Σε πρώτο πρόσωπο, που αντιπαθώ, δεν είμαι ειδικός και μάλιστα οφείλω να παραδεχτώ ότι έχουμε αδικήσει το χώρο του καρτ. Τον ιερό αυτό χώρο για παιδιά, εφήβους και όχι μόνο. Άλλωστε, οι “μηχανοκίνητοι” όσο ζούμε και είμαστε υγιείς, στη σχέση με το τιμόνι και το γκάζι… παιδιά είμαστε. Σκοτώνουμε -έστω επί του προκειμένου- τα συμπλέγματα που μας διακρίνουν και καμαρώνουμε παρακολουθώντας. Το χώρο που πορεύεται με διάθεση να ξεπεράσει αγκυλώσεις ετών, τις εξαιρετικές ομάδες που κοσμούν τα paddocs σε “καθαρές” πίστες, τους οδηγούς, δλ. πιλότους, με ταλέντο και τρόπο, αλλά και με προοπτική. Το βλέπεις στα μάτια τους: Θέλουν να παλέψουν και έξω από εδώ. Να πάνε στο εξωτερικό, να πολεμήσουν με καλύτερους ώστε να βελτιωθούν και να έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν το όνειρο κάθε πιλότου που αρχίζει και τελειώνει στη μαγεία του μονοθεσίου. Μέχρι και όπου φτάνει το όνειρο. Εμείς, με αφετηρία το Ράλλυ Ακρόπολις “βλέπαμε” WRC, οι νέοι στα καρτ “βλέπουν” πίστες και όταν είσαι παιδί με σωστή αγωγή, αλίμονο αν δεν βλέπεις την κορυφή όπου κι αν εμπλακείς.
Προχθές στο σωματείο μας, το ΑΣΜΑ, είχαν τη σοφή έμπνευση να βραβεύσουν τα μωρά που συμμετέχουν σε αγώνες καρτ. Λεπτομέρεια τα αποτελέσματα, κρίμα που ήταν ασθενής και έλειψε ο Κωνσταντίνος Τράκκας του φίλου Χρήστου, ένας πολυτάλαντος νέος που γνωρίζουμε και από τις σελίδες του περιοδικού.
Με δεδομένο ότι ζήσαμε την πολύ ζεστή εκδήλωση “αγκαλιά” με την οικογένεια Κρασώνη, με την οποία μας συνδέει πλέον φιλία και το σοφό Σωκράτη Πολυχρονίδη που σε διδάσκει αναπνέοντας, ήταν μεγάλη χαρά η γνωριμία μας με τον Αλέξανδρο Ντ Αρσυ. Είχα ακούσει τα καλύτερα για αυτόν τον “τύπο”, από το φειδωλό σε κρίσεις Κώστα Λεώνη που εμπιστεύομαι, ενώ έχω δει τη λάμψη στο πρόσωπο του Τάκη Καϊτατζή που παραδέχομαι. Μόνο θετικά ακούστηκαν για τον αθλητή, από τους συναθλητές και τους γονείς τους όταν σεμνά και αποφασιστικά σηκώθηκε για να παραλάβει το έπαθλό του. Επιστρέφοντας, ένοιωσα την ανάγκη-επιθυμία να τον χαιρετήσω-συγχαρώ, κυρίως για τον τρόπο του. Ανταπέδωσε χωρίς να σε γνωρίζει, λες και σε ήξερε. Έχει ένα δικό του στυλ, μια ευγένεια που δεν τη συναντάς. Τρόπος συνδεδεμένος με την αγωγή του, έργο της οικογένειάς του, που επίσης παραβρέθηκε σεμνά και ταπεινά σε μια εκδήλωση με έντονο το οικογενειακό στοιχείο – χάρη και στους οικοδεσπότες, καλούς μου φίλους. 
Επίλογος με Κρασώνη/δες
Δεν γράφεις για τους φίλους σου όπως είναι ο Άγγελος και ο Θωμάς Sr. Το απαγορεύει η δεοντολογία και άλλωστε ποιον ενδιαφέρει το πάθος, η τρέλα του μπαμπά και του θείου του Θωμά Jr και ακόμα περισσότερο η φιλία μας; Τους γνωρίσαμε από τον Χάρη Μπουραθανασόπουλο που εκτιμάμε, ενώ δίπλα τους είναι και ο Σταμάτης Κατσίμης, ο “Λάμπρος της πίστας” για όσους μας ακολουθούν. Αυτό το βαρύ “πακέτο”, όπως και εμείς, εμπνέεται από την ήρεμη δύναμη που χαρακτηρίζει τον 15χρονο πιλότο μας. Ο Θωμάς Jr Μιλάει λίγο, χαμογελάει σπάνια και επικοινωνεί με τα μάτια. Δεν απαιτεί ούτε ζητάει, αλλά και δεν κρύβεται. Σε κάνει να νιώθεις άβολα αφού χρωστάς βόλτα με Mustang, ενώ, “καλό και το Focus RS, κ. Στράτη”. Πριν από μήνες με έδεσε δίπλα του, αφοπλίζοντάς με, στερώντας μου κάθε περιθώριο αντίρρησης. Έτρεξε το 2016 στην Αγγλία σε ενιαίο με Saxo και θέλει, πρέπει να ξαναπάει. Η προσπάθεια έχει πολλά αντικειμενικά κριτήρια. Απλά (;), πρέπει να εξασφαλιστεί το κόστος συμμετοχής. Η προσπάθεια υποστηρίζεται από καθαρή πρόταση, τέλεια συντεταγμένη. Ωραία δομημένη, με το σωστό τρόπο καταγεγραμμένη, αν μιλούσαμε στον πολιτισμό για τα αυτονόητα.
Εδώ αγαπημένε Θωμά Sr, με δεδομένο ότι οι καλύτεροι οδηγοί είναι θεατές, μην περιμένεις τη λογική αντιμετώπιση. Εδώ είναι αλλιώς. Εδώ οι νόμοι δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή των 15χρονων-18χρονων σε αγώνες με αυτοκίνητα και στο ενιαίο θα προκύψει συμφόρηση ώριμων και πολύπειρων που είναι καλοδεχούμενοι, αρκεί να μη φρενάρουν τα νιάτα στη διαδικασία, αφού στην ουσία δεν τίθεται θέμα. Ο νέος είναι ωραίος, αλλά και αλλιώς.
Ο επιμένων νικά, όμως, και όλοι μας είμαστε καταδικασμένοι να υποστηρίξουμε την προσπάθεια νέων, με υγιείς σε όλα τα επίπεδα γονείς, και προς κάθε κατεύθυνση.
Δεν αναζητούμε μιμητές, ούτε followers, απλά συνοδοιπόρους με δεδομένη την ευαισθησία της ΟΜΑΕ και με γεγονός ότι ο Έλληνας δεν έχει απλά ωραίο καθαρό χέρι, αλλά και το μυαλό που απαιτείται ώστε να κάνεις τη διαφορά και να πρωταγωνιστήσεις σε υψηλό επίπεδο, όπως το έκανε ο Γιάννης Αντωνιάδης, αλλά κ.ά. Δεν τους αναφέρουμε, αφού η καταγραφή ονομάτων σε ένα χώρο που δε γνωρίζουμε δημιουργεί προβλήματα και δεν είναι αυτός ο σκοπός της διακριτικής παρουσίας μας σε ένα τόσο ειδικό περιβάλλον.
Άλλωστε, στο καρτ ο επαγγελματισμός με τα φυσιολογικά αναμενόμενα συμφέροντα ξεπερνάει το συναίσθημα που πλειοψηφεί σε άλλες μορφές του μηχανοκίνητου, ξεχασμένες πλέον, δυστυχώς και από επαγγελματίες.
Περισσότερο καρτ μεθαύριο 1η Φεβρουαρίου στο περίπτερο στους 4Τροχούς, και νοιώθουμε όμορφα που ο Πέτρος PIT, δέχτηκε, επιστρατεύτηκε και αναφέρεται σχετικά._ Σ.Χατζηπαναγιώτου
