Με αφορμή το αφιέρωμα του περιοδικού μας στην γειτονική Ιταλία για το τεύχος Μαΐου, θυμόμαστε 12 Ιταλούς οδηγούς ράλλυ, τους οποίους γνωρίσαμε στις ειδικές διαδρομές του WRC και στη χώρα μας, από τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα.
Η Ιταλία έχει την αυτοκίνηση στο DNA της, οπότε ήταν λογικό αυτό να επεκτείνεται και στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το τεύχος Μαΐου του περιοδικού μας, το οποίο περιλαμβάνει εκτενές αφιέρωμα στη γειτονική χώρα που τόσο επλήγη από την πανδημία του COVID-19, υπήρξε ο συνδετικός κρίκος.
Έτσι, σκεφτήκαμε 12 οδηγούς που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο διεθνές στερέωμα των ράλλυ, για σχεδόν 50 χρόνια. Η λίστα μας περιλαμβάνει από επίσημο μέχρι “ανεπίσημο” Παγκόσμιο Πρωταθλητή, έως νικητές αγώνων του WRC και έναν αδικοχαμένο οδηγό. Κοινό τους χαρακτηριστικό; Σχεδόν όλοι, έχουν αγωνιστεί στην Ελλάδα, είτε στο πλαίσιο του Ράλλυ Ακρόπολις, είτε του Ράλλυ ΕΛΠΑ-Χαλκιδικής.
Ας τους γνωρίσουμε με σειρά… παλαιότητας!
Ο Sandro Munari (αριστερά) με τον Cesare Fiorio
Sandro Munari
Από τους ζωντανούς θρύλους των αγώνων στη χώρα του, ο Sandro Munari (Σάντρο Μουνάρι) υπήρξε ο πρώτος διεθνούς ακτινοβολίας, Ιταλός οδηγός ράλλυ. Συμμετείχε για πρώτη φορά σε διεθνή αγώνα το 1965, όταν αγωνίστηκε στο Ράλλυ 1000 Λιμνών με Lancia Fulvia Coupe. Το 1973, όταν δημιουργήθηκε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ, το οποίο κατέκτησε, οδηγώντας μια Lancia Fulvia 1.6 Coupé HF με συνοδηγό τον Mario Manucci, ως εργοστασιακός οδηγός της ομάδας. Από την επόμενη χρονιά, μεταπήδησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, που τότε προσμετρούσε μόνο στους Κατασκευαστές. Οδήγησε για λογαριασμό των Fiat και Lancia, έχοντας ως σημαντικότερο επίτευγμα την κατάκτηση του Κυπέλλου Οδηγών της FIA -θεσμό που το 1979 μετονομάστηκε σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών- οδηγώντας Lancia Stratos HF με συνοδηγό τον Piero Sodano, το 1977. Από το 1979, η εμπλοκή του στο θεσμό μειώθηκε. Ο Munari αγωνίστηκε δύο φορές στο Ράλλυ Ακρόπολις (1970, 1978), χωρίς να καταφέρει να τερματίσει, ενώ ήταν σπεσιαλίστας στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, όπου επικράτησε 3 συνεχόμενες φορές (1975, 1976, 1977).
Ημ. Γέννησης: 27/3/1940 Συμμετοχές στο WRC: 36 Νίκες: 7 Τερματισμοί στο βάθρο: 14 Χρονική περίοδος: 1973-1984 Κυριότερες διακρίσεις: Κυπελλούχος Οδηγών FIA (1977), Πρωταθλητής Ευρώπης (1973), Πρωταθλητής Ιταλίας (1967, 1969) Αυτοκίνητα: Lancia Fulvia 1.6 Coupé HF, Lancia Stratos HF, Fiat 131 Abarth, Dodge Ramcharger, Porsche 911 SC, Alfa Romeo Alfetta GTV6
Video που δείχνει την εξαιρετική τεχνική του Munari
Adartico Vudafieri
Συνδύασε την επιτυχία εντός συνόρων, με καριέρα εκτός αυτών. Ο Adartico Vudafieri (Αντάρτικο Βουνταφιέρι) ξεκίνησε τους αγώνες το 1973 με Simca Rallye. Από το 1976 έως το τέλος της καριέρας του, οδήγησε μόνο Lancia και Fiat, ενώ συνδέθηκε ιδιαίτερα με το Jolly Club. Το 1978 αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ιταλίας με Lancia Stratos HF, επίτευγμα που επανέλαβε το 1980 με Fiat 131 Abarth.
Το 1981 επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη χώρα μας, επικρατώντας στο Ράλλυ Χαλκιδικής με Fiat 131 Abarth του Jolly Club και συνοδηγό τον Arnaldo Bernacchini, σε μια σεζόν κατά την οποία στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε και στο Ράλλυ Ακρόπολις, όπου εγκατέλειψε, οδηγώντας Lancia 037 με συνοδηγό τον Maurizio Perissinot. Καλύτερο αποτέλεσμα της καριέρας του στο WRC, ήταν η 3η θέση στον Γύρο της Κορσικής του 1983, με Lancia 037 Rally του Jolly Club και συνοδηγό τον Luigi Pirollo.
Ημ. Γέννησης: 11/10/1950 Συμμετοχές στο WRC: 14 Τερματισμοί στο βάθρο: 1 Χρονική περίοδος: 1974-1984 Κυριότερες διακρίσεις: Πρωταθλητής Ευρώπης (1981) Πρωταθλητής Ιταλίας (1978, 1980) Αυτοκίνητα: Porsche Carrera, Lancia Stratos HF, Fiat 131 Abarth, Lancia 037 Rally
Dario Cerrato
Από τα μεγαλύτερα ονόματα των ιταλικών ράλλυ κατά τη δεκαετία του ’80. Ο Dario Cerrato (Ντάριο Τσεράτο), ξεκίνησε τους αγώνες το 1973, οδηγώντας ένα Fiat 124 με συνοδηγό τον Giuseppe Cerri, με τον οποίο μοιράστηκε τη πλειοψηφία της αγωνιστικής του καριέρας. Από το 1975 έως το 1984 -με μικρό διάλειμμα το 1981- οδήγησε αυτοκίνητα της Opel. Το 1985 βρέθηκε για πρώτη φορά πίσω από το τιμόνι μιας Lancia 037 Rally, προετοιμασμένης από το Jolly Club. Τότε, κατέκτησε τόσο το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ όσο και το Πρωτάθλημα Ιταλίας, στο οποίο αναδείχθηκε τιτλούχος ακόμη 5 φορές. Στη χώρα μας βρέθηκε το 1987, όταν επικράτησε στο Ράλλυ Χαλκιδικής με Lancia Delta 4WD και κατέκτησε για δεύτερη φορά το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ. Στο πλαίσιο του WRC, κατόρθωσε να ανέβει 2 φορές στο βάθρο, τερματίζοντας στη 3η θέση του Ράλλυ Σαν Ρέμο (1988, 1991), και στις δύο περιπτώσεις με Lancia Delta HF Integrale του Jolly Club και συνοδηγό τον Giuseppe Cerri.
Ημ. Γέννησης: 28/9/1951 Συμμετοχές στο WRC: 21 Τερματισμοί στο βάθρο: 2 Χρονική περίοδος: 1974-1993 Κυριότερες διακρίσεις: Πρωταθλητής Ευρώπης (1985, 1987), Πρωταθλητής Ιταλίας (1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991) Αυτοκίνητα: Opel Ascona, Opel Kadett, Fiat 131 Abarth, Opel Ascona 400, Opel Manta 400, Lancia 037 Rally, Lancia Delta Integrale
Onboard των Biasion και Cerrato από το Ράλλυ Μόντε Κάρλο 1990
Attilio Bettega
Ο θάνατός του σε ηλικία 32 ετών, μετά από έξοδο στο Γύρο της Κορσικής του 1985 οδηγώντας Lancia 037 Rally, υπήρξε η πρώτη ηχηρή καμπάνα για το Group B. Ο Attilio Bettega (Ατίλιο Μπέτεγκα) ξεκίνησε τους αγώνες του 1972 με Fiat 128, ενώ αν εξαιρέσουμε την περίοδο 1975-1976, όταν οδήγησε Opel, βρισκόταν πάντοτε πίσω από το τιμόνι ιταλικών αυτοκινήτων. Το 1977 κατέκτησε το Έπαθλο A112 με Autobianchi Abarth, επιτυχία που του άνοιξε την πόρτα της Lancia.
Το 1978 έλαβε μέρος σε αρκετούς αγώνες με Lancia Stratos HF, ενώ οδήγησε για πρώτη φορά και Fiat 131 Abarth. Ένα αυτοκίνητο με το οποίο αγωνίστηκε έως το 1981, σημειώνοντας μάλιστα τερματισμούς στο βάθρο των Ράλλυ Σαν Ρέμο (1979) και Ακρόπολις (1981), όταν ολοκλήρωσε στην 3η θέση με συνοδηγό τον Maurizio Perissinot. Από το 1982 βρέθηκε στη Lancia, οδηγώντας την 037 Rally, με καλύτερο αποτέλεσμα τη 2η θέση, στο Ράλλυ Σαν Ρέμο του 1984. Έχασε τη ζωή του ακαριαία στην Κορσική, όταν είχε έξοδο με αποτέλεσμα την πρόσκρουση σε δέντρο, στις 2 Μαΐου 1985.
Ημ. Γέννησης: 19/2/1953 Ημ. Θανάτου: 2/5/1985 Συμμετοχές στο WRC: 26 Τερματισμοί στο βάθρο: 6 Χρονική περίοδος: 1978-1985 Κυριότερες διακρίσεις: Έπαθλο A112 Autobianchi (Ιταλία) Αυτοκίνητα: Lancia Stratos HF, Fiat Ritmo 75 Abarth, Fiat 131 Abarth, Lancia 037 Rally
Αφιέρωμα στον Attilio Bettega
Gianfranco Cunico
Όπως και ο Bettega, έκανε αισθητή την παρουσία του στα ιταλικά ράλλυ στα τέλη της δεκαετίας του ’70, συμμετέχοντας στο A112 Abarth Trophy, με Autobianchi. Ο Gianfranco Cunico (Τζιανφράνκο Κούνικο) γνώρισε, όπως οι περισσότεροι συμπατριώτες του, τη σκηνή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, έχοντας διαρκή παρουσία στο Ράλλυ Σαν Ρέμο.
Παραδόξως για Ιταλό οδηγό, ο εκ των πρωταγωνιστών στα ιταλικά ράλλυ από τη δεκαετία του ’80, βίωσε τις κορυφαίες του στιγμές οδηγώντας όχι Lancia, αλλά Ford. Συγκεκριμένα, το 1991 τερμάτισε με συνοδηγό τον Stefano Evangelisti στην 3η θέση του Γύρου Κορσικής, με Ford Sierra Cosworth. Το 1993, σημείωσε τη μοναδική νίκη της καριέρας του στο WRC, επικρατώντας στο Ράλλυ Σαν Ρέμο με Ford Escort RS Cosworth. Έπειτα από αυτό, ο Cunico κατέκτησε με την υποστήριξη του Jolly Club, 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα Ιταλίας, πάντοτε οδηγώντας Ford Escort RS Cosworth, με συνοδηγό τον Evangelisti. Είναι ο μοναδικός οδηγός του άρθρου, που δεν έχει αγωνιστεί στη χώρα μας.
Ημ. Γέννησης: 11/10/1957 Συμμετοχές στο WRC: 20 Νίκες: 1 Τερματισμοί στο βάθρο: 2 Χρονική περίοδος: 1981-2000 Κυριότερες διακρίσεις: Πρωταθλητής Ιταλίας (1994, 1995, 1996) Αυτοκίνητα: Ford Fiesta, Fiat Ritmo, Lancia 037 Rally, Lancia Delta 4WD, Ford Sierra RS Cosworth, Ford Escort RS Cosworth, Ford Escort WRC, Subaru Impreza WRC
Video του Cunico από το νικηφόρο Ράλλυ Σαν Ρέμο του 1993
Massimo “Miki” Biasion
Αναμφίβολα, ο κορυφαίος Ιταλός οδηγός ράλλυ όλων των εποχών. Καθώς είναι ο μοναδικός οδηγός της χώρας του που αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής Ράλλυ με τη Lancia και μάλιστα δις (1988, 1989), οποιοδήποτε άλλο επίτευγμα αποκτά δευτερεύουσα σημασία. O Miki Biasion (Μίκι Μπιαζιόν) αποχώρησε από την ενεργό δράση έχοντας σημειώσει συνολικά 17 νίκες, οι 3 εκ των οποίων στο Ράλλυ Ακρόπολις (1988, 1989, 1993). Μόνιμος συνοδηγός του, υπήρξε ο Tiziano Siviero.
Διαβάστε περισσότερα για την καριέρα του Miki Biasion εδώ
Ημ. Γέννησης: 7/1/1958 Συμμετοχές στο WRC: 78 Νίκες: 17 Τερματισμοί στο βάθρο: 40 Χρονική περίοδος: 1980-1994 Κυριότερες διακρίσεις: Παγκόσμιος Πρωταθλητής Ράλλυ (1988, 1989), Πρωταθλητής Ευρώπης και Ιταλίας (1983) Αυτοκίνητα: Opel Ascona i2000, Opel Ascona 400, Lancia 037 Rally, Lancia Delta S4, Lancia Delta 4WD, Lancia Delta HF Integrale, Ford Sierra RS Cosworth, Ford Escort RS Cosworth
Αφιέρωμα στον Miki Biasion
Andrea Zanussi
Ακόμη ένα αξιόλογο ταλέντο των ιταλικών ράλλυ εκείνης της περιόδου. Ο Andrea Zanussi (Αντρέα Ζανούσι) ξεκίνησε τους αγώνες σε ηλικία 19 ετών, ενώ σύντομα αναρριχήθηκε στα “υψηλά κλιμάκια” του χώρου. Στη χώρα μας αγωνίστηκε 5 φορές, έχοντας 3 συμμετοχές στο Ράλλυ Χαλκιδικής (1982, 1983, 1985) και 2 στο Ράλλυ Ακρόπολις (1985, 1987). Στη Χαλκιδική ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο, τερματίζοντας στη 2η και 3η θέση το 1985 και 1983 αντίστοιχα, με συνοδηγό σε μια Lancia 037 Rally τον Sergio Cresto.
Στο Ακρόπολις εγκατέλειψε δις, την πρώτη φορά με Lancia 037 Rally και τη δεύτερη, ως εργοστασιακός οδηγός της Nissan, με 200 SX. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, ο Zanussi στάθηκε άτυχος, αφού μηχανικά προβλήματα του στερούσαν τον τερματισμό, ωστόσο έδειξε την αξία του το 1986, όταν ως εργοστασιακός οδηγός της Peugeot, ανταγωνιζόταν τους κορυφαίους συνδυασμούς του θεσμού. Έχοντας αγωνιστεί και στο Dakar με την Peugeot, ουσιαστικά αποσύρθηκε από τους αγώνες το 1989 και έκτοτε, συμμετέχει περιστασιακά, κυρίως σε ράλλυ με ιστορικά αυτοκίνητα.
Ημ. Γέννησης: 9/1/1961 Συμμετοχές στο WRC: 6 Νίκες: – Τερματισμοί στο βάθρο: – Χρονική περίοδος: 1983-1989 Κυριότερες διακρίσεις: 2ος στο Πρωτάθλημα Ιταλίας (1988) Αυτοκίνητα: Lancia 037 Rally, Nissan 200 SX, BMW M3 E30, Peugeot 405 MI16
Video από το Pikes Peak 1987
Pierro Liatti
Από τους Ιταλούς οδηγούς με αξιοσημείωτη καριέρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, θεωρήθηκε ειδικός στην άσφαλτο, όντας πάντως ταχύς και στο χώμα. Εμφανίστηκε στην αγωνιστική σκηνή σε ηλικία 23 ετών, ενώ από το 1988 συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ. Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου θεσμού, συμμετείχε 3 φορές στο Ράλλυ ΕΛΠΑ-Χαλκιδικής. Η αρχή έγινε το 1988, όταν τερμάτισε στην 8η θέση με Lancia Delta Gr.N, ενώ την επόμενη χρονιά ολοκλήρωσε στην 3η θέση, μοιραζόμενος με τον Maurizio Imerito μια Lancia Delta Gr.A. Το 1991 κατέκτησε, με συνοδηγό τον Luciano Tedeschini, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ με Lancia Delta HF Integrale, επικρατώντας και στο Ράλλυ ΕΛΠΑ-Χαλκιδικής.
Το 1993 οδήγησε Subaru Legacy και η συνεργασία του με την Prodrive, τον έφερε έως την εργοστασιακή ομάδα. Αποκορύφωμα υπήρξε το 1996, όταν και αντικατέστησε τον Carlos Sainz στη Subaru, τερματίζοντας μεταξύ άλλων στην 4η θέση του Ράλλυ Ακρόπολις, με συνοδηγό την Fabrizia Pons. Η κορυφαία στιγμή του ήρθε στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο 1997, όταν στην πρώτη εμφάνιση των αυτοκινήτων προδιαγραφών WRC, κατέκτησε τη μοναδική του νίκη στο θεσμό, με Subaru Impreza WRC. Στη Subaru παρέμεινε έως και το 1998, ενώ από το 1999 έως το 2001 οδήγησε για λογαριασμό των Seat, Ford και Hyundai, χωρίς να εντυπωσιάσει.
Ημ. Γέννησης: 7/3/1962 Συμμετοχές στο WRC: 53 Νίκες: 1 Τερματισμοί στο βάθρο: 9 Χρονική περίοδος: 1990-2004 Κυριότερες διακρίσεις: Πρωταθλητής Ευρώπης 1991 Αυτοκίνητα: Lancia Delta HF Integrale, Subaru Lagacy, Subaru Impreza 555, Subaru Impreza WRC, Seat Cordoba WRC, Hyundai Accent WRC
Onboard των Liatti-Pons
Andrea Aghini
Ξεκίνησε τους αγώνες το 1985 και αγωνίστηκε για πρώτη φορά εκτός Ιταλίας το 1991, συμμετέχοντας στα Ράλλυ Valais (ERC) και Καταλονίας (WRC). Το ταλέντο του Andrea Aghini (Αντρέα Αγκίνι) δεν πέρασε απαρατήρητο και το 1992, ο Ιταλός έγινε μέλος της Martini Lancia, κατακτώντας στο Ράλλυ Σαν Ρέμο τη μοναδική του νίκη στο WRC, με συνοδηγό τον Sauro Farnocchia.
Το 1993, όταν η επίσημη Lancia είχε αποσυρθεί, βρέθηκε στο Jolly Club, τερματίζοντας στην 4η θέση του Ράλλυ Ακρόπολις, ως teammate του Carlos Sainz. Έπειτα από αυτό, αγωνίστηκε κυρίως σε αγώνες του Πανευρωπαϊκού και του Ιταλικού Πρωταθλήματος Ράλλυ. Καλύτερη στιγμή του, ήταν η κατάκτηση 2 συνεχόμενων τίτλων στην Ιταλία (1998, 1999), όταν οδήγησε μια Toyota Corolla WRC της Grifone, με συνοδηγό κυρίως τον Loris Roggia.
Ημ. Γέννησης: 29/12/1963 Συμμετοχές στο WRC: 26 Νίκες: 1 Τερματισμοί στο βάθρο: 5 Χρονική περίοδος: 1987-2000 Κυριότερες διακρίσεις: Πρωταθλητής Ιταλίας 1998-1999 Αυτοκίνητα: Peugeot 205 GTI, Peugeot 309 GTI, Peugeot 405, Lancia Delta HF Integrale, Toyota Celica Turbo 4WD, Toyota Celica GT-Four, Toyota Corolla WRC, Mitsubishi Lancer EVO
Αφιέρωμα στον Andrea Aghini
Paolo Andreucci
Πρωταγωνιστής στα ιταλικά ράλλυ επί 30 χρόνια και αναμφίβολα, από τους ταχύτερους Ιταλούς οδηγούς ράλλυ όλων των εποχών. O Paolo Andreucci (Πάολο Αντρεούτσι) φανέρωσε το ταλέντο του στα τέλη της δεκαετίας του ’80, συμμετέχοντας σε ιταλικούς αγώνες με Renault 5 Turbo και Fiat Uno Turbo. To 1989 έκανε τη μοναδική του επίσκεψη στη χώρα μας, συμμετέχοντας στο Ράλλυ Ακρόπολις με Lancia Delta Integrale Gr.Ν και συνοδηγό τον Carlo Cassina, όπου εγκατέλειψε.
Ήταν το Ράλλυ Σαν Ρέμο 1997, όταν ο ήδη γνωστός Andreucci απέδειξε πως είναι κορυφαίος. Μετά την ακύρωση των πρώτων δύο ειδικών διαδρομών του αγώνα, οι πρωταγωνιστές του WRC με τα τετρακίνητα εργοστασιακά αυτοκίνητα, αγωνίστηκαν στην ειδική διαδρομή Baiardo, μήκους 10,47 χιλιομέτρων. Σχεδόν από το πουθενά, τον ταχύτερο χρόνο σημείωσαν οι Paolo Andreucci-Simona Fedelli, με προσθιοκίνητο Renault Megane Maxi, εντυπωσιάζοντας άπαντες. Προφανώς, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, αφού ο Andreucci εγκατέλειψε, ωστόσο αυτός ο χρόνος ήταν ενδεικτικός. Από εκεί και έπειτα, ο μεγάλος Ιταλός παρέμεινε κυρίως εντός συνόρων, κατακτώντας 11 Πρωταθλήματα Ιταλίας (!), με συνοδηγό ως επί το πλείστον την Anna Andreussi. Από το 2009, ξεκίνησε μια απόλυτα επιτυχημένη συνεργασία με την Peugeot Ιταλίας, που απέφερε μεγάλη προβολή και 8 τίτλους, ενώ παράλληλα είναι δοκιμαστής ελαστικών για λογαριασμό της Pirelli.
Ημ. Γέννησης: 21/4/1965 Συμμετοχές στο WRC: 12 Νίκες: – Τερματισμοί στο βάθρο: – Χρονική περίοδος: 1989-2015 Κυριότερες διακρίσεις: 11 φορές Πρωταθλητής Ιταλίας (2001, 2003, 2006, 2009, 2010, 2011, 2012, 2014, 2015, 2017, 2018) Αυτοκίνητα: Lancia Delta Integrale, Peugeot 106, Renault Clio Williams, Renault Megane Maxi, Subaru Impreza WRC, Ford Focus WRC, Fiat Punto S1600, Peugeot 208 T16
Εντυπωσιακό onboard του Andreucci με Peugeot 207 S2000
Renato Travaglia
Εκ των πρωταγωνιστών σε Ιταλικό και Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ κατά την πρώτη δεκαετία του 2000, ο Renato Travaglia (Ρενάτο Τραβάλια) είναι από τους αγαπημένους οδηγούς και για τους Έλληνες θεατές. Άλλωστε, ο χαμογελαστός Ιταλός έχει συμμετάσχει 3 φορές στο Ράλλυ ΕΛΠΑ (2002, 2005, 2007), ενώ έχει βρεθεί και ως team manager, στο πλευρό του Άρη Βωβού. Ταχύς σε άσφαλτο αλλά και χώμα, ο Travaglia μας χάρισε ορισμένα εκπληκτικά περάσματα στο ασφάλτινο Ράλλυ ΕΛΠΑ 2002, όταν επικράτησε με συνοδηγό στο Peugeot 206 WRC της Racing Lions, τον Flavio Zanella.
Δύο φορές Πρωταθλητής Ευρώπης, μία φορά Πρωταθλητής Ιταλίας και έχοντας κατακτήσει πολλούς ακόμη τίτλους στη χώρα του, είναι αναμφίβολα από τους κορυφαίους Ιταλούς οδηγούς των τελευταίων ετών. Highlight της καριέρας που ξεκίνησε το 1989 όμως, είναι το Ράλλυ Σαν Ρέμο 2001. Τότε που, πάλι με τον Zanella και Peugeot 206 WRC τερμάτισε στην 5η θέση Γενικής “με όλους μέσα”, έχοντας πίσω του οδηγούς όπως οι Francois Delecour, Marcus Gronholm, Colin McRae και Petter Solberg.
Ημ. Γέννησης: 26/10/1965 Συμμετοχές στο WRC: 13 Νίκες: – Τερματισμοί στο βάθρο: – Χρονική περίοδος: 1991-2002 Κυριότερες διακρίσεις: Πρωταθλητής Ευρώπης (2002, 2005), Πρωταθλητής Ιταλίας (2002) Αυτοκίνητα: Opel Kadett GSI, Ford Escort Cosworth, Renault Clio Williams, Subaru Impreza 555, Mitsubishi Lancer EVO VII, Peugeot 306 Maxi, Peugeot 206 WRC, Peugeot 206 S1600
Onboard με Peugeot 306 Maxi
Gianluigi “Gigi” Galli
Δεν υπήρξε ο πιο επιτυχημένος Ιταλός οδηγός ράλλυ, ωστόσο είναι από τους αγαπημένους, αν όχι ο αγαπημένος, των θεατών. Ο Gigi Galli (Τζίτζι Γκάλι), έγινε γνωστός για τη θεαματική του οδήγηση, ενώ μνημειώδες έχει μείνει το video με ένα θεαματικό σώσιμο στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο. Συστήθηκε στον κόσμο του WRC με το “hat-trick” στο PWRC του Ράλλυ Σαν Ρέμο, όπου επικράτησε 3 συνεχόμενες χρονιές (1998, 1999, 2000) με Mitsubishi Carisma GT, Mitsubishi Lancer EVO VI και συνοδηγό τον Guido D’ Amore.
Το 2004 έλαβε μέρος σε 4 αγώνες ως εργοστασιακός οδηγός της Mitsubishi με Lancer WRC, ενώ την επόμενη χρονιά ακολούθησε πλήρες πρόγραμμα στο θεσμό, χωρίς να εντυπωσιάσει. Μετά την αποχώρηση της ιαπωνικής μάρκας, συνέχισε την πορεία του κυρίως χάρη σε χορηγία της Pirelli. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο του Ράλλυ Αργεντινής 2006, οδηγώντας Peugeot 307 WRC με συνοδηγό τον Giovanni Bernacchini. Το 2008, οι Ιταλοί επανέλαβαν την καλύτερή τους επίδοση στο Ράλλυ Σουηδίας, όπου τερμάτισαν στην 3η θέση με Ford Focus WRC της Stobart Ford. Στο Ράλλυ Γερμανίας της ίδιας χρονιάς είχαν μια σφοδρή έξοδο, που επέφερε τραυματισμό και το τέλος της καριέρας του Gigi Galli, στο WRC.
Ημ. Γέννησης: 13/1/1973 Συμμετοχές στο WRC: 67 Νίκες: – Τερματισμοί στο βάθρο: 2 Χρονική περίοδος: 1998-2008 Κυριότερες διακρίσεις: Πρωταθλητής Ιταλίας Gr.N (1998, 2000) Αυτοκίνητα: Mitsubishi Carisma GT, Mitsubishi Lancer EVO, Fiat Punto S1600, Mitsubishi Lancer WRC, Peugeot 307 WRC, Citroen Xsara WRC, Ford Focus WRC
Το περίφημο “σώσιμο” του Gigi Galli
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
