GP Βραζιλίας: Στο μικροσκόπιο

Το 2018 δεν απογοητεύει, ούτε μετά το τέλος της μάχης του τίτλου. Ο αγώνας στη Βραζιλία ήταν ίσως ο καλύτερος της χρονιάς (υποψηφιότητα βάζει και αυτός στις ΗΠΑ), με τις διαφορετικές στρατηγικές, τις μάχες και τις συγκρούσεις που είχε, μας θύμισε γιατί θα έπρεπε να είναι ο τελικός κάθε σεζόν.

Ο Lewis Hamilton, αν και poleman, δεν θα έπρεπε να κερδίσει. Χωρίς τον πρωτοποριακό σχεδιασμό στις ζάντες για την απαγωγή του θερμού αέρα από τα φρένα με στόχο τη μείωση της φθοράς των ελαστικών, το blistering που αντιμετώπισε τόσο στο πρώτο, όσο και στο δεύτερο stint ήταν τέτοιο που δεν του επέτρεπε να έχει έναν σταθερά καλό ρυθμό. Συν τοις άλλοις, βρέθηκε πολύ κοντά ακόμα και στην εγκατάλειψη. Στον 28^ο γύρο, η Mercedes διέγνωσε πρόβλημα στην εξάτμιση της W09 του Βρετανού, ενώ υπήρχε ζήτημα και με την θερμοκρασία του κινητήρα, που είχε υπερβεί τα ανώτερα όρια.

Ίσως ο αγώνας στο Interlagos και αυτή η νίκη του Hamilton να ήταν μία μικρογραφία όλης της χρονιάς για τον ίδιο και την ομάδα του: όταν βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, αποδίδουν. Όταν έρχεται μία ευκαιρία από το πουθενά, την αρπάζουν, την εκμεταλλεύονται στο έπακρο και παίρνουν το μέγιστο. Στο στραβοπάτημα του Vettel και της Ferrari, απάντησαν με ένα τρομερό ντεμαράζ 5 νικών. Στο ατύχημα του Verstappen την Κυριακή, πήραν τη νίκη. Κι ας είχαν τα προβλήματά τους. Άλλωστε, δεν είναι τυχαία και φέτος πρωταθλητές. Δεν είχαν ποτέ το καλύτερο μονοθέσιο μες στη χρονιά, αλλά υπήρξαν η καλύτερη ομάδα. Κι αυτό τους κράτησε ψηλά.

Συμβάν Verstappen-Ocon: «Φταίμε κι οι δυο»

Αυτός ο στίχος του Πυθαγόρα ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το ασυνήθιστο και απρόσμενο ατύχημα μεταξύ Max Verstappen και Esteban Ocon.

Πριν ο αγώνας του Ολλανδού λάβει αυτήν την άσχημη τροπή στον 44^ο γύρο, όλα κυλούσαν ιδανικά για τον ίδιο. Είχε καταφέρει να περάσει τους πάντες για να φτάσει 2^ος και να αρχίσει να πιέζει τον Hamilton, ενώ παράλληλα διαχειριζόταν άριστα την πολύ μαλακή γόμα (με την οποία ξεκίνησε τον αγώνα). Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Kimi Raikkonen, που εκκίνησε με την μαλακή γόμα, μπήκε για τη δική του αλλαγή τέσσερις γύρους πριν τον οδηγό της Red Bull.

Όταν ο Verstappen επισκέφθηκε τα pits στον 35^ο γύρο, έβαλε τη μαλακή γόμα, σε αντίθεση με τους άμεσους αντιπάλους του που προτίμησαν τη μέση, δείχνοντας και πάλι πόσο άνετα θα μπορούσε να κρατήσει αυτό το ελαστικό για το μισό του αγώνα.

Μετά τη δική του αλλαγή, έπιασε και προσπέρασε τον Hamilton και, από και έπειτα, έχτιζε γύρο με τον γύρο μία διαφορά ασφαλείας από τον αντίπαλό του, ώστε να διασφαλίσει τη νίκη.

Όλα όμως ανατράπηκαν στον 44^ο γύρο. Ο ήδη ντουμπλαρισμένος Esteban Ocon επιτέθηκε στον Ολλανδό στην Κ1, οι δυο τους ήρθαν σε επαφή, με αποτέλεσμα ο πρωτοπόρος του αγώνα να φέρει τετακέ και να πέσει 2^ος και ο οδηγός της Force India να τιμωρηθεί με 10 δλ. stop and go (τη δεύτερη πιο βαριά ποινή μετά τη μαύρη σημαία).

Ως συμβάν, δεν είναι πρωτοφανές, αλλά είναι ασυνήθιστο. Το 1982, ο Eliseo Salazar χτύπησε τον πρωτοπόρο Nelson Piquet από πίσω σε ένα από τα περίφημα σικέιν του παλιού Hockenheim, θέτοντάς τον εκτός αγώνα. Παρόμοιο περιστατικό οδήγησε στο 1-2 της Ferrari στη Μόντσα το 1988, αφού ο Jean-Louis Schlesser προσέκρουσε με τον Ayrton Senna, τη στιγμή που ο Βραζιλιάνος προηγείτο άνετα και όδευε για τη νίκη.

Ένας οδηγός που βρίσκεται ένα γύρο πίσω έχει το δικαίωμα να ξε-ντουμπλαριστεί (to unlap himself, όπως ορίζουν και οι κανονισμοί), αλλά δεν πρέπει να δίνει μάχη με τον προπορευόμενο. Αυτό είναι το μοναδικό λάθος του Ocon, ο οποίος αντιμετώπισε αυτό το προσπέρασμα σαν να έκρινε θέση. Κι αν στην αρχή έμοιαζε αναίτια αυτή η «βιασύνη» του να περάσει τον Verstappen, η πραγματικότητα είναι πως ο Γάλλος ήθελε να περάσει τον οδηγό της RB για να ανεβάσει τον ρυθμό του και να κάνει το undercut στους Hartley, Sainz και Gasly(στις θέσεις 13, 12 και 11, αντίστοιχα) και να τους περάσει όταν εκείνοι θα έμπαιναν στα pits. Αυτό δε δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την κίνηση. Υπήρχε, όμως, μία λογική πίσω από αυτό. Η εκτέλεση αυτής της πράξης ήταν πέρα για πέρα λανθασμένη, κι αυτό δεν αλλάζει.

Όπως ήταν λογικό, αυτή η έκβαση εξόργισε τον νεαρό Ολλανδό, που έχασε μία σχεδόν βέβαιη (και εύκολη) νίκη μέσα από τα χέρια του. Ο εκνευρισμός του ήταν εμφανής από τη στιγμή που βγήκε από το cockpit. Τα σπρωξίματα, οι «τσαμπουκάδες» στο parc ferme, βέβαια, ήταν κάτι παραπάνω από αχρείαστοι. Με αυτόν τον τρόπο, έδειξε πως είναι ευάλωτος στην παραμικρή αναποδιά, και για έναν οδηγό που στοχεύει σε τίτλους και πρωταθλητισμό, η ένδειξη αδυναμίας είναι μεγάλο μειονέκτημα. Υπάρχουν πρωταθλητές στο grid που θα… χαρούν πολύ να μπουν στο μυαλό του Verstappen στο άμεσο μέλλον (βλ. Hamilton), και να κερδίσουν στον ψυχολογικό πόλεμο μαζί του. Είναι εξίσου σημαντικό να είναι κανείς δυνατός εντός κι εκτός πίστας, κι ίσως αυτό να γίνει μάθημα για τον 21χρονο.

Ο ανεπαρκής Valtteri Bottas

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Valtteri Bottas έχει βρεθεί πλέον τέταρτος στη βαθμολογία των οδηγών, πίσω και από τον Kimi Raikkonen. Δεν είναι μονάχα ο εξαιρετικός ‘Iceman’ που ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του στο δεύτερο μισό της σεζόν (έχει συλλέξει τους περισσότερους βαθμούς μετά τον Hamilton), αλλά είναι και η συνεχώς πτωτική τάση που έχει ο ομοεθνής του, σε σημείο που τον καθιστά ανεπαρκή.

Δεν είναι τόσο η αδυναμία του πλέον να δώσει μάχες ακόμα και με πιο αργούς συνδυασμούς, αλλά και το γεγονός ότι δεν μπορεί να διατηρήσει έναν αξιοπρεπή ρυθμό, την ώρα που ο teammate του αποδίδει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του και κερδίζει αγώνες. Ο Φινλανδός μοιάζει να έχει πιάσει το ταβάνι του, αλλά το έκανε αυτό πολύ νωρίς, πολύ απότομα. Φαίνεται να στερείται της mentalite που θα τον κάνει πιο ανταγωνιστικό, πιο επιθετικό, ακόμα και στους δύσκολους για τον ίδιο και την ομάδα του αγώνες.

Τρανό παράδειγμα η Βραζιλία, αφού στο πρώτο stint τον προσπέρασαν άπαντες, ενώ στο δεύτερο έπραξε το ίδιο και ο Raikkonen, αφήνοντάς τον στην – άκρως κολακευτική – 5^η θέση.

Πλέον, έμεινε μόλις ένας αγώνας για την ολοκλήρωση της σεζόν, στο Άμπου Ντάμπι. Ας δούμε πώς θα πέσει η αυλαία._Δ.Μ.