Σε πρώτο πρόσωπο το σχόλιο και αν με τη φόρμα του οδηγού σε ρόλο πλοηγού, η ευθύνη σκοτώνει συναίσθημα (λόγω Nissan) και ευχαρίστηση (με κλειστό δρόμο χαίρεσαι την οδήγηση ακόμα και όταν δεν συναγωνίζεσαι), δεν ήταν το ίδιο, την επομένη σε ρόλο θεατή.
Στην Κινέτα, λοιπόν, Σάββατο πρωί εκεί στο τέλος πάνω από το Λουτράκι. Χωματόδρομο που τον γνωρίζουμε καλά. Από τις περιπτώσεις που το μέγεθος και η φιλοσοφία της διαδρομής ανεβάζουν την αδρεναλίνη στη μέγιστη. Δεν βρεθήκαμε λοιπόν τυχαία εκεί από νωρίς και μπορεί να χάσαμε τη σωστή διασταύρωση και να στερηθήκαμε σχόλια σύγχρονων τοπικών ηρώων όπως ο Λάμπρος, ο Σωτήρης και ο Κώστας, αλλά το χαρήκαμε. Μόνο συμπτωματικά δεν ήταν μαζί μας ο 8 χρόνος Αλέξανδρος Θ. Παπαευθυμίου, που ζει το δικό του όνειρο μέσα από έναν σπάνιο τρόπο που συναρπάζει όντας ο φωτογράφος-σχολιαστής του σήμερα και βέβαια είναι αυτός ο μικρούλης που έτσι όπως "κυλάει" μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για το αύριο.
Από την άλλη, ήταν ο πατέρας του ο Θέμης, γνωστός και ως Πατριάρχης, που προσγείωσε όλους εμάς έτοιμους να κρίνουμε και να σχολιάσουμε τα πατήματα και τα αφήματα, όσων με χαμηλά ασφάλτινα οχήματα και ανοικτά παράθυρα προσπαθούσαν να επιβιώσουν δίνοντας τη μάχη με το χαρακτήρα, με το ύφος και το ήθος, του αληθινού Ράλλυ Ακρόπολις όπως εκφράζεται μέσα από τέτοιες διαδρομές αλλά και τις επόμενες χωμάτινες εκεί πέρα από τον Ισθμό σε μέρη μαγικά. Σε ειδικές στην περιοχή της αγαπημένης ΑΛΑΚ. Πρόκειται για την τοπική λέσχη της Κορίνθου που οι άνθρωποι της προσφέρουν με συνέπεια σε κάθε αγωνιστική δραστηριότητα της περιοχής τους, ανιδιοτελώς και χωρίς συμπλέγματα.
Σε σχέση με το θέαμα, ο πλοηγός Δημήτρης Βαζάκας έδωσε το ρυθμό, ο Κωνσταντίνος Πίτσος με τη βραβευμένη Celica, έδειξε το δρόμο, παρά τη σκόνη, αλλά μέχρις εκεί σε επίπεδο κορυφής. Η χαρά μας μεγάλη λοιπόν όταν τα χαμηλά με τα ανοικτά παράθυρα πέρασαν και έφυγαν και ήρθε η τριάδα Γιοβάς-Πετρίδης-Χωριανόπουλος να μας ικανοποιήσουν και ο ΡΟΝ να μας αναστατώσει συναισθηματικά. Η λευκή-κόκκινη Corolla, ο νεαρός υπέρ σοβαρός συνοδηγός, τα αγόρια του με τις συντρόφους τους στο σέρβις και η σύζυγος με το αγκαθωτό τιμόνι του Ράλλυ στα χέρια της, έχοντας δίπλα τους τεράστιους σε κάθε επίπεδο. Αρχίζεις από την κ. Φερτάκη και ολοκληρώνεις με τον κ. Χατζημιχάλη και καμία αγωνία για την επιτυχία ….
Η παρένθεση συνδεδεμένη με περάσματα σε ρυθμό "ταξιδεύοντας", αλλά είπαμε σεβασμός σε όσους ζουν το όνειρό τους και το εννοούμε !
Άλλωστε αποζημιωθήκαμε. Ο Γιώργος Κασσιδόπουλος δεν έχει δίπλα του τον Φίλιππο αλλά ούτε ο νέος του συνοδηγός μασάει, ο ίδιος έχει κέφι, το Starlet ανταποκρίνεται και εμείς βγαίνουμε στο δρόμο και χειροκροτούμε. Ίδια αντίδραση με τον νεαρό Παραδείση που έχει απογειώσει το Escort, όπως και για τον Ζήβα αλλά και τον Μανουσαρίδη. Ο Άγγελος οδηγεί την Corolla στα αγαπημένα του λευκό-κόκκινο χρώμα με το δικό του επαγγελματικό τρόπο, όποτε ζει την κατηφόρα όπως λίγοι. Καθαρός στις εξηγήσεις καθαρός και στο δρόμο, με τη σκόνη από το φίλο μας Σταμάτη να του χαλάει τη διάθεση, αλλά να μην φαίνεται στα ρολόγια. Ο Χάρης, ο “Χάριμαν” αν προτιμάτε, ο συναθλητής μου από το '78, οδηγεί την αγάπη του, τη Μόνικα που έχει επάνω της όλη την τέχνη του Πέτρου Παπαδόπουλου, με την αρχοντιά που καταθέτει όταν σκίζει τη θάλασσα με τα πανάκριβα revenger, κάτι σαν Ferrari στα φουσκωτά, αν μπορούν να θεωρηθούν φουσκωτά αυτές οι κατασκευές που αντιπροσωπεύει ο Χάρης στη χώρα μας. Όπλα τους οι συνοδηγοί τους ο Δημήτρης Αμαξό ο LL και ο κ. Τζόγιας στο Escort. Αντιλαμβάνεστε τα ανάμικτα συναισθήματα όταν μαθαίνεις ότι ο Άγγελος παρά τη σκόνη δε μασάει και συνεχίζει αέρα, ενώ ο Χάρης έχει τη στιγμή του και εγκαταλείπει, με τη Μόνικα να παίρνει το δρόμο των επιδιορθώσεων. Ο ίδιος περιγράφει σεμνά και ειλικρινά τη "στιγμή" στον τοίχο του στο FB και εμείς περιμένουμε πότε ο Πέτρος Καστορίνης ο PIT, ή Manifesto για τους μυημένους, θα οργανώσει τη συνάντηση της τάξης των '55-65 ώστε να συγχαρούμε τον τεράστιο Γιάννη Τσαλαμάτα όπως και το Νικόλα Μπάμπαλη, να σφίξουμε το χέρι του Χάρη, να ακούσουμε με σεβασμό και αγάπη τον Κάστα Ζωτιάδη και να συζητήσουμε με τον Τάκη Κλούρα πως σε 12 μήνες θα αυξήσουμε αυτή την παρέα των Escort. Κάτι όπως άλλοτε. Τότε που ο Ιαβέρης μας δίδασκε "Εσκορτισμο" μέσα από σεμινάρια αγωνιστικής συμπεριφοράς στην οδό Μιχαλακοπούλου. Κοσμήτωρ, ο αγαπημένος Σάκης Καρανικολός.
Ο αγώνας; Είναι σε καλά χέρια. Μονόδρομος η άμεση ανανέωση της εμπιστοσύνης, όποτε “αυτοί ξέρουν" και οι υποδείξεις περιττεύουν.
Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, λοιπόν, ή πιο απλά ζεις το όνειρο, με τον όποιο τρόπο ΕΣΥ επιλέγεις και εννοείται πως είναι δεδομένος ο σεβασμός μας και σε όσους συμμετέχουν στην πολύ δύσκολη, στην πολύ ειδική διαδικασία ακρίβειας γνωστή και ως regularity.
Και του χρόνου, αγαπητοί!
