Η κοινότητα της F1 θρηνεί το χαμό του μόλις 25χρονου Jules Bianchi, ο οποίος εντέλει υπέκυψε στα τραύματά του έπειτα από 9 μήνες σκληρής μάχης…
Ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους οδηγούς της καινούργιας γενιάς και πέραν αυτού, ήταν από τους πιο συμπαθείς ανθρώπους του paddock. Ήταν προστατευόμενος της ακαδημίας νέων οδηγών της Ferrari. Αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, ενδεχομένως τώρα να ήταν ένας από τους επικρατέστερους υποψήφιους αντικαταστάτες του Raikkonen στο Maranello. Ωστόσο, η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια…
Ίσως είναι καλύτερα που έφυγε… οι πιθανότητες ανάρρωσης ήταν ανύπαρκτες. Πριν από μερικές ημέρες, ο πατέρας του είχε δηλώσει ότι κατάσταση του Jules ήταν χειρότερη απˊ ότι αν είχε χάσει τη ζωή του. Αυτή η λυπηρή κατάσταση έλαβε τέλος και ίσως αυτό βοηθήσει και την οικογένειά του.
Με την εξαιρετική ασφάλεια που παρέχουν τα σύχρονα μονοθέσια και οι πίστες, η F1 έχει ξεχάσει σχεδόν τον κίνδυνο του θανάτου. Ο τελευταίος οδηγός που έχασε τη ζωή του σε ατύχημα που έγινε κατά τη διάρκεια αγώνα, ήταν ο Ayrton Senna, το μακρινό 1994. Το ατύχημα της Maria de Villota το 2012, συνέβη μακριά από τα μάτια του κόσμου και υπό συνθήκες μεγάλης ατυχίας.
Η περίπτωση του Bianchi είναι αρκετά διαφορετική. Το ατύχημα συνέβη σε συνθήκες πολύ χαμηλής ορατότητας, λόγω της έντονης βροχής και του γεγονότος ότι η ώρα εκκίνησης του Ιαπωνικού GP είχε μετατεθεί πιο αργά για να βολεύει περισσότερο το ευρωπαϊκό τηλεοπτικό κοινό. Έπειτα από την πρόσκρουση της Sauber του Adrian Sutil στις μπαριέρες, στην πίστα είχε εισέλθει ένας γερανός βάρους 9 τόνων.
Είναι γνωστό ότι όταν βρέχει, στο συγκεκριμένο σημείο της πίστας της Suzuka δημιουργείται ποτάμι νερού. Ωστόσο, η διεύθυνση αγώνα προτίμησε να θέσει σε εφαρμογή καθεστώς διπλών κίτρινων σημαιών, αντί να καλέσει το αυτοκίνητο ασφαλείας.
Στην έρευνα που διεξήγαγε η FIA για τα αίτια του ατυχήματος, αναφέρεται ότι ο Bianchi δεν είχε επιβραδύνει επαρκώς στο επικίνδυνο σημείο. Συνεπώς, η ευθύνη καταλογίστηκε στον οδηγό, ο οποίος δεν είχε τρόπο να υπερασπιστεί τη θέση του και να αμφισβητήσει τον ισχυρισμό αυτό.
Η οικογένεια του Bianchi ήταν όσο επικριτική της επέτρεπαν οι καταστάσεις να είναι, όσον αφορά τη στάση της FIA. Μάθαμε όλη την αλήθεια ή υπήρξαν συγκαλήψεις για να προστατευθούν συγκεκριμένα συμφέροντα; Μήπως ο Bianchi πλήρωσε λάθη και παραλήψεις ατόμων τα οποία δε θα κληθούν ποτέ να απολογηθούν για τις ευθύνες τους, λόγω ενός καλά οργανωμένου συστήματος λειτουργίας που προστατεύει πρωτίστως τα συμφέροντά του; Σίγουρα υπάρχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό αυτό. Αλλά όπως συμβαίνει και με τόσα άλλα πράγματα στην F1 -συνήθως όμως μικρότερης σημασίας-, ίσως να μη μάθουμε ποτέ και αυτό αποτελεί τουλάχιστον αδικία για τον Jules.
Ο γράφων υποπτεύεται ότι το συγκεκριμένο ατύχημα θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν οι υπεύθυνοι είχαν μεριμνήσει περισσότερο για την ασφάλεια των οδηγών εκείνη την ημέρα, αντί για τα νούμερα τηλεθέασης. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, πρόκειται για ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία…_Φ.Λ.
