας το 1986 εκεί με τα Τ16, τις S4 και τα S1, μαζί με τον αείμνηστο Παύλο Μοσχούτη (σ.σ.: πέρασε ακριβώς ένας χρόνος χωρίς Παύλο), το Σταμάτη και τη Νινέτα Βελλή, τον αδελφό μου, Νικόλα, και τον καλό φίλο Μανώλη Γιωργιάδη, όλα αυτά με ένα εργοστασιακό μαύρο 205 GTi και ένα χρυσαφί Lancia Y10 Fire, που μας είχαν παραχωρήσει με «διαταγή» του αείμνηστου Χρήστου Δαμάσκου της ΛΑΜΔΑ, capo της Lancia στην Ελλάδα, με λόγο-εντολή τότε στο Τορίνο μιας ολίγον αθώας και έντονα συναισθηματικής εποχής!
Parlez-vous Francais?
Μιλάς ή δε μιλάς, δεν καταλαβαίνεις για πότε έχεις αφήσει πίσω σου εκείνο το «σπαστήρι», την autostrada dei Fiori και τη Βεντιμίλια με το φημισμένο παζάρι κάθε Σάββατο (σ.σ.: ψάξε-ψάξε, δε θα βρεις κάτι αξιόλογο) και βρίσκεσαι στο γαλλικό έδαφος, κινούμενος σε παράλληλη πορεία με την απλησίαστη για χίλιους λόγους Cote d’ Azur. Επί της ουσίας, ο άξονας Νίκαια-Μασσαλία-Ισπανία είναι σαφώς καλύτερος από τις ιταλικές διαδρομές, με τρεις φαρδιές λωρίδες και απολαυστικό το κομμάτι στην autoroute du Soleil, που συνδέει τη Λιόν με τη Μασσαλία. Εκνευρίζεσαι, αφού πληρώνεις διόδια κάθε λίγο και λιγάκι, δίνοντας μικρά ποσά πολλές φορές, οπότε η σχέση των 10 ευρώ για κάθε 100 χλμ. περίπου είναι αντίστοιχη με ό,τι πληρώνεις «με μία» στην Ιταλία, αλλά χαλάλι. Πέραν του ότι απολαμβάνεις οδήγηση και σωστή γαλλική συμπεριφορά, με την παλιά, καλή πρακτική της χρήσης φλας για τα μπες-βγες στη μεσαία λωρίδα να παραμένει επίκαιρη ως πρακτική (σ.σ.: η ευχάριστη έκπληξη του οδοιπορικού μετά το Volvo), βρίσκεις αμόλυβδη με 1,6 ευρώ το λίτρο, όταν στην Ιταλία για αντίστοιχου τύπου Shell πληρώνεις ακόμα και πάνω από 1,8 ευρώ το λίτρο! Υπολογίστε ότι δεν προκύπτουν πολλές ανηφόρες-κατηφόρες, οπότε και αντίστοιχα άσε-πάτε, με ανάλογο κέρδος στην κατανάλωση. Λατρεύουμε την Ιταλία, ανδρωθήκαμε ως ταξιδιώτες στους δρόμους της, δε γνωρίζουμε ιταλικά, αλλά τα καταλαβαίνουμε σαν να τα μιλάμε χρόνια, όμως «ταξιδεύοντας», ψηφίζουμε γαλλική autoroute και σταθμούς της Shell, όπου και η αλυσίδα «καυσίμου» Paul. Σημειώστε: άπαιχτες mixte baguette και φρέσκα, ζουμερά macaron σε κόστος επιπέδου Goody’s, χωρίς να υποτιμούμε και τα εξαιρετικά αυτά ελληνικά προϊόντα. Από τις περιπτώσεις που φορτώνεις ποικιλοτρόπως το Volvo, ώστε να αξιοποιήσεις τους άπαιχτους χώρους αυτής της σπορ οικογενειακής εκδοχής του «άλλου» Ελληνικού Αυτοκινήτου της Χρονιάς!
Η εικόνα, πάντως, είναι διαφορετική στους μικρότερους δρόμους, οπότε αναπολείς εκείνους της Τοσκάνης ή τις διαδρομές στους λόφους μεταξύ Μπολόνια και Μόντενα, όπου οι άνθρωποι οδηγούν και γενικότερα συμπεριφέρονται διαφορετικά σε σχέση με τους Γάλλους, που εκεί, εκτός autoroute, τα βλέπουν όλα ίσια και βγάζουν τη γαϊδουρινή τους συμπεριφορά στο δρόμο για τη θάλασσα των 14 βαθμών Κελσίου, όπου, αφού χάνεις τα πόδια σου πλατσουρίζοντας, δε διανοείσαι να πας παραμέσα...
Επιστρέφοντας...
Ο ήλιος παίζει κρυφτό ακόμα και αρχές Αυγούστου και, αν βρέξει, θέλει χρόνο ώστε το περιβάλλον να αποκτήσει καλοκαιρινή θερμοκρασία και, όσο και αν στοιχίζει λιγότερο από έναν εσπρέσο και πολύ λιγότερο από ένα μικρό μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό, πόσο ροζέ κρασί να πιεις για να περάσει η ώρα; Από την άλλη, ακόμα και αν ο ήλιος μείνει ζωντανός για 3ήμερο, η θάλασσά τους για Έλληνα είναι σαν να πας να κάνεις μπάνιο σε πισίνα κεντρικού ξενοδοχείου που την μπούκωσαν σε παγάκια για να νικήσουν τον καύσωνα. Προσθέστε ότι το γαλλικό φαγητό στο πιάτο απλώς σου προσθέτει θερμίδες, ενώ το ιταλικό, που εντέλει επιλέγεις για να «επιβιώσεις» (σ.σ.: λέμε τώρα), το απολαμβάνεις καλύτερα στη γενέτειρά του. Οπότε, οδηγείς, οδηγείς ώστε να χορτάσεις Volvo και να κερδίσεις χρόνο μέχρι να επιστρέψεις στην Ιταλία για τον επίλογο του οδοιπορικού στο λιμάνι της Αγκόνα.
Μπολόνια, λοιπόν, για pit stop ουσίας, και είναι σαφές πως ευρύτερα το οδοιπορικό μας χωρίς τελικό προορισμό είναι αφορμή. Ουσιαστικά, ζεις για να επιστρέψεις στη Σαντ’ Αγκάτα, ώστε να βάλεις στο χέρι τη 12κύλινδρη Lamborghini Aventator. Όπως σχολίασε ο οικοδεσπότης μας, Φραντσέσκο Σκαρνταόνι, ένας εξαιρετικά κατηρτισμένος Ιταλός, που βρέθηκε δίπλα μας σεβόμενος το ρόλο του κ. Γιώργου Λυμπεράκη σε σχέση και με αυτόν τον ιταλικό οίκο, «e unica». Τι να προσθέσουμε; Περισσότερα στο άρθρο για την κορυφαία Lambo στις διπλανές σελίδες. Τι άλλο μας έμεινε από το ταξίδι; Το χαλαρό ταξίδι με το γεμάτο πλοίο, οι διαδρομές ακόμα και όταν κάτι μας χαλούσε τη διάθεση και, βέβαια, το όχημα. Το Volvo V60, που αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή για ένα διαφορετικό οδοιπορικό στη μέση του καλοκαιριού από την Ελλάδα μέχρι τα σύνορα της Γαλλίας με την Ισπανία. Εκεί, στο Νότο, αν ξεπεράσεις το ότι πρέπει να μείνεις μακριά από τη θάλασσα, έχεις να κάνεις διάφορες ενδιαφέρουσες επιλογές. Μπορείς να συνδυάσεις τέλειες διαδρομές, και μάλιστα να παρατήσεις το Θανάρα ή τον ¶λμπα (μαζί μας στη Lambo) αλλά και να το κλειδώσεις, ώστε να χαλαρώσεις με διάφορους τρόπους, πολύ κοντά στη φύση, αξιοποιώντας και τη διαφορετική κουλτούρα των ανθρώπων και τα προϊόντα τους. Καλό χειμώνα._ Σ. Χ.
Ημερολόγιο καταστρώματος
Οδήγηση μεταναστών... πάει η autostrada που ξέραμε.
Κίνδυνος θάνατος μικρά-μεσαία φορτηγά.
Δύσκολα επιτυγχάνεις υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα.
Εξίσου δύσκολα εξασφαλίζεις χαμηλή μέση τιμή κατανάλωσης.
Αυξομειώσεις 100 χλμ. και πλέον στην αυτονομία, ανάλογα με το πώς οδηγείς.
Στις 4,5 ώρες οδήγησης εμφανίστηκε στον πίνακα οργάνων του Volvo αλλά και στο Tom Tom ένδειξη «driver’s alert» (time for a break).
Ξεκινήσαμε από Αθήνα με 2.400 χλμ.
Ανεφοδιασμός Οδόμετρο Ποσ. καυσίμου Κόστος Τιμή/λίτρο Διαν. απόσταση Κατανάλωση Διαν. απόσταση Κατανάλωση
1 Πάτρα 2.607 χλμ. 32,72 λίτρα 65€ 1,895€ 290 χλμ. 11,3 λίτρα/100 χλμ. 290χλμ. 11,3 λίτρα/100 χλμ.
2 Ιταλία 2.923 χλμ. 35,18 λίτρα 59,24€ 1,68€ 316 χλμ. 11,1 λίτρα/100 χλμ. 316χλμ. 11,1 λίτρα/100 χλμ.
3 Γαλλία 3.390 χλμ. 45,3 λίτρα 72,50€ 1,6€ 467 χλμ. 9,7 λίτρα/100 χλμ. 467χλμ. 9,7 λίτρα/100 χλμ.
4 Γαλλία 3.790 χλμ. 43,9 λίτρα 69.46€ 1,58€ 400 χλμ. 11.0 λίτρα/100 χλμ. 400χλμ. 11,0 λίτρα/100 χλμ.
5 Ιταλία 4.219 χλμ. 63,45 λίτρα 100€ 1,836€ 429 χλμ. 14,8 λίτρα/100 χλμ. 429χλμ. 14,8 λίτρα/100 χλμ.
6 Ιταλία 4.355 χλμ. 15,64 λίτρα 30€ 1.919€ 135.4 χλμ. 11,6 λίτρα/100 χλμ. 135.4χλμ. 11,6 λίτρα/100 χλμ.
7 Ιταλία 4.628 χλμ. 37,42 λίτρα 63,02€ 1,684€ 273.02 χλμ. 13,7 λίτρα/100 χλμ. 273.02χλμ. 13,7 λίτρα/100 χλμ.
8 Ιταλία 4.825 χλμ. 22 λίτρα 35€ 1,589€ 196.7 χλμ. 11,2 λίτρα/100 χλμ. 196.7χλμ. 11,2 λίτρα/100 χλμ.
9 Πάτρα 5.069 χλμ. 26,27 λίτρα 44€ 1.675€ 244 χλμ. 10,8 λίτρα/100 χλμ. 244χλμ. 10,8 λίτρα/100 χλμ.
Σύνολο 321,88 λίτρα 538€ 2.754,12 χλμ. Μ.Ο. 11,7 λίτρα/100 χλμ. 2754.12χλμ. Μ.Ο. 11,7 λίτρα/100 χλμ.
Cruise Europa - Minoan Lines
• 2.850 άτομα χωρητικότητα
• 100 άτομα πλήρωμα (20 Έλληνες)
• Ο καπετάνιος Ιταλός
• 400 καμπίνες
Γιατί V60;
• Γιατί έχει χώρους και στιλ
• Σωστό το 1.6 σήμερα, ιδανικά το 2λιτρο, ώστε να πας πιο γρήγορα με το ίδιο γκάζι (λίγο)
• Ωραίο πάτημα
• Τιμόνι που δεν έχουν τα Audi
• Δυνατά φρένα
• Φιλικό και σε εργονομία
Γιατί στο Νότο;
• Χαλαρός ο κόσμος
• Πρόσβαση μέσω Αγκόνα
• Διασχίζεις σβέλτα Ιταλία, Γαλλία και αγγίζεις την Ισπανία... όρεξη να έχεις
• ... Προς αποφυγή τον Αύγουστο λόγω κίνησης