Μια απολαυστική και εν πολλοίς μάταιη διαδικασία.
Τα παλιά τα χρόνια, που η υπερφορολόγηση έκανε ανέφικτη την απόκτηση ενός 4τροχου, το μόνο στο οποίο μπορούσαν να αρκεστούν οι λάτρεις του αυτοκινήτου ήταν να ονειρεύονται. Ακόμα και αυτό ήταν μια απολαυστική αλλά συνάμα κοπιαστική διαδικασία για τους πιο φανατικούς, που μελετούσαν περιοδικά, συνέκριναν τιμές, τραβιόντουσαν σε εκθέσεις συλλέγοντας προσπέκτους και αναλώνονταν σε πολύωρες κουβέντες με τους… ομοιοπαθείς, σε αναζήτηση του ιδανικού αυτοκινήτου.
Ένας νέος προβληματισμός, ευχάριστος μεν, αλλά ακόμα πιο βασανιστικός, προέκυψε στη συνέχεια, όταν το αυτοκίνητο έγινε πιο προσιτό και το όνειρο μπορούσε πλέον να γίνει πράξη. Οι συντάκτες στα περιοδικά αυτοκινήτου δεν προλάβαιναν να απαντούν στα τηλέφωνα σε κάθε είδους διλήμματα, ενώ και στις παρέες τους τα ερωτήματα έπεφταν βροχή, όπως αντίστοιχα συμβαίνει όταν κάποιος έρθει να συστηθεί ως γιατρός!
Όμως ο γολγοθάς για πολλούς ξεκινούσε αμέσως μετά την απόκτηση του αυτοκινήτου, καθώς ο νέος ιδιοκτήτης βρισκόταν πλέον με την ανασφάλεια πως έκανε λάθος επιλογή. Αντί να χαίρεται το νέο του απόκτημα, ήταν πλέον ευάλωτος στα πειράγματα ή στην κριτική του περίγυρου «που ήξερε από αυτοκίνητα», αλλά πολλές φορές και ηλιθιωδώς ζηλόφθονος για ό,τι κυκλοφορούσε δίπλα του, σαν αυτούς που, αντί να εκτιμούν τη γυναίκα τους, μόλις βάλουν την κουλούρα πανικοβάλλονται στην ιδέα των «χαμένων ευκαιριών»…
Εξού και πολλά από τα τηλεφωνήματα που λαμβάναμε στο περιοδικό, από αναγνώστες που προβληματίζονταν ανάμεσα στο Α και το Β αυτοκίνητο, αφορούσαν ανθρώπους που είχαν κάνει ήδη την επιλογή τους. Και όταν οι απαντήσεις μας δε δικαίωναν τη δική τους απόφαση, «καρφώνονταν»: «Γιατί το λέτε αυτό; Εγώ πήρα το Β και το κράτημά του είναι μια χαρά!».
Μη σας φαίνεται περίεργο, όλες αυτές οι συμπεριφορές αποτελούν αντικείμενο μελέτης, τόσο από τους ψυχολόγους όσο και από τα τμήματα μάρκετινγκ των εταιρειών. Υπάρχει, για παράδειγμα, η ορολογία «buyer’s remorse», που αφορά τις τύψεις όσων απέκτησαν ένα πολύ ακριβό προϊόν, ένα αυτοκίνητο ή κάποιο ακίνητο, και πρακτικά το μετάνιωσαν…
Για να μη μετανιώνει κάποιος με τις επιλογές του, οι ψυχολόγοι συστήνουν να ιεραρχήσεις τις απαιτήσεις σου πριν από την αγορά και να επιλέξεις το καλύτερο προϊόν (στην κατηγορία τιμής που η τσέπη σου αντέχει) στον τομέα που έχεις αναδείξει ως σημαντικότερο. Για παράδειγμα, επιλέγεις το κινητό που διαθέτει την καλύτερη κάμερα μέχρι τα 250 ευρώ. Στην ουσία παραμυθιάζεις τον εαυτό σου, ώστε να μην παραβλέπεις, για παράδειγμα, ότι το κινητό με την εξαιρετική κάμερα, που διάλεξες, έχει μέτρια οθόνη και αδύναμη μπαταρία.
Όμως δεν υπάρχει κινητό τηλέφωνο χωρίς μειονεκτήματα, ούτε η ιδανική φωτογραφική μηχανή, όπως βέβαια δεν υπάρχει το τέλειο αυτοκίνητο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι αγοραστές συσπειρώνονται σαν τους οπαδούς, εξυμνώντας τα καλά και παραβλέποντας τις αστοχίες της «ομάδας» τους.
Οι υπόλοιποι, οι ονειροπόλοι, μπορούν να περιμένουν έως ότου η τελειότητα που βρίσκεται στο συννεφάκι τους κάποια στιγμή πάρει σάρκα και οστά και βγει στην αγορά.
Όσοι δηλαδή μπορούν και ονειρεύονται ακόμη. Γιατί φτάσαμε στο σημείο όπου νιώθουμε τύψεις όχι μόνο για τις επιλογές μας, αλλά και για τα όνειρά μας…_ Μ. Σ.
