4Τροχοί, 50 χρόνια: Προσωπικότητες των ελληνικών αγώνων

Καταγράφουμε αλφαβητικά:

Νίκος Ανδριτσάκης

Ο Ιnfomega! Σημαντικός. Με τον αείμνηστο Γιώργο Λαοπόδη άλλαξαν τα δεδομένα στην έκδοση αποτελεσμάτων και “δίδαξαν” τη μεταφορά τους στα σπίτια μας μέσω Ίντερνετ – και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το Ράλλυ Ακρόπολις του 1999 ήταν ο πρώτος αγώνας του WRC με αποτελέσματα στο Ίντερνετ. “Δίδαξε” και στο παγκόσμιο εντούρο και αλλού. Έκανε πολλά και θα μπορούσε περισσότερα σε ένα ορθόδοξο καθεστώς, με ατού μόρφωση και ευφυΐα. Δεν ξεχνιέται ο ρόλος του στο ΟΑΚΑ, στη SSS, στο συντονισμό της διεξαγωγής, ώστε να δέσει αρμονικά η διαδικασία στην πίστα με την τηλεοπτική κάλυψη, την ώρα που τα τα αποτελέσματα έφταναν την ίδια στιγμή στους παρουσιαστές. Απλά, για Όσκαρ. Στέλεχος κλάσης WRC, που επικοινωνούσε με την Πασαλή με ένα νεύμα. Ο αγωνιζόμενος Flash με ΤΤ, το σημαντικό στέλεχος της ΠΑΛΑΣ του Γιάννη Παπαπάναγιώτου και του Νέστορα Χιωτίδη, ο Mr Ιnfomega!

Κώστας Γλωσσώτης (RIP)

“Δίδαξε” mentality στην οργάνωση, τη διοίκηση και το συντονισμό. Αμετανόητος ΕΛΠΑτζής, όμως με ανοιχτό μυαλό, θα μπορούσε να έχει διατελέσει και πρόεδρος της Ομοσπονδίας, ενώ την εποχή της αρχηγίας του στους αγώνες άκουγε μόνο τον ΣΟΑΑ. Άνοιξε τα σύνορα και πήγαμε με Ιαβέρη, Μοσχούτη, Ρον στην Ιταλία, όπου μας άνοιξαν τα μάτια. “Γκρέμισε τα τείχη”, οπότε στην ΕΘΕΑ συμμετείχαν οργανωτές και αγωνιζόμενοι. Από τον Πρόεδρο του ΣΟΑΑ ξεκινούσε η σύνθεσή της. Εκλεγμένοι οι οργανωτές! Η τρέλα του, ο Χαλιβελάκης. Η εμπιστοσύνη του στον Θωρ, στον Φέρτακα και στον Νίκο Σπαγγόπουλο. “Αδελφός” του ο Αντώνης Χατζημιχάλης. Δίπλα του ο Χατζημίχος, ο πιο καλός του μαθητής στην οργάνωση, ακόμα και όταν τον πρόδωσε η υγεία του. Μια παρέα “φωτιά”. Πανεπιστήμιο!

Αλέξανδρος Δαρδούφας

Έχει ονοματεπώνυμο τόσο η επιτυχία του Ράλλυ Ακρόπολις, του καλύτερου αγώνα του WRC ever, όσο και η περίοδος που η λειτουργία της ΕΛΠΑ είχε… θετικό πρόσημο – πριν την καταστροφή. Το ίδιο ονοματεπώνυμο έχει και η θέση μας στη FIA και η είσοδος ορισμένων σημαντικών αγώνων στα διεθνή ημερολόγια. Πραγματικός ηγέτης ο Αλέξανδρος Δαρδούφας, δεν είχε φίλους στο χώρο, άκουγε διακριτικά και αποφάσιζε με τρόπο που δεν άφηνε περιθώρια για διάλογο. Είχε προβλέψει τις αστοχίες της Ομοσπονδίας λόγω της ιδιοσυγκρασίας των μελών της και η κριτική στο πρόσωπό του συνδέεται με το τι άλλο θα μπορούσε να έχει κάνει. Είχε τον τρόπο και για αγώνα F1. Τότε, που στο πέρασμά του σηκωνόταν όρθιος ο Μπαλέστρ και ο Έκλεστοουν, ενώ ο Γκουτάρ κ.ά. ζητούσαν την άδειά του για να μιλήσουν. Σωστά έδωσε το δαχτυλίδι στον καθηγητή κ. Βασίλη Δεσποτόπουλο, έναν εξαιρετικό και εύπιστο άνθρωπο με κακούς συνεργάτες, ο οποίος είχε την ατυχία να δει την ΕΛΠΑ να αρρωσταίνει στα χέρια του, εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Μάριος Ηλιόπουλος

Ο Ζορό. Αυτοκράτορας στο Αιγαίο -και όχι μόνο- με τη Seajets, αλλά και… σε πτήσεις στις Αναβάσεις, με τον κόσμο να υποκλίνεται, χειροκροτώντας. Πρόεδρος ενός διαφορετικού ΣΟΑΑ, με μέλη “τιμής ένεκεν”, στηρίζει το Ενιαίο, που έλειπε για δεκαετίες, ενώ είναι ευαίσθητος με τα κοινά σε ένα χώρο με πονηρούς, που απογοητεύουν. Είναι σαφές πως δε μασάει, ενώ κατέθεσε ψυχή και χρήματα ώστε να έχουμε Ράλλυ Ακρόπολις, δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Δημήτρη Μιχελακάκη, την οποία αργότερα απέσυρε, αποτελώντας και τον ισχυρό μοχλό πίεσης για την απομάκρυνση της διοίκησης Μιχελακάκη. Αποτελεσματικός, όπως αρμόζει σε έναν ηγέτη, ευφυής όσο ελάχιστοι, έχει λόγο χωρίς “ναι μεν αλλά” και είναι ο τρόπος του η εγγύηση ώστε οι αγώνες να έχουν περίφραξη και να λειτουργούν σε κάποιο πλαίσιο. Τυχερός ο χώρος αλλά και ο ίδιος που δίπλα του ως άνθρωπο εμπιστοσύνης έχει τον Πρωταθλητή κ. Νικόλα Περατινό – με πολύτιμη διαδρομή και στα κοινά ενός χώρου με πολλές κακοτοπιές.

Ιαβέρης

Τάσος Μαρκουίζος. Ο Αρχηγός. Ο πατέρας του Άρη, του Κωνσταντίνου και του Δημήτρη. Παππούς πλέον. Η τέχνη της οδήγησης και το μυαλό του… σε τροχιά προσφοράς στην κοινωνία, συντονίστηκαν αρμονικά, και η οδική ασφάλεια μπήκε στο σπίτι του απλού Έλληνα, του καθημερινού οδηγού, με τον τέλειο τρόπο. Πρωταθλητής χωρίς τίτλο, κέρδισε τους άτυπους τίτλους στους αγώνες και στη ζωή, όπως απονέμονται από θεατές και από όσους έχουν την ανάγκη να ακούσουν, αλλά και την κλάση να διαχειριστούν μια πρόταση ψυχής για την οδική ασφάλεια. Υπερβάλλει για να “πονέσει” και να προβληματίσει τους δήθεν γνώστες και τους αδιάφορους. Μας δίδαξε αγωνιστική συμπεριφορά, ενώ προσφέρει τη γνώση του για την οδική ασφάλεια, επικοινωνώντας με πολύ κόπο ένα πρόβλημα που σκοτώνει. Σε άλλη χώρα θα ήταν υπουργός. Στη δική μας δημιουργεί, ενώ ακόμα “δίνει εξετάσεις” και ενίοτε, μάλιστα, προσπαθεί να πείσει και για το αυτονόητο. Η σοφία του δεν αξιοποιήθηκε στους ελληνικούς αγώνες σε διοικητικό επίπεδο. Ευτυχώς για τον ίδιο. Κρίμα για το χώρο, που ψάχνει και δε βρίσκει το σημείο αναφοράς σε ανθρώπινο επίπεδο, με την προσωπικότητα καθενός να κάνει τη διαφορά.

Αλέξανδρος Μανιατόπουλος

Ο “Υψηλάντης”, τότε, το 1969, τερμάτισε 4ος στο Ράλλυ Ακρόπολις με τον Νίκο Ζουμπρούλη. Συνέχισε ως “Λεωνίδας” στη σύγχρονη αγωνιστική ιστορία, αλλά δεν τον κατατάσσεις με βάση το πώς οδηγούσε. Δεν τον υποτιμάς – κάθε άλλο. Θυμάσαι μάλιστα τα “κοσμήματα” που έλαμψαν στα χέρια του και θα τα γνωρίζαμε μόνο από φωτογραφίες, αλλά είναι η παράλληλη διαδρομή του που συγκλονίζει. Ως επιχειρηματίας του χώρου, πίστεψε στον ειδικό Τύπο και στους αγώνες και όντας και γενναιόδωρος στήριξε περιοδικά και αγωνιζόμενους. Σε κάθε περίπτωση, με την ευκαιρία ή “γιατί έτσι”, στήριξε το χώρο και οργανωτικά, και ήταν η ανιδιοτέλειά του και… η large συμπεριφορά του ο λόγος που ο ίδιος δεν άφησε έργο “κραυγάζοντας”, επιλέγοντας το σεμνό τρόπο – που δεν εκτιμήθηκε. “Έπεσε” οικονομικά, έχασε το τούρμπο του και προδόθηκε από τους μικρόψυχους του χώρου. Τεράστιος. Στήριξε το ΡΑ, εξέλιξε την ιδέα της κ. Ανίτας -όπως την αποκαλούσε τρυφερά και με εκτίμηση- για το ΟΑΚΑ, ενώ δημιούργησε και τον τέλειο χώρο, ένα μουσείο για βράβευση στην Λ. Πειραιώς, αλλά και συμμετείχε στην ίδρυση της πρώτης πραγματικής σχολής ασφαλούς οδήγησης στη χώρα μας. Αν δεν του τραβούσαν το χαλί οι φωστήρες στην ΕΛΠΑ που μετά εξαφανίστηκαν, αλλά τον σέβονταν και τον στήριζαν για το μυαλό του, ο χώρος θα ήταν διαφορετικός.

Αντώνης Παρταλιός (RIP)

Ο Ρώσος, ο αγαπημένος μας Παρτάλοφ. Ο πλέον φιλόξενος και από τους καλύτερους στην οργάνωση. Σχεδίαζε, δημιουργούσε, ώστε να ικανοποιούνται οι αγωνιζόμενοι, και από την άλλη, φρόντιζε ώστε ο ΑΟΘ να είναι οικονομικά και όχι μόνο ισχυρός, όντας ο ίδιος και επικοινωνιακός. Η δύναμή του στη Βόρειο Ελλάδα, με λάμψη που ξεπερνούσε την Αθήνα, και άδικα το ΔΕΘ το ’88 δεν μπήκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Τόσο ψηλά! Ξεκίνησε αγωνιζόμενος, αλλά τον κέρδισε η οργάνωση και έγραψε ιστορία. Από τους λίγους οργανωτές αγώνων που άφησαν έργο σε πανελλήνιο επίπεδο, με το ρόλο τους να ξεπερνάει το σωματείο τους. Βαριά κληρονομιά ο ΑΟΘ, ευθύνη πλέον του Σωκράτη Τσολακίδη και έντιμων συνεργατών του, όπως ο Νικόλας Παυλίδης, ο Σίμος Θεοφανίδης και ο Δημήτρης Μπρόζος.

Ανίτα Πασαλή

Κυρία Ανίτα Πασαλή: Αγωνιστική Εκπρόσωπος FIA για το ERC. Αν πληκτρολογήσεις “κυρία” και “αγώνες” σε παγκόσμιο επίπεδο, θα βγει στο top ten. Αν στο ερώτημα γράψεις “GR”, είναι βάθρο και οι αστοχίες, ως φιλοσοφία όταν διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΠΑ, δε μετριάζουν το μέγεθός της που ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα. Αναβάθμισε το ρόλο του Αλυτάρχη σε παγκόσμιο επίπεδο, δίδαξε την τάξη σε ελληνικό και το κυριότερο, δεν αλλοιώθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Ίδια η συμπεριφορά της είτε ως συνοδηγός του Νικόλα Πασαλή, στη νιότη τους, στα τέλη του 1970, ακριβώς ίδια και σήμερα, με τις αποστάσεις με τακτ – ως σημαντικό στέλεχος της FIA. Ένας ενδιαφέρων άνθρωπος για τους φίλους της και για όσους δύσκολα εμπιστεύτηκε, χαρισματική μητέρα – και γιαγιά πλέον από την κόρη της Λήδα, ένα υπέροχο, ευαίσθητο πλάσμα, με στοιχεία της μητέρας της και του πατέρα της, Νικόλα. Ο Νικόλας, στέλεχος με εμπειρία στο χώρο ως επαγγελματίας οργανωτής. Με ασυμβίβαστη όμως συμμετοχή στα κοινά και με ελιγμούς που εντέλει στοιχίζουν. Σε άλλον, σε διεθνή “αγώνα” παγκόσμιου επιπέδου ο γιος τους, Μπιλ Ν. Πασαλής. Τυπάρα.

Μανώλης -ΡΟΝ- Χαλιβελάκης

Αριστούχος της σχολής “Κώστας Γλωσσώτης”, ο καλυτερότερος στη διαδρομή από το μπάκετ στη διοίκηση. Έργο του η Ομοσπονδία, δική του ευθύνη η διοίκηση των αγώνων με τον παράγοντα δίπλα στους αθλητές. Ακούει και κρατάει την ισορροπία. Ενίοτε άκομψα, αλλά ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Αυτό λοιπόν είναι σωστό και το έκανε όπως οδηγούσε. Με ένστικτο και με την ψυχή του, που δεν τη βρίσκεις αλλού. Λάτρης της κατηφόρας στις ε.δ., εκφράζεται δυναμικά, αλλά με υπομονή και πλάνο εκτός μπάκετ, αλλά και τρυφερά προς όσους εκτιμάει, όντας και μαλωμένος με την εμπάθεια. “Καθηγητής” στο οικογενειακό δίκαιο της ζωής, προσέφερε στην κοινωνία δύο αγόρια-διαμάντια που τα απολαμβάνει μαζί με τα εγγόνια του και τη σύζυγο του, Κατερίνα, Πρόεδρο του ΑΣΜΑ, πρώην “Αγωνιστικό” της ΕΛΠΑ. Αμφισβήτησε ανθρώπους και ξεπέρασε θεσμούς συντονίζοντας ουσιαστικά το χώρο για τουλάχιστον 25 χρόνια χωρίς κακή πρόθεση, ενώ αδικήθηκε από ευεργετημένους, που αποδεικνύονται χαμηλού βεληνεκούς. Γεγονός ότι στο βάθος της ψυχής του ήξερε και γνωρίζει. Στην ουσία, κρίμα που δεν κατάφερε να συνεννοηθεί με τον Δημήτρη Μιχελακάκη, ενώ δε δημιούργησε ο ίδιος μια διάδοχη κατάσταση υψηλού επιπέδου, ώστε να εξακολουθήσει να λάμπει το έργο του.

Φωτεινή Ψαρράκου

Η κ. Ψαρράκου του ΕΛ.Λ.Α.Δ.Α., η Φωτεινή των αγωνιζομένων, σύγχρονο στέλεχος με προοπτική, που ζει για την υπέρβαση. Μισεί τη διεκπεραίωση, λατρεύει να βλέπει ευτυχείς τους αγωνιζόμενους και συμμετείχε με τακτ και με δημιουργικό τρόπο στη “διοίκηση Μιχελακάκη”. Δεν της το συγχωρούν, αλλά αντίστοιχα, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που την αμφισβητούν, ίσως τρομαγμένοι από το έργο της – σύγχρονου τύπου προβολέας στο σκοτεινό τούνελ όπου πορεύεται το άθλημα με τους αθλητές σε ρόλο παρατηρητή αντί για πρωταγωνιστή. Σε ιδιαίτερη σχέση και με το δεξί μπάκετ, αλλά το βάρος το δίνει στην οργάνωση και δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι μια μέρα θα “ξεκλειδώσει” και την Πάρνηθα. Με τον κομψό τρόπο, με το γυναικείο γρήγορο μυαλό που αξιοποίησε για να ρίξει κάστρα. Στο Διόνυσο, στον Αγ. Μερκούρη και στα Σκούρτα, δημιουργώντας και μέσα στη Θήβα. Την ίδια ώρα, γύρισε απογοητευμένη την πλάτη στο δηλητηριασμένο από ιούς νηπιαγωγείο του χώρου και απογείωσε τους αγώνες ταχύτητας με έδρα τα Μέγαρα. Με concept που αμφισβητήθηκε, ρίσκαρε και δικαιώθηκε. Για τους παλιούς, με γνώση και αντικειμενικά, πρόκειται για τη σύγχρονη Καίτη Κυρίτση (RIP), με σεβασμό και για τις δυο κυρίες.