top icon
Blog

Team orders: Θεμιτά ή όχι;

Το ζήτημα των team orders ανακύπτει αρκετές φορές –κυρίως- στη Formula 1, και το μείζον ερώτημα είναι πάντα ένα: είναι θεμιτή η χρήση τους ή αντίκεινται στο πνεύμα του αθλητισμού;

Μπορεί τα media και η μετάδοση του σπορ να έχουν εντείνει την προβολή των team orders την τελευταία 15ετία, η πραγματικότητα είναι πως οι οδηγίες προερχόμενες από την ομάδα προς τους οδηγούς της είναι ένα φαινόμενο τόσο παλιό όσο κι η ίδια η F1. Από τα πρώτα καταγεγραμμένα team order αυτό του Βρετανικού GP το 1955, όταν η Mercedes ζήτησε από τον Juan Manuel Fangio να μην επιχειρήσει το προσπέρασμα στον teammate του και Βρετανό Stirling Moss, ώστε να πάρει τη νίκη στον αγώνα της πατρίδας του.

Έκτοτε, έχουν κριθεί νίκες, ακόμα και τίτλοι μέσω αυτών των οδηγιών, και αυτό οδηγεί μια μερίδα του φίλαθλου κοινού να βλέπει με αρκετή καχυποψία τη χρήση τους. Το βασικό επιχείρημα έγκειται στο πνεύμα του ευ αγωνίζεσθαι, στο γεγονός ότι δεν είναι θεμιτό η ομάδα να προκαθορίζει το αποτέλεσμα του αγώνα των οδηγών της, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν λόγο για αδικία προς τον οδηγό που πρέπει να κάνει πίσω.

Βέβαια, το σύνηθες λάθος είναι ότι το κάθε team order δεν εξετάζεται ξεχωριστά, αλλά κρίνονται όλα εν τω συνόλω τους. Μόνο που κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, και πολλές φορές αυτό που ακούγεται στη μετάδοση, είναι μόλις 1% όσων έχουν ειπωθεί μεταξύ της ομάδας και μεταξύ των ίδιων των οδηγών στο παρασκήνιο.

Το status του #1 και #2 οδηγού είναι μία πάγια τακτική ορισμένων ομάδων (βλ. Ferrari), και τα team orders είναι απλώς η υπενθύμιση αυτής της κατάστασης, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Η F1, σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι, είναι ένα ομαδικό άθλημα, και σε όλες τις ομάδες (πάλι είτε μας αρέσει, είτε όχι) ξεχωρίζει ένας άνθρωπος. Στην πλέον πρόσφατη περίπτωση ενός «άτυπου» team order, δηλαδή αυτή της Scuderia στο Μονακό, τι ακριβώς δε γνωρίζαμε; Ότι ο Vettel είναι ο πρώτος οδηγός της ομάδας ή ότι ο Raikkonen δεν είναι ο δεύτερος; Διότι, κανείς ποτέ δεν παραγνώρισε το γεγονός ότι στην ιταλική ομάδα έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στον Γερμανό.

Υπάρχει διάχυτο στην κοινή γνώμη το αίσθημα ότι όλοι σε όλες τις ομάδες είναι ίσοι κι έχουν ίσες ευκαιρίες, ότι ο πρωταθλητισμός διαπνέεται από κώδικες ηθικής και περιορίζεται σε αυτούς. Δυστυχώς, μία τέτοια ουτοπία δεν υφίσταται και ο κάθε οδηγός, αν θέλει να στεφθεί στο τέλος πρωταθλητής, πρέπει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να πετύχει τον στόχο του. Η κίνηση της Ferrari να βάλει τον Raikkonen στα pits και να αφήσει για αρκετή ώρα τον Vettel στην πίστα, ακόμα και team order να μην είναι, είναι λογική, μιας κι ο δεύτερος ήταν σαφώς ταχύτερος του πρώτου κι ο κίνδυνος ο Bottas να κάνει το overcut ήταν μεγάλος. Το ρίσκο θα ήταν μεγάλο για μία ομάδα που μπορούσε να αγγίξει από την εκκίνηση κιόλας το 1-2.

Επομένως, προς τι η προάσπιση της ισότητας, των ίσων ευκαιριών; Και γιατί κάθε φορά να ξεσπά μία συζήτηση για το πόσο θεμιτές είναι οι οδηγίες; Όταν είχαν απαγορευτεί από το 2002 ως το 2010, ακούγονταν φωνές που ζητούσαν την επιστροφή τους. Και τώρα ζητούμε ξανά την ελάττωσή τους;

Θαρρώ πως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να αφήνουμε την προσωπική μας ηθική, όπως κι αν είναι αυτή, να επηρεάζει ένα σπορ που –όπως προαναφέρθηκε- δεν χαρακτηρίζεται για την ηθική του. Δεν επικροτούμε κινήσεις όπως αυτή της Σιγκαπούρης το 2008, αλλά δεν μπορούμε να θεωρούμε άδικο αυτό που απλώς δεν είναι γίνει κοινό μέχρι τότε: ότι πάντα υπάρχει ένας #1 και ένας #2 οδηγός._Δ.Μ.

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ