Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται από τη διεξαγωγή του πρώτου αγώνα στην ιστορία της Formula 1, που έγινε στην πίστα του Silverstone.
Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται από τη διεξαγωγή του πρώτου αγώνα στην ιστορία της Formula 1, που έγινε στην πίστα του Silverstone. Ευκαιρία λοιπόν για μια σύντομη αναδρομή στα τεκταινόμενα του συγκεκριμένου αγώνα, αλλά και στο κλίμα που επικρατούσε πριν από αυτόν:
Μόλις τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος στην Ευρώπη και η ζωή μπήκε ξανά σε κανονικούς ρυθμούς, οι φίλοι των αγώνων έβγαλαν από τις κρυψώνες τους όσα από τα αυτοκίνητα είχαν απομείνει κι έχτισαν, πρόχειρα στην αρχή, τις βομβαρδισμένες βιοτεχνίες κι εργοστάσια. Οι πίστες είχαν πάθει μεγάλες ζημιές έχοντας γεμίσει τρύπες από τις βόμβες. Kάποιες είχαν γίνει ναρκοπέδια, άλλες είχαν εξαφανισθεί. Τα κρυμμένα σχέδια βγήκαν στο φως, και χάρη στην προ του 1939 τεχνογνωσία, άρχισαν να κατασκευάζονται τα νέα μονοθέσια. Τα αυτοκινητοδρόμια επιδιορθώθηκαν, οι κινητήρες μπήκαν σε λειτουργία και ο θόρυβος των εξατμίσεων ακούστηκε ξανά. Θα ξαναγίνονταν άραγε οι αγώνες το ίδιο ονειρώδεις κι εκστατικοί, όπως ήταν κάποτε;
O κανονισμός διεξαγωγής των Γκραν Πρι για τα δύο πρώτα χρόνια περιελάμβανε τη χρησιμοποίηση κινητήρων φυσικής «αναπνοής» έως 4,5 λίτρα ή 1,5 λίτρα με τη χρησιμοποίηση υπερτροφοδότη. Tο καύσιμο θα ήταν ίδιο μ’ εκείνο των προηγούμενων δεκαετιών, οινόπνευμα με μεγάλες δόσεις νιτρομεθανίου. Tο νέο πρωτάθλημα πήρε την ονομασία «Formula 1», ακριβώς επειδή υπάκουε σε συγκεκριμένους τύπους και κατασκευαστικούς περιορισμούς.
Η πιο ισχυρή συμμετοχή για το νέο πρωτάθλημα, που αναμενόταν και να επικρατήσει, ήταν της Alfa Romeo (Anonima Lombarda Fabrica Automobilli). H Alfetta Tipo 158 είχε κατασκευαστεί το 1938 και τον κινητήρα είχε σχεδιάσει ο G. Colombo, συνεργάτης του Έντζο Φεράρι. Τα μονοθέσια είχαν αναλάβει να οδηγήσουν στην επιτυχία οι κορυφαίοι Λουΐτζι Φακιόλι και Nίνο Φαρίνα. Μαζί τους, ένας ενθουσιώδης Αργεντινός, που είχε έρθει πριν από ένα χρόνο στην Ευρώπη με μία Mαζεράτι 4CLT/48, που του είχε παραχωρήσει η Λέσχη Aυτοκινήτου της χώρας του, αφήνοντας όλο τον κόσμο να αγωνίζεται για τη δεύτερη θέση, μια και την πρώτη κέρδιζε μόνο αυτός. Το όνομά του ήταν Juan Manuel Fanzio. H Scuderia Φεράρι είχε στο «κόκπιτ» των μονοθεσίων της τους Aλμπέρτο Aσκάρι, Λουΐτζι Bιλορέσι και Tζόρτζιο Σεραφίνι. Όπλο η 12κύλινδρη, υπερτροφοδoτούμενη 125. Για τον παγκόσμιο τίτλο οδηγών θα μετρούσαν τα τέσσερα καλύτερα αποτελέσματα.
Στις 13 Μαΐου 1950, 21 μονοθέσια βρίσκονταν στη γραμμή εκκίνησης του Σίλβερστον, έτοιμα να διεκδικήσουν τη νίκη στον πρώτο αγώνα της περιόδου. Οι πρώτοι τέσσερις των κατατακτήριων δοκιμών ήταν οι οδηγοί της A. Pομέο Φαρίνα, Φακιόλι, Φάντζιο και Παρνέλ. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Iβ Kαβαντούς, κάνοντας πολύ περισσότερα απ’ ότι του επέβαλε το καθήκον, φρενάρισε τελευταίος πριν από τη στροφή Stowe, αλλά απογοητευμένος είδε στην έξοδο τις Aλφέτα 158 να τον προσπερνούν όλες μαζί πάση δυνάμει. O Φαρίνα, που κέρδισε τελικά τον αγώνα, ήταν ένας πολύπειρος οδηγός που με την Tίπο 158 είχε ξανακάνει νίκες το 1938 και 1939. Ο πόλεμος τον βρήκε στη Mερτσέντες, και τώρα ήθελε να αποδείξει πως ήταν ο καλύτερος Iταλός στα Γκραν Πρι, μια και ο Φακιόλι ήταν οχτώ χρόνια μεγαλύτερός του και δεύτερος μετά από αυτόν, στον τερματισμό. O Παρνέλ ιπποτικά τους ακολούθησε στο βάθρο των νικητών. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν μείνει δυο γύρους πίσω.
Silverstone
Tο Σίλβερστον ήταν κάποτε ένα παλιό αεροδρόμιο στην περιοχή του Νορθάμπτον. Μετά από διαμορφώσεις, οργανώθηκε εκεί το Βρετανικό GP του 1948 με νικητή την Μαζεράτι του Βιλορέζι. Πολλοί αγώνες έγιναν στο νέο σιρκουί με την στήριξη οργανισμών που αθλοθετούσαν έπαθλα, όπως το International Trophy και το ΤΤ. Τέτοια ήταν η αναμέτρηση του 1949 που κέρδισε ο Ασκάρι με την Φεράρι «125». Από το Σίλβερστον ξεκίνησε με φιλοδοξίες και το νέο, το 1950, πρωτάθλημα της F1. Εδώ επίσης σταμάτησε το 1951 η απολυταρχία των Αλφέτα στα GP της εποχής, όταν ο Φρόιλαν Γκονζάλες ανέβαινε στο στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου νικώντας πρώτη φορά για τις Φεράρι.
Σπύρος Χατήρας
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
