Ο 46χρονος Βραζιλιάνος Helio Castroneves κατέκτησε την 4η νίκη του στην 105η έκδοση του αγώνα των 500 Μιλίων της Ινδιανάπολης, σε έναν αγώνα όπου η εμπειρία ήρθε σε σύγκρουση με τη νέα γενιά και ο… γερόλυκος βγήκε νικητής στον ταχύτερο αγώνα στην ιστορία του θεσμού.
Το συμβόλαιο του Castroneves δεν προβλέπει τη συμμετοχή του σε ολόκληρο το πρωτάθλημα IndyCar. Εντέλει, ο Βραζιλιάνος κατάφερε να γράψει ιστορία, αφού η Ινδιανάπολη είδε για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια (και τον Rick Mears) έναν τετράκις νικητή, που είναι και το ρεκόρ νικών, το οποίο μοιράζονται επίσης οι A.J. Foyt και Al Unser. Ο Castroneves είχε νικήσει ξανά τον αγώνα το 2001 στο ντεμπούτο του, διπλασίασε τις νίκες του την επόμενη χρονιά και είχε κερδίσει τελευταία φορά το 2009.
Έπειτα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος IMSA το 2020 και την επικράτησή του στις 24 Ώρες της Daytona, ο Castroneves διανύει μια από τις καλύτερες περιόδους της καριέρας του, με την επικράτησή του στην 21η του συμμετοχή στο θρυλικό αγώνα. Επίσης, χάρισε στην Meyer Shank Racing, την ομάδα που τον εμπιστεύτηκε για 6 γύρους του φετινού πρωταθλήματος την πρώτη της νίκη, στον πιο σημαντικό αγώνα του θεσμού.
Ο Castroneves εκκίνησε από την 8η θέση, εισήλθε στην πρώτη πεντάδα στον 17ο γύρο και μετά το πρώτο pit stop βρισκόταν στην πρώτη τριάδα. Έχασε λίγο έδαφος μετά το δεύτερο pit stop, αλλά με μερικά αποφασιστικά προσπεράσματα επέστρεψε στην πρώτη τριάδα, ανεβαίνοντας στη δεύτερη θέση. Παρέμεινε εκεί για αρκετούς γύρους, ευνοούμενος από το slipstream, ώστε να εξοικονομεί αρκετά καύσιμα για να επεκτείνει τα διαστήματα μεταξύ των pit stop και να παραμείνει στην ιδανική στρατηγική.
Έπειτα από το τελικό pit stop, η τριάδα Alex Palou, Castroneves και Patricio O’Ward ξέφυγαν από τους υπόλοιπους. Μια εξαιρετική μάχη μεταξύ του 24χρονου Ισπανού Palou και του Castroneves, με αλλεπάλληλα προσπεράσματα ενός επί του άλλου για την πρωτοπορία στους τελευταίους 30 γύρους.
Ωστόσο, μόλις δύο γύρους πριν την καρό σημαία, ο Castroneves πέρασε στην πρωτοπορία, και παρά το γεγονός ότι βρήκε μπροστά του μια σειρά από ντουμπλαρισμένα μονοθέσια, έκλεισε την εσωτερική στις στροφές του τελικού γύρου ώστε ο Palou να μην έχει καθαρό αέρα και έκοψε το νήμα επικεφαλής, σε έναν αγώνα που είδε 13 από τους 33 οδηγούς να βρίσκονται στην πρωτοπορία.
Ο Palou συνέχισε τις πολύ καλές εμφανίσεις στη δεύτερη σεζόν του στο IndyCar, έχοντας νικήσει τον πρώτο αγώνα της σεζόν. Με αυτό το αποτέλεσμα βρίσκεται στη 2η θέση της βαθμολογίας, πίσω από τον Scott Dixon.
Στους τελευταίους γύρους, ο πολύπειρος Simon Pagenaud πλησίασε την τριάδα των πρωτοπόρων και κατάφερε στα τελικά στάδια του αγώνα να αποσπάσει την 3η θέση από τον O’Ward. O 22χρονος Μεξικανός οδηγός της Arrow McLaren SP βρισκόταν στη μάχη για τη νίκη μέχρι τα τελικά στάδια αλλά δεν είχε την ταχύτητα να εμπλακεί στη μονομαχία των Castroneves-Palou.
Πίσω από τον O’Ward, τερμάτισαν οι Ed Carpenter (5ος), Santino Ferrucci (6ος), Sage Karam (7ος) και Rinus Veekay (8ος). Ο 20χρονος Ολλανδός πρωταγωνίστησε στο μέσο του αγώνα, όντας επικεφαλής για αρκετούς γύρους μαζί με τον team mate του Conor Daly, αλλά και οι δύο δεν είχαν τη δυνατότητα να εξοικονομήσουν αρκετά καύσιμα σε κάθε stint για την ιδανική στρατηγική.
Στην 9η θέση τερμάτισε ο Juan Pablo Montoya στην επιστροφή του στον αγώνα έπειτα από τέσσερα χρόνια με την ομάδα της Arrow McLaren SP. Την πρώτη δεκάδα συμπλήρωσε ακόμη ένας πολύπειρος λατινοαμερικάνος, ο Tony Kanaan.
Ο poleman Scott Dixon τερμάτισε στην 17η θέση, όντας άτυχος στην πρώτη εκ των μόλις δύο περιόδων κίτρινης σημαίας. O Stefan Wilson, εισερχόμενος στα pits για την πρώτη του στάση, διαπίστωσε ότι μια από τις υδραυλικές αντλίες του συστήματος πέδησης δε λειτουργούσε σωστά και χτύπησε το pit wall. Αυτό έκλεισε το pit lane και ο Dixon έκανε αναγκαστικό pit stop για να μην ξεμείνει από καύσιμα. Ωστόσο, ο κινητήρας του δεν επανεκκινούσε και έχασε γύρο, ακριβώς όπως συνέβη και στον Alex Rossi. Με καλή διαχείριση καυσίμων, ο Dixon επέστρεψε στον γύρο των πρωτοπόρων, αλλά η κίτρινη σημαία που περίμενε στους τελευταίους γύρους για να πετύχει η στρατηγική του δεν ήρθε ποτέ.
Ο Ryan Hunter-Reay ενώ είχε κάνει έναν καλό αγώνα, αντιμετώπισε παρόμοιο πρόβλημα με αυτό του Wilson στο τελευταίο του pit stop και τιμωρήθηκε με ποινή διέλευσης από το pit lane, που τον έριξε στην 22η θέση. Ο Will Power (30ος) ήταν ακόμη ένας από τους οδηγούς που έκαναν τετ-α-κέ στα pits.
O Graham Raham είχε το στρατηγικό πλεονέκτημα έχοντας κάνει πολύ καλή δουλειά στην εξοικονόμηση καυσίμου ωστόσο, στο pit stop του στον 118ο γύρο (από τους 200), δε βιδώθηκε σωστά ο πίσω αριστερά τροχός και εξερχόμενος από τα pits είχε ένα μεγάλο ατύχημα, ενώ ο ανεξέλεγκτος τροχός του χτύπησε στο ρύγχος το μονοθέσιο του Daly, ευτυχώς χωρίς περαιτέρω συνέπειες._Φ.Λ.
