top icon
Blog

Είναι ξανά ομάδα: Το χρονικό των αλλαγών στη McLaren

Ο Zak Brown κατάφερε φέτος να στήσει τη McLaren ως εκείνος ήθελε, κι αυτό αναζωογονεί την ομάδα και τη φέρνει ξανά εκεί που της αξίζει.

Το τέλος του 2013 βρίσκει τη McLaren να μπαίνει στην υβριδική εποχή με τη Mercedes, γνωρίζοντας από τον Μάιο εκείνης της χρονιάς πως θα συνεργαστεί με τη Honda από το 2015 και μετά. Σε μία χρονιά που πραγματικά δεν υπήρχαν ιδιαίτερες προσδοκίες, και με τον Fernando Alonso να αναμένεται να επιστρέψει στο Woking, οι Βρετανοί πήραν δύο βάθρα. Αυτά είναι και τα τελευταία της ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η τριετία με τη Honda απεδείχθη καταστροφική. Οι απαιτήσεις της McLaren, που τότε είχε στην ηγεσία της τον Ron Dennis, από την ιαπωνική εταιρεία ήταν μεγάλες: size-zero σχεδιασμός στο πίσω μέρος, πιέσεις από τον Dennis (και τον Alonso) για γρήγορες βελτιώσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα μυριάδες αστοχιών και μία μεμψιμοιρία που γρήγορα από εν οίκω, πέρα στα εν δήμω. Δεν υπήρξε καλό κλίμα από την πρώτη στιγμή, και σε αυτό συνέβαλαν τρεις παράγοντες: η διοίκηση Dennis, οι πιέσεις του Alonso και οι προσδοκίες αναβίωσης της χρυσής πενταετίας 1988-1991.

Κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες εξαλείφθηκε σταδιακά, και πρώτος από όλους, ο Dennis.

Ο Βρετανός βρισκόταν στα ηνία της ομάδας επί 35 συναπτά έτη. Με το όνομά του συνδέθηκαν όλες οι σύγχρονες επιτυχίες της McLaren, με τον Prost, τον Senna, τον Hakkinen και τον Hamilton. Σε αυτόν μπορούν να πιστωθούν -δικαίως- όλες οι κατακτήσεις τη δεκαετία του ’80 ως και το 2008, και αυτό δεν μπορεί να το αφαιρέσει κανείς από τον ίδιο, ούτε να το διαγράψει από την παρακαταθήκη του.

Αλλά, μετά το 2010, ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα για τον ίδιο. Το Δ.Σ., με τον Shaikh Mohammed bin Essa Al Khalifa να πρωτοστατεί, ήθελε την αποπομπή του Dennis, την οποία πέτυχε το 2016, πρώτα με την άδεια στην οποία τον ανάγκασαν, και μετά με την εξαγορά των μετοχών του, για να μπορέσουν να τον καθαιρέσουν κι επισήμως από την θέση τους και να τον εξοστρακίσουν όσο το συντομότερο δυνατό. Όσο άχαρο κι αν ήταν όλο αυτό, ήταν αναγκαίο, και η έλευση του Zak Brown ήταν αναγκαιότητα.

Ο δεύτερος παράγοντας που οδήγησε εν πολλοίς στη σταδιακή παρακμή της ομάδας από το ’15 κι έπειτα, ο Fernando Alonso, αποχώρησε πέρυσι, και μαζί του έφυγε και το στάτους του superstar μέσα στην ομάδα. Η παρουσία ενός οδηγού γνωστού για τις απαιτήσεις του και για τον εγωισμού του που υπερβαίνει ακόμα και το φροϊδικό «υπερεγώ», έδρασε αρνητικά σε έναν οργανισμό που βαλλόταν από παντού, είχε ισχυρούς τριγμούς στο εσωτερικό του, και ήταν η «χαριστική βολή», κάθε χρόνο. Η εθελούσια απόσυρσή του από την F1, ήταν το μεγαλύτερο δώρο για την ομάδα, όπως είχαν έρθει πια τα πράγματα.

Ο τρίτος παράγοντας συνδέεται απόλυτα με τους άλλους δύο και εξαλείφθηκε μαζί τους. Οι απαιτήσεις που υπήρχαν για την επιτυχία «εδώ και τώρα» έγιναν παρελθόν, αρχικά με την αποπομπή Dennis, και οριστικά με την αποχώρηση Alonso.

Το 2019 σηματοδοτεί την πρώτη χρονιά που η McLaren δεν έχει στις τάξεις της κάποιον επιτελικό ή οδηγό από την σεζόν-ορόσημο του 2015. Είναι η πρώτη αγωνιστική περίοδος στην οποία η McLaren είναι ομάδα υπογραφής Brown.

Η θέση που έλαβε αρχικά ο Brown το 2016 ήταν αυτή του διευθύνοντος συμβούλου στο McLaren Technology Group, κι αυτό σήμαινε πως δεν είχε δικαίωμα να διαμορφώσει όπως ήθελε το πρόγραμμα της Formula 1. Όταν τον Απρίλιο του 2018 έγινε CEO της McLaren Racing, στο πλαίσιο της απλοποίησης της οργανωσιακής δομής του Group, είχε πλέον ξεκάθαρο ρόλο, και είχε τη δυνατότητα να στήσει την ομάδα ως αυτός επιθυμούσε.

Απέπεμψε τον Eric Boullier, φέρνοντας σε πρώτη φάση τον Gil de Ferran στην θέση του αγωνιστικού διευθυντή, κι έπειτα τον Andreas Seidl, τον αποδεδειγμένα επιτυχημένο διευθυντή της Porsche Motorsport, για να «τρέξει» τη McLaren στην F1, έχοντας αναλάβει εδώ και 2,5 μήνες τα καθήκοντά του.

Επέλεξε τον Carlos Sainz για την θέση του Alonso, και ανέβασε τον Lando Norris στην F1, αποφασίζοντας (ορθά, ίσως) να μην ανανεώσει τη συνεργασία με τον Stoffel Vandoorne. 

Έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη στη Renault, την νέα της προμηθεύτρια κινητήρων, παρά το ιδιαίτερο 2018 που είδε τη McLaren να βελτιώνεται, αλλά όχι αισθητά, κάνοντας πολλούς να μιλάνε για λάθος απόφαση.

Ο Zak Brown προχώρησε σε τομές, αποδεικνύοντας πως μπορεί να παίξει έξυπνα τα χαρτιά του, κάνοντας τις σωστές κινήσεις – παρά την αρχική του εμμονή να κρατήσει τον Alonso πάση θυσία στην ομάδα, ανεξαρτήτως του αγωνιστικού κόστους.

Η McLaren του σήμερα, η κυρίαρχος του midfield, η ομάδα των 52 βαθμών (τόσους δε συνέλεξε όλη τη σεζόν του 2016 και του 2017) είναι κατά βάση δημιούργημα του Αμερικανού επιχειρηματία και executive. 

Με τους σωστούς ανθρώπους, στις σωστές θέσεις, και αυτή τη νοοτροπία της υπομονής και της μεθοδικότητας, το Woking δεν έχει ταβάνι.

Το επόμενο σημαντικό ορόσημο θα είναι η σεζόν του 2021, όταν θα έχουν λήξει τα συμβόλαια των οδηγών της, και θα κληθεί να αντιμετωπίσει κατά μέτωπον και τη νέα εποχή του σπορ. Αλλά, στην τωρινή της μορφή, η McLaren μοιάζει ικανή για πρώτη φορά μετά από μία δεκαετία να κάνει τα σωστά βήματα._Δ.Μ.

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ