Περί Ράλλυ Φθινοπώρου, με αφορμή έναν εξαιρετικό αγώνα με υπέροχους οργανωτές, κριτές για WRC, σημαντικούς αθλητές και συνειδητοποιημένους θεατές.
Καλά ρυθμισμένη μηχανή το ΑΣΜΑ, δημιούργησε έντιμα και εκτέλεσε με την εμπειρία που σφραγίζει τη διαδρομή του, μέσα από την κλάση των στελεχών του. Δεν είναι εύκολη η οργάνωση ενός ράλλυ, ειδικά σήμερα, που δεν υπάρχουν τα χρήματα για την «εξαγορά» του χρόνου όσων στηρίζουν και πίσω από τη σκηνή ή έχουν τους σημαντικούς ρόλους, όπως είναι οι κριτές και τα στελέχη. Αλίμονο σε όσους πηγαίνουν στους αγώνες για το έξτρα έσοδο. Μακριά από το ΑΣΜΑ αυτή η πρόστυχη θεωρία, την οποία άλλωστε καλλιεργεί η ΟΜΑΕ χωρίς προσχήματα και με όχημα ένα-δύο σωματεία με δηλωμένη την περίπου επαγγελματική τους ταυτότητα. Ζήσαμε την υπερπροσπάθεια ώστε να είναι γνήσιοι Βωξίτες το κλασικό ανέβασμα από την Ιτέα στην Αγ. Ευθυμία, ενώ η αγωνία χτύπησε κόκκινο στη διαχείριση της κρίσης, ώστε να μη χαθεί και το τρίτο πέρασμα από τις ε.δ. Καρούτες, αφού είναι αδύνατη η συνύπαρξη της αδέσποτης αγελάδας με τους κ. Μπαντούνα, Κεχαγιά, και γενικά με τα αγωνιστικά όπλα.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι αγωνιζόμενοι αντέδρασαν με χαμόγελο και αρχοντιά όταν οι Καρούτες 2 ακυρώθηκαν, οπότε τα αγωνιστικά ακολούθησαν την εναλλακτική διαδρομή. Σπάνια ωριμότητα, που δεν τη συναντούσες στη δική μας, διαφορετική εποχή. Ακόμη θα «κλαίγαμε» επειδή ίσως εκεί θα κερδίζαμε εμείς το παγκόσμιο, και ο «αντίπαλος», σε πιεσμένη άμυνα, θα έκανε λάθος και θα εγκατέλειπε. Και πολλά άλλα «θα» μιας άλλης εποχής. Σήμερα είναι αλλιώς. Οι αθλητές μας, χωρίς «υπηρεσιακά» οχήματα και χορηγούς, στερούνται, συμμετέχουν και δημιουργούν. Το θέαμα δε σε καθηλώνει, και είναι η προκήρυξη για τα σκουπίδια μιας επικίνδυνης παρέας που απαιτεί αναθεώρηση. Και μάλιστα από λευκό χαρτί. Οι αγώνες έχουν προκηρυχθεί ώστε τα Σωματεία να απασχολούνται συχνά-πυκνά, και ένα παρεάκι από επαγγελματίες κριτές και στελέχη να οργώνει τη χώρα και να εισπράττει. Κανένα ενδιαφέρον για τη βελτίωση της ποιότητας των αγωνιζομένων, μηδενικός ο σεβασμός στον θεατή, καμία ελπίδα να βρεθούν χορηγοί.
Αυτό το διπλό Πρωτάθλημα με τα Κύπελλά του το έχει σχεδιάσει ή κάποιος παρανοϊκός ή άνθρωποι με πρόχειρο πλάνο, το οποίο συνδέεται με τη φτηνή λογική των διοικούντων χωρίς όραμα. Μεγάλος κύκλος εργασιών, αλλά με μικρό και εύκολο κέρδος και με αποτέλεσμα-καταστροφή για το «σπορ» που δήθεν κάποιοι υπηρετούν. Απλώς το χρησιμοποιούν για να εισπράττουν τα φιλαράκια τους, και οι ίδιοι να διοικούν ζώντας το όνειρο της καρέκλας χωρίς να λογοδοτούν, αφού ουδείς τούς ελέγχει. Χαρακτηριστικά -δεν είναι ανέκδοτο- «ναι σε όλα» ψήφισαν στην πρόσφατη ΓΣ και τα «σκληρά» Σωματεία, που δήθεν ελέγχουν-κρίνουν την εξουσία και έχουν και το μέγεθος να τη στριμώξουν.
Οι αγωνιζόμενοι όμως έχουν χαράξει τη δική τους πορεία, και δε λείπουν οι συμμετοχές που παίζουν με τα όρια σε κάθε τους δραστηριότητα. Απίστευτα πατήματα από τους νικητές (πρωταθλητές πλέον) Γιάννη Μπαντούνα-Κώστα Σούκουλη με το Mitsubishi Lancer EVO-Praga. Μόνο στο πάτωμα τα πεντάλ για την επιτάχυνση και τη σπάνια επιβράδυνση. Οδηγούν όπως συμπεριφέρονται. Σεμνά, με ευγενικό «θράσος», που προδίδει και την προσωπική αξιοπρέπεια που τους χαρακτηρίζει. Έχουν το σεβασμό μας.
Στα δικά μας μάτια, κερδισμένοι και οι Γιώργος Κεχαγιάς-Βασίλης Μπασιούκας με το Ford Fiesta R5. Έφεραν τον κόσμο στο βουνό και έπαιξαν το ρόλο τους με την ποιότητα που τους χαρακτηρίζει και εκτός μπάκετ. Σε πρώτο πρόσωπο, για τον Βασίλη δεν έχω να πω. Τον θεωρώ οικογένειά μας. Ο Γιώργος είναι πρωταθλητής. Έχει τα σωστά γονίδια, είναι μαλωμένος με την ήττα και, όπως όλη του η οικογένεια, θέλει να κάνει σωστά αυτό με το οποίο καταπιάνεται. Τον έχω δει στα Μέγαρα και σε ράλλυ με το Escort WRC, αλλά και στο Διόνυσο με το RS 500, που στα νιάτα μου δεν μπορούσα ούτε να το ξεπαρκάρω. Το κίτρινο του «Λέα» στα χρώματα της Camel. Πονοκέφαλος; Φονιάς! Οι χωμάτινοι αγώνες ήθελαν την παρουσία του Κεχαγιά, και την έχουν. Δεν κάνει λάθη, δε μασάει στα ατελείωτα χλμ. με 5η, και είναι θέμα λίγου χρόνου να βρει «λεπτά» σε ρυθμό. Aξιοποιώντας τo όπλο του στα κλειστά κομμάτια, οπότε και «κλέβεις» δευτερόλεπτα, αλλά και στα μέτρια. Οι ίδιοι ξέρουν καλύτερα από όλους μας. Νέοι με ταλέντο και την ισχύ που απαιτείται για να γράψεις ιστορία.
Ανάμεσα στους «δύο» ο κ. Ιορδάνης Σερδερίδης με τον Βέλγο συνοδηγό του στη Fabia, και τον ευχαριστούμε που μας κάνει την τιμή. Κάποτε αντιμετωπίσαμε με μπλαζέ τρόπο και αμφισβήτηση τον Γιάννη Παπαδημητρίου, έναν κύριο των αγώνων, πρωταθλητή μας, που έγραψε ιστορία στο Παγκόσμιο. Ποτέ ξανά. Σεβασμός και μόνο.
Η συνέχεια για εμάς και πολλούς ακόμα στο βουνό χθες; Από τα EVO, με το κόκκινο iRace των Τζέμου-Σαΐνη να πετάει. Είναι λένε Α8. Μάλιστα. Τα περάσματα, λοιπόν, ήταν WRC, ενώ είναι σχεδόν «Ν». Με ταχύτητα και ποιότητα, χάρη και σε μια «μηχανή» που πατάει υπέροχα. Κρίμα που ένα λάστιχο τους έριξε πίσω, κάτι που όμως δε μετριάζει την προσπάθεια δύο ωραίων τύπων εντός και εκτός ειδικής διαδρομής. Οι Σαμαράς-Χαλδαίος κέρδισαν πολύ πειστικά μια ομάδα από EVO της κατηγορίας «Ν» με εξαιρετικά πληρώματα. Με ωραίους ανθρώπους που δημιουργούν με χαμόγελο, όπως ο Μr Ohlins-Πάνος Κωνσταντάτος, ο άτυχος χθες Νικόλας Χαλιβελάκης και βέβαια ο Πάνος Ισμαήλος! Που ήρθε στο χώμα, του αρέσει και επιμένει, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται και να το απολαμβάνει. Η σειρά έχει να κάνει με το τι έχεις αποθηκεύσει στη μνήμη, και το σημείωμα ξεπερνάει χρόνους και αποτελέσματα, με δεδομένο το σεβασμό στους συνοδηγούς τους.
Σε κάθε περίπτωση, μακάρι να έρθουν και άλλοι από την άσφαλτο στο χώμα. Τύποι όπως ο Αναπολιοτάκης και ο Πλάγος θα άλλαζαν πολλά στην κατάταξη, και κυρίως στις άτυπες μετρήσεις ενδιαφέροντος και θεάματος. Ήρθαν κάποτε ο Καϊτατζής, ο Ζάχος, ο Γκίκας, ο Σωτήρχος κ.ά., οπότε και άλλαξαν τα δεδομένα.
Όσο για χθες… Είναι σαφές πως μας αρέσει, το απολαμβάνουμε το σχεδόν μαύρο Fiesta R5 του κ. Βασιλάκη, που είχε δίπλα του τον Νώντα Καρανικόλα. Είναι σίγουρο πως ο Νώντας θα παρασύρει τον οδηγό του σε Dirt ρυθμούς. Σημαντικό ότι είναι απόλυτα συνειδητοποιημένοι και συμμετέχουν για τη διασκέδασή τους.
Άγρια πράγματα
Με κίνηση σε έναν άξονα και ακούσματα για συναυλία η συνέχεια… Ξεκίνησαν πολύ γρήγορα οι Αναγνωστάκος-Τσαούσογλου, που όμως προδόθηκαν από την ανάρτηση του Peugeot 208R2 και δεν μπήκαν στη 2η ε.δ., αφήνοντας μόνους τους δικούς μας «Εl-Nak Jr»-Ανδρέα Βίγκο με την 4Τ-Clio έργο Colin. Μόνους στη μάχη με την τέλεια προσαρμογή του χθες στο σήμερα. Σε κερδίζει και σταθμευμένο το κόκκινο Escort, αλλά είναι οι Μποζιονέλος-Παναρίτης που κάνουν τη διαφορά στο δρόμο και, όντας ανταγωνιστικοί, αναβαθμίζουν το ενδιαφέρον στην κατηγορία. Ο τέλειος αγώνας χθες από αυτόν τον 38χρονο Πανουργιά, του αείμνηστου Νάκου, που γράφει τη δική του πλέον ιστορία, αξιοποιώντας την ποιότητα του συνοδηγού του και το δικό του DNA. Άλλωστε, η αγωγή του παίζει το ρόλο της για το πώς προσθέτει υποδειγματικά εμπειρία οδηγώντας το δυσκολότερο αυτοκίνητο των αγώνων σε χώμα. Χθες είχε και στρατηγική, αλλά και το καθαρό μυαλό ώστε να ξεπεράσει ατυχίες και να διαχειριστεί το πρωταθληματικό άγχος οδηγώντας γρήγορα. Η προσαρμογή τους στο ρυθμό κατά συνθήκη είναι ένα σπάνιο χάρισμα, που δεν το βρίσκεις και έχει να κάνει με την ευφυΐα που χαρακτηρίζει αυτό το πλήρωμα.
Παναγιώτης Παραδείσης… Με τον κ. Ποιμενίδη δίπλα του στο Escort, στα δικά μου φτωχά και κουρασμένα μάτια, οι άνθρωποι του αγώνα. Πετούσαν επιβάλλοντας μεταφορά εικόνας από το σήμερα στο χθες. Το γκάζι με ψυχή, γυρίσματα με μέτρο για τον καλό χρόνο, ευθυγραμμίσεις του δρόμου όπως στη δουλειά του και ένα μέταλλο που δε σπάει και δε χαλάει, έργο Δημήτρη Γιαλούρη.
Κρίμα που ήταν αδύνατη η παρουσία του Νίκου Τσάδαρη στο πηδάλιο της Απόλλων-«911» του Λευτέρη Μανδρούκα. Τα απροσδόκητα στη ζωή μας ξεπερνούν τον προγραμματισμό μας. Τα ιερά δεν μπαίνουν σε αντιπαράθεση με το χόμπι μας, και είναι γνωστές οι οικογενειακές αρχές του Ν.Τ. σε εμάς, που είμαστε κοντά του σαράντα και πλέον χρόνια.
Με την ευκαιρία, κρίμα που δε γίνεται καμία σοβαρή προσπάθεια αξιοποίησης των Ιστορικών μας αυτοκινήτων, συντονίζοντας τους οδηγούς τους στη σωστή κατεύθυνση, με ευγένεια και χωρίς διάθεση για καπέλωμα. Η προηγούμενη διοίκηση της ΕΠΑ έβγαζε σπυριά με την ιστορία, ενώ είναι σαφές πως οι διοικούντες δεν έχουν γνώση και γνώμη που έχει να κάνει ευρύτερα με το σεβασμό. Με το Ιστορικό θα ασχοληθούν; Ποιοι, αυτοί που σκότωσαν το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις… «για να μην το οργανώσει ο Χαλιβελάκης»; Ο ΕΛΠΑτζής. Ενώ αυτοί έφτιαξαν(;) ονόματα(;) και απέκτησαν γνώση από ένα άλλο σύνολο, που λειτουργούσε νύχτα, στο κακό τους όνειρο. Κρίμα και ντροπή, με δεδομένο πως, αν σήμερα ό,τι λέγεται «ράλλυ» διαθέτει ποιότητα, αυτό το οφείλουμε στην ΕΛΠΑ και στους διεθνείς μας αγώνες.
Εμπειρία η διακριτική μας παρουσία στην οργάνωση, και ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη και την ευγενική φιλοξενία από όλους, ώστε να νιώθουμε άνετα και ασφαλείς. Κρίμα που με 35 συμμετοχές στο χαρτί και με χορηγό μόνο το ΜyKTEO, που στήριξε την προσπάθεια με εξαιρετικό τρόπο, το οικονομικό αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό, παρά την εθελοντική συμμετοχή πολλών στελεχών.
Και του χρόνου, λοιπόν, με δεδομένη την ευαισθησία των τοπικών αρχών στην Ιτέα, όπου το Λιμενικό Ταμείο και όλες οι υπηρεσίες σφράγισαν υποδειγματικά κάθε αίτημα της οργάνωσης._ Σ. Χ.
