Το Μόντρεαλ σπάνια απογοητεύει με τους αγώνες που δίνει, όμως αυτή τη φορά δεν προσέφερε θέαμα. Παρόλα αυτά, ανέδειξε ορισμένες καταστάσεις, οι οποίες μόνο απαρατήρητες δεν μπορούν να περάσουν: η απόδοση του Valtteri Bottas έναντι του teammate του, η απάντηση του Max Verstappen, η επίδοση της Renault, αλλά κι ο Charles Leclerc που συνεχίζει να εντυπωσιάζει.
Είναι ενδιαφέρουσα η φετινή σεζόν, με δεδομένο πως τρεις ομάδες βρίσκονται μέσα σε 0,4 δλ. σε απόλυτο χρόνο και σε σχεδόν 1 δλ. σε ρυθμό αγώνα, ενώ κι οι έξι οδηγοί τους βρίσκονται στα ίδια επίπεδα. Παράλληλα, το midfield συνεχίζει να είναι αμφίρροπο, αφού Renault-McLaren-Haas και πλέον Force India και Sauber δίνουν μάχες για το ποιος θα έχει τον τίτλο του ‘best of the rest’, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τις απαιτήσεις κάθε Grand Prix. Στον Καναδά, ο Sebastian Vettel πήρε μία άνετη (κι άξια) νίκη, αποδεικνύοντας πως η SF71H είναι σαφώς ανώτερη από την προκάτοχό της και στα ίδια επίπεδα με την W09. Τα γεγονός πως η Mercedes δεν είχε τον αναβαθμισμένο κινητήρα της (σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές της) έπαιξε τον ρόλο του, αλλά σε καμία περίπτωση δε δικαιολογεί το χάσμα ανάμεσα στον Valtteri Bottas και τον Lewis Hamilton, τόσο στις κατατακτήριες, όσο και στον αγώνα.
Το Σάββατο, ο Φινλανδός κατετάγη 2ος, μόλις 0,091 πίσω από τον poleman Vettel, αλλά 0,139 δλ. μπροστά από τον ομόσταυλό του. Την Κυριακή, ο ίδιος ήταν και πάλι ταχύτερος και πιο σταθερός από τον Βρετανό, αν και αμφότεροι αντιμετώπισαν προβλήματα (ο Bottas έπρεπε να διαχειριστεί τα καύσιμά του κι οριακά μπόρεσε να τερματίσει μπροστά από τον Verstappen), την ώρα που ο 4 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής πάλευε με μία μονάδα ισχύος που «πέθαινε» γύρο με τον γύρο. Ενδεικτικό της κατάστασης, το ότι ο Hamilton δήλωσε «ευγνώμων» που μπόρεσε να τερματίσει. Ακόμα κι έτσι, ο Bottas ήταν ανώτερός του για ακόμα ένα τριήμερο (μετά το Μπακού, στο οποίο θα κέρδιζε αν δεν υπήρχε το θραύσμα στη μέση της πίστας), ενώ συνολικά έχει κλείσει την ψαλίδα από τον ίδιο, κάνοντας πιο μεστούς και σταθερούς αγώνες. Η Mercedes οφείλει σε εκείνον την πρώτη θέση στη βαθμολογία των κατασκευαστών, αφού με τη δική του απόδοση στις κακές ημέρες του Hamilton μπορούν, οι Γερμανοί να κοιτούν με μεγαλύτερη αισιοδοξία το ενδεχόμενο του πέμπτου τους τίτλου. Είναι σταθερός, αποφεύγει τα λάθη, και σίγουρα άξιζε μία νίκη μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα.
Ο άνθρωπος που τερμάτισε πίσω του, ο Max Verstappen, ξεκίνησε το τριήμερο στο Μόντρεαλ, δηλώνοντας νευριασμένος για το γεγονός πως ο Τύπος και η κοινή γνώμη ασχολούνται σε τέτοιο βαθμό με τα λάθη και τα ατυχήματά του. Ωστόσο, κατάφερε να μετατρέψει αυτόν τον εκνευρισμό σε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα, στο δεύτερο βάθρο του μέσα στη σεζόν. Με σύμμαχο τον νέο κινητήρα της Renault, ο Ολλανδός βρήκε από νωρίς ρυθμό στο τριήμερο, και στον αγώνα κατάφερε να είναι πολύ καλύτερος του teammate του, Daniel Ricciardo, και να πιέσει για την 2η θέση τον Bottas. Ο Αυστραλός δυσκολεύτηκε να φτάσει τα επίπεδα του 20χρονου, αφού μαζί με την αναβάθμιση, έτρεχε και με την παλιά, ταλαιπωρημένη MGU-K – εκείνη που εμφάνισε το πρόβλημα στο Μονακό. Επομένως, ο αγώνας του είχε περιοριστεί σημαντικά πριν καν ξεκινήσει.
Πέραν όμως των πρωτοπόρων, των τριών ομάδων που πρωτοστατούν και έχουν αφήσει πολύ πίσω τον ανταγωνισμό, υπάρχει και το midfield – αυτή η συστάδα 6 ομάδων (εξαιρώντας την κακή φέτος Williams) που παλεύει για την 4η θέση στη βαθμολογία των κατασκευαστών, και για την 7η θέση σε κάθε αγώνα. Αυτή τη μάχη κέρδισε έτι μία φορά φέτος η Renault, με το καλύτερό της αποτέλεσμα, στο 7-8. Είναι η ομάδα που μπορεί σταθερά να είναι καλύτερη από τον ανταγωνισμό – τον ίδιο ανταγωνισμό που μέχρι πέρυσι δεν μπορούσε να δει στα μάτια. Ο Καναδάς είναι μία από τις λεγόμενες ‘power sensitive’ πίστες, δηλαδή από εκείνα τα σιρκουί που ο κινητήρας παίζει πρωταρχικό ρόλο. Σε ένα τέτοιο Grand Prix, η PU των Γάλλων απέδωσε, με την αναβάθμιση στον βενζινοκινητήρα να δίνει την δυνατότητα στους Hulkenberg και Sainz να προσπεράσουν, να πιέσουν και να τερματίσουν μπροστά από τις Force India, οι οποίες παραδοσιακά στο Μόντρεαλ εμφανίζονται δυνατές. Τα βήματα προόδου γίνονται εμφανή για μία ομάδα, όταν αυτή μπορεί και φαίνεται ανταγωνιστική σε πίστες-βαρόμετρα. Και το ‘Circuit Gilles Villeneuve’ είναι μία από αυτές.
Στο φετινό πρωτάθλημα, τρέχουν και τέσσερις rookies: Brendon Hartley, Pierre Gasly, Sergey Sirotkin και Charles Leclerc. Μπορεί το πιο βαρύ βιογραφικό να το φέρει ο Νεοζηλανδός, όμως αυτός που εντυπωσιάζει και είναι μία από τις θετικές εκπλήξεις της χρονιάς, είναι ο περυσινός πρωταθλητής της Formula 2. O Leclerc προήχθη στην F1 για λογαριασμό της Sauber, με σκοπό να γίνει μια μέρα οδηγός της Ferrari. Άλλωστε, είναι δικό της «παιδί». Και το γεγονός πως μπαίνει για τέταρτη φορά στους βαθμούς, με ένα μονοθέσιο που δεν είναι ικανό για κάτι τέτοιο, αποδεικνύει ότι έχει τη στόφα για να κάνει σπουδαία πράγματα στο σπορ. Είναι πολύ νέος, αλλά η εμπειρία του από άλλες κατηγορίες μονοθέσιων είναι το μεγαλύτερό του πλεονέκτημα έναντι πολλών συνομηλίκων του στο σπορ, κι αυτό φάνηκε (ως ένα βαθμό) και στη μάχη του με τον Alonso για την 10η θέση, στα πρώτα στάδια του αγώνα. Ο Μονεγάσκος αμύνθηκε με σύνεση και ψυχραιμία, χωρίς σπασμωδικές κινήσεις, κρατώντας πίσω του τον άνθρωπο που συμπλήρωνε 300 GP στην F1. Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό η σημασία των πεπραγμένων του, ο ίδιος έχει συλλέξει φέτος 10 βαθμούς – μόλις έναν λιγότερο από τον Ocon, δύο περισσότερους από τον Vandoorne, και τους περισσότερους από κάθε οδηγό που έτρεξε σε αδύναμη ομάδα τα τελευταία 3 χρόνια. Ο Καναδάς ήταν απλώς ακόμα μία «παράσταση» στη φετινή σεζόν, που μοιάζει να έχει θετικό πρόσημο για τον νεαρό οδηγό.
Σε ένα συνολικά προβλέψιμο GP, υπήρξαν μερικοί που ξεχώρισαν, και ίσως να είναι αυτοί που θα κάνουν πάντα το κάτι παραπάνω καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Η συνέχεια του πρωταθλήματος αναμένεται με ενδιαφέρον, μιας κι άλλαξε χέρια η πρωτοπορία στη βαθμολογία των οδηγών, και τα δυνατά κι αδύνατα σημεία κάθε συνδυασμού γίνονται ολοένα και πιο φανερά.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
