top icon
Blog

Giulia ή Stelvio;

Ευχάριστο δίλημμα, θα πείτε. Στην ουσία, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Να εξειδικεύσουμε όμως. Τι θα ήθελες να οδηγείς και, εντέλει, τι θα αγόραζες;

Συνειδητά και με το στυλ που επιβάλλει η ιταλική επιλογή. Οπότε, δεν ασχολείσαι με αποθηκευτικούς χώρους στην κονσόλα, ούτε με το αν το ένα ή το άλλο διαθέτει ποτηροθήκη. Δεν αμφιβάλλεις πως αργά ή γρήγορα κάτι θα ξεκολλήσει σε τσιμούχα ή ταπετσαρία, ενώ δε βάζεις και στοίχημα για το αν θα τρίξει. Σου είναι αδιάφορο, άλλωστε, όλο αυτό, και νιώθεις όμορφα που το ιερό σήμα με καταγωγή από το αγαπημένο σου Μιλάνο σήμερα συνδυάζεται με την τέλεια συσκευασία. Σε όλα τα επίπεδα.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που θέλεις να οδηγήσεις, επιλέγεις κόκκινη Stelvio, 2λιτρη βενζίνη με 280 PS και κίνηση παντού, και τη συνδυάζεις με την αγαπημένη σου Giulia γκρι «souris» – όπως θα έλεγε η μάνα μας. Κλασικός 2λιτρος με 200 ίππους και κίνηση πίσω, ένδειξη «Q2», και λεπτομέρεια ότι δεν αφαιρείται ο έλεγχος της πρόσφυσης. Κοινός παρονομαστής το αυτόματο 8άρι με τα paddles καρφωμένα στην κολόνα, οπότε ξέρεις πού θα τα βρεις, ειδικά όταν κατεβάσεις υπό πίεση. Στη Stelvio για να υποστηρίξεις τα φρένα και να νικήσεις το βάρος της, και στην Giulia για να οδηγήσεις. Για όσους παλιούς, γνήσιους όμως, όχι των φωτό, η σύγχρονη Giulia είναι η 2λιτρη Berlina των παιδικών μας χρόνων. Με τους 130, το μπλοκέ και τον επιλογέα για φίλημα. Ακόμη την έχεις αυτήν την αίσθηση στο χέρι σου. Δύστροπη, απαιτητική και πρόστυχη στο όριο, αλλά, αν την οδηγούσες, αν την κατάφερνες, χαμογελούσες με σημασία, αφού ήξερες ότι πήρες το μεταπτυχιακό σου και μπορείς να πας παρακάτω. Σε πιο εύκολες κατασκευές, όπως στη 2~2, αλλά και φιλικές, όπως στο 2000 RS. 

Σωστά, ξεφύγαμε, αλλά, όπως η Giulia σήμερα, έτσι και η Berlina και η Alfetta τότε. Αυτοκίνητα για αυτόν που γνωρίζει, αξιολογεί και σέβεται. Περιπτώσεις μοναδικές που δε συγκρίνονται. Αυτοκίνητα που κοιτάς το ρολόι και δημιουργείς προϋποθέσεις ώστε να τις βάλεις στο χέρι για την Τέλεια Διαδρομή. Σύμφωνοι, με ορθολογιστικά κριτήρια έχουν αντίπαλο. Την «3», την «4» και το «5», ίσως και την ΕΧ. Αυτοκινητάρες και σε μηχανικά μέρη με πλουραλισμό για βραβείο. Από εκεί και πέρα όμως;

«Κασόνια», θα έλεγε ο Γιώργος Μοσχούς, «πάρ’ το εσύ, Σ.Χ.» ο Κ.Κ., «πάμε για άλλα» ο Ανδρέας Καροτσιέρης. Petrolheads με άποψη. Με εμπειρία και γνώση. Με την ψυχή τους να μιλάει με τη δική της, και ήταν και παραμένουν λεπτομέρειες οι όποιες ατέλειες μέσα από ένα καλά δουλεμένο παραμύθι γραμμένο στα γερμανικά περί ποιότητας κατασκευής. Τα μέταλλα δε λύγισαν ποτέ, και ήταν σε ηλεκτρικά και φινίρισμα κ.ά. διάφορα ως πταίσματα, που ψάξε και σήμερα δε θα βρεις.

Άλλωστε, αν ψάχνεις τη δημοσιογραφική Giulia, ό,τι βρεις έχει να κάνει με την κακή χρήση των συναδέλφων σου. Παρά την κρίση, τα γραφεία Τύπου των εταιρειών επιμένουν να υποστηρίζουν 60 που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, ενώ οι πραγματικοί συνάδελφοι δεν είναι περισσότεροι από 20, με τους 15 στα 5-6 ειδικά περιοδικά. Μην αναλύσετε, ενδεικτικές οι «τιμές». H ουσία έχει να κάνει με το ότι υπογράφεις και αναλαμβάνεις την ευθύνη, όπως ακριβώς και όποιος παλεύει να μιλάει ελληνικά, και το αποτέλεσμα το εισπράττεις όταν δοκιμάζεις εκ των υστέρων και αφού έχει γίνει ο πρώτος, ο σοβαρός κύκλος επικοινωνίας. Το σχόλιο οριακά αφορά την Alfa, πάντως, και για να είμαστε ειλικρινείς.

Άλλωστε, αυτή η γκρίζα, ποντικί Giulia Q2, η «benzina», δένει με την καρδιά σου, μιλάει στην ψυχή σου, σε αναστατώνει, σου αυξάνει την αδρεναλίνη και φτάνεις να παιδιαρίζεις. Δεν είναι ντροπή. Θα στερηθείς ώστε να την πλημμυρίσεις καύσιμο και να ζήσεις μαζί της κάθε στιγμή. Αρκούν οι 200 μόνο πίσω. Μη χαμογελάτε. Είναι ερωτεύσιμη η κυρία, χάρη στο στήσιμό της, σε συνδυασμό με το πώς συνδυάζονται ο κινητήρας με το κιβώτιο. Σε απογειώνουν. 

Με τη Stelvio είναι αλλιώς. Ασχολείσαι με τον ανταγωνισμό, και αυτό από μόνο του την κατατάσσει. Θα πεις, ιστορικά είναι η πρώτη Alfa που κατατάσσεται και ανταγωνίζεται. Ισχύει, αλλά σε συλλαμβάνεις να την αντιμετωπίζεις συμπλεγματικά, δήθεν για να την προστατεύσεις. Θεωρείς ότι ουσιαστικά βλέπει μόνο την F-Pace, και αποφεύγεις τη μετωπική με το κατεστημένο. «Τι να το κάνει το κοφτερό της τιμόνι», σχολιάζει ο ένας και, «για να τους νιώσεις τους 280 και να δεις υψηλές μ.ω.τ., οπότε να αξιοποιήσεις το πλαίσιο, πρέπει να ρυθμίσεις στο D όπως Dynamic», συμπληρώνει ο άλλος. Οπότε και αυξάνεται η κατανάλωση, σκέπτεσαι. Ψάχνεις για λόγους αποφυγής ενός ΣΔΟΚ ουσίας, και δεν της αξίζει, αφού έχεις το άγχος της ποιότητας στη μελλοντική εξέλιξή του, ενώ κάπου εκεί μπαίνει και η αξία μεταπώλησης.

Ας είμαστε ρεαλιστές. Από τη θέση οδήγησης μιας σοβαρής και σύγχρονης berlina, όπως είναι η «benzina», οδηγείς και ονειρεύεσαι ακόμα και μια βόλτα μέχρι το αεροδρόμιο. Με την «ψηλωμένη» είναι αλλιώς. Δεν την πας, σε πηγαίνει και, όπως κάθεσαι ψηλά, έχεις τα περιθώρια ώστε να σκεφτείς πονηρά και να κοιτάξεις αριστερά και δεξιά σε συνδυασμό και με τις εξαιρετικές κατασκευές του ανταγωνισμού.

Στην Giulia ό,τι σε ενοχλεί το μεταφράζεις σε ατού, ενώ στη Stelvio ψάχνεις ενοχλητικά στοιχεία, και ξανά δεν είσαι αντικειμενικός, με αντίθετη όμως φορά.

Στο μυαλό μας όλα, θα πείτε. Μέχρι κάποιο σημείο δε διαφωνούμε. Να δεχτούμε όμως ότι η καλύτερη Stelvio σε γήινη εκδοχή δεν είναι η Veloce, αλλά μια καλή ντίζελ, οπότε κάπου εκεί, και από τη στιγμή που ανάρτηση και μετάδοση δεν είναι για Όσκαρ αλλά απλώς άριστες, έχεις λόγους ώστε να είσαι αυστηρός. Μέσα από αυτήν, τη δική μας, πολύ υποκειμενική θεωρία, θα θέλαμε μια μικρότερη Stelvio αλά X1 και Ε-Pace, και όχι ένα θηρίο, όπως απειλούν ότι ετοιμάζουν.

Ο Ιταλός μετρ, signore Νίκος Κουμπής, ορκίζεται ότι η αντι-Cayenne τους δε θα στηρίζεται στη Levante, αλλά σε φρέσκια πλατφόρμα, που θα κάνει τη διαφορά. Οπότε το σώσαμε το κορμί, «πατριώτη».

Ως ευτυχής χρήστης της Benzina και πάντα ρομαντικός με ρεαλισμό, θα ήθελα άμεσα μια σύγχρονη Giulietta, που θα αποκτήσει και αμάξωμα Spyder. Όμως στο Τορίνο επιλέγουν με την πίεση της υπεραξίας της μάρκας, και όχι με βάση το τι αρέσει σε συγκεκριμένη ομάδα αγοραστών με άποψη.

Άλλωστε, ρισκάρουν με τη Stelvio, λόγω ανταγωνισμού, ενώ εμπορικά παιδεύονται με την Giulia των ονείρων μας, αφού η κατηγορία έχει πάρει την κατηφόρα. Το παλεύουν, λοιπόν, κι ας νομίζουμε εμείς πως ματαιοπονούν εμπορικά. Εκείνοι χαμογελούν, ενώ έχουν το πλάνο τους που αισιοδοξούμε πως θα τους δικαιώσει και θα παραμείνει ο θρύλος σε Ιταλικά χέρια.

Σε σχέση με το COTY, οφείλω μια απάντηση σε όσους πιστούς ακολουθούν και ενδιαφέρονται. Σαφέστατα θα δοθεί πακέτο βαθμών στη Stelvio, που ήταν και Αριστείο του περιοδικού μας, απλώς καθαρά και έντιμα δε θα είναι το δικό μου COTY για το 2018. Ελπίζω να μην απογοητεύσω τους φίλους μας Alfisti, που άλλωστε είναι οι μόνοι που πραγματικά ενδιαφέρονται για αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο όσο και σημαντικό κατασκευαστή, που μας συναρπάζει εδώ και 58 χρόνια. Από το 1960, που αποκτήσαμε αυτιά και μάτια για ό,τι μας χαρακτηρίζει._ Σ. Χατζηπαναγιώτου

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ