Ο καλός φίλος Κωνσταντίνος Σινόπουλος, με σπουδές στην Τεχνητή νοημοσύνη και το Βιομηχανικό Σχεδιασμό, μας ταξιδεύει σε ένα διαφορετικό κόσμο κάπου στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο. Απολαύστε, λοιπόν, τις εντυπώσεις του πίσω από το τιμόνι μιας McLaren…
“Ωραίο το Λονδίνο, δεν μπορώ να πω, εστιατόρια, καφέ, μπαρ, καταστήματα, εναλλάσσονται αρμονικά μέσα στα κλασικού βρετανικού τύπου κτίρια, άλλοτε με κόκκινα τούβλα ή ντυμένα κομψά στα λευκά, μερικές φορές ανάμεσα σε κάποια μοντέρνα, γυάλινα κτίρια που έφερε το φρέσκο χρήμα εκτός του γνωστού City και σε άλλες περιοχές, σαν αυτή του Κnightsbidge, γνωστή και για τα Harrods, αλλά περισσότερο για την ιδιαίτερα πολυτελή κοινωνικότητά του και τις πανέμορφες μικρές πλατείες πρασίνου, με απόγειο το ίδιο το πάρκο Hyde με το οποίο συνορεύει…
Τα γυάλινα αυτά κτίρια φέρνουν μια καινοτομία, μια αντίθεση, με το περιβάλλον, και σε ένα από αυτά, στεγάζεται η μοναδική έκθεση μίας από τις σημαντικότερες νέες εταιρείες αυτοκινήτων, της McLaren Automotive. Θα την γνωρίζετε οι περισσότεροι λόγω της ιστορικής συμμετοχής της στο πρωτάθλημα F1 αλλά και λόγω του μοναδικού ιστορικά υπέρ-αυτοκινήτου, που έφερε νέα δεδομένα σε πολλά μέτωπα για την εποχή κατά την οποία λανσαρίστηκε… Ο Gordon Murrey γνώριζε καλά τι έκανε, πολύ καλά θα έλεγε κανείς. Σε απόλυτο βαθμό. Το seminal προϊόν δρόμου της McLaren, η F1, τι πιο κατάλληλο όνομα, ήρθε μέσα σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, και πάραυτα έφερε τα πάνω κάτω. Για πολλά χρόνια έμεινε στην κορυφή, και ακόμα θεωρείται αναντικατάστατη από τους Μετρτου είδους.
Σήμερα κοντοστάθηκα μπροστά στο line-up των νέων μοντέλων της εταιρείας, σε μια σχετικά μικρή έκθεση, αλλά πολύ πολύ συμπυκνωμένη. Μία γκρίζα 650s Le Mans στριφογύριζε ανάμεσα από μια 650s σε λευκό, μια σκούρα γκρι 675 Long Tail και άλλη μία 650s με ότι καλούδι παράγει ο κατασκευαστής πάνω της… Φούλ έξτρα ελληνιστί! Κι όπως το Λονδίνο έχει γίνει σε περιοχές του ακόμη πιο φωτεινό κι από το Παρίσι, έτσι και η McLaren έχει αποκτήσει έναν «άλλο» αέρα, αυτόν της προφανούς επιτυχίας. Τα αυτοκίνητά της πια αναμένονται με μεγάλο ενθουσιασμό, μερικές φορές ακόμη και από τον ίδιο τον ανταγωνισμό, αφού σαν ολόφρεσκη εταιρεία που είναι, μπορεί να κάνει το οτιδήποτε, να πρωτοτυπήσει ενώ άλλες μένουν στα τετριμμένα facelift ή και στις μετρημένες βελτιώσεις σε σημεία. Δεν σας έχω πει τον λόγο όμως που είμαι εδώ, έξω από αυτό το υπέροχο θέαμα McLaren! Μα για να την οδηγήσω φυσικά! Οργανωμένα, επίσημα, για μένα!
Πως προέκυψε αυτό θα αναρωτηθείτε; Αφού δεν εισάγεται στην χώρα μας! Πιστεύω αξίζει να μάθει την McLaren το ελληνικό κοινό …υπάρχει βέβαια μία μαύρη καλλονή κάπου στα βόρεια που κυκλοφορεί τα βράδια προσεκτικά. Ο κινητήρας της tractable από χαμηλά, όπως θα λέγανε οι φίλοι μου οι Αμερικανοί, πολύ ροπή, μα πολύ. Γεμάτη. Μπόλικη παντού, σκεφτείτε μια γυναίκα πραγματικό θηλυκό! Δεν αφήνει περιθώρια, σε καλύπτει σε όποιες αναζητήσεις, πατάς τέρμα γκάζι από τις χίλιες και κάτι στροφές, σε αρπάζει και σε μεταφέρει γρήγορα στο επόμενο σημείο, κατεβάζεις να δεις πως θα αντιδράσει στις ψηλές, πάλι μια ορμή, σχεδόν ακατάπαυστη, σε μεταφέρει πολύ πιο μακριά αυτή την φορά, αλλά προοδευτικά, χωρίς ξεσπάσματα λόγω μεταβλητότητας της λειτουργίας και της απόδοσης του κινητήρα. Μια γραμμική κατάσταση, μες την οποία θα χαμογελάσεις πολλές φορές, εκτιμώντας τις προσπάθειες των μηχανικών σχεδίασης και εξέλιξης του εκπληκτικού αυτού κινητήρα. Κάτι θυμίζει όλο αυτό, σε μικρότερο βαθμό βέβαια, αλλά κάτι ξυπνάει μέσα μου! Την φοβερή Mercedes Α45 βέβαια! Και μαζί αυτοί οι δύο κινητήρες αποτελούν αυτή την στιγμή τους πιο συμπαγείς κινητήρες σε δύναμη στον κόσμο… Ναι. Αυτό που διαβάσατε. Αυτοί οι δύο. Από τους οποίους βγαίνουν τέρατα κινητήρες, για την McLaren η έκδοση για την P1 και για την Mercedes-Benz ο τετράλιτρος biturbo που μπαίνει σχεδόν σε όλη την φρέσκια γκάμα της σειράς AMG μοντέλων της… Ναι, πάλι καλά διαβάσατε, ο δίλιτρος, επί δύο, ενωμένοι, κάνουν τον γνωστό τετράλιτρο που φοράει η AMG GT μεταξύ άλλων. Αλλά μην ξεφεύγουμε, πίσω στο όνειρο χειμερινής νυκτός το οποίο έζησα…
Η θέση οδήγησης της McLaren είναι πολύ καλή, με απρόσκοπτη θέα μπροστά και πλάγια, με εξαιρετική εργονομία οργάνων και περιφερειακών, με, με, με… Αλλά τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά!; Εξάλλου δεν θα ήταν δυνατόν να βγει από το εργοστάσιο του τελειομανή Ron Dennis κάτι λιγότερο. Και το εννοώ, τα υλικά, η συναρμογή, η ποιότητα του φινιρίσματος της βαφής, όλα, άψογα. Στον δρόμο αυτά που μετράνε όμως είναι τρία, ο κινητήρας-κιβώτιο, το πλαίσιο, και η καμπίνα… Τα δύο τα καλύψαμε φευγαλέα. Δεν θα επεκταθώ σε τεχνικές αναλύσεις, αλλά η μαγεία του πλαισίου και της ανάρτησης απλά εκμηδενίζει τον όποιο ανταγωνισμό. Μην τρελαίνεστε, ούτε η Κόκκινη μπορεί(Αμέσως μετά μπήκα σε 488 φίλου). Ο τρόπος με τον οποίο η 650s πατάει στον δρόμο είναι εκπληκτικός για ένα υπεραυτοκίνητο, για όποιο αυτοκίνητο βασικά… Είναι σχεδόν όσο άνετη και μια S-Class! Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ σημαντικό και δίνει στο αυτοκίνητο ένα φανταστικό πλεονέκτημα στον δρόμο. Όπου και θα χρησιμοποιηθεί επί το πλείστον. Δεν μάχεται την άσφαλτο και τις ανωμαλίες της, απλά τις περνάει με έναν Αγγλικό τρόπο, λες και την σνομπάρει! Δεν επηρεάζεται με λίγα λόγια. Αυτό της το χαρακτηριστικό κάνει την 650s να βάζει κάτω την δύναμη ομαλά, αποδοτικά, χωρίς νευρικά ψαρέματα των camber του δρόμου, χωρίς να υπάρχουν διακοπές λόγω εγκάρσιων ανωμαλιών. Η αίσθηση σε τιμόνι, φρένο, κάθισμα ήταν «ζωντανή» παρ’ όλα αυτά! Το πάτησα γερά, ειδικά σε ένα φιδίσιο ιδιωτικό B road που πραγματικά θα θυμάμαι για πάντα. Η διαδρομή, με την σύμφωνη γνώμη του λίγο ανήσυχου πωλητή, ήταν μέσα από την κίνηση του Brompton αρχικά, μετά στον A4 και M4 αυτοκινητόδρομο και τέλος σε μια καταπράσινη, πανέμορφη περιοχή στο Thames Valley κοντά στο Egham, όπου εδρεύει η κεντρική αντιπροσωπεία της Ferrari στην Αγγλία, Maranello Sales Ltd, ίσως της μοναδικής αξιοζήλευτης ανταγωνιστή! Καθόλου τυχαία όλα αυτά, Κόκκινο της Ferrara αυτοί, Μπλε των Gulf Race cars εμείς! Περάσαμε απ’ έξω, εννοείται! Μας είδαν, χαμογέλασαν, χαμογελάσαμε κι εμείς, και φύγαμε γλυκά, ροπάτα, μπορμπάροντας τους με τις βαθιές και γρήγορες αλλαγές του κιβωτίου. Σαν δύο δυνατούς παίκτες tennis, που εκτιμώντας ο ένας τον άλλον, γνέφουν χαμογελαστά πριν αλλά και μετά τον αγώνα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Αλληλοσεβασμός. Αν μόνο υπήρχαν τα χρήματα θα μου πείτε… If only…”.
