Όταν οι προεπιλεγμένες ρυθμίσεις των κατασκευαστών θεωρούν εξ ορισμού άχρηστο τον οδηγό ενός αυτοκινήτου
Όσο τα αυτοκίνητα (αλλά και πολλές καταναλωτικές συσκευές) γίνονται ολοένα και πιο περίπλοκα, εξασφαλίζοντας συνάμα αυξημένες δυνατότητες στους κατόχους τους, άλλο τόσο οι τελευταίοι αντιμετωπίζονται από τους κατασκευαστές ως ανίκανοι να διαχειριστούν αυτά ακριβώς που τους παρέχονται!
Λογικό, αν κρίνουν από τον εαυτό τους, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορούν να σχεδιάσουν ένα εσωτερικό με εύληπτη εργονομία ή ένα κατανοητό manual. Τα πράγματα, μάλιστα, στον τομέα της εργονομίας γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα τώρα με τα συστήματα infotainment, όπου και η στοιχειώδης πλοήγηση σε αυτά τις περισσότερες φορές δεν απαιτεί μόνο εξοικείωση, αλλά και ενδελεχή μελέτη στο εκατοντάδων σελίδων εγχειρίδιο του συστήματος.
Αν, λοιπόν, κάποτε τα χειριστήρια ενός αυτοκινήτου περιορίζονταν σε δύο μοχλοδιακόπτες γύρω από το τιμόνι και σε τρεις περιστροφικούς διακόπτες για το σύστημα θέρμανσης (το ραδιόφωνο, αν υπήρχε, δεν είχε και αυτό καμιά πολυπλοκότητα), σήμερα ο οδηγός μιας σύγχρονης κατασκευής πρέπει μερικές φορές να διαθέτει την εκπαίδευση και τον multitasking εγκέφαλο ενός πιλότου.
“… το σύστημα infotainment σε αρκετά αυτοκίνητα, θες δε θες, ξεκινάει από την αρχική οθόνη, ενώ η πρώτη σου επιλογή μπορεί να είναι να παρακολουθείς το σύστημα πλοήγησης, το μενού του ραδιοφώνου ή το trip computer. Σαν να κλείνεις την τηλεόραση στο αγαπημένο σου κανάλι και να ξεκινάς τη μέρα σου ντε και καλά με την ΕΡΤ…”
Στο παρελθόν, για να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου, απλώς έβλεπες τις άκρες του αμαξώματος, ενώ η περιφερειακή ορατότητα με τα τεράστια παράθυρα και τις λεπτές κολόνες δεν είχαν και πολλά να κρύψουν. Σήμερα ο οδηγός, που δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί πού τελειώνει το αυτοκίνητο, διαθέτει ένα πλήθος υποστηρικτικών βοηθημάτων στη διαδικασία ενός ελιγμού. Φανταστείτε όμως τι συγκέντρωση πρέπει να έχει κάποιος που παρκάρει, ελέγχοντας την ίδια στιγμή κάμερες και καθρέφτες υπό το διαπεραστικό ήχο των βομβητών των εμπρός και πίσω αισθητήρων, κάτι που μπορεί να εξελίσσεται ταυτόχρονα με μια φάση υστερίας του παιδιού που έχει αργήσει στο σχολείο…
Αυτοί, λοιπόν, οι κατασκευαστές που έχουν δημιουργήσει μια αρκετά πολύπλοκη κατασκευή (και αυτή ακριβώς η πολυπλοκότητα είναι η πραμάτεια που θέλουν να σου πουλήσουν), την ίδια στιγμή δε σε θεωρούν αρκετά ικανό να τη διαχειριστείς. Απόδειξη μια σειρά προεπιλεγμένων ρυθμίσεων που ενεργοποιούνται κάθε φορά που βάζεις μπροστά το αυτοκίνητο, ακυρώνοντας τις τελευταίες σου επιλογές. Πάρτε για παράδειγμα το ως επί το πλείστον εκνευριστικό Start-Stop, το οποίο, ακόμα κι αν το θέτεις εκτός λειτουργίας, είναι εκεί την επόμενη φορά που θα ξεκινήσεις. Το ίδιο συμβαίνει με τη λειτουργία του ESP ή σε πολλές περιπτώσεις και με τα διαθέσιμα προγράμματα οδήγησης. Το πλέον εκνευριστικό έχει να κάνει με τους αισθητήρες στάθμευσης, όπου ακόμα κι αν τους απενεργοποιήσεις, μόλις ένα δίκυκλο περάσει από κοντά σου, ή πλησιάσεις στα διόδια, θα αρχίσουν και πάλι να ουρλιάζουν. Επίσης, το σύστημα infotainment σε αρκετά αυτοκίνητα, θες δε θες, ξεκινάει από την αρχική οθόνη, ενώ η πρώτη σου επιλογή μπορεί να είναι να παρακολουθείς το σύστημα πλοήγησης, το μενού του ραδιοφώνου ή το trip computer. Σαν να κλείνεις την τηλεόραση στο αγαπημένο σου κανάλι και να ξεκινάς τη μέρα σου ντε και καλά με την ΕΡΤ…
Υπάρχει ο εύλογος αντίλογος πως όλα αυτά σχεδιάζονται λαμβάνοντας υπόψη τον μέσο αγοραστή. Σε αυτήν την περίπτωση εκείνο που έχουμε να αντιπροτείνουμε είναι, κάθε φορά που βάζεις μπροστά, η θέση οδήγησης να ρυθμίζεται για έναν οδηγό αναστήματος 1,78…_ Μ. Σ.
