Πίστευες ότι δε θα συμβεί ποτέ σε σένα, να όμως που τώρα συμβαίνουν γύρω σου και ακούγονται πράγματα που δε γνωρίζεις ή αρνείσαι να κατανοήσεις.
Έπρεπε να παρευρεθούμε σε παρουσίαση αυτοκινήτου για να μάθουμε για το Amazon Echo, μια συσκευή-ηχείο που τη βάζεις στο σαλόνι σου και, πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να παίζει την αγαπημένη σου μουσική ή να σου διαβάσει ένα ηλεκτρονικό βιβλίο, είναι ακόμα σε θέση να σου δώσει πληροφορίες για τον καιρό, την κυκλοφορία ή ό,τι άλλο το ρωτήσεις, καθώς διαθέτει σύστημα φωνητικής αναγνώρισης και μια μορφή τεχνητής ευφυΐας. Η συσκευή αποτελεί παράλληλα μια ανοιχτή πλατφόρμα για να υποδεχθεί εφαρμογές τρίτων.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα, τα συστήματα φωνητικής αναγνώρισης, τα οποία υιοθετούνται και από την αυτοκινητοβιομηχανία, όσο προχωρημένα κι αν ακούγονται, δεν αποτελούν κάτι καινοτόμο, καθώς η πρώτη προσωπική ανάμνηση από την οδήγηση ενός τέτοιου αυτοκινήτου πάει πίσω περίπου τριάντα χρόνια, οδηγώντας ένα Renault 25 στο Παρίσι.
Ποτέ δε συμπάθησα τα συστήματα φωνητικής αναγνώρισης, ίσως γιατί τις περισσότερες φορές εφαρμόζονται για να ταλαιπωρούν το κοινό και να εξοικονομούνται θέσεις εργασίας. Πάρτε παράδειγμα τα τηλεφωνικά κέντρα, που σου δίνουν συγκεκριμένες επιλογές, όπου πολλές φορές καμία από αυτές δεν μπορεί να σου προσφέρει λύση.
Με αγανάκτηση θυμάμαι γνωστό multiplex, το οποίο αποφάσισε να καταργήσει τους τηλεφωνητές που έκαναν κρατήσεις εισιτηρίων, για να τους αντικαταστήσει από ένα τέτοιο σύστημα. Δεν ήταν μόνο πιο χρονοβόρα, ατελής και απρόσωπη η όλη διαδικασία, μερικές φορές ήταν και ανέφικτη. Την πρώτη (και τελευταία) φορά που το αποπειράθηκα, πέρασαν 45 λεπτά της ώρας, αλλά το «ρομπότ» δεν κατάφερε ποτέ να καταλάβει τι του έλεγα. Στο μεταξύ είχα φτάσει στο σινεμά, αλλά τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Το ίδιο και η υπομονή μου. Οι τηλεφωνητές, πάντως, επέστρεψαν λίγο μετά στη θέση τους.
Θέλω να πιστεύω ότι δε θυμίζω τη γριά που περιμένει επί ώρες στην ουρά της Εθνικής Τράπεζας για να «ενημερώσει το βιβλιάριο», όμως δε σπεύδω και να ασπαστώ κάθε καινούργια γκατζετιά, θεωρώντας ότι η τεχνολογία πρέπει να έρχεται για να σε υπηρετήσει, και δεν είναι αυτοσκοπός. Άσε που πολλές φορές αυτή η hi-tech γκατζετιά τελικά έρχεται περισσότερο για λόγους εξοικονόμησης, παρά για αυτούς που προσπαθούν να σου «πουλήσουν», και μάλιστα με επιπλέον κόστος. Για παράδειγμα, δε θα μου το βγάλετε από το μυαλό ότι οι ατελείς προς το παρόν στη λειτουργία τους οθόνες αφής στην κεντρική κονσόλα των αυτοκινήτων κοστίζουν λιγότερο από τους διακόπτες που υποκαθιστούν, μαζί με όλες τις καλωδιώσεις τους. Μέχρι και διακόπτες αφής σε σύστημα κλιματισμού υιοθέτησε ένας κατασκευαστής, και μένουμε με την απορία – αφού η συγκεκριμένη τεχνολογία θεωρείται τόσο λειτουργική, γιατί δεν έρχεται να υποκαταστήσει, για παράδειγμα, το μοχλοδιακόπτη των φλας;
Ας παραμείνουμε λοιπόν επιφυλακτικοί και με κριτική διάθεση απέναντι σε οτιδήποτε μας σερβίρουν ως τρομερά καινοτόμο, γιατί ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός. Τουλάχιστον για όσο ακόμη θα σκεπτόμαστε εμείς, μέχρι το ρόλο αυτό να αναλάβει μια κυλινδρική συσκευή στο μέσο του σαλονιού…
