Η Alfa Romeo επιστρέφει ολοκληρωτικά στη Formula 1, «εξοστρακίζοντας» όμως το όνομα-σταθμός που είναι η Sauber, ελπίζοντας για το καλύτερο δυνατό.
Στην επιχειρησιακή ορολογία, η έννοια του ‘rebranding’ αφορά την αλλαγή επωνυμίας, διακριτικών (logo) και, πολλές φορές, φιλοσοφίας μίας εταιρείας, με στόχο την αναζωογόνησή της, ή την ανανέωση του εταιρικού της προφίλ, σε μία προσπάθεια να ανακάμψει από μία περίοδο ύφεσης. Αυτό συνέβη (μερικώς) πέρυσι με τη Sauber, που ήρθε σε συμφωνία με το FCA (ήτοι, τη Ferrari) και εγένετο ‘Alfa Romeo Sauber F1 Team’. Η συγκεκριμένη κίνηση είχε οφέλη τόσο για την ελβετική ομάδα, όσο και για τους Ιταλούς. Η Sauber βρισκόταν σε μία δυσμενή θέση στο τέλος του 2017, αφού χρησιμοποιούσε κινητήρες Ferrari από το 2016 και, αναπόφευκτα, αυτό την καθιστούσε την πιο αργή ομάδα του grid. Παράλληλα, η Scuderia ήθελε να έχει μία ‘Β ομάδα’, μία ομάδα δηλαδή που θα μπορούσε να την ελέγχει, να τη «χρησιμοποιεί» όπως η Red Bull την Toro Rosso.
Σε αυτήν την ‘win-win’ κατάσταση, η Sauber κατάφερε να βρει ξανά τον καλό της εαυτό, τερματίζοντας συχνά στους βαθμούς (χάρη και στην εξαιρετική απόδοση του Charles Leclerc), ενώ η Alfa Romeo γινόταν ξανά κομμάτι της F1, εξασφαλίζοντας στην «αδερφή» Ferrari την επιρροή επί των Ελβετών. Αυτό που συνέβη από φέτος, όμως, είναι ένα βήμα πέρα από την απλή συνεργασία δύο εταιριών. Η Alfa Romeo γίνεται η τέταρτη εργοστασιακή ομάδα του grid, ανεβάζοντας τον σχετικό αριθμό για πρώτη φορά από το 2010, όταν από τότε υπήρχαν τρία εργοστάσια (Mercedes, Ferrari και Renault).
Το θετικό για την ίδια (και για το σπορ, κατ’ επέκταση) είναι πως δεν αλλάζει εγκαταστάσεις και προσωπικό. Το Hinwil παραμένει η έδρα της ομάδας, ο Fred Vasseur ο επικεφαλής της, και ο Simone Resta σε ρόλο άτυπου τεχνικού διευθυντή. Ο κορμός δεν αλλάζει ούτε λίγο, κι αυτό μόνο μπορεί να αποβεί εξαιρετικά σημαντικό για την Alfa Romeo. Με τον Kimi Raikkonen να προσθέτει την εμπειρία στο οδηγικό δίδυμο, τον Antonio Giovinazzi να προσδίδει φρεσκάδα και ζωντάνια, και με το τεχνικό επιτελείο πίσω τους, η ιταλική (πλέον) ομάδα μπορεί να ελπίζει σε ένα ακόμα καλύτερο μέλλον.
Η άλλη πλευρά
Η τάση που θέλει τις μεγάλες, τις πιο ισχυρές ομάδες να «εξουσιάζουν» (και τα εισαγωγικά θα μπορούσαν να λείπουν) έναντι των μικρομεσαίων, είναι ίσως ο μεγαλύτερος εσωτερικός εχθρός της F1. Η Red Bull είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, αφού η Toro Rosso είναι κυριολεκτικά θυγατρική της, όμως τα τελευταία χρόνια, αυτό το φαινόμενο παρατηρείται συνεχώς. Η Ferrari το επιχείρησε από το 2012 με τη Sauber, και πλέον ολοκλήρωσε το πλάνο της. Η Mercedes θέλησε να πράξει το ίδιο με τη Williams, αλλά τελικά στράφηκε στην πιο «εύκολη λεία», τη Racing Point.
Η μετονομασία της ομάδας του Hinwil σε Alfa Romeo, είναι το «κερασάκι στην τούρτα» μίας σειράς κινήσεων του FCA (προς όφελος και της Ferrari, φυσικά), που βρήκε μία ομάδα σε πλήρη ένδεια, έτοιμη να δεχτεί οποιαδήποτε σανίδα σωτηρίας (άλλωστε, λίγο έλειψε να συνεργαστεί με τη Honda), και την έκανε ουσιαστικά δική της.
Με αυτόν τον τρόπο, στερεί από το σπορ ένα θρυλικό όνομα όπως είναι αυτός της Sauber, με ιστορία 27 χρόνων στην F1 και 40 χρόνων συνολικά τους αγώνες. Το όραμα του Peter Sauber για την ομάδα του ήταν να στέκεται περήφανη ανάμεσα στα μεγαθήρια, και το πέτυχε, παρά τις τρικυμίες, την εξαγορά από τη BMW, την κηδεμονία από τη Mercedes και τη Ferrari. Σε αυτό το κλίμα, τουλάχιστον επιστρέφει μετά από 34 χρόνια ένα τεράστιο brand, με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Κι αυτό, μόνο αναβάθμιση μπορεί να θεωρηθεί για το άθλημα.
