Ο βρυχηθμός των αγγέλων...
Στις 14 Δεκεμβρίου οι άγγελοι σταμάτησαν να βρυχώνται στο Μοτομάτσι. Η άγρια μελωδία τουV10, που εξελίχθηκε σε συνεργασία με τη Yamaha, έφτασε στο τέλος της εφήμερης ζωής της.
Τοποθετήθηκε σε ένα εκ των κορυφαίων και εκκεντρικότερων supercar της γενιάς μας. Πριν
ακριβώς από δύο χρόνια εδώ ξεκίνησε η παραγωγή του LFA, που πλέον πέρασε στην ιστορία...
«Βρυχηθμός των αγγέλων» ήταν ο όρος που χρησιμοποίησε ο επικεφαλής μηχανικός του LFA και
υπεύθυνος εξέλιξης της Lexus, Χαρουχίκο Ταναχάσι, για να περιγράψει τον ασύλληπτο ήχο που
τράνταζε τις τρεις εξατμίσεις του αυτοκινήτου. Η αναγωγή ενός ήχου πέρα από τα όρια του
μεταφυσικού ίσως να ήταν και η πλέον ενδεδειγμένη για να περιγράψει κανείς ένα τεχνολογικό
επίτευγμα χτισμένο πάνω στους νόμους της φυσικής και στα μαθηματικά, αλλά συνάμα απόκοσμα
ζωντανό. Με δέκα πεταλούδες που άνοιγαν για να καταβροχθίσουν καύσιμο μείγμα και με ένα
μαγικό τρόπο να το μετατρέψουν σε αδρεναλίνη και απόλαυση, στην απόλυτη οδηγική έκσταση.
Και έπειτα... σιωπή. «Έζησα και ανέπνευσα υπεραυτοκίνητα την τελευταία δεκαετία, ειδικά
ένα supercar, το LFA. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία που είχαμε εμείς, να εξελίξουν
ένα παγκόσμιας κλάσης υπεραυτοκίνητο από λευκό χαρτί» δήλωσε λακωνικά ο κ. Ταναχάσι, όταν
το τελευταίο λευκό LFA σε έκδοση Nurburgring Package εγκατέλειψε τη γραμμή παραγωγής του
εργοστασίου Μοτομάτσι.
Το LFA δεν εξελίχθηκε σε χρόνο-ρεκόρ ούτε είχε ως στόχο τη μέγιστη δυνατή παραγωγή. Η
εξέλιξή του διήρκεσε δέκα ολόκληρα χρόνια, και στα δύο χρόνια παραγωγής του
κατασκευάστηκαν μόλις 500 αντίτυπα. Καθένα με την ακρίβεια ενός ελβετικού ρολογιού, από τα
χέρια ειδικευμένων τεχνικών, εξαιρετικά υπερήφανων για τη δουλειά τους, που, όπως ο κ.
Ταναχάσι, «ζούσαν και ανέπνεαν» το LFA. Η χειρωνακτική τους εργασία συνδυάστηκε, ωστόσο,
με ό,τι πιο προηγμένο τεχνολογικά διέθετε η ιαπωνική εταιρεία: η ύφανση των ανθρακονημάτων
αεροναυτικών προδιαγραφών, για παράδειγμα, έγινε για πρώτη φορά σε μια ειδικά εξελιγμένη,
ηλεκτρονικά ελεγχόμενη μηχανή. «Μία από τις βασικές αρχές κατά τη διάρκεια εξέλιξης του
αυτοκινήτου ήταν η σημαντικότητα της επαφής με το LFA. Δεν είναι τόσο παράξενο όσο
ακούγεται. Όλα τα σπουδαία αυτοκίνητα επιδόσεων βασίζονται στην αλληλεπίδραση με τον οδηγό
και στον τρόπο που δημιουργούνται τα συναισθήματα από την εμπειρία οδήγησης και
ιδιοκτησίας. Πρόκειται για δυναμικές, κινητικές δημιουργίες, όχι για οικιακές συσκευές. Το
LFA δεν είναι απλώς μια μηχανή•- έχει προσωπικότητα.»
Μια ομάδα 170 τεχνικών είχε αναλάβει την κατασκευή του υπεραυτοκινήτου της Lexus. Οι
ειδικευμένοι εργάτες («takumi») που είναι υπεύθυνοι για τις ραφές των καθισμάτων -μια
εργασία που συνήθως αναλαμβάνουν ρομπότ- οφείλουν, για να πιστοποιήσουν τις δεξιότητές
τους, να είναι σε θέση να τυλίξουν ένα χαρτί οριγκάμι σε λιγότερα από 90 δλ. με το ένα
χέρι: το αριστερό για τους δεξιόχειρες, το δεξί για τους αριστερόχειρες! Γιατί το
ξεχωριστό στοιχείο του LFA δεν ήταν ο κινητήρας του, ή μάλλον δεν ήταν μόνο ο κινητήρας
του. Ήταν το αυτοκίνητο του υπερθετικού, που εξελίχθηκε ως τέτοιο από λευκό χαρτί. Μια
άσκηση ακρίβειας και τεχνολογίας, χωρίς κανένα συμβιβασμό στο κόστος, ως ένδειξη απόλυτης
τεχνικής υπεροχής, που, εκτός από πρεστίζ, θα προσέφερε στην κατασκευάστρια εταιρεία γνώση
και εμπειρία πάνω σε νέα υλικά και τεχνολογίες.
Βασισμένο σε μονοκόκ από ανθρακονήματα -μια εξ ολοκλήρου in-house εξέλιξη και κατασκευή-,
με ατμοσφαιρικό κινητήρα V10 4.805 κ.εκ. τοποθετημένο εμπρός-κέντρο, που φτάνει από το
ρελαντί τις 9.000 σ.α.λ. σε μόλις 0,6 δλ. (γεγονός που ανάγκασε τους Ιάπωνες να
χρησιμοποιήσουν ψηφιακό στροφόμετρο: το αναλογικό δε θα μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό
επιτάχυνσης!) και με 6τάχυτο ημιαυτόματο κιβώτιο που ανεβάζει σε 200 ms και συνοδεύεται
στα κατεβάσματα από ηλεκτρονικά ελεγχόμενες στιγμιαίες ενεργοποιήσεις του γκαζιού για
ισοστάθμιση των στροφών και brake by wire φρένα. Στημένο άψογα, με ιδανική κατανομή βάρους
48% εμπρός-52% πίσω και εξελιγμένο αεροδυναμικά στην έκδοση Nurburgring Package για
μεγαλύτερη αρνητική άντωση, με 571 ίππους/8.700 σ.α.λ. και 48,9 χλγμ./7.000 σ.α.λ., ακόμα
ταχύτερες αλλαγές σχέσεων (κατά 0,05 δλ.), σκληρότερη, ρυθμιζόμενη και κατά 10 χλστ.
χαμηλότερη ανάρτηση, με αμορτισέρ που διαθέτουν επίστρωση DLC (Diamond-Like Coating) για
μείωση των τριβών και ξεχωριστό δοχείο λαδιού, και τις ελαφρύτερες ζάντες με ελαστικά
Bridgestone RE070 για καλύτερη συμπεριφορά στην πίστα. Στις 2 Σεπτεμβρίου 2011 ένα LFA της
συγκεκριμένης έκδοσης με τον Ακίρα Ίντα στο τιμόνι έγραψε χρόνο 7:14.64 στα 20,8
χιλιόμετρα της πίστας του Νίρμπουργκρινγκ, επιτυγχάνοντας τον 4ο ταχύτερο χρόνο για
αυτοκίνητο παραγωγής, έχοντας μπροστά του ένα Gumpert Apollo και δύο Radical, και σχεδόν 4
δλ. πίσω του την Porsche 911 GT2 RS.
Φαντάζομαι πως εκείνη η μέρα θα ήταν ημέρα γιορτής στο Μοτομάτσι για τους 170 ανθρώπους
που σχετίζονταν με την παραγωγή ενός LFA ανά ημέρα - αριθμός απαράβατος, ακόμα κι αν κάτι
πήγαινε στραβά: οι τεχνικοί δούλευαν εθελοντικά υπερωρίες, ώστε να διασφαλίσουν την
απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγής. «Όταν τεντώνεις το κάρμπον στο καλούπι, μπορεί να είναι
μικρότερο ή μεγαλύτερο απΆ όσο χρειάζεσαι. Το κάρμπον είναι ζωντανό! Δουλέψαμε σκληρά για
να αποκτήσουμε την απαιτούμενη δεξιοτεχνία, και κάθε μέρα συνεχίζουμε να μαθαίνουμε. Η
εργασία μας απαιτεί αισθήσεις» δήλωνε ο επικεφαλής κατασκευής των πλευρικών πάνελ από
ανθρακονήματα, Τακετόσι Χατανάκα. ¶λλωστε, όλοι τους ήθελαν, όταν τα παιδιά τους
μεγαλώσουν, να... «είναι περήφανα που ο πατέρας τους δούλεψε στο Lexus LFA»! H
σχολαστικότητα που επεδείκνυαν στην κατασκευή κάθε αντιτύπου αποτυπώνεται στα λόγια του
προϊσταμένου της ομάδας συναρμολόγησης, Xιντεκάζου Χιγκάσι: «Όταν υπάρχει διαφορά 1/100
του χιλιοστού, ας πούμε, στον αρμό ενός πάνελ από τη μία στην άλλη πλευρά, το
επανατοποθετούμε». Το ίδιο σχολαστικά καταγράφονταν όλες οι εργασίες και διαδικασίες: κάθε
αντίτυπο συνοδευόταν από αρχεία πάχους 45 εκατοστών!
Σε μερικές δεκαετίες από σήμερα, το LFA μπορεί να θεωρείται απλώς ένα εκκεντρικό,
πανάκριβο αυτοκίνητο που επιτάχυνε στα 100 χλμ./ώρα σε 3,7 δλ. και έπιανε τελική 325 χλμ/
ώρα. Μα, πάνω από όλα θα είναι για πάντα το αυτοκίνητο το οποίο έκανε περήφανους όσους
δούλεψαν, «έζησαν και ανέπνευσαν» για αυτό, προσφέροντάς του ένα κομμάτι απΆ την ψυχή
τους, που θα ζει μαζί του σε κάθε βρυχηθμό των αγγέλων..._ Ν. Κ.