top icon
Αγώνες

F1: Top 3 Review – Mercedes

Η Mercedes ξεκίνησε τη σεζόν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, έφτασε στο σημείο να μείνει αρκετά πίσω στη μάχη του πρωταθλήματος, όμως αντεπιτέθηκε και έκανε το πέμπτο συνεχόμενο double. Αυτή είναι η πορεία των Γερμανών μέσα στο 2018.

Το 2017 ήταν η πρώτη χρονιά «αμφισβήτησης» της κυριαρχίας της Mercedes. Η ομάδα του Brackley βρέθηκε για πρώτη φορά να μάχεται με έναν ισχυρό αντίπαλο, τη Ferrari, έχοντας εξασφαλίσει την εσωτερική της ηρεμία με την έλευση του Valtteri Bottas.

Το 2018, όμως, ήταν η πρώτη φορά που οι Γερμανοί δεν είχαν το καλύτερο μονοθέσιο – κι αυτό ίσχυσε για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Ξεκίνησαν με σοβαρά προβλήματα στη διαχείριση των ελαστικών (κάτι που τους ακολούθησε από την περασμένη αγωνιστική χρονιά), την ώρα που η Ferrari είχε το πάνω χέρι σε κάθε βασικό τομέα του μονοθέσιού της. Ακόμα και η μονάδα ισχύος των Ιταλών έμοιαζε να είναι πλέον η καλύτερη στο grid, με το Brixworth να έχει χάσει σημαντικό έδαφος.

Το πρώτο μισό που τους «πλήγωσε»

Η αρχή ήταν χλιαρή. Η προετοιμασία της Ferrari φάνηκε να είναι ανώτερη αυτής της Mercedes, σε κάθε επίπεδο. Ακόμα και στη στρατηγική, στο κομμάτι που οι Γερμανοί σπάνια έμεναν πίσω, βρέθηκαν να υστερούν και να χάνουν σημαντικές (πολύτιμες ίσως) νίκες, τόσο στην Αυστραλία, όσο και στο Μπαχρέιν.

Το σοκ του χαμένου αγώνα στην Κίνα (εκεί, ο Bottas θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει πρώτος την καρό σημαία) ήταν το τελευταίο μεγάλο στραβοπάτημα, πριν έρθει η πρώτη νίκη. Στο Μπακού, σε έναν χαοτικό αγώνα, μία Mercedes ήταν σίγουρα στη διεκδίκηση της νίκης. Μπορεί ο Bottas τελικά να έχασε ακόμα μία ευκαιρία για πρωτιά, πατώντας σε θραύσματα και μένοντας εκτός αγώνα, όμως ο Hamilton βρισκόταν εκεί για να σώσει τη μέρα για την ομάδα του. Αυτή η νίκη, μαζί με την επόμενη, στην Ισπανία, που συνοδεύτηκε με άνετο 1-2, ήταν τα κομβικά σημεία για το περυσινό πρωτάθλημα.

Οι Γερμανοί εκμεταλλεύτηκαν απόλυτα το πιο λεπτό πέλμα στα ελαστικά σε Ισπανία, Γαλλία και Μ. Βρετανία, καθώς με αυτόν τον τρόπο μπόρεσαν να διαχειριστούν καλύτερα το μεγάλο θέμα υπερθέρμανσης που είχαν με οποιαδήποτε γόμα.

Αυτή η αντίθεση ανάμεσα στους αγώνες με τα «σπέσιαλ» ελαστικά και σε εκείνους με τα κανονικά της Pirelli, έγινε εμφανής τόσο στο Μονακό, όσο και στον Καναδά. Σε δύο αγώνες που μόνο τους κοινό χαρακτηριστικό είναι το πόσο «φιλικοί» είναι στα ελαστικά (άρα εκεί είναι διαθέσιμες οι πλέον μαλακές γόμες), η W09 ήταν ίσως το τρίτο ταχύτερο μονοθέσιο, μακριά από τον ανταγωνισμό που πάλευε για τη νίκη.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Hamilton είχε τον χειρότερο τερματισμό του στο Μόντρεαλ, όντας 5ος, τη στιγμή που ο Vettel έπαιρνε μία από τις πιο κυρίαρχες νίκες της καριέρας του. Η SF71H υπερίσχυσε τόσο στον τομέα του κινητήρα (κρίσιμο για την εν λόγω πίστα), όσο και στον τομέα των ελαστικών, και θα μπορούσε να πει κανείς, πως εκείνο το τριήμερο στον Καναδά, ήταν τρόπον τινά μία μικρογραφία όλου του πρώτου μέρους της σεζόν για τη Mercedes. Αυτοί οι δύο άκρως σημαντικοί τομείς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δική της πτώση και στην παράλληλη άνοδο της Scuderia, που δεν δίστασε να αρπάξει την ευκαιρία.

Ακόμα και στο Silverstone, που ήταν το τρίτο (και τελευταίο) Grand Prix με το πιο λεπτό πέλμα στα ελαστικά, ο Vettel κέρδισε και δεν κοίταξε ποτέ πίσω του. Πράγματι, η επαφή Raikkonen-Hamilton στην εκκίνηση επηρέασε τα πρώτο μέρος του αγώνα, αλλά ο απόλυτος ρυθμός του Βρετανού δεν θα του επέτρεπε ούτως ή άλλως να βρεθεί στην πρώτη θέση. Ήταν το «lowpoint» τόσο του ίδιου (που έβλεπε έναν τίτλο να χάνεται ολίγον κατ’ ολίγον), όσο και της ομάδας του, που έμοιαζε να έχει χάσει σημαντικό έδαφος στον τομέα της ανάπτυξης.

Η διπλή εγκατάλειψη που είχε προηγηθεί στην Αυστρία ήταν εξίσου άσχημη και αποθαρρυντική για τη γερμανική ομάδα, όμως από αυτήν θα μπορούσε κάλλιστα να επανέλθει (όπως και έκανε). Η ήττα επί ίσοις όροις, ήταν πολύ μεγαλύτερη και ουσιαστικότερο πλήγμα.

Το «φιλί της ζωής» και το ντεμαράζ στο δεύτερο μισό της σεζόν

Ο αθλητισμός, όμως, έχει την τάση να κάνει συνεχώς κύκλους, και να ευνοεί αυτούς που μέχρι πρότινος είχαν βρεθεί χαμένοι. Η «τύχη» (εάν ποτέ μπορεί κανείς να την θεωρήσει ως παράγοντα έκβασης ενός αγώνα ή ενός πρωταθλήματος σε ένα σπορ όπως η F1) χαμογέλασε στον Vettel το Σάββατο στο Hockenheim, και στον Hamilton την Κυριακή.

Ο Βρετανός έμεινε 14ος στις κατατακτήριες, μετά από πρόβλημα στον κινητήρα της W09, όμως στον αγώνα, ένα μοιραίο λάθος του αντιπάλου του, τον έφερε πρώτο και, τελικά, νικητή. Ήταν η στιγμή που άλλαξε όλος ο ρους της σεζόν τόσο για εκείνον, όσο και για τον Vettel, που δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο οδηγός που παρουσιάστηκε στους πρώτους 10 αγώνες της χρονιάς.

Την ίδια στιγμή, ο Bottas έχανε συνεχώς έδαφος, χωρίς όμως να τον προδίδει τόσο το μονοθέσιο, όσο ο ίδιος του ο εαυτός. Έμενε πίσω από τον teammate του, και στον αγώνα που εκείνος θα κέρδιζε άνετα, στην Ουγγαρία, ο Φινλανδός έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, συγκρούστηκε (ίσως κι εσκεμμένα) με τον Vettel και έδειξε έλλειψη μαχητικού πνεύματος για πολλοστή φορά.

Ως εκ τούτου, η Mercedes έδινε πλέον έμφαση στο να βελτιωθεί στα αδύναμα σημεία της και στο να εξασφαλίσει τον τίτλο ο Hamilton. Δικαίως, αν σκεφτεί κανείς πως δεν ήταν «μόνη» της πια και πως είχε έναν αξιόλογο αντίπαλο να σκέφτεται.

Με τις εμφανίσεις του από το Βέλγιο και έπειτα, ο Hamilton δικαίωσε απόλυτα τη στάση της ομάδας του. Ήρθαν εμφατικές νίκες σε Ιταλία, Σιγκαπούρη και Ιαπωνία, ένα «μελανό σημείο» στη Ρωσία, όταν με teamorderπέρασε πρώτος. Γενικότερα, όμως, μία απίστευτη βεβαιότητα διέπνεε κάθε αγώνα του Βρετανού πρωταθλητή. Δεν υπήρχε ο φόβος του λάθους, ακόμα κι όταν πίεζε ή πήγαινε στο όριο. Δεν υπήρχε καν περιθώριο αμφισβήτησης, αφού βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση – οι Αμερικανοί αυτό το λένε «zone», και μάλλον κι εκείνος έτσι θα το αποκαλούσε.

Με τον βασικό του αντίπαλο να υποπίπτει σε λάθη και ατοπήματα σχεδόν σε κάθε Grand Prix, ο Hamilton βρέθηκε να έχει μαθηματικές ελπίδες να «κλειδώσει» τον 5ο του τίτλο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν το έκανε, αλλά τα κατάφερε μία εβδομάδα μετά, στο Μεξικό, όπως έπραξε και το 2017. Στέφθηκε για πέμπτη φορά πρωταθλητής, και κανείς δεν θα μπορούσε να πεις πως δεν άξιζε τον συγκεκριμένο τίτλο.

Πέρα από την ατομική του προσπάθεια, όμως, υπήρξε και αυτής της ομάδας. Οι άνθρωποι στο Brackley και το Brixworth έκαναν τα πάντα για να μπορέσουν να εντοπίσουν τα τρωτά σημεία του μονοθέσιου και να τα βελτιώσουν. Στη σύγχρονη F1, η βελτίωση κατά τη διάρκεια της χρονιάς αποτελεί «δύσκολη άσκηση» και κάθε εκατοστό του δευτερολέπτου που μπορεί να εξασφαλίσει κανείς, είναι μία μικρή «νίκη».

Έτσι έπραξαν και στη Mercedes, φέρνοντας ουσιώδεις (και, προπάντων, λειτουργικές αναβαθμίσεις), αν και μέσα σε αυτές βρίσκονταν και οι… περιβόητες διάτρητες ζάντες της, που τελικά δεν χρησιμοποίησε όπως και όσο θα ήθελε.

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, η W09 έγινε ένα πολύ πιο φιλικό προς τον οδηγό μονοθέσιο, κι ο Hamilton χρειαζόταν ακριβώς αυτό για να εξαπολύσει τη δική του επίθεση. Η ομάδα στέφθηκε κι αυτή πρωταθλήτρια για πέμπτη φορά, στη Βραζιλία, κάνοντας το πέμπτο της συνεχόμενο double – ένα επίτευγμα που μοιράζεται με τη Ferrari του 2000-2004.

Το 2018 έκλεισε με πολύ καλύτερο τρόπο από αυτόν που θα περίμεναν και οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας στις αρχές της χρονιάς. Η συνεχής εξέλιξη του μονοθέσιου, οι επιδόσεις του Hamilton σε κομβικά σημεία του πρωταθλήματος και -ίσως- η στόφα του πρωταθλητή, οδήγησαν την γερμανική ομάδα σε ένα νικηφόρο φινάλε._Δ.Μ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ