Υπεράνω κριτικής και ανάλυσης οι επιδόσεις Ελλήνων Αθλητών σε διεθνείς αγώνες.
Η Εθνική μας ομάδα με Πρωταθλητές-Πρωταγωνιστές ειδικούς των βουνών μας, σε Ανάβαση στην Ιταλία, ως εμπειρία ζωής.
Άσκηση ακριβείας που επαναλαμβάνεται έστω με ένα χρόνο καθυστέρηση. Έχει τη σφραγίδα της ΟΜΑΕ που φέτος στήριξε υποδειγματικά σε επίπεδο επικοινωνίας. Το πλέον σημαντικό.
Η αύρα του Νίκου Πλέσσα (πρώην ΣΟΑΑ, σήμερα ΑΣΟΑΑ) που το παλεύει χρόνια για όλο αυτό που αφορά την αναβάθμιση των Αναβάσεων ευρύτερα. Κυρίως, όμως, ό,τι χαρακτηρίζει το Δημήτρη Ξανθάκο και έχει να κάνει με την εμπειρία, το μεράκι και αυτό το κάτι που απαιτείται για τον ηγέτη που εμπνέει. Σημαντικός αθλητής, εξαιρετικός σε ρόλους εκτός μπάκετ, με το όραμά του να ξεπερνάει τους Ελληνικούς αγώνες και βέβαια τους κουρασμένους δήθεν ηγέτες των ελληνικών αγώνων. Επιφανειακά εύστοχοι επί του προκειμένου, αλλά ευρύτερα άστοχοι, άκομψοι και αλαζόνες. Σημαντικές λεπτομέρειες που θα βελτιώσουν την εικόνα της Εθνικής ομάδας και αφορούν την Ομοσπονδία, ελπίζουμε πως οι ίδιοι τις γνωρίζουν. Απλά με την εσωστρέφεια που τους διακρίνει είναι αδύνατη η διαχείρισή τους, και να είναι καλά το πάθος και η έντιμη συνέπεια και των οκτώ αθλητών μας, που εμφανίζει τους διοικούντες (;) ως περίπου πετυχημένους…
Ακολουθώντας το εξαιρετικό ρεπορτάζ του συναδέλφου κ. Πάνου Διαμάντη και επιλέγοντας όμορφες εικόνες από το site της οργάνωσης και από τα social media, είναι σαφές πως εκεί έξω πήγαμε πολύ καλά. Τέλειο κλίμα, γοητευτική ατμόσφαιρα με έντονο συναίσθημα που τη ζηλεύουν όσοι δεν πήγαν, σούπερ διαδρομή και ανταγωνισμός, σχολείο για όλους. Την πρώτη φορά, πριν από δυο χρόνια, τα σχόλια είχαν να κάνουν με τις διαφορές στα αυτοκίνητα και στο ύφος της διαδρομής. Φέτος ήταν αλλιώς. Όλοι, και οι 8, πολέμησαν στις κατηγορίες τους, αγωνίστηκαν, πίεσαν και πιέστηκαν. Είχαμε αγώνα με Έλληνες στο Γκούμπιο και αυτήν τη φορά δεν αποκτήθηκε μόνο η θεωρητική εμπειρία, αλλά η συμμετοχή όλων των Ελλήνων ήταν συνδεδεμένη με την ουσία που έχει να κάνει με τη βελτίωση σε κάθε σκέλος και κάθε στιγμή. 
Την ελληνική προσπάθεια χαρακτήρισε το πάθος του Θέου, η τέχνη-ταλέντο του Βασίλη Ρέκκα, η ταχύτητα του Κατσίμη που προσαρμόζεται άμεσα, ο ενθουσιασμός του Σολδάτου, η συνολική ποιότητα του Ηλιόπουλου, η ταχύτητα παντός καιρού και συνθηκών του Γιώργου Κεχαγιά, το κοφτερό τιμόνι και μυαλό του Χασάπη και η ηγετική φυσιογνωμία του Μάκη Λιώρη που “πατάει” εκτός, όπως οδηγεί. Με έναν “τσαμπουκά” τύπου Γιώργη Καϊτατζή που λείπει από τους αγώνες μας και μας αρέσει. Απλά, από τους λίγους που πράγματι ενδιαφέρεται για όλους, ελέγχοντας το εγώ του.
Να “ξαναπάμε” και κάθε φορά θα είναι καλύτερα, με δεδομένο πως όταν αγωνίζεσαι σε άλλο επίπεδο βελτιώνεσαι.
A Le Mans
Επίλογος με Κάρτινγκ, όπως εξελίχθηκε η Ελληνική παρουσία στο Λε Μαν στους τελικούς της σειράς ΙΑΜΕ. “Εθνική” ομάδα και εδώ, με 14 αθλητές μας Πρωταγωνιστές-Πρωταθλητές με τη δική μας ερμηνεία του όρου που δε συνδέεται με σφραγίδες και βαθμούς – που δεν λένε πάντα την αλήθεια.
Τη διεθνή πραγματικότητα σε επίπεδο κορυφής με ανταγωνισμό που ξεπερνάει τις 3+1 σε συμμετοχές σε ελληνικούς αγώνες, την έζησαν όλοι στην πίστα. Με τις ιδανικές -αντικειμενικά- συνθήκες να ξεπερνούν τα κατά περίπτωση προβλήματα και τις ατυχίες, που αποτελούν τρόπο ζωής για τους μαθημένους. Άλλωστε, τις δυσάρεστες εκπλήξεις καλούνται να διαχειριστούν οι κόουτς και τα παιδιά τους, οι υπέροχοι αθλητές, με κάποιους γονείς συχνά και υπό πίεση να χάνουν την ουσία και να επιδίδονται σε κυνήγι φαντασμάτων που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε. Μας ξεπερνάει.
Αναμένοντας την official ενημέρωση από την εξαιρετική ομάδα επικοινωνίας του ΙΑΜΕ-GR που όμως εδώ δε λειτούργησε, να επισημάνουμε την άψογη, λιτή και αντικειμενική ενημέρωση από την κ. Κορίνα Φατούρου στα social media. Στον ίδιο “χώρο”, ευφυέστατη η ενημέρωση από τον Πέτρο -PIT- Καστορίνη με λεζάντα-ανάλυση για τις επιδόσεις κάθε Έλληνα Άσου μας, από τους 14 παρόντες.
Σε πρώτο πρόσωπο
Αποφεύγοντας την ονοματολογία συνολικά, οπότε και τις κακοτοπιές, αλλά και την ανάλυση σε βάθος της μάχης στα χρονόμετρα και στους επιμέρους αγώνες, αλλά και σε τελικούς. Κρατάμε στα δικά μας μάτια, άπειρα επί του προκειμένου: τις επιδόσεις του Φίλιππου Καλέση και του Μάριου Αγγελόπουλου και το πείσμα ενός παλιού, του Γιώργη Λαζαράκου, που διδάσκει τρόπο σε όλους μας.
Όλα αυτά, με την αγωνία να χτυπάει κόκκινο πάνω από τα live αποτελέσματα για τους υπέροχους Έλληνες της Μini που επιστρέφουν πλουσιότεροι σε όλα, τους “3” φοβερούς Junior που έπεσαν στα βαθιά με και χωρίς σωσίβιο, τους Senior που έχουν μέταλλο για ένα ακόμα καλύτερο αύριο και τους 6τάχυτους με αποσπασματικά εξαιρετικές επιδόσεις. Θα πείτε, ηττήθηκαν από ατυχίες και στραβές, είτε όταν όλα έδειχναν τέλεια, είτε με αντικειμενικά κριτήρια-μηχανικά προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό που πεισμώνει είναι το στοιχείο που απαιτεί την ερμηνεία του και εν τέλει βελτιώνει.
Το ίδιο Σαββατοκύριακο, η εξαιρετική επίδοση του Γιάννη Λάτζη, της ομάδας του κ. Χατζή στο ROK cup, στο Λορέτο στην Ιταλία, ξεπέρασε τα ελληνικά, αλλά και τα ιταλικά σύνορα. Εξελίχθηκε μάλιστα σε περίφημη και είναι σαφές πως αυτός ο νεαρός αθλητής, με το δικό του στυλ, αναστατώνει ακόμα και όταν επιστρέφει μετά από πολύμηνη απουσία λόγω τραυματισμού._ Σ. Χ.
ΥΓ. Κύπελλο αύριο και Πρωτάθλημα μεθαύριο στα καθ ημάς του Ελληνικού Κάρτινγκ που ευαισθητοποιεί ακόμα και αδιάφορους.
