Ποτέ μην πεις ποτέ και ταξιδεύοντας για τουλάχιστον 40 χρόνια 20 φορές το χρόνο, την έζησα τη «στιγμή». Υπό απάνθρωπες συνθήκες, νιώθοντας όπως τα σκουπίδια στο τσουβάλι.
«Πυροσβέστης», ο φίλος, αρχιχειριστής Βασίλης Αναδιώτης, που με έκανε να ξανανιώσω άνθρωπος όντας «χαμένος» από τα σκληρά λόγια του κυβερνήτη της Aegean στο δρoμολόγιο για Κοπεγχάγη, ο οποίος μου ζήτησε να κατέβω από το αεροπλάνο του, διαφορετικά θα καλούσε την αστυνομία, «αφού μυρίζεις» όπως χαρακτηριστικά μου είπε. Μέρος των ρούχων μου δηλαδή, μύριζαν από υλικά που τοποθετούν για τη φύλαξή τους το καλοκαίρι (ναφθαλίνη κ.ά.). Αφού λοιπόν τα ρούχα αλλάχθηκαν στην εσοχή-κουζίνα και πρότεινα να μείνουν στην Αθήνα, ο οικοδεσπότης (;) – κυβερνήτης και η συνεργάτιδά του αποφάσισαν πως μυρίζω ολόκληρος! Ενοχλήθηκε η προϊσταμένη (;) που αν κατάλαβα καλά αντιμετωπίζει αλλεργικά προβλήματα, «όπως πιθανόν μπορεί να συμβαίνει και με άλλους που ίσως διαμαρτυρηθούν». Εξεπλάγην, αλλά αρχικά έμεινα ψύχραιμος έχοντας και το «κόλλημά» μου με την Aegean που τη θεωρώ το όγδοο θαύμα των αερομεταφορών. Εταιρεία που διαφημίζει υποδειγματικά την ταλαιπωρημένη χώρα μας σε παγκόσμιο επίπεδο. Το έχω σημειώσει πολλές φορές και από καρδιάς και μόνο. Άλλωστε, ως εταιρεία αγνοεί επιδεικτικά τον ειδικό Τύπο και τους ανθρώπους του, με το τμήμα δημοσίων Σχέσεων να μη μας περιλαμβάνει στις λίστες του και καλά κάνει, αφού μιλάει η δουλειά τους. Καθαρά ελληνικό «μαγαζί» και είναι υποχρέωσή μας η προβολή του με συνέπεια και πάθος, οπότε οφείλουμε, έχουμε την υποχρέωση, να αναφερθούμε και σε μεμονωμένα αρνητικά περιστατικά. Η υπερβολή μιας προϊσταμένης μαλωμένης με το τακτ, αλλά με ευαισθησίες στην όσφρυση, και η αδυναμία ενός κυβερνήτη να χειριστεί ένα περιστατικό που είναι αδιανόητο ότι εξελίχθηκε σε απρέπεια προς έναν οποιονδήποτε επιβάτη, δεν μπορεί να χαρακτηρίσει μια εξαιρετική εταιρεία. Ούτε να μετριάσει τις εντυπώσεις μας και το σεβασμό στους ιδιοκτήτες της, στοιχείο, το τελευταίο, με έντονο συναίσθημα που δεν το διαπραγματεύεσαι ούτε το συμψηφίζεις.
Άλλωστε η «δική μου» Aegean είναι ό,τι έχω ζήσει και ό,τι έζησα αμέσως μετά, την επόμενη στιγμή της αστοχίας που αδικεί προς κάθε κατεύθυνση. Είναι λοιπόν οι ενέργειες του Βασίλη, του Πρωταθλητή κ. Αναδιώτη και της όμορφης, full competitive Κυρίας στο γκισέ, στην έκδοση εισιτηρίων, που ρύθμισε το υπόλοιπο του ταξιδιού. Στην Κοπεγχάγη μέσω Βαρσοβίας πλέον, ώστε να κάνω τη δουλειά μου ιδανικά, χάρη στον όμιλο Βασιλάκη. Λεπτομέρεια ο λόγος και η αφορμή του ταξιδιού και η σύνδεσή του με τον όμιλο. Είναι ο εγωισμός, το μέταλλο του παλιού οδηγού αγώνων της Seat που δε μου επέτρεπε να το επικοινωνήσω στον άνθρωπο που εύκολα με «έφτυσε» από το χώρο που έχει την ευθύνη του. Κακό το ότι δεν έχει καμία σχέση με οικοδεσπότη ή με τα περί φιλοξενίας στην ιδανική διάσταση, όπως άλλωστε την εισπράττεις 99/100 φορές και όπως τη ζήσαμε στη συνέχεια. Διά χειρός της ιδιαίτερα σοβαρής και γοητευτικής κ. Σοφίας Τσαγκάτου στο «αερο», με κυβερνήτη τον κ. Σπύρο Ντάλα. Συνδυασμός που αποτελεί τον κανόνα και φυσικά δεν επισκιάζεται από την κακιά στιγμή.
Καλή συνέχεια, με εμπιστοσύνη. _Σ.Χ.
