Ο Valentino Rossi μπορεί -δικαίως- να χαρακτηριστεί «ανήσυχο πνεύμα», και αυτό φάνηκε περισσότερο από ποτέ, όταν επανειλημμένως δοκίμασε για λογαριασμό της Ferrari, με το ενδεχόμενο να κάνει το βήμα από τους δύο στους τέσσερεις τροχούς, να είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Ήταν Ιανουάριος του 2006, όταν ο Valentino Rossi βρέθηκε στη Βαλένθια, στην πίστα Ricardo Tormo, για να δοκιμάσει για λογαριασμό της Ferrari. Ο Ιταλός αναβάτης ήταν ήδη 5 φορές πρωταθλητής στο MotoGP, έχοντας εξασφαλίσει την θέση του στο πάνθεον του αθλήματος – κι ήταν μόλις 27 ετών. Η ταχύτητά του εξ αρχής ήταν εμφανέστατη. Σημείωσε χρόνο μόλις 0,7 δλ. πιο αργό από εκείνον του Michael Schumacher, ο οποίος αργότερα δήλωσε: «Δεν του δίνω συμβουλές, δεν τις χρειάζεται.»
Όσο κι αν φαινόταν ως ένα απλό «πάντρεμα» ανάμεσα σε δύο σύμβολα του ιταλικού motorsport, εντούτοις ο Rossi δοκίμαζε τακτικά από το 2004 ως το 2010 μονοθέσια της Scuderia, και δεν ήταν λίγοι αυτοί που διατείνονταν πως μία μετάβαση στη Formula 1 δεν ήταν τελείως απίθανη. Η πρώτη του επαφή με μονοθέσιο ήρθε το 2004, τον Απρίλιο, στην πίστα της Ferrari στο Φιοράνο. Με ένα εφεδρικό κράνος του Schumacher, ο Rossi πάτησε πίστα και, αμέσως, ένας «έρωτας» γεννήθηκε.
«Ήταν μία πολύ συναρπαστική μέρα για μένα,» είπε μεταξύ άλλων. «Το να οδηγήσω ένα μονοθέσιο F1 ήταν μία σπουδαία εμπειρία, κι ήταν τρομερό που ακολούθησα τα χνάρια του Schumacher για μία μέρα.»
Ένα χρόνο μετά, αυτό το τεστ επαναλήφθηκε με τον Marc Gene σε ρόλο «καθοδηγητή», και εκεί φάνηκε ότι ήθελε να έχει παραπάνω επαφή με αυτή τη μορφή αυτοκίνητων, αφού δήλωσε: «Ήθελα να έχω μία καλύτερη εικόνα γύρω από τα μονοθέσια – ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία. Έκανα αρκετά χιλιόμετρα, κι άρχισα να καταλαβαίνω το μονοθέσιο.» Το 2006 ήρθε η ώρα του τεστ στη Βαλένθια, με μονοθέσιο που έφερε τροποποιημένο V10 κινητήρα (και όχι V8 όπως είχαν τα υπόλοιπα μονοθέσια).
Εκείνη η περίοδος ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον τόσο του Rossi, όσο και της Scuderia. Για τον Ιταλό, εκείνη ήταν η τελευταία χρονιά του τότε συμβολαίου του με τη Yamaha, όμως τον Ιούνιο του ίδιου έτους ανανέωσε, βάζοντας ουσιαστικά τέλος στις όποιες βλέψεις είχε για μία μετακίνηση στη Formula 1. Όσο για τη Ferrari, η αποχώρηση Schumacher άφησε ένα κενό που –δυνητικά- θα μπορούσε να καλυφθεί από τον Rossi, αλλά ο Kimi Raikkonen έγινε ο εκλεκτός και κατέκτησε τον τίτλο στην πρώτη του χρονιά στο Μαρανέλο. Έκτοτε, ο Rossi οδήγησε ξανά το 2008 και το 2010 ένα κόκκινο μονοθέσιο, πλέον ξεκάθαρα ‘just for fun’, όπως είχε πει πίσω στο 2004.
Το 2009, υπήρχε η σκέψη για τον Ιταλό να τρέξει στη θέση του τραυματία Felipe Massa στη Μόντσα, όμως κι ο ίδιος το θεωρούσε παράλογο: «Μίλησα με τη Ferrari για να τρέξω στη Μόντσα, αλλά χωρίς δοκιμές, θα ήταν μία κίνηση δίχως λογική. Είχαμε ήδη αποφασίσει ότι το να μπω στη Formula 1 χωρίς δοκιμές δεν θα ήταν διασκεδαστικό. Δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα μέσα σε τρεις μέρες.»
Όταν είχε ερωτηθεί σχετικά με αυτό το θέμα ο τότε αγωνιστικός διευθυντή της Ferrari, Stefano Domenicali, η απάντηση ήταν ενδεικτική του πόσο κοντά βρέθηκε ο «Γιατρός» στην F1: «Θα ήταν ένας εκπληκτικός οδηγός F1, αλλά πήρε διαφορετικό δρόμο. Είναι μέρος της οικογένειάς μας, και για αυτό θέλαμε να του δώσουμε αυτήν την ευκαιρία.»
Στην ουσία, ο Rossi πήρε αυτό που ήθελε: μία γεμάτη εμπειρία από F1, για να δοκιμάσει τα όριά του, να δει τι ήταν ικανός να κάνει σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Ίσως σε αυτές τις δοκιμές να κατάλαβε ότι μπορεί να είναι γρήγορος, αλλά όχι σταθερός. Μπορεί να αποθαρρύνθηκε από τα δεδομένα των οδηγών με τους οποίους υπήρχε η άμεση σύγκριση στο ίδιο μονοθέσιο. Δεν παύει, όμως, να σημαίνει πολλά το γεγονός ότι ο ‘Vale’ ήταν τόσο καλός, που δεν έμοιαζε παράλογη μία μεταστροφή του στις τέσσερεις ρόδες._Δ.Μ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
