Ο Valtteri Bottas και η ασταμάτητη Mercedes, η Ferrari των προβλημάτων, η McLaren που αναγεννάται και η Renault που παραπαίει. Βάζουμε το Grand Prix του Αζερμπαϊτζάν «στο μικροσκόπιο».
Η Mercedes έγραψε ιστορία στο Μπακού. Με το τέταρτο συνεχόμενο 1-2 στην αρχή της χρονιάς, οι Γερμανοί έσπασαν το ρεκόρ της Williams, που το 1992 είχε τρεις συνεχόμενους τερματισμούς στο απόλυτο (με τον Nigel Mansell τότε να επικρατεί σε όλους τους αγώνες).
Όσο κι αν προσπαθεί ο επικεφαλής αγωνιστικών της F1, Ross Brawn, να μας πείσει πως το 2019 δεν είναι 1992, η αλήθεια είναι πως η κυριαρχία της Mercedes υπάρχει. Οι συνθήκες δεν είναι σε καμία περίπτωση ίδιες με εκείνες της πρωταθληματικής χρονιάς του ‘Λιονταριού’, αλλά το γεγονός πως η W10 είναι ένα μονοθέσιο «παντός καιρού», δίνει ένα μεγάλο προβάδισμα στους πρωταθλητές.
Αβαντάζ Bottas
Ο Valtteri Bottas έκλεισε την περυσινή χρονιά χωρίς νίκη, ηττημένος όχι μόνο από τον teammate του και τον Sebastian Vettel, αλλά και την έτερη Ferrari και τον Max Verstappen.
Το 2019 ξεκίνησε πολύ διαφορετικά, όμως, με νίκη στην Αυστραλία, 2η θέση σε Μπαχρέιν και Κίνα, και ξανά πρωτιά στο Μπακού, σαν εξιλέωση για τη χαμένη ευκαιρία του 2018.
Αυτός ο Bottas είναι ο Bottas που έπρεπε να εμφανιστεί στο σπορ από το 2018 κιόλας, αλλά του πήρε μία χρονιά να καταλάβει πως, επειδή έχει το μονοθέσιο, δεν θα έχει αυτομάτως και τις ευκαιρίες.
Στην εκκίνηση, προστάτευσε την θέση του από τον Hamilton, δείχνοντας απαράμιλλη ψυχραιμία σε μία στιγμή που, το 2016, Hamilton και Rosberg είχαν μία τρομακτική (και ολέθρια) στιγμή στην Ισπανία.
Αυτό, βέβαια, οφείλεται και στην στάση που κράτησε ο Βρετανός:
«Δεν έκανα αυτό που έπρεπε στις κατατακτήριες, εκείνος το έκανε. Και μετά στον αγώνα, ήμουν πολύ φιλικός στην Κ1 και πρακτικά του χάρισα τη νίκη. Οδήγησε εξαιρετικά και δεν έκανε λάθη, οπότε άξιζε τη νίκη αυτό το Σ/Κ.»
Δεν ήταν παθητικός ο πρωταθλητής, αλλά σίγουρα κατάλαβε πως το να έρθει 2ος και να πάρει 18 βαθμούς είναι προτιμότερο από το να μην τερματίσει καν.
Και ο Bottas με την οδήγησή του κέρδισε τον αγώνα επειδή το άξιζε μέχρι κεραίας, και είναι δική του κατάκτηση το γεγονός πως «αναγκάζει» σταθερά από την αρχή του πρωταθλήματος τη Mercedes να τον αντιμετωπίζει σαν ίσο του Hamilton.
Τη δεδομένη στιγμή, ο Φινλανδός οδηγεί καλύτερα από τον teammate του, αλλά μόνο να επαναπαυτεί δεν μπορεί με τον συγκεκριμένο teammate, που είναι γνωστός για τα αγωνιστικά του «ξεσπάσματα» .
Με την πλάτη στον τοίχο
Η Ferrari βρίσκεται πλέον 74 βαθμούς πίσω από τη Mercedes, η πραγματική μάχη της είναι με τη Red Bull, και στο Μαρανέλο έχει σημάνει συναγερμός.
Την Παρασκευή, η SF90 έμοιαζε το καλύτερο μονοθέσιο στο Μπακού, και ο Leclerc ο καλύτερος οδηγός. Μέχρι το Q3, όλα αυτά είχαν ανατραπεί, με τον Μονεγάσκο να κάνει ένα αβίαστο λάθος στην Κ8. Με τη μέση γόμα και με τις θερμοκρασίες πολύ πιο χαμηλές από όσο είχε συνηθίσει, εκτίμησε λάθος τα φρένα και βρέθηκε στις μπαριέρες, και μαζί βρέθηκε και στην 8η θέση για την εκκίνηση του αγώνα.
Ως εκείνο το σημείο, ο Leclerc είναι ο μοναδικός υπαίτιος για τα δεινά του. Δική του λάθος κίνηση τον έφερε σε μία εξαιρετικά δυσμενή θέση ενόψει Κυριακής, και με τη Mercedes να κάνει 1-2 στις κατατακτήριες, είναι να απορεί κανείς αν θα μπορούσε ο 21χρονος να τους «σπάσει» το σερί.
Στον αγώνα αυτόν καθαυτόν, όμως, η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Στο πρώτο stint, ο Leclerc, έχοντας εκκινήσει με τη μέση, ήταν εμφανώς ταχύτερος των άμεσων αντιπάλων του με τη μαλακή γόμα, και αυτό του έδωσε την ευκαιρία όταν εκείνοι μπήκαν στα pits, να περάσει στην πρώτη θέση και να έχει μία διαφορά 13 δευτερολέπτων.
Από τον 25ο γύρο και έπειτα, ο ίδιος άρχισε να χάνει έδαφος από τις Mercedes που βρίσκονταν πίσω του, και εκεί ήταν που -θεωρητικά πάντα- θα έπρεπε να αντιδράσει η Scuderia και να τον καλέσει στα pits μέχρι τον 30ο γύρο.
Κάτι τέτοιο δε συνέβη, και εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές: η επίσημη, της ομάδας, θέλει τη μαλακή γόμα να μην αντέχει για 21 γύρους (αν έμπαινε στον 30ο, θα έπρεπε να τερματίσει με αυτό το σετ), και η ανεπίσημη μιλά για λανθασμένη στρατηγική.
Κι αυτή είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στην F1 που κανείς δεν έχει δίκιο και όλοι έχουν δίκιο, ταυτόχρονα.
Ο Leclerc τόνισε πως η ομάδα δεν ήταν βέβαιη για την αντοχή της μαλακής, εξηγώντας:
«Με τη μαλακή, φοβόμασταν τη φθορά. Οπότε ήμασταν κάπως στα χαμένα. Προφανώς, ως οδηγός, ένιωθα ότι έχανα πολύ χρόνο όταν με πέρασαν ο Valtteri, ο Lewis και ο Seb, αλλά πρέπει να δω τα δεδομένα. Σίγουρα υπήρχε λόγος που έμεινα τόσο πολύ έξω.»
Ο Μονεγάσκος λέει το λογικό, και ίσως αυτό που τελικά ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις: η ομάδα πάντα ξέρει καλύτερα από τους όποιους αναλυτές. Ή, όπως το είχε πει αμίμητα ο Ron Dennis, «εμείς γράφουμε ιστορία, εσείς απλώς την καταγράφετε».
Πράγματι, η μέση γόμα συμπεριφερόταν πολύ, πολύ καλύτερα από τη μαλακή στον αγώνα, ταιριάζοντας στις συνθήκες που επικρατούσαν στην πίστα (35°C στο οδόστρωμα στο δεύτερο μισό του αγώνα), και η μαλακή ήταν καλή μόνο για ένα sprint 15 γύρων maximum, αλλά η Ferrari είχε τη φήμη του να είναι ιδιαίτερα φιλική στα ελαστικά της και, ακόμα και 21 γύρους να καλείτο να κάνει ο Leclerc με την C4, δεν θα υπήρχε πρόβλημα ρυθμού και ίσως να μπορούσε να παλέψει για κάτι καλύτερο από την 5η θέση.
Το δυστυχές είναι πως τα δεδομένα από το stint του Leclerc με την μαλακή (όταν την έβαλε στον 35ο γύρο) δεν είναι αντιπροσωπευτικά, όπως τόνισε και ο ίδιος:
«Δεν πίεζα για να κλείσω τη διαφορά, γιατί ρώτησα την ομάδα εξ αρχής αν υπήρχε πιθανότητα να φτάσω τους προπορευόμενους και η απάντηση ήταν αρνητική, γιατί η διαφορά ήταν πολύ μεγάλη.»
Το θέμα με τη Scuderia είναι πως, αν είχε μονοθέσιο-νικητή ή -πιο σωστά- αν ξεκλείδωνε την πλήρη δυναμική του μονοθέσιού της, δεν θα χρειαζόταν να μπαίνει σε αυτές τις διαδικασίες. Όσο καλή κι αν είναι φέτος η Mercedes, η Ferrari της το κάνει πολύ εύκολο.
McLaren ξανά στην τετράδα
Παρά το πολύ κακό Κινεζικό GP, η McLaren έφτασε στο Μπακού σαφώς ανανεωμένη, και χωρίς αναβαθμίσεις, κατάφερε να είναι ‘best of the rest’, μαζί με τη Racing Point του Sergio Perez.
Τόσο ο Carlos Sainz, όσο και ο Lando Norris πήραν βαθμούς για την ομάδα τους, που για πρώτη φορά από τον περυσινό αγώνα στο Μπακού είχε δύο μονοθέσια στη δεκάδα. «Της πάει» το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και η MCL34 είναι ένα μονοθέσιο που μοιάζει να έχει ξεπεράσει πολλά από τα προβλήματα που είχε η προκάτοχός της. Το drag δεν είναι πλέον θέμα, ο κινητήρας της Renault έχει «δέσει» με το σύνολο, οι οδηγοί είναι ελεύθεροι να δώσουν μάχες και ξέρουν πως δεν υπάρχει η πίεση της «εδώ και τώρα» επιτυχίας (ένα αίσθημα διάχυτο στην περίοδο Alonso), κι αυτό τους απαλλάσσει από το άγχος της απόδοσης.
Είναι τρομερά ευτυχές για ένα ιστορικό team να κάνει μικρά, αλλά σταθερά βήματα προς την επιστροφή του στα «σαλόνια», αφού πλέον βρίσκεται στην 4η θέση της βαθμολογίας.
Σίγουρα, η εικόνα της McLaren ήταν αντίστοιχη και στο ξεκίνημα του 2018, αλλά τώρα, οι οιωνοί είναι σαφώς καλύτεροι, με νέο τεχνικό διευθυντή (James Key) και επικεφαλής (Andreas Seidl), δύο πρόσωπα που καλούνται να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, και που έχουν δείξει στο παρελθόν ότι έχουν τα εχέγγυα για κάτι τέτοιο.
Où est Renault?
Όσο ενθαρρυντική και αξιέπαινη ήταν η εικόνα της McLaren, άλλο τόσο απογοητευτική ήταν εκείνη της Renault. Οι Γάλλοι βρίσκονται σε ένα πολύ άσχημο «φεγγάρι» και, όπως και με τη Ferrari, έτσι και με το Enstone, η απάντηση δεν είναι απλή και τα προβλήματα είναι βαθιά
Αν είναι λογικό και κάπως αναμενόμενο για τον Daniel Ricciardo να ψάχνει ακόμα τα πατήματά του με το μονοθέσιο, το γεγονός πως και ο Nico Hulkenberg δεν έχει βρει ρυθμό με την R.S.19 δείχνει σημαντικές ελλείψεις από το πακέτο της ομάδας, και οι αναβαθμίσεις για την Ισπανία είναι κρίσιμες για την φετινή χρονιά.
Μετά το τέταρτο συνεχόμενο 1-2 των Mercedes, αρκετοί σπεύδουν να θεωρήσουν τη φετινή σεζόν «τελειωμένη». Η F1, ωστόσο, είναι ένα πολύπλοκο σπορ και όλα είναι ανοιχτά, ειδικά σε μία χρονιά 21 αγώνων. Επόμενο GP είναι αυτός της Ισπανίας, το τριήμερο 10-12 Μαΐου, και εκεί όλοι θα εμφανιστούν με σημαντικές αναβαθμίσεις, και αυτό σημαίνει πως η τράπουλα μπορεί να ανακατευτεί εκ νέου._Δ.Μ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
