Μία νέα συνεργασία θα ξεκινήσει το 2019. Η Red Bull πήρε το «διαζύγιο» που αποζητούσε από τη Renault και δεσμεύεται με τη Honda. Και τα κριτήρια δεν ήταν μόνο αγωνιστικά.
Η συμφωνία ανάμεσα σε Red Bull και Honda δεν εκπλήσσει, αλλά ξεκινά μία ενδιαφέρουσα κουβέντα: γιατί να πάρει αυτήν την απόφαση μία ομάδα που θέλει να πρωτοστατεί, να διεκδικεί νίκες και πρωταθλήματα; Παίρνει ένα ρίσκο, ελεγχόμενο, αλλά παραμένει ρίσκο. Παύει τη συνεργασία της με τη Renault -μία συνεργασία που κράτησε 12 χρόνια και που σε αυτήν οφείλεται μεγάλο μέρος των επιτυχιών των Αυστριακών.
Ωστόσο, είχε έρθει η ώρα για μία αλλαγή στο στρατόπεδο του Milton Keynes. Το τέλμα στο οποίο επήλθε η σχέση των δύο πλευρών το 2015 ήταν το πρώτο ρήγμα, σε μία συνεργασία που το 2016 και το 2017 συνεχίστηκε με νίκες και καλά αποτελέσματα, αλλά με τη σκιά της λήξης του συμβολαίου στα τέλη του 2018. Αυτό το συμβόλαιο ήταν που η Red Bull αμφιταλαντευόταν αν ήθελε να τα ανανεώσει.
Η σύναψη της συμφωνίας ανάμεσα στην Toro Rosso και την Honda ήταν –χωρίς να το κατανοούμε τότε- η αρχή του τέλους για το Red Bull-Renault. Η μητρική εταιρεία ήθελε να έχει στη θυγατρική της τους κινητήρες των Ιαπώνων, διότι γνώριζε καλά πως αποτελούν η μοναδική εναλλακτική της για το 2019. Έδωσε στην STR αυτό το κινητήριο σύνολο, ώστε να απαλλάξει τη Honda από την πίεση της McLaren και να μάθει και η ίδια τα πάντα για την PU που, τελικά, θα χρησιμοποιήσει.
Έτσι ξεκίνησε μία στρατηγική απόφαση για τους Αυστριακούς, που ξεπερνά αλλά ενέχει το αγωνιστικό σκέλος. Πράγματι, η PU της Renault δεν είναι πλέον αυτό που ζητά η RB, και η μετάβαση στη Honda είναι ένα ρίσκο, που όμως μπορεί να βγει σε καλό, μιας και ήδη η Sakura κάνει σημαντικά βήματα προόδου, τόσο στην αξιοπιστία, όσο και στην απόδοση.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως η Red Bull έχει να κερδίσει πολλά στο παρασκήνιο. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που δήλωσε ο Cyril Abiteboul, επικεφαλής του προγράμματος της Renault στη Formula 1:
«Για μας, [αυτή η απόφαση] είναι επιβεβαίωση αυτού που ήταν στον αέρα, και που αποτελεί μία στρατηγική και διαφημιστική απόφαση, παρά μία καθαρά τεχνική ή αγωνιστική από τη μεριά της Red Bull.»
Θα μπορούσε να πει κανείς πως o Abiteboul θέλει να δημιουργήσει εντυπώσεις, να δείξει πως η λύση της συνεργασίας τους είναι λάθος. Όμως, αυτά που είπε, είναι ενδεικτικά της κατάστασης, και δεν αφορούν μόνο αυτήν τη συμφωνία, αλλά κάθε συμφωνία σε τέτοιο επίπεδο.
Με τη Honda στο πλευρό της, η Red Bull θα χαίρει οικονομικών οφελών, κάτι που συνέβη τόσο στην περίπτωση της McLaren, όσο και σε εκείνη της Toro Rosso.Θα έχει μία σχεδόν αποκλειστική σχέση με τους Ιάπωνες, αφού θα μείνουν στην ευρύτερη «οικογένεια» της RB, σε ένα status που προσιδιάζει στο εργοστασιακό, όσο κι αν διατείνονται αμφότερες οι πλευρές το αντίθετο. Σε ένα σπορ στο οποίο πλέον μετρά η στενή σχέση με τον κατασκευαστή, η ομάδα του Milton Keynes θέλει να έχει «από κοντά» την συνεργάτιδά της – κάτι που είχε χάσει πια με την Renault.
Έπειτα, το συμβόλαιο είναι διετές, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. Η λογική θέλει την Aston Martin να διαδέχεται τη Honda το 2021, με την αυγή των νέων κανονισμών στους κινητήρες, χωρίς όμως αυτό να είναι βέβαιο ακόμη. Αν η ιαπωνική εταιρεία εισάγει τις σωστές αναβαθμίσεις, πάρει τις σωστές αποφάσεις και φέρει τη Red Bull σε θέση να διεκδικεί τίτλο, τότε κανείς δεν εγγυάται πως η Cosworth (με όχημα την Aston Martin) θα προμηθεύει με κινητήρες τους «Ταύρους». Άλλωστε, εδώ και μερικούς μήνες, δεν ακούγεται τίποτα από τους Βρετανούς, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι ετοιμάζονται για τη νέα γενιά μοτέρ.
Ο συνδυασμός κέρδους και απόδοσης υπήρξε ένα μεγάλο θέλγητρο για την Red Bull, και αυτό οδήγησε στην τελική της απόφαση. Το αν θα πετύχει αυτή η νέα συνεργασία, εναπόκειται και στους δύο. Οι οιωνοί είναι με το μέρος τους._Δ.Μ.
