GP Καναδά – Στο μικροσκόπιο: Όταν οι αγωνοδίκες γίνονται πρωταγωνιστές

Πηγαίνοντας στον Καναδά, όλοι γνώριζαν πως η Ferrari θα έχει προβάδισμα. Μεγάλες ευθείες, σημεία έντονου φρεναρίσματος, σημεία ξαφνικής επιτάχνυσης από μικρή ταχύτητα. Η πίστα του Μόντρεαλ απλώς «κουμπώνει» στο φετινό μονοθέσιο της Scuderia, κι αυτό δεν άργησε να αποδειχθεί.

Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, είδε τον Lewis Hamilton νικητή, τον Sebastian Vettel στη 2η θέση και τον Charles Leclerc να συμπληρώνει το βάθρο. Κι αυτό δεν δικαιολογείται από την εικόνα του αγώνα.

Καμία σταθερότητα στις αποφάσεις

Το χρονικό της απόφασης, γνωστό. Στον 48ο γύρο, ο Vettel «κόβει» το σικέιν των στροφών 3 και 4, πατάει στο γρασίδι, κι επιστρέφοντας στην πίστα, μοιάζει να «κλείνει» τον Hamilton που ερχόταν από τη εξωτερική για να περάσει τον Γερμανό. Δεν τα καταφέρνει, «βουτώντας» στα φρένα για να αποφύγει την επαφή, και οι δύο συνεχίζουν στην ίδια σειρά. 

Οι αγωνοδίκες εξέτασαν το συμβάν, και μερικούς γύρους μετά κάνουν γνωστή την απόφασή τους: 5 δευτερόλεπτα ποινής, και η νίκη πάει στον Hamilton, που ήταν κοντά στο 1-1,5 δλ. πίσω από τον οδηγό της Ferrari μέχρι και το πέσιμο της καρώ σημαίας.

Η εικόνα του Vettel να περνά πρώτος τη γραμμή του τερματισμού και του Hamilton να πανηγυρίζει τελικά τη νίκη, ακόμα κι αυτά τα πρόσωπα να μην ενέπλεκε, είναι μία κακή φάρσα για το άθλημα της Formula 1, που χθες πήρε μία εξαιρετικά αμφιλεγόμενη απόφαση.

Το πνεύμα της γνωμάτευσης των αγωνοδικών είναι αρκετά σαφές, αλλά όχι απόλυτα αληθές. Σύμφωνα με το τελικό κείμενο της απόφασης, ο Vettel πράγματι δεν είχε έλεγχο του μονοθέσιου όταν βγήκε από το γρασίδι και προσπάθησε να αποφύγει την υπερστροφή (κι άρα την επαφή με κάποιον τοίχο ή και τον Hamilton). Ωστόσο, έχοντας εξετάσει τα βίντεο και σε αργή κίνηση, τονίζουν πως ο Γερμανός καταφέρνει και φέρνει υπό τον έλεγχο του το μονοθέσιο, και μετά κοιτάζει στα δεξιά του και στρίβει ελαφρώς προς τα εκεί για κόψει τον Hamilton και να μην του επιτρέψει να περάσει πρώτος.

Το θέμα είναι πως, ενστικτωδώς ακόμα, ο Vettel θα μπει στην αγωνιστική γραμμή αφού  έχει διορθώσει την τροχιά του αυτοκινήτου και έχει επιστρέψει κανονικά στην πίστα. Εν ολίγοις, η FIA πέφτει σε μία αντίφαση: ήταν ή όχι εκτός ελέγχου ο Vettel; Ή, για να τεθεί διαφορετικά: είχε επιστρέψει ο Vettel στην πίστα, άρα μπορούσε να ανακτήσει την θέση του στην αγωνιστική γραμμή, ή ήταν έρμαιος της απουσίας πρόσφυσης;

Και στα δύο σενάρια, η ποινή δε βγάζει νόημα. Οι αγωνοδίκες εξάντλησαν την αυστηρότητά τους, σε ακόμα μία απόφαση-κακόγουστο αστείο.

Όχι γιατί ευνόησε τον Hamilton, ή αδίκησε τον Vettel. Η ρίζα του προβλήματος είναι πιο βαθειά.

Όταν το πάνελ των αγωνοδικών μεταβάλλεται άρδην από αγώνα σε αγώνα, είναι σχεδόν δεδομένο πως οι αποφάσεις από το ένα Grand Prix στο επόμενο θα είναι εκ θεμελίων διαφορετικές, με διαφορετικό πνεύμα και λογική. 

Η τετράδα των αγωνοδικών στο Μόντρεαλ διάβασε το βιβλίο των κανονισμών γράμμα προς γράμμα και έδωσε μία επονείδιστη ποινή χωρίς να εξετάσει την ουσία του συμβάντος. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις (βλ. Μονακό 2016), δεν δόθηκε τίποτα – εκείνο το πάνελ, πέταξε το βιβλίο στον κάλαθο των αχρήστων και λειτούργησε τελείως κατά το δοκούν.

Η μεταβλητότητα στα πρόσωπα που λαμβάνουν αυτές τις καίριες αποφάσεις «πληγώνει» εκ των έσω την F1, καταστρέφει την συνέχεια και τη συνέπεια στις ποινές (ή στην μη-απόδοσή τους) και διαλύει κάθε έννοια δεδικασμένου, αφού σπάνια έχει σημασία τι έγινε σε αντίστοιχες περιστάσεις στο παρελθόν.

Κοιτάμε το δέντρο, χάνοντας το δάσος με το εν λόγω συμβάν, κι όχι άδικα. Αλλά, το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού.

Η προσεκτική οδήγηση φέρνει βαθμούς…

…αυτό πρέπει να είναι το μόττο του Stroll χθες, και πολλών ακόμη οδηγών στο φετινό πρωτάθλημα. Η Pirelli αποφάσισε να λεπτύνει το πέλμα των ελαστικών της κατά 0.4 χιλιοστά, κι αυτό είναι αρκετό για να αλλάξει τρομακτικά τη συμπεριφορά τους, το παράθυρο λειτουργίας τους, τις θερμοκρασίες στις οποίες αποδίδουν καλύτερα.

Αυτό ευνοεί συγκεκριμένες ομάδες (Mercedes, McLaren), κι αφήνει άλλες να ψάχνουν απαντήσεις σε προβλήματα που πέρυσι δεν είχαν (βλ. Ferrari).

Η προσπάθεια 9 εκ των 10 ομάδων να πείσουν την Pirelli να γυρίσει στο περυσινό μοντέλο φάνηκε να μην ευσταθεί, αφού πηγές μέσα από την ιταλική εταιρεία ανέφεραν πως δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή τους καμία τέτοια κίνηση, ενώ και ο νέος επικεφαλής της McLaren, Andreas Seidl, ξεκαθάρισε πως δεν έχει πρόθεση να προχωρήσει σε ένα τέτοιο αίτημα.

Επομένως, τα φετινά ελαστικά ήρθαν για να μείνουν, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Πέραν της απόδοσης της εκάστοτε ομάδας και το αν βολεύεται με αυτές τις γόμες ή όχι, το ζήτημα της αυξημένης φθοράς, κι άρα της προβλέψιμης στρατηγικής, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη λογική της αλλαγής σε πιο λεπτό πέλμα.

Η Pirelli στόχευε στο να «ανοίξουν» οι στρατηγικές, να λαμβάνονται πιο ελεύθερες αποφάσεις, που δεν θα είναι συγκεκριμένα μοτίβα, αλλά θα εμφορούνταν από τις συνθήκες κάθε αγώνα. 

Στον Καναδά, αυτό καταρρίφθηκε για ακόμα μία φορά, αφού οι επιλογές ήταν -πάλι- περιορισμένες: ή εκκίνηση με μαλακή γόμα και γρήγορη αλλαγή σε σκληρή, ή εκκίνηση με μέση και αλλαγή σε σκληρή αρκετούς γύρους μετά. Ο μόνος που διαφοροποιήθηκε ήταν ο Verstappen, και πιο πίσω ο Stroll – αμφότεροι ανταμείφθηκαν, με τον Καναδό ειδικά να μετατρέπει έναν αποκλεισμό από το Q1 σε 2 βαθμούς στον αγώνα της πατρίδας του.

Πλέον, είναι σαφές πως το «παιχνίδι» της κατανόησης των ελαστικών είναι κάτι που θα καθορίζεται εν πολλοίς από τις θερμοκρασίες στην πίστα (στο Μόντρεαλ έφτασαν ως και τους 51 βαθμούς στο οδόστρωμα), και από το πού και πώς βολεύεται κάθε ομάδα. 

Κοινώς, ό,τι γινόταν και πέρυσι…

Oh mon dieu!

Στο γαλλόφωνο μέρος του Καναδά, μέσα στο Κεμπέκ, η Renault ένιωσε κάπως «σαν στο σπίτι της», παρά το γεγονός ότι έχει ακόμα δύο εβδομάδες μέχρι τον αγώνα της πατρίδας της, και πήρε τον πρώτο της φετινό διπλό τερματισμό στους βαθμούς.

Οξύμωρο, αν σκεφτεί κανείς πως το Circuit Gilles Villeneuve έχει τρομακτικές απαιτήσεις από τους κινητήρες, και οι Γάλλοι ακόμα πάσχουν σε αυτόν τον τομέα.

Παρόλα αυτά, βασίστηκαν στην εξαιρετική οδήγηση του Ricciardo τόσο το Σάββατο, όσο και την Κυριακή, και μαζί με τον Hulkenberg που βρήκε ρυθμό μέσα στον αγώνα (μεγιστοποιώντας μάλιστα το πρώτο το stint με τη μαλακή γόμα), έκαναν το 7-8, όντας ‘best of the rest’ για πρώτη φορά μέσα στο 2019.

Ο Αυστραλός έδωσε και μία εξαιρετική μάχη με τον Bottas στα μισά του αγώνα, κρατώντας τον Φινλανδό πίσω για περίπου 10 γύρους, κάτι που φαίνεται να το χάρηκε αρκετά, όπως δήλωσε αργότερα:

«Ίσως το πιο θετικό που κράτησα πίσω μου τον Bottas τόσο πολύ ήταν που δώσαμε μάχη με τη Mercedes. Ήταν πολύ καλό αυτό. Θα ήθελα να έχω κάνει το ίδιο με τον Max, αλλά είχε πολύ καλό ρυθμό με αυτό το ελαστικό. Με πέρασε πολύ εύκολα.»

Φως στον ορίζοντα για το Enstone; Ενδεχομένως. Η McLaren, όμως, παραμένει συνολικά καλύτερα, και θα έχει ενδιαφέρον το πακέτο αναβαθμίσεων που θα φέρουν οι Γάλλοι στο Paul Ricard, και αν αυτό τελικά θα τους δώσει το κάτι παραπάνω «εντός έδρας».

Επόμενος αγώνας είναι το Grand Prix Γαλλίας (21-23 Ιουνίου), και εκεί θα φανεί αν μπορεί να σπάσει το σερί των «ασημί βελών»._Δ.Μ.