Οδηγούμε το Speedcar Xtrem, το χωμάτινο «φορμουλάκι» της ομάδας Speedcar Greece, με αφορμή ένα ακόμα επιτυχημένο trackday που για την περίσταση πραγματοποιήθηκε σήμερα στον Ιππόδρομο Αθηνών, λίγες μέρες πριν ανοίξει και επίσημα η αυλαία της φετινής σεζόν του EKΟ Racing Dirt Games.
Το ΕΚΟ Racing Dirt Games δε χρειάζεται πλέον συστάσεις. Ο έντονος συναγωνισμός, οι «κλειστές» μάχες σε όλες τις κλάσεις και το υψηλού επιπέδου «χωμάτινο» θέαμα αποτελούν μερικά μόνο από τα συστατικά ενός καταξιωμένου σε όλα τα επίπεδα θεσμού που για μία ακόμα φορά δείχνει το δρόμο – τόσο σε οργάνωση όσο και σε ποιότητα συμμετεχόντων. Για όσους παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα, εξίσου γνώριμο είναι και το Speedcar Xtrem, το χωμάτινο «φορμουλάκι» της Speedcar Greece, το οποίο είχαμε τη χαρά και ευκαιρία να οδηγήσουμε στα πλαίσια του προγραμματισμένου trackday που έλαβε χώρα σήμερα στον Ιππόδρομο Αθηνών στο Μαρκόπουλο, εν όψει της επερχόμενης σε ένα μήνα αυλαίας του EKO Racing Games για το 2019 – που πλέον θα περιλαμβάνει έξι αντί για πέντε αγώνες, με τους τρεις εξ αυτών να διεξάγονται σύμφωνα με τους κανονισμούς Rallycross!
Να ‘μαστε λοιπόν μετά από κάμποσο καιρό με κράνος, φόρμα, γάντια και όλα τα απαραίτητα καλούδια για τη «μάχη» σ’ ένα event που για τους «αληθινούς» αγωνιζόμενους αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία τόσο για προπόνηση, όσο και για να «μετρήσουν» τις δυνάμεις τους σε πραγματικές συνθήκες. Για εμάς, σε αντίθεση, δεν επρόκειτο παρά για μία ευκαιρία να… ξεσκουριάσουμε, και αφήνοντας για λίγο την επικαιρότητα και το πληκτρολόγιο, να «γευτούμε» κάτω από ιδανικές συνθήκες φιλοξενίας τις δυνατότητες μιας καθαρόαιμης τετράτροχης κατασκευής που ξέρει τον τρόπο να σε συγκινεί, να σου βάζει… δύσκολα, αλλά εν τέλει να σε αποζημιώνει με κάθε πτυχή της προσωπικότητας της.
Με το καλημέρα, δεν αργήσαμε να βολευτούμε στο φαρδύ μπάκετ του «δικού» μας λευκού Xtrem, που για την περίσταση μάλιστα φορούσε τον 600άρη κινητήρα της Yamaha (λέγε με R6) με απόδοση κοντά στους 130 ίππους, σε συνδυασμό μ’ ένα «μοτοσικλετιστικό» επίσης σειριακό κιβώτιο 6 σχέσεων – χωρίς όπισθεν ασφαλώς. Αυτό που αργήσαμε λίγο να συνηθίσουμε ήταν η πολύ μικρή, σε σχέση με εκείνη ενός πολιτικού αυτοκινήτου, διαδρομή του συμπλέκτη, γεγονός που μοιραία σε αναγκάζει, για να μην «χάσεις» τον κινητήρα, σ’ ένα άχαρο πατινάρισμά του. Τόσο στο απαραίτητο «μπες-βγες» από τα pits, όσο και στις εκκινήσεις. Όμως, με τις ζώνες έξι σημείων να σε βιδώνουν στο κάθισμα, ξεχνάς γρήγορα τις… ντροπές καθώς το βλέμμα εστιάζει, αρχικά πηδάλιο, που ευτυχώς αφήνει τον απαραίτητο αέρα για χέρια και πόδια, και δευτερευόντως στο «σπαρτιάτικο» ταμπλό, στο οποίο δεσπόζει το αναλογικό στροφόμετρο με την ένδειξη «14» πριν το κόκκινο και η ψηφιακή ένδειξη για τη σχέση στο κιβώτιο στην κορυφή του. Και φυσικά στα δεξιά σου, στο «stick» για τη διαδοχή των σχέσεων. Με την πρώτη να «κουμπώνει» σπρώχνοντας τον επιλογέα μπροστά, δεν έχεις παρά να τραβήξεις με περισσή αυτοπεποίθηση το μοχλό προς το μέρος σου για το ανέβασμα, ενώ για τις αδιάφορες στιγμές… αναμονής μέχρι να πάρεις εκκίνηση, αλλά και για το απαραίτητο ζέσταμα του κινητήρα, υπάρχει και η «νεκρά», ακριβώς στη θέση που τη συναντάς στο κιβώτιο μιας μοτοσικλέτας.
Alt+control+delete
Ξεχάστε ό,τι ξέρατε σε σχέση με την άσφαλτο και την οδήγηση με σημάδι στα apex. Το χωμάτινο αυτό «φορμουλάκι», όπως και κάθε αντίστοιχη κατασκευή, είναι από… άλλο πλανήτη, καθώς απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τα συνηθισμένα αυτοκίνητα – αγωνιστικά και μη – με τους εμπρός τροχούς υπό γωνία. Οι λόγοι για αυτό είναι απλοί, όσο συνάμα και ξεκάθαροι: το βάρος στον εμπρός άξονα είναι ελάχιστο, το ίδιο και η πρόσφυση, κάτι που σημαίνει πως για να στρίψει – πόσο μάλλον για να διαγράψει την ιδανική τροχιά – απαιτεί τη συμμετοχή του πίσω μέρους. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής και… ρυθμιστής των πάντων, μιας και το ακριβέστατο και χωρίς υποβοήθηση τιμόνι είναι εκεί απλά και μόνο για τα «ανάποδα» και να ορίζει το «που θες να πας». Αν επιχειρήσεις να το οδηγήσεις με γραμμές, σίγουρα έχεις χάσει το παιχνίδι, καθώς τα «μούτρα» και εν γένει η νευρικότητα, έχουν τον πρώτο λόγο. Και κάπως έτσι, μετά τα πρώτα αναγνωριστικά μέτρα, συνειδητοποιείς πως «όλα τα λεφτά» βρίσκονται στην ουρά της κατασκευής, στους πίσω τροχούς της και στον τρόπο που θα κάνεις το διαφορικό να δουλέψει έτσι όπως πρέπει σε συνδυασμό με την ποσότητα της ροπής με την οποία το τροφοδοτείς (σ.σ.: θυμίζουμε πως η μετάδοση της κίνησης γίνεται με αλυσίδα, κάτι που σημαίνει πως έχεις να κάνεις με ένα 100% μπλοκέ διαφορικό). Αν μη τι άλλο, όλα αυτά απαιτούν συντονισμό, θάρρος αλλά και συνέση συνάμα. Μα, πάνω απ’ όλα, μια χημεία ανάμεσα σε οδηγό και μηχανή που θέλει χρόνο και χιλιόμετρα για να την βρεις ώστε να μπεις για τα καλά στο «πετσί» του Χtrem και στη λογική της προ-τοποθέτησης, αξιοποιώντας παράλληλα μία ανάρτηση που κυριολεκτικά καταπίνει τα πάντα κι έναν κινητήρα με απόκριση ξυράφι.
Μόλις αρχίζεις να μπαίνεις στη διαφορετική αυτή λογική, όλα γίνονται πιο εύκολα. Και σίγουρα, πιο ευχάριστα και διασκεδαστικά. Όχι όμως και κατ’ ανάγκη με ανάλογο αντίκρισμα στο χρονόμετρο, καθώς οι πλαγιολισθήσεις, όσο θεαματικές και απολαυστικές κι αν είναι, κοστίζουν σε «χαμένα» μέτρα και χρόνο. Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι με την πρόσφυση που άλλοτε υπάρχει και άλλοτε… χάνεται, σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή αμεσότητα του πλαισίου, που οριακά υπερβαίνει σε βάρος 300 κιλά, και τον κινητήρα-όνειρο, που καταπίνει σε χρόνο dt ό,τι υπάρχει ανάμεσα στα Κ, συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό δίνοντάς μία αίσθηση ότι βρίσκεται σε διαρκή… πόλεμο. Αυτή άλλωστε είναι η μαγεία του συγκεκριμένου «σχολείου», που στο τέλος της ημέρας σε κάνει να παραμιλάς και να μονολογείς σαν μικρό παιδί στο δρόμο του γυρισμού: «Θέλω κι άλλο»!
Ευχαριστούμε τον Γιάννη Χεκιμιάν, τον άνθρωπο-ορχήστρα της Speedcar Greece, για την ευκαιρία που μας έδωσε να οδηγήσουμε το kartcross της ομάδας του, και φυσικά τους ανθρώπους του περιοδικού, τους δικούς μας ανθρώπους, για την εμπιστοσύνη._Χ.Α.
