Πρόκειται για την απόλυτη έκφραση της Βαυαρικής κυριαρχίας στο χώρο της αυτοκίνησης. Είναι η προσφορά αυτών των Γερμανών στον Πραγματικό Οδηγό και τη συνέπειά τους αυτοί δεν τη διαπραγματεύονται. Το κάνουν γενναιόδωρα χωρίς συμβιβασμούς. Ό,τι “Μ” έχει δημιουργήσει η BMW μέσα στο ειδικό τμήμα εξέλιξης με τον τίτλο σημείο αναφοράς, απέχει ένα ρολ κέιτζ από πίστες και ειδικές διαδρομές.
Μηδενική αστοχία. Φτηνή δικαιολογία το ευκαιριακό σχόλιο των ανταγωνιστών τους ότι πρόκειται για μηχανές που απαιτούν γνώση για να τις διαχειριστείς και ταλέντο για να τις αξιοποιήσεις. Μα πέρα από προδιαγραφές εκεί επικεντρώνεται η γοητεία τους. Απαιτητικός εσύ, αντίστοιχα προκλητικές αλλά και προβλέψιμες αυτές. Αισθάνεσαι και δικαιωμένος και δίπλα χαρούμενος όταν τη δαμάσεις, όντας διαχρονικά με τον κινητήρα μπροστά και την κίνηση πίσω. Η κλασική συνταγή που χάρη στον τρόπο και στην εξέλιξη εντός πιστών υπερέχει των διθέσιων καθαρόαιμων με τον κινητήρα στο κέντρο.
Πέρασαν πολλά χρόνια. Υπολογίστε τρεις δεκαετίες από όταν δοκιμάσαμε την πρώτη Μ3 εκεί στο ναό, στο Νίρμπουργκρινγκ. Την ίδια μέρα με την αγωνιστική γκρουπ Α πίστας στη μικρή πίστα της F1 και έκδοση παραγωγής σε μαύρο χρώμα, στη μεγάλη διαδρομή των 20 και πλέον χιλιομέτρων. Διαδρομή σπαζοκεφαλιά για το φωτογράφο και έρωτας ζωής για το δοκιμαστή που θέλει να πεθάνει εκεί από την κόπωση. Να δέσει με το μέταλλο και το δρόμο και όπου φτάσει, βελτιώνοντας τις εικόνες του σε κάθε πέρασμα, αφού συχνά, σωστό είναι έτσι, σωστό κι αλλιώς.
Η Μ3 πρώτης γενιάς, ένα καθαρόαιμο από αυτά που θα ήθελες να παράγεται και σήμερα με τις απαραίτητες βελτιώσεις σε κινητήρα μετάδοση και ό,τι πρέπει ώστε να ανταποκριθεί το πλαίσιο στις σύγχρονες τιμές σε σχέση με ιπποδύναμη-ροπή και επιδόσεις. Το μυαλό ταξιδεύει εκεί και σκέπτεσαι τι σε έφτιαξε. Η απάντηση δίνεται από το τιμόνι της, όπως άλλωστε σε όλες της ΒΜW, αλλά και γενικότερα από το σασί και βέβαια τον επιλογέα με την 1η κάτω αριστερά στο διπλό ουσιαστικά Η. Ο κινητήρας; Τότε συγκλονιστικός ψηλά, σήμερα θαμπός χαμηλά, και κάτι θα του έλειπε ψηλά οπότε μόνο τυχαία δεν προέκυψε η έκδοση 2,5. Τέσσερις κύλινδροι και καμία υποβοήθηση.
Πιο Τούρμπο; Πότε; Σήμερα, λοιπόν, με την ευκαιρία της Μ2 με διαστάσεις Μ3 πρώτης γενιάς και υπερσύγχρονα μηχανικά μέρη, επιστρέψαμε 30 χρόνια πίσω, τότε που πίσω από τους φακούς βρισκόταν ο Βασίλης Γιαννακόπουλος. Έχουν αλλάξει πολλά από τότε και σε όλα τα επίπεδα, με την ένδειξη Μ να παραμένει αναλλοίωτη σε χαρακτήρα, όπως ακέραιος παρά την πίεση παραμένει ο ενθουσιασμός του Μανώλη Σαλούρου που μας συνοδεύει. Στο ίδιο, σε κορυφαίο επίπεδο, όπως οι μηχανές τους, οι άνθρωποι της ΒΜW διατηρούν ανέπαφα τα αντανακλαστικά τους και αρκούσε μια αράδα, ένα σχόλιο στο Twitter με στοιχεία νοσταλγίας και απορίας, ώστε να βρεθούμε στη Βουδαπέστη με την Μ2 και με μια Μ4 με πακέτο sport.
Μείνετε συντονισμένοι για τις εντυπώσεις μας._ Σ. Χατζηπαναγιώτου
