top icon
Αγώνες

Gilles Villeneuve: 38 χρόνια χωρίς τον θρύλο του motorsport

Τριάντα οχτώ χρόνια μετά την πρόωρη φυγή του, το όνομά του ηχεί σε αρκετά αυτιά σαν να μην έχει περάσει ούτε μία ημέρα από εκείνο το κρύο απόγευμα της 8ης Μαΐου του 1982 στο Zolder.

Γεννημένος Joseph Gilles Henri Villeneuve στις 18 Ιανουαρίου 1950, ο Καναδός από το Κεμπέκ ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία με τους αγώνες ταχύτητας, αλλά πρώτα στα snowmobiles.

Με τις νίκες και τα πρωταθλήματα που κατακτούσε εκεί, μπόρεσε να συντηρήσει το πάθος του για τους αγώνες αυτοκινήτων, αγωνιζόμενες σε μικρές κατηγορίες μονοθέσιων, όπως στην φημισμένη -εκείνη την εποχή- Formula Atlantic.

Το 1976,ο Καναδός κέρδισε τον πρωταθλητή της F1 εκείνη τη χρονιά, James Hunt, σε έναν αγώνα Formua Atlantic στην πίστα Trois-Rivières. Τόσο εντυπωσιάστηκε η McLaren από το ταλέντο και τις ικανότητες του Villeneuve, που το έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί σε 5 Grand Prix με την ομάδα το 1977.

Το ντεμπούτο στο στο κορυφαίο επίπεδο έγινε στο Silverstone, και ενώ μέχρι το τέλος της χρονιάς είχε δείξει τα διαπιστευτήριά του, ο επικεφαλής της ομάδας, Teddy Mayer, αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του, αφήνοντας τον Villeneuve χωρίς θέση στη Formula 1.

Εκεί μπλέκεται στην υπόθεση η Ferrari, που με πρωτοβουλία του Enzo κάνει την πρότασή της στον Καναδό. Ο «Γέρος» έλεγε πως ο Villeneuve του θύμιζε τον Tazio Nuvolari, ήρωα των αγώνων στην προπολεμική περίοδο. 

«Αν κάποιος μου έλεγε ότι έχω τρεις ευχές, η πρώτη θα ήταν να εμπλακώ με τους αγώνες, η δεύτερη να μπω στη Formula 1, και η τρίτη να οδηγήσω για τη Ferrari,» είχε πει τότε ο Καναδός, και πράγματι, κατάφερε να γίνει ίνδαλμα για τους απανταχού tifosi.

Μπορεί να μην έγινε ποτέ πρωταθλητής, αλλά κέρδισε τις καρδιές των φίλων του σπορ χάρη στην επιθετική οδήγηση και τη σαφέστατη κλίση του να φτάνει και να ξεπερνά το όριο πίσω από το τιμόνι. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι κατατακτήριες του Watkins Glen, όταν σε βρεγμένη πίστα κατάφερε να είναι 11 (!) δευτερόλεπτα ταχύτερος των υπολοίπων. Ασύλληπτη επίδοση, για έναν ασύλληπτα ταλαντούχο και ξεχωριστό οδηγό.

Στην καριέρα του, κατέκτησε 6 νίκες – η πρώτη ήρθε το 1978, στον Καναδά, στην πίστα που αργότερα θα έπαιρνε το όνομά του.

Αξέχαστη έχει μείνει η μάχη του με τον Rene Arnoux στη Ντιζόν το 1979, στην τιτανομαχία Ferrari-Renault, που είδε τον Villeneuve νικητή, παρά την υπεροχή της γαλλικής ομάδας.

Το ίδιο χαραγμένη στις μνήμες όλων έχει παραμείνει και το περιστατικό στην Ίμολα το 1982, όταν ο teammate του, Didier Pironi, αγνόησε τις οδηγίες της ομάδας και πέρασε τον ομόσταυλό του, στερώντας του τη νίκη. Ο Villeneuve τότε θα ορκιζόταν πως δεν θα ξαναμιλούσε ποτέ στον άσπονδο εχθρό του, και δυστυχώς θα κρατούσε τον λόγο του.

Στον επόμενο αγώνα, στο Zolder του Βελγίου, ο Villeneuve θα έχανε τραγικά τη ζωή του στις κατατακτήριες, όταν χτύπησε με τη March του Jochen Mass στην προσπάθειά του να κατεβάσει τον χρόνο που είχε γράψει ως τότε. Πέθανε στο όριο, όπως ακριβώς έζησε.

Ο Niki Lauda, που είχε φύγει πρόωρα από τη Ferrari με τον ερχομό του Villeneuve, θα έλεγε για τον ίδιο:

«Ήταν ο πιο τρελός διάολος που συνάντησα ποτέ στη Formula 1. Το γεγονός ότι ήταν ευαίσθητος κι αξιαγάπητος, αντί για ένας ακραιφνής ταραχοποιός, αυτό ήταν που τον έκανε τόσο ξεχωριστό.»_Δ.Μ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ