Ράλλυ Αχαιός: Ο πολυνίκης!

Στην περιοχή της Πελοποννήσου μπορεί να συναντήσει κανείς μερικές από τις κορυφαίες ασφάλτινες ειδικές διαδρομές της χώρας μας. Αυτές είναι και που καθιέρωσαν το Ράλλυ Αχαιός ως έναν από τους κορυφαίους αγώνες σε επιφάνειες αυτού του είδους στη χώρα μας. Μπορεί τη δεκαετία του ’80 να υπήρξαν και μικτές εκδοχές του, με ειδικές τόσο σε άσφαλτο, όσο σε χώμα, αλλά οι πρώτες ήταν αυτές που το χαρακτήρισαν. Με τον Α.Ο.Π. να έχει παραδοσιακά την ευθύνη διοργάνωσης, ειδικές όπως το Κομπιγάδι, το Μάνεσι, η Χαλανδρίτσα, οι Πετσάκοι, αλλά και ακόμα αργότερα τα Καλάβρυτα έγιναν συνώνυνο της οδηγικής απόλαυσης για τους αγωνιζόμενους. Φυσικά, επίκεντρο όλων αυτών και σημείο αναφοράς μέχρι και σήμερα, αποτελεί η ειδική της Φτέρης. Όχι με ανηφορική φορά και την ονομασία Σελινούντας, αλλά κατηφόρα με σημείο εκκίνησης έξω από το χωριό Φτέρη και τερματισμό μετά από 17 περίπου χιλιόμετρα στο χωριό του Σελινούντα. Οι “κούνιες” και η “στάση” είναι το σημείο συνάντησης των θεατών, αλλά κριτικής σχετικά με το ποιος οδηγός πέρασε πιο γρήγορα, ή χωρίς να σηκώσει το πόδι από το γκάζι. Μέσα από το Ράλλυ Αχαιός, και τη Φτέρη δημιουργήθηκε ένας θρύλος, ο οποίος όμως έχει μέχρι και σήμερα έναν μεγάλο πρωταγωνιστή. Τον Λεωνίδα Κύρκο.

Ο Έλληνας πολυπρωταθλητής, με τους περισσότερους από 100 τίτλους, έχει κερδίσει 17 φορές τον αγώνα με την ιστορία των 41 ετών, όταν κανείς άλλος δεν έχει περισσότερες από δύο. Χωρίς να υπολογίζουμε εκείνες που έχει σημειώσει σε κατηγορίες, μιλώντας αποκλειστικά σε επίπεδο γενικής. Η πρώτη ήρθε το 1988 με το Ford Sierra Cosworth και τον “ΕΛ-ΕΜ” στο δεξί του μπάκετ, με τον οποίο και σημείωσε ακόμα μία το 1990 με το ίδιο αυτοκίνητο. Τις περισσότερες, βέβαια, τις μοιράζεται με τους Γιάννη Σταυρόπουλο και Γιώργο Πολυζωή, και συγκεκριμένα από έξι, ενώ από μία έχει σημειώσει με τους Κώστα Φερτάκη, Νίκο Πάνου και Τάσο Γουσέτη παραπλεύρως. Οι συμμετοχές του στον αγώνα αγγίζουν τις 21, έχοντας σημειώσει 106 φορές τον ταχύτερο χρόνο στις ειδικές διαδρομές.

Ο ίδιος δεν κρύβει ότι του αρέσει πολύ ο αγώνας, και φυσικά η ειδική της Φτέρης: “Σίγουρα, είναι ένας ιδιαίτερος αγώνας, ο οποίος μας αρέσει πολύ και έχουμε σημειώσει πολλές νίκες. Θυμάμαι ότι από την πρώτη συμμετοχή μου στο Αχαιός, μου πολύ άρεσαν οι ε.δ. και τις απολάμβανα τόσο με το Manta 400, αλλά και τα Sierra, Escort Cosworth μετέπειτα, αλλά και το Escort WRC. Φυσικά, η ε.δ. της Φτέρης είναι εξαιρετική, αλλά με κατηφορική φορά. Πολύ γρήγορη, με μεγάλη μέση ωριαία ταχύτητα που πάντα συγκέντρωνε πλήθος κόσμου. Κάποιο μυστικό δεν ξέρω αν υπήρχε! Εμάς πάντα μας άρεσε και οδηγούσαμε γρήγορα. Και φυσικά, ήταν τα δύο χαρακτηριστικά σημεία σε “Στάση” και “Κούνιες” που μαζευόταν όλος ο κόσμος και περίμενε τα περάσματα των οδηγών.”

Ο Λεωνίδας Κύρκος με τις 17 νίκες, ανατρέχοντας στο παρελθόν, θυμάται δύο περιπτώσεις που του έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό στο Ράλλυ Αχαιός. “Ήταν πίσω στο μακρινό 1986, όταν με τον Αντρέα Αρκέντη συμμετείχαμε με την Opel Ascona της κατηγορίας Α. Είχαμε πρόβλημα με τον κινητήρα που ρετάριζε και εκτός από το χρόνο που είχαμε χάσει στις ε.δ., είχαμε δεχθεί και ποινή χρόνου. Ο Παύλος Μοσχούτης με τον Γιάννη Αλβανό, που συμμετείχαν με VW Golf Gti επίσης Gr. A, είχαν δημιουργήσει αρκετή διαφορά στη μάχη της κατηγορίας. Παρόλα αυτά, επειδή τότε οι αγώνες δεν ήταν όπως σήμερα με μόλις 60 και 70 χιλιόμετρα ειδικών, είχαμε καταφέρει να μειώσουμε τη διαφορά. Η πληροφόρηση των χρόνων όπως τη γνωρίζουμε σήμερα δεν υπάρχει και τότε μοναδική ενημέρωση ήταν αυτοί που είχαμε μεταξύ μας από τους χρόνους στα καρνέ. Οι συνοδηγοί αντάλλασσαν, αλλά κανείς δεν ήταν σίγουρος. Έτσι, φτάνουμε στην τελευταία ε.δ. και ακούγεται η έκφραση τα καρνέ στο καπό! Υπολογίζουμε και βλέπουμε ότι είμαστε μόλις 2 δλ. πίσω από τον Μοσχούτη. Ο Παύλος, μαζί με τον Γιάννη τον Αλβανό, αποφασίζουν να πετάξουν τη ρεζέρβα για βάρος και κάνουμε και εμείς το ίδιο. Σημειώσαμε τον δεύτερο χρόνο της γενικής και έτσι καταφέραμε να ολοκληρώσουμε 4 δευτερόλεπτα μπροστά και να κερδίσουμε την κατηγορία. Ήταν μία σπουδαία μάχη.”

Όμως, ακόμα μία μονομαχία στην οποία ο Λεωνίδας Κύρκος αναγκάστηκε να πιέσει παραμένει χαραγμένη στο μυαλό του, και συγκεκριμένα από το Ράλλυ Αχαιός του 2002.
“Συμμετείχαμε με το Ford Escort WRC και αντίπαλος μας ήταν ο Σάκης Ευσταθίου με το Renault Clio Kit Car. Θυμάμαι, πως ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν πριν το ευρωπαϊκό Ράλλυ ΕΛΠΑ και είχε συγκεντρώσει πολλές και καλές συμμετοχές. Ξεκινάμε τις πρώτες ε.δ. και ο Σάκης κινείται εξαιρετικά γρήγορα και μας κερδίζει. Στις επόμενες δύο κάνει το ίδιο και φτάνουμε στο ενδιάμεσο σέρβις στα Καλάβρυτα 18 δευτερόλεπτα πίσω του. Με τέσσερις ειδικές να απομένουν, όλοι θεωρούσαν ότι μπορούσαμε να καλύψουμε τη διαφορά. Εμάς φαινόταν σχεδόν αδύνατο, αφού σε όλο το πρώτο loop είχαμε οδηγήσει πολύ γρήγορα! Απλά, ο Σάκης ήταν ταχύτερος! Παρόλα αυτά, πιέσαμε στο όριο, προσπαθήσαμε πολύ και με μία σειρά από ταχύτερους χρόνους (ανάμεσα τους και έναν εξαιρετικό στη Φτέρη) καταφέραμε να επικρατήσουμε στο τέλος για 3 δευτερόλεπτα. Ήταν μία ακόμα πραγματικά σπουδαία μάχη”!

Από έναν σπουδαίο οδηγό-θρύλο των ελληνικών αγώνων, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, σε ειδικές διαδρομές που έχουν γραφτεί χρυσές σελίδες στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη χώρα μας._Π.Τ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΚΑΚΟΛΥΡΗΣ, ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ