top icon
Blog

GTi ναι, αλλά πόσο;

Πίσω από το πηδάλιο του Peugeot 208 GTi by Peugeot Sport αναρωτιόμαστε πως ήταν άλλοτε και πως είναι σήμερα τα αυτοκίνητα του είδους.

Διανύοντας μια απόσταση άνω των 500 χλμ. μέσα σε μόλις ένα 24ώρο και μάλιστα σε μια από τις αγαπημένες μας διαδρομές (Αθήνα-Λειβαδιά-Δεσφίνα-Ιτέα-Ναύπακτος και επιστροφή μέσω της αερογέφυρας Ρίου-Αντιρρίου και της νέας επιτέλους(!) Ε.Ο. που οδηγεί πίσω στην πρωτεύουσα) πίσω από το τιμόνι του Peugeot 208 GTi by Peugeot Sport, τα… φίδια δεν άργησαν να μας ζώσουν. Πόσο GTi σε σχέση με την «πατροπαράδοτη» έννοια του όρου είναι τελικά αυτό το μαύρο-κόκκινο «μικρό» της Peugeot; Ποια σχέση μπορεί να έχει με το εμβληματικό «205» που κοσμούταν εν έτη 1984 από το ίδιο ακριβώς λογότυπο και εν συνεχεία με τις αντίστοιχες σε φιλοσοφία προτάσεις του γκρουπ που παρέλαβαν τη σκυτάλη εκπροσώπησης των Γάλλων στην κατηγορία; Τελικά, πως εξελίχθηκε η «συνομοταξία» των καυτών «χατς» στο πέρασμα του χρόνου στα διευρυμένα πλέον όρια της κατηγορίας Β; Μπορούν πλέον τα «νέας κοπής» GTi να προσφέρουν την ίδια απόλαυση στον οδηγό τους; Και αν ναι, πόσο και πως; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Εν αρχή, ήταν το «205», ένα αυτοκίνητο που κατάφερε να αλλάξει άρδην την εικόνα της μέχρι τότε συντηρητικής Peugeot. Ένα μικρό και προπάντων σούπερ ελαφρύ… σούπερ μίνι που ήξερε στην έκδοση GTi μέσα από απλές, σχεδόν πρωτόλειες για τα σημερινά δεδομένα, λύσεις να σε συγκινήσει οδηγικά προσφέροντάς σου απλόχερα ένα πλατύ και μόνιμο χαμόγελο. Λιτό σε εμφάνιση εντός και εκτός, άμεσο στο πάτημα του γκαζιού, τόσο με το μοτέρ των 1,6 λίτρων, όσο και με τον αξέχαστο σε όλους 1.900άρη κινητήρα, με πηδάλιο-ξυράφι και –προπάντων- μ’ ένα πίσω μέρος με πρωτόγνωρη συμμετοχικότητα.

Ήθελε «χέρια», κακά τα ψέματα, προκειμένου να το ευχαριστηθείς αξιοποιώντας όχι μόνο την ουρά, αλλά και ένα «μπροστινό» που σου μετέφερε με πρωτοφανή για την εποχή πιστότητα κάθε πληροφορία.

Η ίδια συνταγή μετεφέρθη σχεδόν αναλλοίωτη και στους μικρότερους από πλευράς μεγέθους διαδόχους τους, τα Peugeot 106 Rallye και Citroen Saxo VTS, δύο αυτοκίνητα που έμελε τα χρόνια που ακολούθησαν να δημιουργήσουν τη δική τους σχολή. Αδιαφορώντας πλήρως για το σπαρτιάτικο εσωτερικό του «λέοντα», επιβιβαζόσουν «στηριζόμενος» στο κοφτερό τιμόνι και στον πίσω άξονα που συνδυαστικά αποτέλεσαν το «σχολείο» για πολλές γενιές νέων ή και μεγαλύτερων σε ηλικία οδηγών. Η ουρά ήταν «όλα τα λεφτά», μιας και τα «σαξόραλα» έστριβαν με το πίσω μέρος και πάντοτε ανάλογα με το πότε αλλά και το πόσο τελικά θα σήκωνες το πόδι σου από το γκάζι «μέσα» στη στροφή. Ο 8βάλβιδος αρχικά κινητήρας των 1,3 λίτρων ήταν… λεπτομέρεια για τα φανατικούς του «Rallye», μιας και όλα περιστρέφονταν, ακόμα και στις δυνατότερες εκδόσεις των 1,6 λίτρων που ήρθαν αργότερα, γύρω από το τρίπτυχο τιμόνι-πλαίσιο-πίσω ανάρτηση. Αυτή άλλωστε ήταν η μαγεία των δύο γαλλικών μικρών, που με μικρές διαφοροποιήσεις στο set up (γούστα είναι αυτά!) μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια δική τους –στην κυριολεξία- κατηγορία.

Κάπου εκεί όμως τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν μια διαφορετική τροπή με το… κρασί να αρχίζει να νερώνεται, μιας και οι κατασκευαστές, συμπεριλαμβανομένης και της Peugeot βέβαια, θέλησαν να διευρύνουν το πελατολόγιο τους. Έτσι, το πίσω μέρος άρχισε να γίνεται πιο αδρανές, ώστε να μην απαιτούνται… γρήγορα χέρια και ειδικές γνώσεις και τεχνικές ώστε τα αυτοκίνητα του είδους να μπορούν να οδηγηθούν με το πόδι στο πάτωμα με τους εμπρός τροχούς υπό γωνία. Κάτι που είδαμε να παίρνει σάρκα και οστά περισσότερο στις κορυφαίες εκδόσεις του «207» και λιγότερο στο συγκριτικά πιο «δραστήριο», όσον αφορά στο πίσω μέρος, 206 RC. Κάπου εκεί επίσης, το κοινό άρχισε να αναζητά και περισσότερες ανέσεις συνεπικουρούμενες μάλιστα και από ένα λιγότερο «μονολιθικό» εσωτερικό, κάτι που θέλοντας και μη, σε συνδυασμό με τις ολοένα και πιο αυστηρές προδιαγραφές παθητικής ασφάλειας, έστειλαν στα ύψη το βάρος. Κάπως έτσι λοιπόν τα GTi άρχισαν να «βαραίνουν» και σε χαρακτήρα σε μια μάλλον λογική(;) προσπάθεια των δημιουργών τους να γεμίσουν τα ταμεία ικανοποιώντας όχι μόνο τους φανταστικούς petrolhead που άρχισαν να… ξεμένουν από επιλογές μετά μάλιστα και την οριστική εγκατάσταση των Rallye και VTS στο χρονοντούλαπο της αυτοκινητικής ιστορίας, αλλά και εκείνους που ήθελαν ένα «all around» γρήγορο μικρό. Έτσι, τα GTi άρχισαν να στρίβουν χωρίς… δράματα επιταχύνοντας όμως με ακόμα πιο καταιγιστικούς ρυθμούς απ’ ότι στο παρελθόν, μιας και η ιπποδύναμη των κινητήρων τους σκαρφάλωσε εύκολα, χάρη στα εξελιγμένα τούρμπο, έως και τους 200 ίππους.

Και να φανταστεί κανείς ότι 20 μόλις χρόνια πριν οι 136 ίπποι του Fiat Punto GT έφταναν και… περίσσευαν ώστε η οδηγική σου λίμπιντο να ανέβει στα ύψη.

Μας αρέσει δεν μας αρέσει λοιπόν, η εξέλιξη στις προδιαγραφές ασφάλειας (και ρύπων, ασφαλώς), σε συνδυασμό με τις νέες «καταναλωτικές συνήθειες» και την ανάγκη των εργοστασίων να απευθυνθούν σε ένα μεγαλύτερο από πλευράς όγκου και ηλικίας κοινό, έχει ως αποτέλεσμα τα νέα μικρά GTi να είναι πλέον «αλλιώς». Φουλ εξοπλισμένα και σε επίπεδο ηλεκτρονικών βοηθημάτων, και με κορυφαία στάνταρ παθητικής ασφάλειας, διαθέτουν πλέον όχι μόνο φιλικούς για το περιβάλλον και τα… αυτιά κινητήρες που αποδίδουν έως και 100% επιπλέον ισχύ σε σχέση με το παρελθόν, αλλά και μια συμπεριφορά που δεν χρειάζεται να έχεις ειδικές γνώσεις ώστε να πάς «αέρα».

Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής της «νέας εποχής» είναι και το Peugeot 208 GTi. Με τη διαφορά, ωστόσο, ότι οι μικρές, πλην όμως, καθοριστικές, όπως αποδεικνύονται, προσθήκες-αλλαγές που φέρουν την υπογραφή της Peugeot Sport, καταφέρνουν για την περίσταση να ανασύρουν από τη μνήμη μας κάτι από τις «παλιές καλές εποχές» που περιγράψαμε λίγο πριν. Εδώ, το «μπάσιμο» στη στροφή είναι πιο ζωντανό, οι κλίσεις απειροελάχιστες, το τιμόνι πιο «επικοινωνιακό», ενώ το… κερασάκι στην τούρτα, το μπλοκέ διαφορικό τύπου Τόρσεν, καταφέρνει στα κλειστά να τραβά τα «μούτρα» στο εσωτερικό της στροφής χωρίς παρατράγουδα (λέγε με torque steer). Και η ουρά; Λυπούμαστε, αλλά και εδώ η ουδετερότητά της είναι σχεδόν… εκνευριστική.

Το «by Peugeot Sport» αυτό 208 GTi δεν είναι Rallye, αλλά μια εμφανώς πιο καθαρόαιμη εκδοχή της κορυφαίας έκδοσης του μοντέλου, που επιχειρεί να φέρει ξανά το χαμόγελο στα χείλη του οδηγού.

Και το καταφέρνει, όσο λίγες άλλες, χάρη στις σκληρότερες αναρτήσεις, τις νέες αντιστρεπτικές, τα δυνατότερα, σχεδόν «on-off» φρένα, τα φαρδύτερα μετατρόχια, τις διαφορετικές σχέσεις του κιβωτίου, το βελτιωμένο πηδάλιο και εν γένει χάρη στις «πισταδόρικες» επιλογές των Γάλλων της Peugeot Sport.

Ευτυχώς που υπάρχουν κατασκευές σαν κι αυτές να μας υπενθυμίζουν, έστω και με μερικούς μικρούς συμβιβασμούς, ότι οι Γάλλοι είναι «ζωντανοί» φέρνοντας ξανά στην επιφάνεια την πεμπτουσία της σπορ οδήγησης στη σύγχρονη εκδοχή της…_Χ.Α.

Φωτογραφίες: Χρήστος Αποστολόπουλος

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ