… αυτή που λίγο πολύ ανδρώθηκε με το περιοδικό.
Μπορεί οι σημερινές γενιές να βίωσαν τις συνέπειες της κρίσης, όμως την ίδια στιγμή είναι εκείνες οι οποίες είχαν την τύχη να βρεθούν στο μεταίχμιο των αλλαγών που φέρνουν οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις. Το σκεφτόμασταν αυτό με τον Θάνο Ηλιόπουλο, στη διάρκεια της φωτογράφισης του υβριδικού Honda CR-V.
Όταν καθίσεις πίσω από το τιμόνι ενός τέτοιου τετράτροχου, το πρώτο πράγμα που διαπιστώνεις είναι πόσο έχει αλλάξει η αυτοκίνηση σε μόλις μερικά χρόνια, και η επόμενη σκέψη σου ταξιδεύει μπροστά, προσπαθώντας να υποψιαστείς πώς θα διαμορφωθεί ο κόσμος του αυτοκινήτου την επόμενη δεκαετία. Δε γνωρίζουμε αν θα είναι πιο αποστειρωμένος ή περισσότερο συναρπαστικός, όμως αυτή καθαυτήν η μετάβαση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Στις μεγάλες αλλαγές ο κόσμος πολώνεται. Από τη μία, περιχαρακώνονται όσοι δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα, και νιώθουν πιο ασφαλείς με τις παλιές επιλογές τους. Βρίσκουν δε αμέτρητα επιχειρήματα για να τις υπερασπιστούν και να τεκμηριώσουν γιατί όσα έρχονται θα φέρουν την καταστροφή… Είναι σαν τη γάτα που έχει βολευτεί στη φωλιά της και στις μυρωδιές της, και νιώθει αναστατωμένη αν προσπαθήσεις να της την αλλάξεις. Από την άλλη, συναντάμε τους οραματιστές, τους early adopters, εκείνους δηλαδή που θα αφήσουν τη βολή τους προκειμένου να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο, πολλά υποσχόμενο ίσως, αλλά και συνάμα φορτωμένο με τα προβλήματα της παιδικής ηλικίας.
Μήπως όμως η τεχνολογία είχε πάντα κάτι καινούργιο να προσφέρει, και κάθε γενιά, βιώνοντας την εκάστοτε αλλαγή, ένιωθε η περιούσια ενός σύμπαντος που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε συνεχή κίνηση; «Όχι», διαφώνησε ο Θάνος, «γιατί από εδώ κι εμπρός η όποια εξέλιξη θα είναι απλώς σε ένα ψηφιακό περιβάλλον» – και δεν έχει άδικο. Μπορεί να γελάμε με τα χαρακτηριστικά, τη μνήμη ή την υπολογιστική ισχύ του πρώτου μας PC, όμως κατά βάση λίγα έχουν αλλάξει στη φιλοσοφία της χρήσης ενός υπολογιστή. Εξίσου αστεία, είμαστε σίγουροι, θα φαίνονται στις επόμενες γενιές τα σημερινά ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όταν στο μέλλον ο όγκος, το βάρος και το κόστος των μπαταριών θα έχουν συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό, που θα απελευθερωθούν οι δημιουργικές δυνατότητες των μηχανικών και των σχεδιαστών.
Βέβαια, η εξέλιξη της τεχνολογίας δεν παρόπλισε όλα τα παλιότερα επιτεύγματά της, και αυτό εξασφαλίζει στους γηραιότερους μια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Έτσι, παρ’ ότι από το CD περάσαμε στο κατεβασμένο MP3 και μετά στο streaming, βλέπουμε ότι στη σημερινή εποχή υπάρχει ακόμη χώρος για το βινύλιο. Νοσταλγία, μόδα – πείτε το και «χιπστεριά», αλλά, σε πείσμα των καιρών, καταφέρνει να επιβιώνει, όσο υπάρχει μια κρίσιμη μάζα αγοραστών που συντηρεί ένα προϊόν το οποίο χρονολογείται από το 1912!
Το αυτοκίνητο αποτελεί μια πιο ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς η λειτουργία του συμβάλλει καθοριστικά στη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, για αυτό και το μέλλον του θερμικού κινητήρα δεν εξαρτάται μόνο από τις προθέσεις κάποιων ρομαντικών ώστε να διατηρηθεί εν ζωή. Πολύ πιθανό, λοιπόν, στο μέλλον η σημερινή μορφή της αυτοκίνησης να διατηρείται ζωντανή μόνο σε κάποιο τεχνολογικό πάρκο. Εμείς, με τη σειρά μας, το μόνο που έχουμε είναι να ελπίζουμε πως και οι επόμενες γενιές θα γοητεύονται από αυτήν, όπως εμείς θαυμάζουμε μια παροπλισμένη ατμομηχανή, κι ας έχει μείνει εκεί σκουριασμένη, βανδαλισμένη, καλυμμένη από άτεχνα γκράφιτι, που μαρτυρούν την αδιαφορία των πολλών για έναν κόσμο που χάθηκε. Σε κάθε περίπτωση, τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός πως οι δικές μας γενιές θα είναι αυτές που πρόλαβαν εν ζωή τους δεινοσαύρους…_ Μ. Σ.
