Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Αγχολυτικό. Μέχρι και ο ρυθμός που ανεβοκατεβαίνουν τα ηλεκτρικά παράθυρα σε ηρεμεί. Είναι αξιοθαύμαστο σε αυτή του την ικανότητα. Ο λόγος για το νέο XC90 της Volvo στην πλήρη έκδοση Inscription. Όλοι όσοι έτυχε να συνοδηγήσουν ή επέλεξαν να δοκιμάσουν μια σύντομη βόλτα, αισθάνθηκαν αυτή την ήσυχη πλευρά του, την ηρεμία και την απομάκρυνση σχεδόν όλων των ενοχλητικών εξωτερικών παραγόντων. Θυμίζει λιμουζίνα υπερπολυτελείας σε αυτό. Αν λάβει υπόψη του κανείς ότι υπάρχει αντίστοιχη έκδοσή του με το όνομα Excellence, που έχει ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους σας, τότε σιγουρεύουμε την εκλεκτή Σουηδική κουλτούρα του.
Στην τετρακίνητη έκδοση D5 το 8τάχυτο κιβώτιο κάνει το έργο της μετακίνησης πολύ εύκολο, παρά την συμμαζεμένη και οικονομική του υλοποίηση στα δύο υπερτροφοδοτούμενα λίτρα, 235 άλογα και 48κιλά ροπής δεν είναι δα και λίγα. Τραβάει γλυκά, αποφασιστικά, χωρίς κενά ροπής, ειδικά αφότου υπερνικήσει το σεβαστό βάρος των δύο τόνων και βάλε. Μες την πόλη κινείται ταχύτατα και με έναν τρόπο θα έλεγα εντυπωσιακά ευκίνητο για το μέγεθός του. Δεν ξέρω τι έχουν σκαρφιστεί αυτοί οι Σουηδοί αλλά δουλεύει. Είναι οι κάθετες πλευρικές του επιφάνειες; το ελαφρύ αλλά πολύ ακριβές τιμόνι; το σίγουρο πάτημά του και η αμεσότητα της άνετης κατά τα άλλα ανάρτησής του που δεν επιτρέπει κλίσεις στο αμάξωμα; Είναι πολλά. Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά σε βαθμό που δεν αγχώθηκα ποτέ να περάσω από στενάκια ικανά να δυσκολέψουν και ένα μικρομεσαίο σεντάν. Είναι και το ύψος οδήγησης βέβαια, βασιλικό. Πως κάθονταν οι βασιλιάδες πάνω σε ένα λόφο να επιβλέπουν την μάχη που δινόταν στον κάμπο, σε ασφαλή απόσταση; Έτσι κι αυτό, ενώ βρίσκεται μέσα στην τρελή κίνηση των δρόμων και των νευρικών Ελλήνων, δίνει την δυνατότητα στον οδηγό να απομονώνεται, να ηρεμεί, να νιώθει ανεξάρτητος από αυτό το κακό άγχος που επιβάλει η αστική ζωή.
Η ανάρτηση, παρά την «βασική» της έκδοση (ως extra προσφέρεται και αερανάρτηση), είναι αρκετά ισοπεδωτική και ελέγχει πολύ καλά το αμάξι, με σαφείς ενδείξεις ενός πολύ μα πολύ καλού πλαισίου. Ασφάλεια είναι η πρώτη και τελευταία λέξη της Volvo οπότε είναι εκφρασμένη σε κάθε πτυχή της «ναυαρχίδας». Η λειτουργική εργονομία, τα πληροφοριακά συστήματα, τα μέσα ενεργητικής προστασίας, τόσο των επιβατών όσο και των πεζών ή/και διερχομένων αυτοκινήτων, είναι αποτελεσματικά και ικανά να σώσουν ζωές, και να φτάσουν κοντύτερα στον στόχο των «μηδενικών» απωλειών. Οι υποβοηθητικές ακουστικές και ηχητικές ενδείξεις είναι αρκετά άμεσες αλλά δεν αποσπούν την προσοχή από τον δρόμο, κάτι σπάνιο σε τέτοια υποσυστήματα. Σαν όλες τις άλλες πτυχές του μοντέλου αυτού η ενεργητική προστασία λειτουργεί ήρεμα με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας. Αν θα μπορούσε κάποιος να «γκρινιάξει», τα αντίστοιχα συστήματα της Mercedes-Benz είναι λίγο πιο ομαλά και προοδευτικά, όπως το αυτόματο φρενάρισμα, που στο Volvo δρα λίγο απότομα. Αλλά μιλάμε για λεπτομέρειες τώρα και αυτές οι δύο εταιρίες είναι πολύ μπροστά σε αυτούς τους τομείς, εξελίσσοντας συνεχώς αυτά τα συστήματα, χρόνο με το χρόνο, δείχνοντας ένα μέλλον εντελώς διαφορετικό από το μέσο αυτοκίνητο.
Χώροι, χώροι, χώροι. Τι όμορφο πράγμα η άπλα! Η επταθέσια έκδοση που δοκίμασα έχει πολύ καλή κατανομή χώρων με περίπου 300λίτρα όταν κουβαλάτε κουτσούβελα και 700 όταν ρίχνετε επίπεδη την τρίτη σειρά καθισμάτων. Αλλά και στο κυρίως σαλόνι, γιατί περί σαλονιού πρόκειται με δέρμα απαλό σαν δέρμα μωρού, με ξύλο ανάγλυφο που σχεδόν μυρίζεις, με ραφές καλόγουστες, υπάρχει άπλετος χώρος για πράγματα και αρκετά μεγάλη ανεξαρτησία των 5 κυρίως επιβατών. Οδηγός-συνοδηγός μπορούν κάλλιστα να νιώσουν ελευθερία κινήσεων, χωρίς να μπαίνουν ο ένας στον χώρο του άλλου. Σημαντικό. Δύο βασιλικές θέσεις μπροστά λοιπόν. Το λιτό διάκοσμο συμπληρώνουν τεχνολογικές λεπτομέρειες ευχάριστα όπως η στυλ iPad κεντρική οθόνη που ενσωματώνει με πολύ εύχρηστο user-interface όλες τις ανησυχίες σας. Η αισθητική του σαλονιού ακολουθεί την σοβαρότητα, απλότητα, αλλά και συνολική κομψότητα του γενικότερου παρουσιαστικού του, με αρκετά δυναμικά στοιχεία στο εξωτερικό εμπρός τμήμα, όπως τα φώτα με την μάσκα. Το πίσω μέρος του αυτοκινήτου είναι μάλλον σήμα κατατεθέν της Volvo και υποψιάζομαι ότι θα το βλέπουμε για πολλά χρόνια. Δεν είναι βαρετό αλλά υπάρχουν άλλα διακοσμητικά που θα μπορούσε να προσθέσει ένας σχεδιαστής σε ένα τόσο σύγχρονο αμάξωμα. Στο σύνολο του πάντως διαθέτει συμπαγή αρμονία, με έναν σουηδικά διπλωματικό τρόπο που δεν επιβάλλεται πάνω στο βλέμμα σας. Σχεδίαση λοιπόν εστιασμένη στην ουσία. Λίγο πριν ολοκληρώσω θέλω να αναφερθώ σε κάτι που μου είχε λείψει από την παλαιότερη μου συμβίωση με μία Porsche Cayene Turbo η οποία είχε διπλά παράθυρα ασφαλείας, ήχο-θερμομονωτικά. Στην ησυχία. Το XC90 διαθέτει ένα από τα πιο ήσυχα σαλόνια αυτοκινήτου που γνωρίζω, σε τέτοιο βαθμό που σε κάνει να πιστεύεις ότι ακούς το άγγιγμά σου στην οθόνη αφής.
Εν συντομία; Σε κάνει να θες οικογένεια, ακόμη κι αν δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό σου αυτή η προοπτική, θες να το γεμίσεις με χαμόγελα, παιχνίδια, τραγούδια και μουσικές στη διαπασών, αναμνήσεις από σύντομα και μακρινά ταξίδια, χίλιες εικόνες, παιδικές αλλά και του παππού και της γιαγιάς, ένα σκυλί να του χαϊδεύεις τα αφτιά, και, όλα αυτά, με έναν μοντέρνο τρόπο, ανάλαφρο, κι εν τέλει ζωντανό όσο η ίδια η ζωή που θα φυλάει μέσα του.-
*Ευχαριστούμε πολύ για την ευγενική κι ενημερωμένη εξυπηρέτηση του προσωπικού Ομίλου Επιχειρήσεων Σαρακάκη, στις πρόσφατα εκσυγχρονισμένες εγκαταστάσεις του επί της Αθηνών-Καβάλας
