Βασίλης Καραβασίλης
Σοβαρός, συνήθως χαμηλών τόνων, ο Βασίλης Καραβασίλης δεν είναι ο αγωνιζόμενος που έχουμε συνηθίσει. Από τις πρώτες κιόλας κουβέντες μαζί του επιβεβαιώνεται του λόγου το αληθές.ΔΕΝ τον ενθουσίαζαν οι αγώνες αυτοκινήτου από μικρή ηλικία, ούτε ξεκίνησε, όπως πολλοί αγωνιζόμενοι, από τα καρτ ή τις δεξιοτεχνίες. Αντιθέτως, τον ενθουσίαζαν το αυτοκίνητο εν γένει και η ταχύτητα, όπου και όποτε του δινόταν η ευκαιρία. Γεννημένος στα Βράσταμα Χαλκιδικής, κρατά ως πρώτη του επαφή με τους αγώνες, από την πλευρά του θεατή, το Ράλλυ Χαλκιδικής. Ήταν η εποχή των Lancia Delta Integrale, όταν με την παρέα του, μόλις δέκα ετών, πήρε τα βουνά για να ζήσει μια ξεχωριστή εμπειρία. Θα έλεγε κανείς πως αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική για τα επόμενα χρόνια. Κι όμως, η ιδέα του να μπει στο χώρο των αγώνων ήρθε στα 23 του, όταν αγόρασε το πρώτο του γρήγορο αυτοκίνητο.
«Σκέφτηκα να δοκιμαστώ στους αγώνες αφότου αγόρασα το Honda Civic Type-R, αυτό με το οποίο αγωνίζομαι τα τελευταία δύο χρόνια. Λάτρευα την ταχύτητα και αναρωτιόμουν αν ήμουν όντως γρήγορος και τι διαφορές θα είχα με όσους συμμετείχαν σε αγώνες αυτοκινήτου. Το πρόβλημα ήταν πως ήμουν παντελώς άσχετος με το θέμα. Έτσι, ξεκίνησα την αναζήτηση μαζί με τον φίλο, συνοδηγό και μηχανικό μου Χρήστο Κολλαρά.»
Η ιδέα για τους δύο φίλους ήταν να αγοράσουν από κοινού ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο και παράλληλα να ψάξουν να βρουν μια άκρη για το πώς μπορούν να εμπλακούν στο άθλημα. Όπερ και εγένετο. Το 2008 αγοράστηκε ένα Citroen Saxo, το οποίο έμελλε να είναι το πρώτο αγωνιστικό του Βασίλη και του Χρήστου. Αν και η απόφαση ελήφθη από κοινού και σκοπός ήταν να αγωνίζονται εναλλάξ, γρήγορα έγιναν διακριτοί οι ρόλοι τους, με τον Βασίλη στη θέση του οδηγού και τον Χρήστο ως συνοδηγό και μηχανικό. Από την αρχή μαζί τους την ομάδα συμπλήρωνε ο Σάββας Κολλαράς, επίσης μηχανικός.
«Με το Saxo αγωνιστήκαμε για πρώτη φορά το 2008 στο 12ο Σπριντ Σερρών με συνοδηγό τον Γιώργο Τσαμακδά. Το άγχος ήταν μεγαλύτερο από όσο περίμενα. Έβλεπα τον κόσμο στην ειδική διαδρομή να περιμένει τα αγωνιστικά και αγχωνόμουν. Χαλάρωσα αφότου τερματίσαμε αισίως τον αγώνα. Τη χρονιά εκείνη ίσχυε η συμμετοχή σε δύο σπριντ πριν μπορέσει ένας νέος οδηγός να αγωνιστεί σε ράλλυ. Θέλαμε να τρέξουμε στο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. με τον Χρήστο, οπότε έπρεπε να βρούμε γρήγορα δύο σπριντ. Έτσι πήγαμε, απλώς για τη συμμετοχή, σε ένα χωμάτινο σπριντ στη Λαμία και στο Σπριντ Δωδώνης με οδηγό τον Χρήστο.»
Έτοιμοι πλέον για το 42ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ., δηλώνουν συμμετοχή και βιώνουν για πρώτη φορά τις απαιτήσεις, την ένταση και τον ανταγωνισμό ενός μεγάλου αγώνα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος. Κολυμπούν στα βαθιά, καθώς είναι σε μια κατηγορία όπου κυριαρχούν οι Σ. Οικονόμου, Κ. Αργυρίου, Γ. Μπίστας, Δ. Κουμποτής κ.ά. Παρ' όλα αυτά, η εμπειρία είναι ξεχωριστή, και ακριβώς αυτός ο ανταγωνισμός δίνει την απαιτούμενη ώθηση για μια πιο ολοκληρωμένη εμπλοκή στους αγώνες. Το 2009 ξεκινά η χρονιά στραβά, καθώς μία έξοδος στο 39ο Ράλλυ Θερμαϊκού σηματοδοτεί το τέλος του Citroen Saxo VTS. Η όρεξη υπάρχει, οπότε βρίσκουν και αγοράζουν στα γρήγορα ένα Peugeot 106 S16, μεταφέρουν σε αυτό ό,τι χρήσιμο απομένει από το Saxo και είναι έτοιμοι να συνεχίσουν τη χρονιά.
«Με το Peugeot 106 S16 νιώθαμε πως ήμασταν πλέον μέσα στο παιχνίδι, το εξελίσσαμε συνεχώς για τα επόμενα δύο χρόνια, οπότε υπήρχε πάντα η πρόκληση να το φτάσω στα όριά του. Η ανάγκη για αλλαγή ήρθε φυσιολογικά το 2011, όταν από το Peugeot άλλαξα στο Honda Civic Type-R. Ήθελα με λίγα χρήματα να αποκτήσω ένα πιο αξιόπιστο αυτοκίνητο, το οποίο -να σημειώσω- είναι λίγο πιο γρήγορο από το Peugeot, αλλά σαφώς πιο σταθερό στο δρόμο. Από πρόπερσι έχει εξελιχθεί, αλλά κατά βάση παραμένει κατηγορία Ν, το δηλώνω όμως Α7, αφού στη Ν δε συμμετέχει κανείς.»
Χωρίς σασμάν και φρένα ο Βασίλης ωθεί το Civic πέρα από τα όριά του, κάνει την υπέρβαση, προκαλεί οδηγικά και ψάχνεται στη λεπτομέρεια. Ξεσηκώνει τους θεατές με τα περάσματά του και, αν δεν του τύχει κάποια αναποδιά, φιγουράρει συνήθως πολύ ψηλά στη Γενική κατάταξη. Τρανή απόδειξη και η 7η θέση Γενικής στο Σλίβεν μία εβδομάδα πριν από το Δ.Ε.Θ., με τον ανταγωνισμό να υπερτερεί αισθητά.
«Θέλω τη νίκη, τρέχω για να νικήσω, γι' αυτό και οι εγκαταλείψεις μου οφείλονται σε υπερβάσεις, κυρίως λόγω ταχύτητας. Ξέρω ότι θα γλιστρήσει, ξέρω ότι τα ελαστικά μου είναι στο όριο, ότι τα φρένα μου δεν είναι τα καλύτερα, αλλά δεν μπορώ να σηκώσω το πόδι από το γκάζι. Στο Σλίβεν πήγα για δεύτερη φορά, την πρώτη είχα μία έξοδο και έκανα μόλις μία ειδική. Πήγα για να γράψω χιλιόμετρα, να αναμετρηθώ σε ειδικές που μου άρεσαν, αλλά δε γνώριζα και για να ανταγωνιστώ πληρώματα πολύ πιο δυνατά.»
Διεκδικητής της νίκης, ρίσκαρε, πήγε στη Βουλγαρία, ενώ δήλωσε ταυτόχρονα συμμετοχή στο 46ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. Επέστρεψε με σπασμένη ανάρτηση και έκανε αγώνα δρόμου για να προλάβει τον αγώνα. Τα κατάφερε, μπήκε στο παιχνίδι του βάθρου από την πρώτη κιόλας ημέρα και δεν πτοήθηκε από τις όποιες αναποδιές. Δηλώνει, όπως και στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα, απόλυτα ικανοποιημένος από τον Α.Ο.Θ. και την Οργανωτική Επιτροπή σε ό,τι αφορά το 46ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ., και ευελπιστεί να υπάρχουν αγώνες, αγωνιζόμενοι και ανταγωνισμός το 2014.
«Σκοπός μου είναι να βελτιωθώ, να εξαλείψω τις όποιες ατέλειές μου αλλά και τα λάθη που μπορεί να κάνω κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Όλα αυτά, όμως, με την προϋπόθεση πως θα υπάρχουν αγώνες του χρόνου όπως τους ξέρουμε. Χωρίς ανταγωνισμό, οι αγώνες γίνονται αδιάφοροι, και βελτίωση δεν υπάρχει, ούτε προσωπική ούτε του αγωνιστικού.»
Κάπως έτσι τελείωσε η κουβέντα μας με τον Βασίλη Καραβασίλη, τον αγωνιζόμενο που παλεύει με τα δικά του δαιμόνια σε κάθε του συμμετοχή. Απόλυτα συγκεντρωμένος και προσηλωμένος στο αγωνιστικό μέρος του αγώνα, μετά το τέλος του προτιμά την ησυχία από τον πανηγυρισμό. Αυτός, όπως μας εκμυστηρεύτηκε, γίνεται αργότερα σε πολύ στενό κύκλο στα Βράσταμα Χαλκιδικής._ Γ. Π.
Γεννήθηκε: 11/05/1979 στον Πολύγυρο
Ζει: Στα Βράσταμα Χαλκιδικής
Επάγγελμα: Αρτοποιός
Οικ. κατάσταση: Αρραβωνιασμένος
Συνοδηγός: Χρήστος Κολλαράς, Κώστας Μηλιάδης