Φίλος "Ο θεατής", με στιλ, εμπειρία και μηδέν ύφος, πήγε Διαδρόμιο, έζησε με το αγαπημένο μας Dirt, έργο φίλων μας και παιδιών "μας" και αυστηρά και με άποψη καταγράφει:
"Η πρώτη παράσταση των Dirt Games είναι γεγονός. Θα ήταν πολύ άδικο για τον θεσμό και τους εμπνευστές του να διατυπωθούν από τις πρώτες του στιγμές κριτικές. Όμως το να γράψει κανείς τις εντυπώσεις του καλοπροαίρετα κι εμπεριστατωμένα, ποτέ δεν βλάπτει. Ίσως και να ωφελεί, αν κάνουν τον κόπο να τις διαβάσουν αυτοί που στα χέρια τους κρατούν τις τύχες του σπορ.
Κάθε αγωνιστική εκδήλωση του μηχανοκίνητου, αφορά grossomodo 3 κατηγορίες ανθρώπων. Τους αγωνιζόμενους και τους μηχανικούς τους, τους θεατές και τους (αναγκαίους) χορηγούς. Υπ’ αυτό το πρίσμα ας δούμε τα πράγματα, πάντα μακριά από συναισθηματισμούς.
Α) Αγωνιζόμενοι και μηχανικοί. Γι αυτούς, λαμβανομένης υπ όψιν της οικονομικής κατάστασης, είναι η «απόλυτη» μορφή αγώνων σε χωμάτινες επιφάνειες. Καλοστρωμένος στίβος, κλειστή ασφαλής διαδρομή, δυνατότητα απεριόριστων δοκιμών και φυσικά οδηγικής και τεχνικής εξέλιξης , σχετικά φτηνός παράδεισος για νεοεισερχόμενους, απόλυτη αναλογικότητα στην εκτίμηση ικανοτήτων. Όμως, αυτοί οι ίδιοι ικανοποιούνται από μια μορφή αγώνα του ενός γύρου και των 80 δευτερολέπτων, σαν χωμάτινη ανάβαση κι ακόμα λιγότερο; Μήπως οι χωμάτινοι γενικά αγώνες βασίζονται σε μία τελείως διαφορετική φιλοσοφία; Μήπως δηλαδή το «μπαίνω και πριν πάρω ανάσα βγαίνω» αντικατασταθεί από ένα ΑΓΩΝΑ 2-3 γύρων; Σίγουρα υπάρχουν οργανωτικά θέματα, όλα όμως τα προβλήματα θα βρουν την λύση τους, αφού προταχθεί η ικανοποίηση του συμμετέχοντα.
Κι αυτή η μοναξιά! Σε ποιόν αγωνιζόμενο δεν αρέσει η άμεση κόντρα με τον «αντίπαλο»; Ίσως ένα παράλληλο, η εκκίνηση ανά 2 με προκριματικά να ανέβαζε την αδρεναλίνη -που είναι και το ζητούμενο- στα ύψη.
Β) Θεατές και φίλοι. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι διψούν για θέαμα. Έρχονται πρωί πρωί κι είναι κρίμα να τους βλέπεις να φεύγουν στις 12.00. Και μάλιστα, αν πρωτοέρχονται για πρώτη φορά σ έναν νέο θεσμό, δεν θα ξανάρθουν κι από Dirt θα γίνει Dead. Συνεπώς για να μείνουν πρέπει η πίστα να είναι σχεδιασμένη με το μυαλό στο θέαμα κι όχι στο μήκος της διαδρομής με στενούρια και φουρκέτες της 1ης ταχύτητας, πρέπει οι πολύ αργοί οδηγοί που κουράζουν να αξιολογούνται σε προκριματικές φάσεις (τι να γίνει παιδιά, έχουμε κι υποχρεώσεις), πρέπει οι θεατές να μπορούν να έχουν καλή ορατότητα σε ασφαλείς θέσεις, και για να ξαναγυρίσω μια παράγραφο πιο πάνω, να βλέπουν ΚΟΝΤΡΑ κι όχι ν’ ακούν χρόνους. Το άκουσμα των χρόνων καλό είναι, μα αφορά σε φίλους, αδέρφια και συζύγους των αγωνιζομένων. Αυτούς τους έχουμε ούτως ή άλλως, μα δεν μας αρκούν.
Στο θέμα των θεατών θα εντάξω και κάποιους άλλους. Αυτούς τους δήθεν δημοσιογράφους-φωτογράφους που με ένα smartphone στο χέρι, τάχα μου κάνουν ρεπορτάζ, καθισμένοι στα πιο επικίνδυνα σημεία. Όχι μόνο κινδυνεύουν οι ίδιοι μη υπακούοντας σε κανόνες και φωνές, αλλά κόβοντας την θέα στους θεατές τους παρασύρουν να βγουν κι αυτοί μπροστά, πολλαπλασιάζοντας τους κινδύνους. Στο εξής η διαπίστευση θα πρέπει να γίνει απαραίτητη, με παράλληλο ορισμό θέσεων. Το σπορ δεν αντέχει άλλα δράματα.
Χορηγοί και υποστηρικτές. Αυτοί κι αν έχουν ανάγκη να δουν κόσμο. Που όμως να βρεθούν όταν η πρώτη παράσταση ενός θεσμού δίνεται παράλληλα με μια Ριτσώνα; Ναι, δεν λέω, άλλοι άνθρωποι τρέχουν εκεί, οι φίλαθλοι όμως είναι παντού οι ίδιοι. Και πώς να «δώσουν» οι χορηγοί, αν οι οργανωτές δεν ακολουθήσουν μερικές αρχές του marketing; Δεν είμαι ο ειδικός για να τις παρουσιάσω, αλλά επιτέλους κάποιοι πρέπει ν’ αναλάβουν αυτό το έργο σε επιστημονική-επαγγελματική βάση
Συμπερασματικά λοιπόν, τα Dirt Games θα έχουν επιτυχία και μέλλον, αν παρά τις όποιες οργανωτικές δυσκολίες και μετά ίσως τον 2ο-3ο αγώνα γίνει μια σοβαρή και ανοιχτόμυαλη εκτίμηση κι ακολουθήσει ένας επανασχεδιασμός στην κατεύθυνση της μέγιστης απόδοσης θεάματος, που κακά τα ψέματα σήμερα έλλειψε.
Ένας, από την παλιά φρουρά"._Ο θεατής
