Η εξέλιξη των ηλεκτρονικών έχει βελτιώσει τη νοημοσύνη των αυτοκινήτων. Είναι όμως αρκετά έξυπνα για να τα εμπιστευτούμε;
Όσοι ασχολούνται με την πληροφορική θα γνωρίζουν το νόμο του Μουρ, του ανθρώπου που προέβλεψε την εξέλιξη των ηλεκτρονικών και υπήρξε ένας εκ των συνιδρυτών της Intel. Η ιστορία πάει πίσω στο 1965, όταν στο επετειακό τεύχος του περιοδικού Electronics υπήρχε ένα άρθρο του Γκόρντον Μουρ, που μεταξύ άλλων προέβλεπε ότι ο αριθμός των τρανζίστορ και των αντιστάσεων των ηλεκτρονικών επεξεργαστών θα διπλασιαζόταν κάθε χρόνο για τα επόμενα δέκα χρόνια. Η πρόβλεψη αυτή, που δε βασίζεται σε κάποιο νόμο της φυσικής, αλλά ουσιαστικά επιβεβαιώθηκε στην πράξη από τις εξελίξεις, ονομάστηκε «νόμος του Μουρ» και αντανακλά την ταχύτητα εξέλιξης των ηλεκτρονικών. Και αν ο Μουρ στη συνέχεια προσπάθησε να αναθεωρήσει την πρόβλεψή του αυξάνοντας το χρονικό διάστημα σε δύο χρόνια, η πραγματικότητα τον διέψευσε (επί το αισιοδοξότερο), καθώς αποδείχθηκε ότι περίπου κάθε δεκαοκτώ μήνες έχουμε επεξεργαστές που με το ίδιο κόστος προσφέρουν διπλάσια υπολογιστική ικανότητα. Aυτό επιβεβαιώνεται τα τελευταία πενήντα χρόνια!
Δεν είναι, λοιπόν, να απορείς γιατί οι ηλεκτρονικές συσκευές, που πλέον αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας, προσφέρουν κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερες δυνατότητες στους χρήστες τους. Σκεφθείτε ότι σε σχέση με τον 4004, τον πρώτο μικροεπεξεργαστή της Intel, οι σημερινοί επεξεργαστές διαθέτουν 3.500 καλύτερες επιδόσεις, με το 1/60.000 του αρχικού μεγέθους!
Τη ζηλευτή αυτή ταχύτητα εξέλιξης των ηλεκτρονικών δεν ακολούθησαν τα υπόλοιπα τεχνολογικά προϊόντα. Όπως γλαφυρά περιέγραφε το σχετικό άρθρο για το νόμο του Μουρ στο τεύχος Ιουνίου του ελληνικού PC Magazine, αν τα αυτοκίνητα είχαν γνωρίσει αντίστοιχη εξέλιξη, τότε με ένα φουλάρισμα στο ρεζερβουάρ τους θα μπορούσαν να κινηθούν για το υπόλοιπο της ζωής τους…
Τα αυτοκίνητα, βέβαια, μπορεί να μη γνώρισαν αντίστοιχους ρυθμούς προόδου, όμως επωφελήθηκαν από την εξέλιξη των ηλεκτρονικών σε κάθε στάδιο, από τη σύλληψη έως την κατασκευή τους. Εξειδικευμένα προγράμματα σχεδιασμού, εξελιγμένα συστήματα παραγωγής και τεχνολογικές εξελίξεις σε όλα τα μηχανικά και ηλεκτρονικά συστήματα ενός αυτοκινήτου διαμορφώνουν τη σημερινή εικόνα του, που μπορεί σε απόλυτα μεγέθη επιδόσεων, κατανάλωσης κτλ. να μην παρουσιάζει αστρονομικά επίπεδα βελτίωσης σε σχέση με ένα αντίστοιχο προ τριών, τεσσάρων δεκαετιών όχημα, όμως στους τομείς της ασφάλειας, της άνεσης, του εξοπλισμού, της ποιότητας και σαφώς στον κρίσιμο τομέα των ρύπων ένα σύγχρονο 4τροχο βρίσκεται έτη φωτός μπροστά.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα αυτοκίνητα γίνονται ολοένα και πιο έξυπνα, τόσο που μπορούν να προειδοποιούν τον οδηγό για τους πιθανούς κινδύνους, αλλά και αρκετές φορές παρεμβαίνοντας στο έργο του. Πού θα οδηγήσει αυτό; Μία ιδέα για το πού πάνε τα πράγματα είναι η τεχνολογία της αυτόνομης οδήγησης, την οποία ανακοινώνουν ο ένας μετά τον άλλον κατασκευαστή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αυτοκίνητο της επόμενης ημέρας θα είναι πολύ πιο έξυπνο από το σημερινό. Πόσο έξυπνο; Σίγουρα όχι περισσότερο από τους ανθρώπους που το δημιουργούν. Τουλάχιστον κρίνοντας από το πλημμυρισμένο με ηλεκτρονικά SUV, στο οποίο, προσπαθώντας -τις προάλλες- να προγραμματίσουμε το σύστημα πλοήγησης, χρειάστηκε να εισαγάγουμε τον προορισμό μας (Π. Φάληρο) με πέντε διαφορετικούς τρόπους γραφής μέχρι να το αναγνωρίσει. Πιστεύουμε, λοιπόν, πως, για να φτάσουμε στο στάδιο να εμπιστευτούμε ένα αυτόνομα κινούμενο όχημα, θα πρέπει η εξέλιξη, σε επίπεδο τόσο hardware όσο και λογισμικού, να είναι πολύ πιο σοβαρή και «foolproof» από αυτήν που συναντάμε στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οι οποίοι παινεύονται για τη ραγδαία εξέλιξή τους, αλλά η απρόσκοπτη λειτουργία τους τίθεται εν αμφιβόλω.
Είναι αυτή η αντίφαση της εξέλιξης που μας προκαλεί μια ανασφάλεια, γιατί μπορεί να πήγαμε στο φεγγάρι πριν από σχεδόν μισό αιώνα, αλλά ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε ένα PC που να μην κρασάρει, έναν εκτυπωτή που να μη μασάει το χαρτί και ένα καζανάκι που να μη στάζει…_ Μ. Σ.
