Τον γνώρισα από τις «σελίδες της Τετάρτης» στη Βραδυνή για το αυτοκίνητο, από τον κ. Γιώργο Λιβέρη, που δίδασκε επικοινωνία αγώνων.
Τον έζησα από τις σελίδες του περιοδικού 4ΤΡΟΧΟΙ. Σε άσπρο-μαύρο καταρχήν, και σε χρώμα αργότερα, όντας και φίλος του κ. Καββαθά.
Τότε, όποιον γνώριζες ως θεατής ή νεαρός αγωνιζόμενος από τους θρύλους της εποχής, ήταν σαν να τον ξέρεις πολλά χρόνια. Δημιουργούσαν απίστευτη οικειότητα τα κείμενα και οι εικόνες.
Τον θαύμαζα, με τις Alfa που τις γλεντούσε όπως εμείς ένα νορμάλ Escort 1.6. Απίστευτη άνεση με δύστροπα αυτοκίνητα. Νέος εκείνος, 30άρης, όπου τον συναντούσες, στην Κηφισιά ή στο Κολωνάκι με φίλους του, που δεν ήταν στην πλειονότητά τους αγωνιζόμενοι, τον αισθανόσουν πολύ φιλικό, χωρίς η επικοινωνία να είναι το ατού του. Ήταν όμως ανθρώπινος και προσιτός, και η απαραίτητη απόσταση ήταν αυθόρμητη, χωρίς στρατηγική. Ο Γιώργος ήταν μαλωμένος με τη στρατηγική. Μόνο για την οικογένειά του είχε πάθος, και ζούσε ώστε να μην τους λείψει ποτέ η ζωή υψηλού επιπέδου που έζησε με τα αδέλφια του.
Στους αγώνες τότε, '75-'83, δεν είχαμε σχέσεις. Άλλωστε, εκείνος πετούσε παντού και εμείς «μπουσουλώντας» οδηγούσαμε σε Αναβάσεις και ασφάλτινα Ράλλυ.
«Κολλημένη» με τον «Ιαβέρη» η δική μας παρέα, δεν κρύβαμε ότι στα μάτια μας έπεται του θεού μας. Εντέλει σχολιάζεις πως το διασκέδαζε όλο αυτό, με δεδομένα και την εκτίμησή του στον Τάσο αλλά και το δικό μας σεβασμό.
Ο «Ιαβέρης» ήταν δίπλα του, με την ευαισθησία που τον διακρίνει, μέχρι το τελευταίο αντίο, όταν τον νίκησε η κακιά αρρώστια, που τον βρήκε πληγωμένο-απογοητευμένο-προδομένο και τον τσάκισε.
Από τους ελάχιστους του χώρου τότε δίπλα του ο Τάσος, μαζί με τον Νικόλα Σ. Ζαλμά και τον Δημήτρη Βαζάκα. Ο Γιώργος πάντα είχε δίπλα του την οικογένειά του και λίγους καλούς φίλους εκτός αγώνων, ενώ είναι γνωστή η αδελφική του σχέση με τον Αλέξη Κωνσταντακάτο και τον Νίκο Κελεσάκο, όπως και τη σύζυγό του, Μίση.
Συνοδηγοί του και οι δύο, όπως και ο Βαζάκας, με τον Νίκο φύλακα άγγελο όλων μας σε μια ομάδα-οικογένεια, χάρη στον τρόπο του «Βάκα» μας. Δίπλα του κάθισαν ο Γιάννης Κωνσταντακάτος, ο Ανδρέας Αρκέντης κ.ά., ενώ με τον αείμνηστο Κώστα Φερτάκη η σχέση τους ξεπέρασε το μπάκετ. Αγώνες και με τον Μανώλη Μακρινό, που όταν δεν ήταν δίπλα μας στο κόκπιτ, κοσμούσε ευρύτερα την ομάδα μας σε σημαντικούς ρόλους. Σέπο στο μπάκετ, bluebird στον «αέρα».
Απολαυστικός ο Γιώργος οδηγώντας, αδυνατούσες να μιμηθείς πατήματα και χειρισμό του τιμονιού, παρά την προσπάθεια. Πρωταθλητής και εκτός. Σημαντικός στη ζωή και στην καθημερινότητα, για το καλό, αλλά και για το κακό. Μεγάλος αδελφός για τους φίλους του, αλλά και για τους συνεργάτες του, και ο θυμός του δεν εξελισσόταν ποτέ σε κακία, αλλά σε στενοχώρια που στοιχίζει. 
Καταπληκτικά αγωνιστικά…
… ανέκδοτα, είτε σε σχέση με «αντιπάλους» συναθλητές μας είτε μεταξύ μας. Με πρωταγωνιστές τους μηχανικούς μας, που τους λάτρευε και τους το έδειχνε με το δικό του τρόπο με σημαία την αρχοντιά, τους συνοδηγούς του, που τους παραδεχόταν και ας τους το έκρυβε, ενώ, χάρη στον Νίκο Κελεσάκο, η μεταξύ μας σχέση ήταν για σεμινάριο.
Τεράστια τα χέρια του στο πηδάλιο, τεράστια και η ψυχή του στο «κάθε ημέρα», όντας και ένας σπάνιος οικοδεσπότης μιας άλλης εποχής, είτε εκτός είτε εντός, στο σπίτι τους στο Μαρούσι. Για τον Γιώργο δεν υπήρχαν οι δημόσιες σχέσεις, και ας γνώριζε τη μισή Ελλάδα σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Λίγοι οι φίλοι, ενώ οι άλλοι, οι πολλοί, απλώς γνωστοί με την περηφάνια και την αξιοπρέπεια σημείο αναφοράς, σε βαθμό που μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις και ακατάδεχτο.
Μεθαύριο στις Καρούτες ο φίλος του, ο Μανώλης «Ρον» Χαλιβελάκης, που εκτιμούσε και παραδεχόταν για διάφορους λόγους, τον τιμά δίνοντας το όνομά του σε έναν αγώνα, στην Τέλεια Ειδική Διαδρομή.
Με το συναίσθημα στο κόκκινο, στηρίζουμε αυτό το διαφορετικό που εκφράζει το Σωματείο μας, το ΑΣΜΑ, σε μια εποχή που η πραγματικότητα σκοτώνει οτιδήποτε εκτός Αθηνών, όταν η έδρα σου είναι στη Λυκόβρυση.
Σπάνιο «είδος» ο σεβασμός σήμερα στους ελληνικούς αγώνες, οπότε μονόδρομος όταν προκύπτει να τον επιστρέφεις, με δεδομένο ότι δεν προσμετράται. Δεν κοστολογείται και δεν είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού.
Αγαπητοί, όλοι όσοι στελέχη της οργάνωσης και κριτές, αλλά και θεατές και αγωνιζόμενοι, καλό αγώνα μεθαύριο για τον Γιώργο Μοσχού και τα ιερά που μας συνδέουν._ «Στρατισίνο»
