Ο φίλος και συνεργάτης Νικόλας Π. "κλέβει" ενα Volvo V60 D4 Cross Country – το χαρακτηρίζει "Ιδανικό αυτοκίνητο διακοπών για οικογενειάρχες με εκτός δρόμου ανησυχίες" και καταθέτει:
Ταξιδεύοντας όλη την ανατολική χέρση Ελλάδα από Αθήνα για Κομοτηνή – Αλεξανδρούπολη και μετά κάτω, μέχρι Ταίναρο, για να πάρουμε το πλοίο για Κύθηρα -4 άτομα, full πορτ μπαγκάζ- με ταχύτητες αφαίρεσης διπλώματος (ευτυχώς ένας καλός άνθρωπος φρόντισε να συνεχίσουμε τις διακοπές), διανύσαμε συνολικά πάνω από 3.500 χιλιόμετρα.
Με μέση κατανάλωση 8λίτρα/100 χλμ., η διαδρομή Αθήνα – Κομοτηνή (1ος σταθμός της περιοδείας) κόστισε 65 ευρώ (και 40 ευρώ διόδια).
Ταξιδέψαμε άνετα (σε Εθνική – Εγνατία ) όπου ανέβαζε άνετα μέχρι τα 170-180 χιλιόμετρα χωρίς να πολυζορίζεται, ενώ όπου απαιτήθηκε κινήθηκε άψογα σε normal εκτός δρόμου καταστάσεις, την ώρα που κατά κάποιον τρόπο προβλημάτισε σε επαρχιακούς δρόμους και αναβάσεις καθώς είναι σαφώς πιο κοντά σε XC 60 παρά σε V60, που σημαίνει σφιχτή ανάρτηση, τιμόνι σχετικά βαρύ, κλίσεις σε στροφές και γενικά μία αίσθηση οχήματος που οι στροφές και οι ελιγμοί δεν είναι το φόρτε του.
Το κιβώτιο δεν ενθουσιάζει όπως στον 1,5 βενζίνη που είναι άψογο.
Δεν το αγοράζεις αν δεν ειναι πρωτεραιοτητα οι αρετές του, αλλά κερδίζει επάξια τον τίτλο του ιδανικού αυτοκίνητου διακοπών για οικογένεια.
Η διαδρομή μας, σε πρώτο πρόσωπο…
Σε όσους είπα ότι θα πάω διακοπές στα παράλια της Κομοτηνής με κοίταξαν με μισό μάτι , έξυσαν τη μύτη τους και ευχήθηκαν με τον τρόπο τους καλό… κουράγιο. Επίσης αναρωτήθηκαν αν "έχει παραλίες στην Κομοτηνή", και τι πάω να κάνω εκεί πάνω. Για τα Κύθηρα, σύσσωμη η ομήγυρης ευλόγησε τον προορισμό καταθέτοντας μάλιστα και τις ανάλογες εμπειρίες.
Ο πρώτος μύθος απεδήχθη ο χρόνος του ταξιδιού. Συνυπολογίζοντας το μπες-βγες στο καράβι και την αναμονή στο λιμάνι, πιο γρήγορα πας στη Κομοτηνή παρά στα Κύθηρα. Μάλιστα, τα τελευταία 120 χιλιόμετρα από Σπάρτη για Νεάπολη αποτελούν άσκηση υπομονής .
Ο νέος δρόμος Τρίπολης – Σπάρτης εξαιρετικός (αχ και να 'χα το S3). Επίσης, στην Κομοτηνή φτάνεις στα σίγουρα – στο νησί έχεις να παλέψεις και με το μελτέμι. Κάτι φίλοι ξεπέρασαν τελικά το 24ώρο με κάτι απαγορευτικά. Το μόνο μελανό σημείο προς τα πάνω είναι τα διόδια .Το e-pass περνάει μόνο Πελοπόννησο (αλλά χωρίς φόρτιση στα διόδια). Έτσι, πέραν από άγρια γδαρμένος, ταξιδεύοντας βόρεια είσαι και κατά συρροή κερατάς, καθώς πρέπει να σταματάς κάθε λίγο και λιγάκι, περιμένοντας από 5 έως και 25 αυτοκίνητα ουρά για να πληρώσεις, χωρίς κάρτα φυσικά, διότι σε ημέρες που όλη η Ελλάδα (και όχι μόνο) μετακινείται, κάποιοι επιλέγουν τα μισά περάσματα στα διόδια να μη λειτουργούν .
Ο δεύτερος μύθος απεδήχθησαν οι παραλίες της Κομοτηνής. Όλος ο νομός Ροδόπης είναι μία ατελείωτη παραλία, με ολοκάθαρα νερά και το σημαντικότερο, για μήνα Αύγουστο, με λίγο κόσμο. Αν θέλεις ντάπα ντούπα, περιφερόμενες μασατζούδες και πασαρέλα φουσκωμένων γλουτών, μάλλον δεν κάνει. Αν θέλεις ηρεμία και αποφόρτιση με φόντο απέραντο γαλάζιο όσο φτάνει το μάτι σου, τότε σκέψου το σοβαρά. Επίσης, παίρνεις bonus και 3 πόλεις σε απόσταση μικρότερη ή πολύ μικρότερη της 1 ώρας (Ξάνθη – Κομοτηνή – Αλεξανδρούπολη), τις οποίες αξίζει να επισκεφτεί κάποιος. Ιδανικός συνδυασμός διακοπών και ήπιας περιήγησης.
Ο τρίτος μύθος και ίσως ο μεγαλύτερος, είναι οι άνθρωποι. Καθαρό βλέμμα, καθαρές κουβέντες, απέριττοι και συνεπείς, χωρίς την αγωνία του δήθεν και της Αυγουστιάτικης κονόμας που συντηρεί τους άλλους 11 μήνες .
Ο Νίκος, η Λένα, η Αγγελική, ο Χρήστος -τα ονόματα δεν έχουν μεγάλη σημασία- είναι εκεί διότι εκεί είν’ ο τόπος τους, συνυπάρχουν αρμονικά με αλλόθρησκους και Βαλκάνιους γείτονες, ζουν τη ζωή τους και τον Αύγουστο όπως και τους υπόλοιπους μήνες με τις συνήθειες αλλά και με το αλατοπίπερο που δίνουν οι επισκέπτες, σε μία αναλογία όμως που δεν αλλοιώνει ρυθμούς και χαρακτήρα, απλώς προσθέτει ταιριαστές πινελιές. Κύριο χαρακτηριστικό η καλή παρέα και η απλή ανθρώπινη συναναστροφή. Και βεβαίως, ο καλός μεζές. Ως γνωστόν, όσο ανεβαίνεις προς τα πάνω αυξάνεται κατακόρυφα το πλήθος και η ποιότητα των εδεσμάτων. Όμως, τόσο πάνω, τα standards είναι πλέον στη στρατόσφαιρα. Ειδικής αναφοράς χρίζει ο Μόσχος στη Μαρώνεια. Και σόλα να του δώσεις να ψήσει θα στη βγάλει λουκούμι. Μέγας μάστορας. Είναι και ψαράς με δικό του καϊκάκι. Αν έχει ψάρι, οπωσδήποτε και οτιδήποτε. Αν έχει γαρίδα, οπωσδήποτε με οποιονδήποτε τρόπο. Αν έχει σκουμπρί καπνιστό δικό του, jack pot για τσίπουρο. Αν τίποτα από τα παραπάνω, πάρε απλώς ό,τι γυροφέρνει στη σούβλα.
Για τα Κύθηρα δε θα πω πολλά – άλλωστε έχουν ήδη γραφτεί πολλά .
Όμορφο νησί, πλούσιο σε εικόνες -ποικιλία προορισμών- στενό αλλά καλοσυντηρημένο οδικό δίκτυο – βουλιάζει τον Αύγουστο. Επισκεφτήκαμε κάποιες παραλίες νωρίς, πριν πλακώσει ο συρφετός των 12:00. Το Μελιδόνι 9:30 το πρωί, χωρίς αέρα και κόσμο είναι μαγεία. Σαν να κολυμπάς στον παράδεισο. Στις 11:00 είναι απλώς όμορφο και στις 12:00 που πλακώνουν ρακετόμπαλοι και σελφίτσες, τίτλοι τέλους.
Φιλιώ στον Κάλαμο για κόκορα κοκκινιστό και Τοξότης στο Λιβάδι για οτιδήποτε σε κρέας, με έμφαση σε εξοχικό, σεφταλιά, ντολμαδάκι, μελιτζανοσαλάτα, κερδίζουν το χρυσό μετάλλιο γαστριμαργίας.
Από σήμερα ξανά γραφείο και αργεί ο σχεδιασμός για τις διακοπές του επόμενου χρόνου._Ν.Π.
