GP Άμπου Ντάμπι: Στο μικροσκόπιο

Δύσκολα απογοητεύουν τα Grand Prix φέτος, κι αυτό του Άμπου Ντάμπι δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μπορεί οι πρωταθλητές να είχαν κριθεί, όμως κανείς δεν ήθελε να «πέσει» χωρίς μάχη στις πιο πίσω θέσεις. Άλλωστε, ακόμα «παιζόταν» η τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών, ενώ η Sauber είχε μία πιθανότητα να περάσει την Force India για την 7^η θέση στους κατασκευαστές.

Μπροστά, βέβαια, Hamilton και Mercedes έπρατταν τα δέοντα, εξασφαλίζοντας το 5^ο συνεχόμενο 1-2 στις κατατακτήριες της Yas Marina (νέο ρεκόρ, ακόμη ένα που σπάει φέτος), και πρακτικά εκεί κλείδωσαν και τη νίκη. Η επιλογή του Βρετανού να επισκεφθεί τα pits στον 7^ο γύρο, όταν τέθηκε σε ισχύ το Εικονικό Αυτοκίνητο Ασφαλείας, για να βάλει την πολύ μαλακή γόμα, φάνηκε να είναι η σωστή, και πράγματι αποδείχθηκε σωτήρια για τον αγώνα του. Η W09 φάνηκε να μη δυσκολεύεται στη διαχείριση αυτής της γόμας (όπως θα περίμενε κανείς, με βάση τα όσα έγιναν στους προηγούμενους τρεις αγώνες), και ο πρωταθλητής έφτασε σε μία πανάξια νίκη – την 11^η φετινή, την 83^η συνολικά.

Ο μόνος που -θεωρητικά- θα μπορούσε να τον απειλήσει ήταν ο Daniel Ricciardo. Ο Αυστραλός επιχείρησε να ακολουθήσει μία στρατηγική μεγιστοποίησης του πρώτου stint με την ultra soft γόμα, κάνοντας 33 γύρους σε αρκετά καλό ρυθμό, ελπίζοντας σε ένα σκηνικό αντίστοιχο με αυτό της Κίνας, όπου θα έμπαινε στα pits τη σωστή στιγμή και θα κρατούσε την πρωτοπορία. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δε συνέβη, ο ίδιος έμεινε 4^ος στον 100^ο και τελευταίο αγώνα του με τη Red Bull, όμως το γεγονός ότι ήθελε να παλέψει για τη νίκη (ή έστω το βάθρο) ενώ όλα έχουν κριθεί, δείχνει και το μαχητικό του πνεύματός του.

Τι συμβαίνει με τον Valtteri Bottas

Πρέπει να είναι το τέταρτο συνεχόμενο κείμενο της στήλης στο οποίο γίνεται αναφορά στον Valtteri Bottas για όλους τους λάθος λόγους. Ο Φινλανδός έχει μόλις μία καλή εμφάνιση μετά τη θερινή ανάπαυλα, στη Ρωσία, όπου θα έπρεπε να κερδίσει, αν δεν υπήρχαν τα team orders.

Αυτό όμως, δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι σε κάκιστη κατάσταση εδώ και 8 εβδομάδες. Στο Άμπου Ντάμπι, καταφέρνει να καταταγεί 2^ος, αλλά πολύ γρήγορα έγινε σαφές πως δεν είχε τον ρυθμό για να μείνει εκεί. Μετά το pit stop του στον 16^ο γύρο για την πολύ μαλακή γόμα, άρχισε να χάνει συνεχώς έδαφος έναντι των Vettel και Verstappen, οι οποίοι τον προσπέρασαν κιόλας, προτού ο ίδιος επισκεφθεί ξανά τα boxτης ομάδας του, για φρέσκο σετ ultrasoft.

Από όλους τους οδηγούς που τερμάτισαν τον αγώνα, ήταν ο μοναδικός που χρειάστηκε δύο αλλαγές ελαστικών. Δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί την πολύ μαλακή γόμα για περισσότερους από 24 γύρους, την ώρα που ο Brendon Hartley έβγαλε με αυτήν σχεδόν όλο τον αγώνα –53 γύρους. Κι αν αυτό είναι ακραίο παράδειγμα, υπάρχουν κι οι Vandoorne και Sirotkin που συμπλήρωσαν 35 γύρους με αυτό το ελαστικό.

Το 2019 θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο τόσο για τον ίδιο, όσο και για τη Mercedes, αν δεν βελτιωθεί σημαντικά.

Carlos Sainz-Charles Leclerc: Βίοι αντίθετοι

Μπορεί ο ένας να τερμάτισε πίσω από τον άλλον, όμως οι Sainz και Leclerc είχαν δύο πολύ διαφορετικούς αγώνες, όντας παραδείγματα μίας άριστης και μίας απολύτως εσφαλμένης στρατηγικής.

Ο Ισπανός της Renault εκκινούσε 11^ος, και η ελεύθερη επιλογή ελαστικού για το ξεκίνημα τον οδήγησε στην ultra soft, αλλά σε φρέσκο σετ – σε αντίθεση με τους προπορευόμενους, που ήταν φθαρμένα τα ελαστικά τους από το Q2. Αναρριχήθηκε στην 7^η θέση όσο βρισκόταν ακόμα στο πρώτο stint του, έδωσε μία εκπληκτική μάχη με τον Esteban Ocon, κι όταν πλέον άλλαξε τα ελαστικά του στον 35^ο γύρο, ήταν σε θέση βολής για την 6^η θέση, την οποία και πήρε, επάξια. Κάπως έτσι, έκλεισε ιδανικά τη θητεία του με τη γαλλική ομάδα, παίρνοντας την θέση που στερήθηκε σε τρεις περιπτώσεις φέτος, όντας ο «best of the rest» οδηγός μετά την περυσινή Σιγκαπούρη.

Μόνο ο Charles Leclerc θα μπορούσε να τον απειλήσει, να του «κλέψει» την 6^η θέση, κι ίσως να το άξιζε κιόλας, αν δεν είχε παρθεί η μοιραία απόφαση στη στρατηγική. Με το VSC εξαιτίας της εγκατάλειψης του Raikkonen στον 7^ο γύρο, τρεις οδηγοί μπήκαν στα pits: ο Hamilton, o Grosjean κσι ο Leclerc. Για τους δύο πρώτους, ήταν μία λελογισμένη κίνηση, που τους βγήκε σε καλό. Για τον Μονεγάσκο, βέβαια, τα πράγματα δεν κύλησαν όπως θα περίμενε.

Πέφτοντας 17^ος, έπρεπε να διαχειριστεί την «κίνηση» του midfield κι αυτό κατέστρεψε τις ελπίδες του για ένα καλό πλασάρισμα – άλλωστε, είχε βρεθεί 5^ος στο ξεκίνημα του αγώνα, έχοντας δώσει φοβερή μάχη με τον Ricciardo. Μόνο όταν άρχισαν οι προπορευόμενοι να μπαίνουν στα pits μπόρεσε να ανέβει θέσεις, και με δύο σημαντικά προσπεράσματα, ανέβηκε 7^ος, όπου και τερμάτισε. Στην ουσία, αν έκανε στρατηγική «υπομονής» στο πρώτο stint, θα μπορούσε να δώσει μάχη για την 6^η θέση με τον Sainz, όμως αυτό δεν στερεί τίποτα από τον αγώνα του οδηγού της Sauber(προσεχώς της Ferrari).

Farewell, Fernando

Τεράστια καριέρα, τεράστιος οδηγός, μικρός άνθρωπος (πιθανότατα), κι ένας τελευταίος αγώνας άχρωμος και αδιάφορος. Τα φινάλε δεν γράφονται πάντα με χουλιγουντιανό τρόπο, αν κι αυτό που έγινε μετά τον αγώνα, ήταν κάτι βγαλμένο από ταινία.

Lewis Hamilton, Sebastian Vettel, και στη μέση ο Fernando Alonso, σε παράταξη, και μετά ντόνατς στην ευθεία εκκίνησης/τερματισμού. Δύο εκ των πέντε πρωταθλητών της μετά-Schumacher εποχής, δύο εκ των σπουδαιότερων οδηγών της τωρινής γενιάς, αναγνώρισαν την αξία ενός τρίτου, που νίκησε τον «Schumi», που χάρισε αξέχαστες στιγμές σε εμάς, και που φεύγει νικημένος, αλλά όχι χαμένος.

Το 2018 παρήλθε, και ξεκινά η ανάπαυλα, μέχρι τις χειμερινές δοκιμές τον Φεβρουάριο και την έναρξη της σεζόν στην Αυστραλία. Ήταν μία χρονιά γεμάτη ανατροπές, ωραίες μάχες, συναρπαστικά Grand Prix και θέαμα. Και του χρόνου!_Δ.Μ.