Ο Lewis Hamilton πήρε μία ακόμα νίκη, με τον γνωστό του τρόπο εδώ και 7 χρόνια πια, 14 στην καριέρα του. Στο midfield, όμως, υπήρξαν πρωταγωνιστές που αξίζουν της προσοχής μας. Βάζουμε το Grand Prix Στυρίας «στο μικροσκόπιο».
Οι προβλέψεις για «καρμπόν αγώνα» του πρώτου στην Αυστρία έπεσαν έξω. Μπορεί να ήρθε το 1-2 από τη Mercedes, αλλά το midfield έδειξε τη δυναμική που έχει φέτος να χαρίσει στο κοινό μάχες κι ανατροπές μέχρι και -κυριολεκτικά- την τελευταία στροφή.
Η Mercedes δεν (θα) έχει αντίπαλο
Λίγα μπορούν να ειπωθούν για τον χθεσινό αγώνα των πρωταθλητών, και δη του Lewis Hamilton. Ο κακός ρυθμός που επέδειξε στο FP2 της Παρασκευής οφειλόταν -μεταξύ άλλων- και στις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν στην πίστα, οπότε ήξερε πως την Κυριακή θα είχε πιθανότητες για ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Είχε το μονοθέσιο για να το πετύχει, δεν συνάντησε τα ζητήματα αξιοπιστίας που ταλαιπώρησαν και καθυστέρησαν τόσο τον ίδιο, όσο και τον Bottas την περασμένη Κυριακή, οδήγησε συνετά και πήρε μία νίκη «διαδικαστικού» χαρακτήρα.
Όσον αφορά τον Φινλανδό, πήρε το μέγιστο που μπορούσε, παραμένει πρώτος στη βαθμολογία και θα πρέπει σίγουρα να στοχεύει σε νίκη στην Ουγγαρία, προτού μπει σε ρυθμούς νίκης και κυριαρχίας ο teammate του.
Εκεί που πρέπει να σταθούμε είναι στις κατατακτήριες που έκανε ο 6κις πρωταθλητής. Δεν είναι η πρώτη φορά που δείχνει τα διαπιστευτήριά του στη βροχή. Από το 2008, στον αγώνα του Silverstone, είχε αποδείξει τις ικανότητές του σε αυτές τις συνθήκες. Έκτοτε, σπάνια μένει μακριά από την κορυφή όταν ανοίγουν οι ουρανοί. Γι’ αυτό και η απόδοσή του στη Γερμανία πέρυσι έκανε τόση εντύπωση, ήταν αντίθετη με όσα είχε συνηθίσει να πετυχαίνει όταν μπαίνουν τα βρόχινα ελαστικά.
Το Σάββατο κέρδισε τον μισό αγώνα ο Hamilton. Βρήκε την ψυχολογία που έμοιαζε να έχει χάσει μετά το περίεργο Σ/Κ της πρεμιέρας και την κακή Παρασκευή, ξεκινώντας καλά και χτίζοντας από νωρίς διαφορά ασφαλείας από τους διώκτες του. Η 85η νίκη ήρθε τη σωστή στιγμή, κι υπό τις σωστές συνθήκες.
Και στο βάθος, ένσταση
Η Racing Point βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της συζήτησης, αυτή τη φορά γιατί έδειξε τη δυναμική της.
Ο Sergio Perez εκκινούσε 17ος, και αξιοποιώντας ό,τι είχε να του δώσει η RP20, μπήκε στη δεκάδα κι από εκέι αναρριχήθηκε μέχρι την 5η θέση. Ο ρυθμός του ήταν εξαιρετικός καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα, ανά σημεία καλύτερος και του Alex Albon, αλλά η βιάση του να περάσει τον Ταϊλανδό τού κόστισε στο τέλος, με την ζημιά στην εμπρός πτέρυγα να τον αφήνει 6ο.
Όσο για τον Lance Stroll, ο Καναδός κατόρθωσε να μπει στους βαθμούς, κι ας έμοιαζε σε όλον τον αγώνα κατώτερος των περιστάσεων. Είναι ένας οδηγός που έχει τις μέρες τους, και στο midfield που όλοι ξέρουν τι κάνουν και τι πρέπει να κάνουν, δεν έχει θέση. Το μονοθέσιο είναι που τον φέρνει σε αυτό το επίπεδο – κι αυτό βλέπουν οι αντίπαλες ομάδες.
Έτσι επήλθε η ένσταση από τη Renault, η οποία μερικές ώρες μετά τον αγώνα ζήτησε διευκρινίσεις από τη FIA για τη νομιμότητα του μονοθέσιου της RP.
Το θέμα με την Racing Point είναι, όχι μόνο αν πήρε στα χέρια της σχέδια της Mercedes, αλλά αν πήρε μέρη αυτής που δεν επιτρέπεται να πάρει – τα brake ducts είναι ένα παράδειγμα, γιατί από φέτος είναι ‘Listed Part’, δηλαδή μέρος που πρέπει να κατασκευάζει η ομάδα και είναι πνευματική της ιδιοκτησία.
Όποια κι αν είναι η απόφαση, θα έρθει μία έφεση, στάνταρ, εδώ είσαστε κι εδώ είμαι και θα τα λέμε και θα γελάμε. Γιατί; Γιατί η Renault κυνηγάει ένα μέρος του θέματος, κι αν η ετυμηγορία δεν είναι ευνοϊκή για αυτήν, θα το ψάξει κι άλλο. Αν η RP χάσει, θα εφεσιβάλλει για να σωθεί από την επιστροφή στην RP19 (όπως θα υποχρεωθεί αν κριθεί ένοχη).
Και υπάρχει δεδικασμένο, από τη δεκαετία του ’70 – συγκεκριμένα, το 1978.
Τότε, η Arrows FA1 βρέθηκε να είναι καρμπόν αντιγραφή της Shadow DN9.
Το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου βρήκε πως το μονοθέσιο της Arrows ήταν κατά 70% αντιγραφή της Shadow, και η ετυμηγορία ήταν υπέρ της τελευταίας.
Θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα εξελιχθεί το εν λόγω story.
Κάντο σαν τον Lando
Σε ένα τόσο ανταγωνιστικό midfield, κάθε βαθμός, κάθε προσπέρασμα, ακόμα και ο βαθμός του ταχύτερου γύρου μπορεί να παίξει τον ρόλο του στην τελική βαθμολογία.
Η McLaren έχει καταφέρει στους δύο αγώνες στο Red Bull Ring να κάνει ακριβώς αυτό: να πάρει το μέγιστο που μπορούσε.
Το βάθρο του Lando Norris την περασμένη εβδομάδα ακολουθήθηκε από μία εξαιρετική πέμπτη θέση, προϊόν τόσο της στρατηγικής να μείνει εκτός μέχρι τον 29ο γύρο με τη μαλακή γόμα ο Βρετανός, όσο και της καλοτυχίας του να βρει μπροστά του έναν πληγωμένο Perez, περνώντας τον κυριολεκτικά στην τελευταία στροφή του αγώνα.
Ταλαιπωρείτο κι από ένα πρόβλημα στο στήθος, αφού από την Παρασκευή κιόλας πονούσε, ιδίως στις γρήγορες στροφές της πίστας, όμως το πάλεψε και πήρε αυτό το αποτέλεσμα, που χαρακτηρίζει ως τον καλύτερο αγώνα της καριέρας του:
«Είχαμε μία πολύ καλή στρατηγική. Έκανα περισσότερους γύρους με τη μαλακή γόμα στο πρώτο stint, περισσότερους από όσους περιμέναμε. Και με τη μέση γόμα ο ρυθμός μας ήταν πολύ γρήγορος. Είχα αυτοπεποίθηση μέσα στο μονοθέσιο, όπως και το προηγούμενο Σ/Κ. Ήταν πολύ διασκεδαστικό.
«Κέρδισα τρεις θέσεις στους τρεις τελευταίους γύρους. Αυτό δείχνει ότι πρέπει να πιέζει μέχρι τον τελευταίο αγώνα, ειδικά στην περίπτωση του Sergio, τον πέρασε στην τελευταία στροφή. Ήταν ένας διασκεδαστικός αγώνας, ίσως ο καλύτερος στην καριέρα μου στην F1.»
Το χάος του midfield γιγαντώνεται
Από την άλλη μεριά, ο Carlos Sainz, αν και πάλεψε μετά την εκκίνηση για την 2η θέση, αναμενόμενα άρχισε να χάνει έδαφος όσο προχωρούσε αγώνας, υποχωρώντας στη μάχη του midfield, που ούτως ή άλλως περίμενε πως θα δώσει στον αγώνα.
Ακολούθησε πιο συντηρητική στρατηγική, μπαίνοντας 7 γύρους νωρίτερα από τον teammate του στα pits, και με την καθυστέρηση που είχε σε αυτό, τέθηκε σε μάχη με τις Racing Point, οι οποίες ήταν σαφώς ανώτερες. Το ίδιο συνέβη και με τον Ricciardo, που την Κυριακή έκανε έναν εξαιρετικό αγώνα, κι αυτός με μία πιο τολμηρή επιλογή στα ελαστικά, πηγαίνοντας ανάποδα από τους γύρω του, για να έχει το πλεονέκτημα στο δεύτερο μισό του αγώνα.
Στην ουσία, η μάχη για τις θέσεις 7-10 έχει γίνει μάχη για τις θέσεις 5-10, με δεδομένο ότι η Ferrari δεν είναι πλέον η de facto top 3 ομάδα που γνωρίζαμε ως πέρυσι. Αυτό το άνοιγα των δύο επιπλέον θέσεων στους βαθμούς ανοίγει με τη σειρά του τους «ασκούς του Αιόλου»: RP, McLaren, Renault, ακόμα κι η AlphaTauri είναι σε θέση να πάρουν βαθμούς, με ακαθόριστη σειρά – προς το παρόν.
Ferrari από τα πολύ παλιά
Δεν είναι πλέον ευφυολόγημα να πει κανείς πως η Ferrari διανύει μία πιο επώδυνη περίοδο «πέτρινων χρόνων», αντίστοιχη -ίσως- με εκείνη του 1983-1999.
Η όλη φιλοσοφία γύρω από την SF1000 ξεκινά από την SF90, άρα εξ αρχής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λανθασμένη. Κι αυτό, διότι η προκάτοχος του φετινού μονοθέσιου είχε στο πίσω μέρος της κι έναν πανίσχυρο κινητήρα (πιθανόν για όλους τους λάθος λόγους), σε αντίθεση με το τωρινό, που έχει μία μονάδα ισχύος η οποία εκτέθηκε ανεπανόρθωτα και στα έξι μονοθέσια που έτρεξαν αυτά τα δύο Σ/Κ στην Αυστρία.
Το drag με το οποίο έρχεται αντιμέτωπη η ομάδα, και όλες οι αλλόκοτες συμπεριφορές του μονοθέσιου σε στροφές με υψηλές αεροδυναμικές απαιτήσεις είναι σύμπτωμα μίας κακής διαχείρισης από την πλευρά της ομάδας όλου του πακέτου.
Το πρόβλημα εντείνεται όταν αμφότεροι οι οδηγοί είναι σε διαφορετικές φάσεις της καριέρας τους, με εκ διαμέτρου αντίθετους στόχους. Και σε αυτό ακόμα, η ομάδα ευθύνεται. Αποπέμποντας τόσο άτσαλα τον Vettel, μην προσφέροντάς του καν ένα συμβόλαιο, του φανερώνεις πως αποτελεί ξένο σώμα την ομάδα, και ότι η παρουσία του σε αυτήν φέτος είναι καθαρά διαδικαστικού χαρακτήρα. Ποιο το κίνητρο για τον ίδιο να βοηθήσει μία ομάδα της οποίας η ηγεσία τον διώχνει;
Αντιθέτως, ο Leclerc είναι το νέο νο.1 (όσο νο.1 μπορεί κανείς να είναι στην 6η ομάδα του grid), και έχει την αντίστοιχη ψυχολογία. Το βάθρο στον πρώτο αγώνα επί αυστριακού εδάφους ήταν ενδεικτικό όχι μόνο το ταλέντου του, αλλά και της διάθεσης που έχει να παλέψει για κάτι καλύτερο, διότι γνωρίζει πως με αυτήν την ομάδα θα πορευτεί μέχρι το 2025. Δεν μπορεί να τα παρατήσει, δεν έχει δικαιολογία – μπορεί μόνο να ελπίζει.
Η οπορτουνιστική κίνηση που έκανε στην τρίτη στροφή του αγώνα (είχε άλλους 71 γύρους) δείχνει ότι στερείται ακόμα κρίσης σε αυτές τις συνθήκες. Αντίστοιχα βιαστικός και επιθετικός ήταν στο Μονακό πέρυσι, εκκινώντας και πάλι εκτός δεκάδας.
«Ζητώ συγνώμη από τον Sebastian,» δήλωσε μετά ο Μονεγάσκος. «Δεν είναι αρκετό αυτό. Είμαι απογοητευμένος από τον εαυτό μου, απογοήτευσα την ομάδα. Ζητώ συγνώμη. Θα μάθω από αυτό και θα επιστρέψω πιο δυνατός.»
Από τη μεριά του, ο Mattia Binotto, επικεφαλής της ομάδας, φάνηκε αρκετά συγκαταβατικός, σχεδόν νωχελικός, όπως πάντα, σαν γκροτέσκο φυσιογνωμία γκραβούρας του ’50: νοσταλγεί και περιπλανιέται, μάλλον φαντάζεται μεγαλεία το ’22. Πολλά από τα προβλήματα της ομάδας ξεκινούν απ’ αυτόν.
«Δεν πιστεύω πως υπάρχουν πολλά που μπορώ να πω στους οδηγούς,» είπε στο Sky Sports. «Είναι κάπως επώδυνο να ολοκληρώνεις έναν αγώνα με τέτοιο τρόπο, μετά από μόλις δύο γύρους. Πιστεύω πως είναι το χειρότερο δυνατό φινάλε σε ένα πολύ κακό Σ/Κ.
«Δεν είναι ώρα τώρα να αποδώσουμε ευθύνες ή να κατηγορήσουμε κάποιον, είναι ώρα να δουλέψουμε ενωμένοι. Πίσω στο εργοστάσιο, έχουμε τους κατάλληλους ανθρώπους για να βελτιωθούμε όσο το δυνατόν ταχύτερα.»
Όλες οι ομάδες πακετάρουν για την Ουγγαρία, στην οποία ήδη μεταβαίνουν όσο διαβάζετε αυτές τις γραμμές, για τον τρίτο κατά σειρά αγώνα της χρονιάς._Δ.Μ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
