VW Beetle Cabriolet 1.2 TSI
Πριν από περίπου εξήντα χρόνια με αυτό το μοντέλο εδραιωνόταν μια μάρκα. Σήμερα αρκεί απλώς να το φρεσκάρει για να βάλει ακόμα ένα λιθαράκι στο τεράστιο οικοδόμημά της, που, κακά τα ψέματα, δεν έχει ανάγκη από ρετρό εικόνες για να πάει μπροστά. Κι όμως, με αυτόν τον τρόπο κάνει το κοινό να... ρεμβάζει.ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τη μόλις τρίτη γενιά του «κομμένου» Σκαραβαίου, όταν μάλιστα ο προκάτοχός του παρέμεινε στην αγορά για μία δεκαετία απαράλλαχτος, με 234.619 πωλήσεις καταγεγραμμένες στο ενεργητικό του. Ο αριθμός εν πρώτοις δεν εντυπωσιάζει, σε κάθε περίπτωση όμως μιλάμε για αυτοκίνητο για λίγους, αν απόλυτο κριτήριο είναι το value for money. Πρακτικά, πάντως, κανείς δεν παίρνει απόφαση να λανσάρει τέτοια μοντέλα έχοντας έστω στην άκρη του μυαλού του ως ζητούμενο την οικονομία. Τον πρώτο λόγο έχει η εμφάνιση, και μετά οτιδήποτε άλλο. Απτή απόδειξη στο νέο ανοιχτό Beetle το γεγονός ότι, παρ' ότι παρουσιάστηκε στο Σαλόνι του Λος ¶ντζελες στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου, βασίζεται στην έκτη γενιά του Golf, και όχι στην πιο πρόσφατη. Και αυτό, είτε μιλάμε για το δάπεδο είτε για την πλειονότητα των μηχανικών μερών και, κυρίως, του κινητήρα, που -εδώ- είναι ο 1.200άρης TSI των 105 ίππων μεν, προηγούμενης γενιάς δε. Η ιστορία, πάντως, έχει δείξει ότι το εν δυνάμει αγοραστικό κοινό δεν πρόκειται να μπει σε τέτοιες λεπτομέρειες...
Το τερπνόν μετά του ωφελίμου
Το προηγούμενο ανοιχτό Beetle κατηγορήθηκε από πολλούς ότι απευθυνόταν βασικά στο ασθενές φύλο. Θες η υποδοχή για λουλούδια στο ταμπλό, θες η κουκούλα με τη μεγάλη κούρμπα και, φυσικά, η αδιάφορη οδική συμπεριφορά του στις περισσότερες εκδόσεις, δεν ήθελε και πολύ για να του κολλήσει η ρετσινιά. Κάτι που μπορεί να μην ομολογούν εντός της VW, αλλά είναι βέβαιο πως τους απασχόλησε. Αλλιώς, προς τι η αύξηση του πλάτους, η μείωση του ύψους και η επιμήκυνση της κουκούλας, όπως και η στάνταρντ τοποθέτηση της ευμεγέθους αεροτομής πάνω από το πορτ μπαγκάζ;
Όπως και να έχει, από άποψη εμφάνισης έχει πάρει τα πάνω του, κερδίζοντας και σχόλια πέραν των «γλυκούλι», «κουκλίστικο» κτλ., που μπορούν να ακουστούν αποκλειστικά στα κομμωτήρια. Λεπτομέρειες... αρρενωπότητας θα εντοπίσει κανείς και εντός, όπου πλέον το ανθοδοχείο και τα αλά Mini όργανα έχουν δώσει τη θέση τους σε έναν πεντακάθαρο πίνακα οργάνων, ο οποίος πλαισιώνεται (στο κέντρο του ταμπλό) από επιπλέον τρία, μάλλον αχρείαστα στην έκδοση της δοκιμής όργανα (πίεση τούρμπο, χρονόμετρο, θερμοκρασία λαδιού) και μία κεντρική κονσόλα όπως... επιβάλλεται να έχει ένα σύγχρονο κάμπριο, με μεγάλη και ευκρινή οθόνη, αλλά και αξιοπρεπές ηχοσύστημα, που μάλιστα στο αυτοκίνητο της δοκιμής μας προερχόταν από τη Fender, την εταιρεία με την κιθάρα της οποίας «ζωγράφισε» ο Χέντριξ στο Γούντστοκ αλλά και παίχτηκε η μισή ροκ από το '60 κι έπειτα. Πίσω στα στάνταρντ, τα εμπρός καθίσματα όπως και η θέση οδήγησης είναι άνετα και καλά για κάθε σωματότυπο, ενώ στα δύο πίσω, που αναδιπλώνονται ώστε ο Σκαραβαίος να μεταφέρει και κάτι παραπάνω από δύο μικρές βαλίτσες (225 λίτρα ο χώρος αποσκευών), θα καθίσουν με χαρακτηριστική άνεση δύο μεγάλα παιδιά ή, με κάποιες υποχωρήσεις, δύο μετρίου αναστήματος ενήλικες.
Και, ενόσω οι κουβέντες περί της τσιγκουνιάς της VW, η οποία επέλεξε ημιάκαμπτο για τις μικρότερες εκδόσεις του νέου Golf, δίνουν και παίρνουν, ο Σκαραβαίος κάμπριο έρχεται με ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων πίσω, ακόμα και στη βασική έκδοση με τον μικρότερο υπερτροφοδοτούμενο TSI. Ως άλλοι υπερασπιστές του σωστού στησίματος, και όχι απλώς της άρτιας συνταγής, θα σημειώσουμε ότι έχουμε οδηγήσει αυτοκίνητα με ημιάκαμπτο άξονα που στρίβουν καλύτερα από αυτό το Beetle, το οποίο, ήδη από τη στιγμή που θα βολευτείς πίσω από το τιμόνι του, βγάζει τη μυρωδιά αυτοκινήτου κομμένου και ραμμένου για χαλαρούς ρυθμούς.
Αν και στην Ελλάδα δεν είναι να παίζεις με τον ήλιο, οφείλουμε να ταξιδέψουμε με την υφασμάτινη ηλεκτρικά ανοιγόμενη οροφή αναδιπλωμένη (διπλώνει πίσω από τα προσκέφαλα των πίσω επιβατών), διαδικασία για την οποία απαιτούνται 9,5 δλ. - με ταχύτητα κάτω από 50 χλμ./ώρα. Με τα τέσσερα παράθυρα κλειστά, η αλήθεια είναι ότι δε σε παίρνει ο αέρας, τη στιγμή που και πρακτικά το αυξημένο μεταξόνιο δίνει μία επιπλέον αίσθηση στιβαρότητας στο αμάξωμα. Την τελευταία εικόνα διασκεδάζουν τα ελαφρά χειριστήρια, και εδώ η μπάλα παίρνει τόσο το τιμόνι όσο τον επιλογέα και τα πεντάλ, που πρωτίστως διακρίνονται για την άνεση χρήσης που παρέχουν, και μετά για την αίσθηση που θα ήθελε να αποκομίσει ο οδηγός που επιθυμεί κάτι παραπάνω.
Είναι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι το στοιχείο αυτού του Σκαραβαίου είναι οι ανοιχτοί επαρχιακοί δρόμοι, εκεί που θα «βολτάρει» με άνεση, κυρίως αν ο ελαστικός του κινητήρας έχει κεκτημένη ταχύτητα, μιας που τα 1.300+ κιλά (114 κιλά βαρύτερο από την κλειστή εκδοχή) δύσκολα κρύβονται. Δεν είναι τόσο οι στρεβλώσεις του αμαξώματος (σ.σ.: είναι μικρές, άλλωστε, και περισσότερο γίνονται αισθητές από το τρέμουλο του κεντρικού καθρέφτη σε διαδοχικές ανωμαλίες του οδοστρώματος), όσο η τάση του να φύγει με το ρύγχος σε κλειστές στροφές τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι αυτός ο κινητήρας δεν μπορεί να βοηθήσει στο να αναδειχθούν τα όποια δυναμικά χαρακτηριστικά του «παχουλού» αμαξώματος, το οποίο, από την άλλη, σε αυτοκινητόδρομο όχι απλώς δεν... ιδρώνει από πλευρικούς ανέμους, αλλά και δεν προδίδει την ιδιαιτερότητα της εξαιρετικής σε ηχομόνωση οροφής του.
Η πόλη ίσως είναι και το μοναδικό πεδίο όπου ο οδηγός θα αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται για μικρό, αλλά για ένα αυτοκίνητο που αισίως αγγίζει τα 4,28 μ. σε μήκος, το οποίο όμως ταυτόχρονα αποδεικνύεται ευέλικτο -κυρίως χάρη στο ελαφρύ τιμόνι-, αν και εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι με την οροφή κλειστή η περιφερειακή ορατότητα περιορίζεται αισθητά. Οδηγώντας ένα Beetle ενδεχομένως κάποια σχόλια να φαντάζουν ψιλά γράμματα. Παρ' όλα αυτά, για την «τσιμπημένη» κατανάλωση (βλ. πίνακα), πέρα από το δίπτυχο «βάρος-κινητήρας», την αιτία αναζητήστε τη στην απουσία Stop/Start στο βασικό εξοπλισμό του μοντέλου, κάτι που σήμερα αποτελεί είδηση για ένα αυτοκίνητο με βασική τιμή τα 21.660 ευρώ - με όφελος απόσυρσης...
Κληρονόμος
Το συμπέρασμα, αν κανείς μπορεί να μιλήσει για κάτι τέτοιο σε ένα αυτοκίνητο που αν το θες το αγοράζεις ο κόσμος να χαλάσει, είναι ότι αυτό το Beetle, αν κάπου ξεχωρίζει με διαφορά από ανταγωνιστικά ρετρό μοντέλα, είναι στον τομέα της άνεσης σε επίπεδο οδήγησης, όπου πραγματικά δεν έχει αντίπαλο. Σχεδιαστικά, μπορεί σήμερα να είναι ωραιότερο και πιο κοντά στον... παππού του από ποτέ, πάντα όμως θα έχει ένα Mini να καιροφυλακτεί, ενώ, σε ό,τι αφορά την οικονομία, κτήσης ή χρήσης, υπάρχει και η Fiat, με το «500» πάντα ετοιμοπόλεμο. Ωστόσο, αυτό που έχει αποδειχθεί με τα χρόνια είναι ότι τα αυτοκίνητα του είδους δύσκολα μπορούν να μπουν σε απευθείας αντιπαραθέσεις ικανές να διαμορφώσουν γραμμή ή αποτέλεσμα. Όπως τόσα άλλα, λοιπόν, έτσι και το Beetle Cabriolet απέναντι σε όποια αδυναμία του έχει να αντιπαραθέσει τη μακρόχρονη και βέβαια θρυλική ιστορία του, τη μοναδική εμφάνισή του και -γιατί όχι;- την εμφανή σε σχεδόν όλα τα επίπεδα αναβάθμισή του συγκριτικά με τον προκάτοχό του._ 4Τ
Σε περίπτωση ανατροπής, δύο ειδικά ενισχυμένες μπάρες (roll-bar) που βρίσκονται βυθισμένες στο πίσω μέρος των πίσω καθισμάτων προεκτείνονται σε κλάσματα δευτερολέπτου για την προστασία των επιβατών.