Carroll Shelby
Tα έργα και οι ημέρες μίας από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της αυτοκίνησης, με διεθνή ακτινοβολία, που έκτισε το δικό της μύθο στην αμερικανική ήπειρο.Η ΕΙΔΗΣΗ του θανάτου του, σε ηλικία 89 ετών, το Μάιο που μας πέρασε έκανε το γύρο του κόσμου. Το όνομα του ιδρυτή της Cobra και εμπνευστή των αγωνιστικών εκδόσεων των Ford Mustang πέρασε πλέον στην ιστορία. Τα πρώτα στοιχεία που τον κατέστησαν ιδιαίτερα σημαντικό ως οδηγό αγώνων και ως επικεφαλής αγωνιστικής ομάδας φάνηκαν πολύ νωρίς, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50, όταν στα αυτοκινητοδρόμια μεσουρανούσαν ακόμη ο Αυστραλός πρωταθλητής της F1 Tζακ Μπράμπαμ και ο Νεοζηλανδός Μπρους ΜακΛάρεν. Ο Κάρολ Σέλμπι ήταν φτιαγμένος από το ίδιο DNA με εκείνους, καθώς το μεγάλο οδηγικό του ταλέντο συνδυαζόταν με τις άριστες μηχανικές του γνώσεις (να κάτι που δε βρίσκεις εύκολα πλέον στους οδηγούς αγώνων των ημερών μας). Δεν είναι τυχαίο ότι και οι τρεις τους ίδρυσαν πολύ επιτυχημένες αγωνιστικές ομάδες, οι οποίες έγραψαν ή και συνεχίζουν να γράφουν μεγάλη ιστορία στον παγκόσμιο μηχανοκίνητο αθλητισμό (Brabham, McLaren, Cobra). Η προσωπικότητά του μπορεί επίσης να αντιστοιχηθεί με εκείνη του καλού φίλου και συναθλητή του, Νταν Γκέρνι, ενός πολύ μεγάλου Αμερικανού οδηγού, ο οποίος, όπως οι προαναφερθέντες, ήταν κορυφαίος σε όλες τις μορφές αγώνων ταχύτητας. Επίσης, δεν είναι τυχαίο πως και οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι αποτελούν μαζί με λίγους ακόμα τις προσωπικότητες-σφραγίδες των αγωνιστικών δρώμενων της δεκαετίας του ’60.
Ο ΜΑΧΗΤΗΣ...
Γεννημένος στο Λίμπουργκ του Τέξας, ο Κάρολ Σέλμπι αναγκάστηκε να περάσει τη μισή παιδική του ηλικία στο κρεβάτι, καθώς από την ηλικία των 7 ετών διαγνώστηκαν τα σοβαρά προβλήματα που είχε με την καρδιά του. Επτά χρόνια αργότερα τα περισσότερα από αυτά είχαν αντιμετωπιστεί με επιτυχία και η ζωή του πλέον δεν κινδύνευε, αν και στο εξής θα έπρεπε να είναι προσεκτικός. Στη συνέχεια, αφού απέκτησε τις πρώτες του οδηγικές εμπειρίες στο τιμόνι ενός Willys, φοίτησε στο Woodrow Wilson High School και ύστερα γράφτηκε στη σχολή Τεχνολογίας και Αεροναυτικής της Γεωργίας. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπόρεσε να την ολοκληρώσει, λόγω του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, στον οποίο υπηρέτησε ως πιλότος και εκπαιδευτής.
Ο ΟΔΗΓΟΣ...
Ξεκινώντας τη δραστηριότητά του ως οδηγού αγώνων στις αρχές της δεκαετίας του ’50, οδήγησε με επιτυχία Cad-Allard, Aston Martin και Maserati. Με τις 300S και 450S της ιταλικής εταιρείας κέρδισε τέσσερις πολύ σημαντικούς αγώνες το 1957 (Laguna Seca, Palm Springs, Lime Rock, Cumberland), με αποτέλεσμα να ανακυρηχθεί «Οδηγός της Χρονιάς» από το διεθνούς φήμης περιοδικό Sports Car Illustrated. Την ίδια χρονική περίοδο πραγματοποίησε 16 αμερικανικά ρεκόρ ταχύτητας με ένα ειδικά διασκευασμένο αεροδυναμικό και υπερτροφοδοτούμενο Austin-Healey 100S. Τα δύο επόμενα χρόνια δοκίμασε και την τύχη του στη Formula 1, κάνοντας συνολικά οκτώ αγώνες: το 1958 με την ξεπερασμένη πλέον Maserati 250 F της Scuderia Centro Sud και το 1959 με την αποτυχημένη στα Grand Prix Aston Martin DBR4/250. Ωστόσο, με τη βρετανική εταιρεία σημείωσε εκείνη τη χρονιά τη μεγαλύτερη επιτυχία της σταδιοδρομίας του, κερδίζοντας με την DBR1 των αγώνων αντοχής τις περίφημες «24 ώρες» του Le Mans. Με τη συνδρομή αυτής της νίκης, που επετεύχθη με συνοδηγό τον Ρόι Σαλβαντόρι, η Aston Martin κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων του 1959. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, όμως, οι τακτικές ιατρικές εξετάσεις που έκανε έδειξαν πως η καρδιά του δε θα άντεχε άλλο αυτούς τους ρυθμούς. Έτσι, στα 36 του χρόνια και στο απόγειο της καριέρας του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τους αγώνες και να υπηρετήσει την αυτοκίνηση από τη θέση του κατασκευαστή σπορ αυτοκινήτων...
COBRA: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ...
Όλα άρχισαν όταν ο Σέλμπι απέκτησε την άδεια εισαγωγής από τη Μεγάλη Βρετανία των σπορ αυτοκινήτων της AC Motors, που είχε τότε στην γκάμα της ένα πολύ όμορφο ρόουντστερ, το οποίο φορούσε τον 6κύλινδρο 2λιτρο κινητήρα της Bristol (που ουσιαστικά ήταν της BMW, αφού είχε δοθεί ως πολεμική αποζημίωση από τους Γερμανούς στους Βρετανούς). Το συγκεκριμένο μηχανικό σύνολο ήταν πολύ καλό, αλλά μετρούσε ήδη πάνω από δύο δεκαετίες ζωής και δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατό για τα δεδομένα των αρχών της δεκαετίας του ’60. Έτσι, ο Κάρολ σκέφτηκε να τον αντικαταστήσει με τον χωρητικότητας 4,26 λίτρων V8 της Ford, απόδοσης 335 ίππων. Η AC Cobra, όπως αρχικά ονομάστηκε, πριν γίνει ευρύτερα γνωστή ως Shelby Cobra, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης το 1962. Το αυτοκίνητο έγινε δεκτό με διθυραμβικά άρθρα από τον Τύπο, ενώ οι διακρίσεις στους αγώνες άρχισαν σχεδόν αμέσως. Ένα χρόνο αργότερα τρεις Cobra αναβαθμισμένες στα 4,8 λίτρα και με ισχύ 360 ίππους έλαβαν μέρος στις «24 ώρες» του Le Mans. To εγχείρημα επαναλήφθηκε το 1964 με τις Cobra Daytona Coupe των 390 ίππων. Δώδεκα μήνες αργότερα ακολούθησε η 7λιτρη έκδοση του ρόουντστερ, με την τερατώδη -και όχι μόνο για τότε- ισχύ των 550 ίππων, που κατασκευάστηκε μόλις σε 19 μονάδες. Εντωμεταξύ, την περίοδο 1964-1965 οι μεγάλες νίκες διαδέχονταν η μία την άλλη σε φημισμένες πίστες όπως το Σίμπριγκ, η Ρεμς, η Ντεϊτόνα και το Νίρμπουργκρινγκ. Αποκορύφωμα η κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος GT αυτοκινήτων άνω των 2,0 λίτρων το 1965. Και, όπως αποδείχθηκε, όλα αυτά ήταν μόνο η αρχή, από τη στιγμή που το μοντέλο με απαράλλακτο σχήμα παράγεται ακόμη, τόσο στη Μεγάλη Βρετανία (ως AC MK VI με τους 6,2 λίτρων κινητήρες της Chevrolet) όσο και στην Αμερική (ως Shelby Cobra με τον 7λιτρο της Ford).
GT 500: H ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜUSTANG
Το «¶γριο ¶λογο της Β. Αμερικής», που το 1964 διαδέχθηκε το Thunderbird, ήταν μια προσωπική επιτυχία του Λι Αϊακόκα. Το 2+2 θέσεων αμάξωμά του προσαρμόστηκε στο πλαίσιο του διαφορετικής φιλοσοφίας Falcon και ο πρώτος κινητήρας που χρησιμοποίησε ήταν ένας μάλλον ασθενικός V4. Σύντομα, όμως, ακολούθησαν τα V6 και V8 μηχανικά σύνολα, για όσους ήθελαν ένα ισχυρότερο Mustang, συνοδευμένο με κάθε λογής αξεσουάρ. Η 8κύλινδρη έκδοση, η GT 350 με ισχύ 271 ίππων, εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 1965. Στα μηχανικά μέρη της επενέβη την ίδια χρονιά ο Κάρολ Σέλμπι, ισχυροποιώντας την στο έπακρο: η Shelby Mustang ξεπέρασε τους 300 ίππους, ενώ εξοπλίστηκε με ακόμα περισσότερους στην αγωνιστική 350 R. Τα αυτοκίνητα με τις δύο παράλληλες λωρίδες κατά μήκος του αμαξώματος απέκτησαν την κορυφαία τους έκδοση GT 500 το 1968, με τον 7λιτρο κινητήρα των 360 ίππων της Cobra 428.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
Έμεινε στην ιστορία για το επιτυχημένο «πάντρεμα» της φιλοσοφίας των αγγλικών ρόουντστερ με τον καθαρά αμερικανικό χαρακτήρα των muscle car και τιμήθηκε αρκετές φορές στη ζωή του με διάφορα σημαντικά βραβεία για την προσφορά του στην προώθηση της ιδέας της αυτοκίνησης. Αυτό, όμως, που τον τιμά περισσότερο από όλα είναι η δράση του ιδρύματος Carroll Shelby Children’s Foundation, που δημιουργήθηκε με δικά του έξοδα και σκοπός του είναι να εξασφαλίζει οικονομικούς πόρους για τη θεραπεία των φτωχών παιδιών που πάσχουν από καρδιακά νοσήματα: η καρδιά του ήταν αληθινά μεγάλη, παρά τις μικρές της διαστάσεις, που του δημιούργησαν τόσα προβλήματα...
Στο τιμόνι της πρώτης Cobra, με φανερή την ικανοποίηση από το δημιούργημά του.
Στο Le Mans το 1959, συζητώντας τις συνθήκες του αγώνα με τον συνοδηγό του, Ρόι Σαλβαντόρι...
Ο Νταν Γκέρνι με την Cobra στο Ριβερσάιντ το 1963.
1962: Η πρώτη Cobra στη φάση της κατασκευής της.
Ο Νταν Γκέρνι στο Σέμπρινγκ το 1963.
Εκκίνηση στη Λαγκούνα Σέκα το 1965, στην οποία οι Cobra είχαν τον πρώτο λόγο.
Ο Κάρολ Σέλμπι (δεξιά) με τον οδηγό του, Νταν Γκέρνι (αριστερά), στα pit του Σέμπρινγκ το 1966.
Στο Le Mans το 1965, ως team manager των Ford GT40.
1964: Η Cobra στα pit τις νυχτερινές ώρες σε κάποιον από τους αγώνες αντοχής της άλλης πλευράς του Ατλαντικού.
Ο Κεν Μάιλς με την Cobra το 1965.
Η Cobra Daytona Coupe στο Le Mans το 1965.
Ford Shelby Mustang GT 350 H (1966).