Για τον Σέρτζιο Μαρκιόνε η ερώτηση, και σήμερα, που το τοπίο ξεκαθαρίζει, είναι πλέον σαφές πως το πρόσημο είναι θετικό.
Τον λοιδωρήσαμε επειδή σκότωσε τη Lancia με τα δικά μας μέτρα, και είναι έντονο το συναισθηματικό στοιχείο, που όμως δεν ταιριάζει στο επιχειρείν. Τον σταυρώναμε που τόλμησε να δείξει την πόρτα εξόδου στον Λούκα Ντι Μοντετζέμολο, υποβαθμίζοντας το ρόλο της «αγίας οικογένειας» στην απόφαση, και σε κάθε περίπτωση τον απορρίψαμε επειδή «βάζει χέρι» σε ιερά και όσια με τα δικά μας, αθώα μάτια, που κακώς δεν εμβαθύνουν. Απλά, και χωρίς δικαιολογίες, όταν πρόκειται για Alfa, το συναίσθημα σκοτώνει τη λογική.
Ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, και με κάμποσες αφορμές, παραθέτουμε το ερώτημα, και έχουμε και την απάντηση, σημειώνοντας πως αυτός ο «ποτέ γραβάτα» Ιταλός με το χαλαρό στυλ εξυγίανε και ευρύτερα το Gruppo, που είχε πάρει το δρόμο της πτώχευσης.
Συζητώντας με τους ανθρώπους της Fiat, αντιλαμβάνεσαι πλέον ότι, με όπλο το «500» και ατού το Panda, όχι μόνο δίνουν τη μάχη της επιβίωσης, αλλά και έχουν ως πλάνο καλύτερες, πιο δημιουργικές ημέρες. Το στοίχημα ακούει στον κωδικό «500Χ», και δεν είναι στην κοσμάρα τους όταν πιστεύουν ότι με αυτήν την πονηρή-έξυπνη πρόταση μπορούν να πάνε πιο μακριά και να χωθούν με αξιώσεις στην αγορά των SUV. Αρκεί βέβαια να επιδείξουν υπομονή, και ίσως να αξιοποιήσουν το ατού που διαθέτει η μηχανή τους, και έχει να κάνει με ικανά στελέχη της ελληνικής αντιπροσωπείας. Ικανοί, δημιουργικοί και έμπειροι, που μπορούν εύκολα να προσαρμόσουν και την επικοινωνιακή πολιτική τους σε σχέση με το «Χ», αξιοποιώντας την αύρα του «500 σκέτο» αλλά και του Panda, πρόταση που έχει αναστατώσει και αυτά τα αυστηρά βόρεια προάστια.
Δεύτερη αφορμή-απάντηση σε σχέση με τον τίτλο-ερώτημα δόθηκε μέσα από τα καλοκαιρινά τεύχη της δικής μας AUTO BILD. «Χρυσό περιοδικό» σε ποιότητα, χάρη στην ομάδα του Γιάννη Κακούρη, που το προσφέρουμε σε τιμή 1,5 ευρώ, και διαβάστε το και συμφωνήστε μαζί μας πως η τιμή του σε σχέση με την προσφορά του το κατατάσσει στα top 5 προϊόντα που πωλούνται στην Ελλάδα και κρίνονται μέσα και από το value for money που τα χαρακτηρίζει.
AUTO BILD τεύχος 94, λοιπόν, με ημερομηνία έκδοσης 21 Αυγούστου, και στην παραλία, εκεί στην Άφυσσο, που η σκιά από την όποια ομπρέλα περιορίζει τον καύσωνα, αφού δεν έλειψαν και οι επισκέψεις στα δροσερά νερά, είναι οι κόκκινες σελίδες του τεύχους που εκτοξεύουν θερμοκρασίες, ενώ «τσιμπάει» και η αδρεναλίνη. Δε «μασάει» πλήκτρα ο Κώστας Μήτσου, και αυτός ο cool τύπος, που είναι πλέον οκτώ χρόνια μαζί μας, σε παρασύρει να ονειρευτείς κόκκινες Alfa με ισχυρούς κινητήρες, σύγχρονη σχεδίαση και μετάδοση της κίνησης που σε ανατριχιάζει, όντας στον πίσω άξονα.
Το μυαλό επιστρέφει στα παλιά χρόνια, τότε που αναπνέαμε Giulia και Junior, αγωνιστήκαμε με Alfasud, ζήσαμε με Giulietta και ταξιδεύαμε συχνά πυκνά με Alfetta, έχοντας τρομάξει με Veloce και Berlina. Στα αυτιά μας οι ήχοι από τα Dellorto και τα Weber, στο χέρι πάντα και για πάντα ο επιλογέας-μαγεία και στη μέση και στο στομάχι αυτή η αίσθηση ανάμεσα στο «ξεκόλλησε» και «άντε γεια» και στο «την προκαλώ και προσπαθώ να την ελέγξω». Με τη Sud ήταν αλλιώς, αλλά δεν είναι της στιγμής. Της στιγμής δεν είναι ούτε η σχέση μας με τη σύγχρονη GTV-ΤΒ, και ας είχε κίνηση εμπρός, όπως και η εκτίμησή μας στην GT, που ευτυχώς, έστω και προσωρινά, δεν αντικαταστάθηκε από την Brera.
Τα παραπάνω τα μοιράστηκα πρόσφατα, χθες για να είμαι ακριβής, με νέο άνθρωπο, στέλεχος της αγοράς μας, που έχει θητεύσει στο Gruppo σε διάφορες χώρες και σε κορυφαίο εργοστασιακό επίπεδο, ενώ έχει κάνει το «αγροτικό» του σε ελληνική αντιπροσωπεία που δεν παραδέχεται τον ειδικό Τύπο, αλλά διαπρέπει σε πωλήσεις συγκεκριμένης κατηγορίας, γράφοντας και ιστορία στη λιανική πώληση. Όντας και οδηγάρα -εντάξει, χεράς, και το εννοώ-, λάτρης της αυτοκίνησης και παλιός φίλος, και μάλιστα συνεργάτης μας στα χρόνια της αθωότητας, είπαμε πολλά, και βέβαια η συζήτηση δεν είχε επίκεντρο το «τι οδηγεί σήμερα», αλλά ήταν εφ' όλης της ύλης. Κρατάω-«αποθηκεύω» την ατάκα του για τη Lancia: «θα μπορούσε να κινηθεί σε τιμές κάπου ανάμεσα σε Alfa και Fiat, χωρίς να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της, όντας κατασκευαστής με προσωπικότητα και στοιχεία επιδόσεων και κορυφαίου εξοπλισμού, και χωρίς να υστερεί σε ποιότητα».
Χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι είναι ατού για την ελληνική αγορά να τη διαχειρίζονται σήμερα στελέχη με διεθνή, εργοστασιακή εμπειρία, μπήκα στο Focus ST και από την Κηφισιά επέστρεψα στο Μαρούσι μέσω Πεντέλης. Βλέπετε, τώρα με τη ζέστη, ο Διόνυσος γλιστράει, και ένα καλά ρυθμισμένο πλαίσιο, όπως στο Focus, καθαρίζει το μυαλό από μίζερες σκέψεις και σε παρασύρει σε δημιουργική διάθεση.
Καλό ΠΣΚ, όπως λέτε οι νεότεροι._ Σ. Χατζηπαναγιώτου
