Σε πρώτο πρόσωπο…
Πέρασαν περισσότερα από 20 χρόνια από τότε που συμμετείχαμε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με το “λαχανί” εργοστασιακό Ibiza GTi-16V.
Συμμετοχή της Τεχνοκάρ, με ομάδα που συντόνιζε υποδειγματικά και με πάθος ο Νίκος Παπασταθόπουλος. Επικεφαλής τεχνικός ο Λευτέρης Καλαφατάς και η ομάδα μας γέννημα-θρέμμα Τεχνοκάρ, αλλά και με ωραίους ανθρώπους γύρω μας. Για τα λάστιχα και την ανάρτηση, όπως ο κ. Νίκος Σπέγγος και ο διεθνής πλέον Μπάμπης Κολιγιάννης, χωρίς να υποτιμούμε τη συμμετοχή σημαντικών, όπως ο “μηχανικός” κ. Κώστας Ευαγγελίδης και ο Γιώργος Παπαδόπουλος. Το ’97 ήρθε μαζί μας σε διάφορους σημαντικούς ρόλους, ο Γιώργος Πετρόπουλος, ο PetroRetro 911 και ήταν αυτός η αιτία που ολοκληρώσαμε το Ακρόπολις. Το μοναδικό που τερματίσαμε από τα τέσσερα που συμμετείχαμε. Τρία με τον “Αντωνάκη” (Τώνια Παυλή) και ένα με το Γιώργη. Όλα με αρχηγό τον “Παπ” και τα “Μπρίτζε” του αγαπημένου Στάθη Μόκκα και τις Proflex του κ. Κολιγιάννη που πίστευαν πολύ στη συμμετοχή μας.
Το αυτοκίνητο; Σπαζοκεφαλιά. Σε συνδυασμό με τα προβλήματα αξιοπιστίας και τον κορυφαίο συναγωνισμό όπως εκφράζονταν από τους δις Πρωταθλητές Dim-Στεφανή με την Clio, η άσκηση αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη και από τη συμμετοχή μας με το δεξιοτίμονο Micra το 1990. Βλέπετε στους αγώνες, τα αποτελέσματα διαμορφώνουν και την ιστορία των αυτοκινήτων και τις αναμνήσεις των ανθρώπων.
Ibiza Group Α λοιπόν, η πιο απλά η “λαχανίδα” που μας εξέθεσε και ήταν η έλλειψη ομοιογένειας που σε διέλυε στην προσπάθειά σου να την οδηγήσεις.
Τότε σε ένα τεστ στον Κιθαιρώνα είχα ψιθυρίσει στην Τώνια και στον “Θείο” (ένας ειναι ο θείος) που μοιραζόντουσαν το μπάκετ του συνοδηγού σε διαδικασία μήπως αξιοποιήσουμε το μεράκι και τις γνώσεις του Μπάμπη και του Λευτέρη στην εξέλιξη: “δεν θα το οδηγήσω ποτέ”. Ο βασικός λόγος ότι ο πολύ ισχυρός κινητήρας δούλευε στις 6.500-8.500 και παρά το τέλειο κιβώτιο ήταν αδύνατον να τον δέσεις ως οδηγός με την ανάρτηση και ευρύτερα το πλαίσιο, αλλά και με το μυαλό σου. Το μπροστινό σύστημα χόρευε και σου τραβούσε τα χέρια όπως το Micra που όμως χάρη στα “Καγιάμπα” της “Σίλβια” και στη δουλειά των κομάντο της Nissan έβαζε καλύτερα κάτω την πολύ μικρότερη ιπποδύναμη. Αντίστοιχα μικρό το οφέλιμο εύρος στροφών, αλλά ο Ιάπωνας είχε και το ατού του δε σπάει και δε χαλάει, ενώ διαφορετικό ήταν και το DNA των δυο εταιρειών. Προσθέστε την εμμονή να οδηγήσω με το αριστερό πόδι στο φρένο, όπως ο Βέμπερ και ο Ριους τρομάρα μου και έχετε μια εικόνα του θολού τοπίου και με δική μου ευθύνη.
Στη συνέχεια, όταν αλλάχθηκαν κάποια πράγματα και άλλαξε ο κινητήρας με έναν πιο λειτουργικό δίλιτρο by PetroRetro, σε αγώνες όπως π.χ στο Θερμαϊκού με “Πετρό”, υπήρξαμε ανταγωνιστικοί και μέχρις εκεί.
Όμως είχαμε αλλάξει πολλά πράγματα σε σχέση με την αρχική εξέλιξη των Ισπανών, σε κατεύθυνση ώστε να γίνει το σύνολο πιο φιλικό και αξιοποιήσιμο θυμίζοντας το Sunny μου, μια ήρεμη δύναμη με σταθερή αξία. Ένα γήινο ιδιαίτερα φιλικό σύνολο, τέρας αξιοπιστίας. Μια εξελιγμένη εκδοχή σε δίλιτρη συσκευασία του κόκκινου 205R που απογείωσαν οι Κοκκίνης-Μόκκας με τρόπο για παράδειγμα. Ιστορικά, το Sunny ήταν το Nissan που οδήγησα χειρότερα από όλα, αλλά μας έδωσε με την Τώνια δυο τίτλους και δεν το ξεχωρίζεις από τη μικρή σου ιστορία με έντονο το Ιαπωνικό χρώμα και σφραγίδα “Νίκος Κελεσάκος”.
Δεδομένο πως οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας και είναι το δέσιμο μαζί τους που σου επιτρέπει να εξελιχθείς δημιουργικά και προς κάθε κατεύθυνση. Άλλωστε η δική μου ομαδα, η Νισαν-Νικ.Ι.Θ. εποχής ΣΧ είχε νεκρό το Εγώ και λειτουργούσε για το Εμείς με σημείο αναφοράς τον άνθρωπό μας, εκεί στον ημιόροφο-πατάρι του Πανεπιστημίου της Λ.Αθηνών, Καβάλας τότε. Απλά, ομάδα.
Το Peugeot!
Το 208R2, η εξελιγμένη εκδοχή του 205R, που χάρη στο Σώτο, όλοι μας αγαπήσαμε και θαυμάσαμε.
Ένα ομοιογενές σύνολο που σου επιτρέπει να οδηγήσεις γρήγορα ακόμα και ευκαιριακά. Αυτοκίνητο για τα ανήψια μας, όπως οι πολύ νεότεροι Άκρατος, Αναγνωστάκος και Λευκαδίτης, αλλά και για τον Φινλαμό πρώτο ξάδελφο Χρυσόστομο. Ο Καρέλης, τύπος που μιλάει απταίστως Γαλλικά, αλλά γνωρίζει περίφημα και την Τσέχικη διάλεκτο της Γερμανικής γλώσσας που μιλούν στη Skoda.
Το 208, αυτοκίνητο που αποδείχθηκε ευχάριστο και αποτελεσματικό και στα χέρια του βετεράνου που δεν τη μίσησε αλλά και δεν τη λάτρεψε αυτή την ύπουλη διάταξη που αφορά σε θέση κινητήρα και μετάδοσης. Φιλικό δεν είναι όντας καθαρόαιμο, αλλά με DNA Peugeot με ό,τι αυτό σημαίνει όταν οδηγείς Γάλλο. Είτε το 208 GTi της καθημερινής “ειδικής”, ειτε τα 308-3008 της Τέλειας Διαδρομής. Όπως λοιπόν φοράς τα αυτοκίνητα παραγωγής έτσι και το αγωνιστικό.
Το δικό μας. Της Evolution Motor Car του κ. Κώστα Σπύρου που μοιραστήκαμε με το Σάββα Λευκαδίτη, χάρη στο Γιάννη Άκρατο. Είναι ελαφρύ και δεν το κρύβει και το αξιοποιείς μέσα από μια κατευθυντηκότητα ζηλευτή και σπάνια σήμερα. Θέλει το χρόνο του για να καταλάβεις-θυμηθείς πως ο κινητήρας 1.6 είναι τύπου Ibiza 1.8 χωρίς την έκρηξη του κινητήρα της Seat ψηλά. Πιο γραμμικός και πιο αξιοποιήσιμος αλλά είναι και το μακρύ σχετικά κιβώτιο που επιβάλλουν υπομονή και επιμονή στο κόκκινο. Ανάβουν τα κόκκινα φωτάκια στο όργανο πάνω στην κολόνα του τιμονιού και μόνο τότε, δεν αφήνεις γκάζι, τραβάς τον επιλογέα και τη σχέση τη διαβάζεις στο κεντρικό όργανο. Στο βγάζει το μάτι. Υποδειγματική η λειτουργία των πάντων. Έχει κάνει αγώνες αλλά αν γνωρίσεις τον κ. Σπύρου θα καταλάβεις γιατί είναι πάντα καινούργιο. Σασί σωστά κτισμένο αλλά με φροντίδα και φρέσκα εξαρτήματα, όλα σε χρόνους και τρόπο που καθορίζει η Peugeot Sport. Eδώ, δεν αυτοσχεδιάζεις. Η τέλεια ανάρτηση με ασφάλτινη ρύθμιση σου δίνει φτερά και στο χώμα με τα Michelin να δένουν περίφημα και να τα αξιοποιείς σε κάθε μέτρο της διαδρομής. Γαλλικά racing, όπως στα νιάτα μας, τότε χάρη στο Γιάννη Παπαναγιώτου. Σήμερα χάρη στον Μίλτο Αγγλόπουλο της Aglopoulos Racing με έδρα τη Λάρισα. Άνθρωπος που μιλάει λίγο, δεν είναι της χαιρετούρας, δε μοιράζει χαμόγελα, αλλά όπως σχολιάζει ο φίλος Αντώνης Σταφυλοπάτης: “Ένας από εμάς, Στράτη”. Απλά κύριος όπως ο Αντώνης λοιπόν και όπως όλοι που συναναστραφήκαμε πριν μια εβδομάδα στα Μέγαρα. Αυτός ο τρόπος, η συμπεριφορά εξέλιξε μια παρέα σε ομάδα έστω για 48 ώρες.
Μακάρι να προκύψουν και άλλα R 1-2-3 στους Ελληνικους αγώνες γιατί θα είναι αυτά που θα φέρουν την άνοιξη σε συνδυασμό με τα R5 και τα απαραίτητα πρωτότυπα που οφείλουμε να στηρίξουμε-προβάλλουμε.
Το κορυφαίο; Το δίλιτρο Ibiza; Το κίτρινο; Δεδομένο πως θα έκανε και σήμερα στο χώμ
α μαγικά όπως ο Γιώργος με το Θανάση στην άσφαλτο, αλλά κάντε υπομονή. Του χρόνου στο legend με ΕΛΕΜ!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς._Στρατισίνο63
Υ.Γ. Αναμένοντας το κείμενο του Χρήστου Πλατή “από το μπάκετ” της Πρωταθλήτριας 4Τ-Clio των ΕλΝακ Jr-Βίγκου, που περιποιείται ο μετρ Colin.
Δείτε και αυτά:
