Σκαλίζοντας το site μας, 4troxoi.gr, διαβάζεις για το Opel Kadett δεύτερης γενιάς, και πας πολύ πίσω. Τότε στα σπίτια μας έβρισκες βρετανικές προτάσεις φημισμένες για το βάρος τους, που ενέπνεε και εμπιστοσύνη (άλλα αντί άλλων), το θαμπό τους χρώμα σε αποχρώσεις του γκρι και το δέρμα σε καθίσματα και επενδύσεις, σήμα κατατεθέν. Δεν πήγαιναν, δεν έστριβαν, αλλά σταματούσαν και ήταν και αξιόπιστα. Τα μάτια μακριά από τα Rekord και τα Kadett. «Δεν κρατάνε καλά αυτά, παιδί μου», ήταν η απάντηση εντός, αν και τα έβρισκες στο περιβάλλον σου. Στο μεταξύ μεγάλωσες, οπότε, με 4Τ και Αutο Εξπρές ως ευαγγέλιο, είχες μάτι στις ειδικές διαδρομές, όπου έβρισκες καλά κουπέ Kadett με σχεδόν 2λιτρο κινητήρα. Ποιος δε θυμάται το λευκό του Τζώννυ, το κόκκινο του γαμπρού του, «Σιρόκο», ή το μίας γενιάς πίσω ασημί του Κώστα Μέξη, που το μοιραζόταν με τον μπαμπά του. Αξιόπιστα, δεν τους έλειπε η δύναμη και, χάρη στη δουλειά που έκαναν στην ανάρτηση τύποι όπως ο Παναγιώτης Μαγγίνας, αποκτούσαν ανταγωνιστική οδική συμπεριφορά και στις ειδικές διαδρομές. Δεν οδήγησα ποτέ, αν και πολλές φορές το έχω φέρει στο μυαλό και έχω ντριφτάρει σε χωματόδρομο, όπως το έκαναν με αυτό του Τζώννυ, δανεικό από τον Χάρη Καλτσούνη, ο Νικόλας Σ. Ζαλμάς με τον Οδυσσέα Τσαγκάρη δίπλα του. Δεν πήγαινε στο ανέβα, αλλά ροβολούσε ωραία στο κατέβα, δημιουργώντας όμορφες εικόνες και αξιοπρεπείς χρόνους, που δεν είναι πάντα το ζητούμενο.
Στα χρόνια της δημοσιογραφικής εμπλοκής, αρχές του 1980, προέκυψε η προσθιοκίνητη εκδοχή, όντας ένα σύγχρονο και ποιοτικό σύνολο, που άρεσε και ως σεντάν. Ήταν τότε που, κατεβαίνοντας την Κακιά Σκάλα, δεν άφησα στα «εσάκια» και, συζητώντας με τον Κλεάνθη και τον Μιχάλη, αμφισβήτησα το κράτημά του, σχολιάζοντας πως με τελική εκεί το ένιωσα να ελαφρώνει πίσω. Όσοι πιστοί, αντιλαμβάνεστε τι άκουσα ως ο τρελός της παρέας που τα έβλεπε και τα βλέπει όλα μέσα από το γκάζι στο πάτωμα.
Η μεγάλη, πάντως, αλλαγή προέκυψε με τη μετονομασία σε «Astra», με την έκδοση GT να δίνει χαρά και να δείχνει το δρόμο μέχρι σήμερα, όντας και Αυτοκίνητο της Χρονιάς.
Ήταν ένα σημείωμα με αναμνήσεις, σκεπτόμενος τη διαχρονική αξία κατασκευών, όπως και η Corolla, που εξελίχθηκε σε Auris…
Με την ευκαιρία, θα οδηγήσω Μ2, και όχι μόνο τον Αύγουστο, χάρη στα αντανακλαστικά των ανθρώπων της ΒΜW, και θέλεις πολύ το C-HR της Toyota, και δεν το κρύβεις. Να ονειρεύεσαι, αλλά και να ζεις, κακά τα ψέματα._ Σ. Χατζηπαναγιώτου
