Πολύ πριν από τις ταινίες Avengers, X-Men και άλλες σύγχρονες επιστημονικής φαντασίας, βλέπαμε το «2001 Η Οδύσσεια του Διαστήματος» και, φυσικά, τον Εξωγήινο Ε.Τ. Ιπτάμενα ομιλούντα αυτοκίνητα προοιωνίζονταν μια εποχή που μπορεί να μην έχει ξημερώσει ακριβώς όπως στα έργα, κανείς όμως δεν μπορεί να πει πως πλην του κινητήρα εσωτερικής καύσης κάτι έμεινε στάσιμο.
Mε τον Μιχάλη Σταυρόπουλο γνωριστήκαμε το 1996. Διευθυντής Σύνταξης τότε στο Auto Motor und Sport εκείνος, επί των αγγελιών ή περιστασιακά υπεύθυνη κάποιου ρεπορτάζ εγώ (σ.σ.: συγγνώμη για το πρώτο ενικό). Η πρώτη τετ-α-τετ συνεργασία μας ήρθε στο υπόγειο πάρκινγκ του περιοδικού, όταν ο πάντα ανήσυχος Μ.Σ. θέλησε ένα «μοντέλο» -το χέρι του για την ακρίβεια- για να στήσει μια φωτογράφιση όπου ένα δάχτυλο θα εστίαζε σε ένα παρμπρίζ, στο οποίο, αργότερα, με μοντάζ, θα έβαζε κάποια γραφικά για να αναπαραστήσει την εικονική πραγματικότητα του αυτοκινήτου του μέλλοντος. Μισή ώρα διήρκεσε η φωτογράφιση, το χέρι έπαθε αγκύλωση έπειτα από τόσα λεπτά ακινησίας στις 90 μοίρες, πριν… ο καλλιτέχνης ξεστομίσει «ωχ, το πάμε άλλη μία γιατί δεν είχα βάλει φιλμ στη μηχανή;»…
Δύο και κάτι δεκαετίες αργότερα, τα καρουλάκια των φιλμ αποτελούν μακρινό παρελθόν, ίσως και άγνωστη έννοια για τους σημερινούς εικοσάρηδες, ενώ αυτό που τότε φάνταζε ταινία επιστημονικής φαντασίας, σήμερα είναι απτή πραγματικότητα χάρη στα Head Up Display, στους ψηφιακούς πίνακες οργάνων και στις τεράστιες οθόνες πολυμέσων με ανάλυση χιλιάδων pixel. Αναρωτιόμαστε καμιά φορά αν ένας αρχιμηχανικός εργοστασίου μπορεί να πληρώνεται καλύτερα από έναν ειδικό της πληροφορικής. Το σίγουρο πάντως είναι πως ο δεύτερος είναι αυτός που κινεί τα νήματα πλέον, οπότε τίποτα δε θα μας ξαφνιάσει.
Έχουμε πια εισέλθει για τα καλά στην εποχή της αλληλεπίδρασης ανθρώπου-υπολογιστή, κάτι που σημαίνει ότι όποιος «σχεδιάσει» την καλύτερη μεταξύ τους συνεννόηση θα είναι σαν να έχει καταφέρει να φτιάξει ένα turbo που, δουλεύοντας στα 6,5 bar σε 1.400άρη κινητήρα, δε σπάει-δε χαλάει. Στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να φανταστούμε την εικόνα αν η αυτοκινητοβιομηχανία υλοποιήσει όσα υπόσχεται. Ειδικότερα όσον αφορά την αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή, το ζητούμενο είναι σε κάθε νέα γενιά αυτοκινήτου να διατίθενται λειτουργίες που να μπορούν να γίνουν άμεσα κατανοητές από οποιονδήποτε χρήστη, ασχέτως της εξοικείωσής του με την τεχνολογία.
Έτσι, οι τάσεις που φαίνεται πως θα βρουν πιο άμεσα εφαρμογή στην καθημερινότητα του οδηγού κατά πάσα πιθανότητα είναι:
Steer & Brake-by-wire
Η μετάβαση στην ηλεκτρική διαχείριση του συστήματος διεύθυνσης και των φρένων αποτελεί το «κλειδί» για τη λειτουργία των προηγμένων συστημάτων υποβοήθησης οδηγού (advanced driver assistance systems – ADAS) και ανοίγει το δρόμο για πλήρη αυτόνομη οδήγηση. Η σταδιακή εισαγωγή μιας τέτοιας τεχνολογίας είναι σημαντική για τη μείωση, επίσης σταδιακά, της συμμετοχής του οδηγού στη διαδικασία οδήγησης.
Φωνητικός έλεγχος
Σύμφωνα με έρευνες, ο φωνητικός έλεγχος θα γίνει η δεύτερη πιο διαδεδομένη διασύνδεση έως το 2022, με προβλέψεις ότι σχετικές λειτουργίες θα συμπεριληφθούν στο 80% των λειτουργικών συστημάτων των αυτοκινήτων, από 48% το 2016, χωρίς σε αυτό το ποσοστό να συμπεριλαμβάνονται οι φωνητικοί βοηθοί που ήδη διαθέτει η συντριπτική πλειονότητα των smartphones, τα οποία μπορούν να συνδέονται στα αυτοκίνητα.
Απτικές εντολές και χειρονομίες πολυδιεργασίας
Πριν η αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή φτάσει στο επίπεδο της καθαρά προσωπικής σχέσης, όπως στην ταινία Her του 2013, όπου ο Χόακιμ Φίνιξ αναπτύσσει δεσμό με μια γυναικεία φωνή που στην πραγματικότητα προέρχεται από ένα λειτουργικό σύστημα υπολογιστή, αυτό που θα εξελιχθεί περαιτέρω είναι ο τρόπος επαφής μας και καταχώρισης εντολών από τα συστήματα πολυμέσων, καθώς, ναι μεν είμαστε εξοικειωμένοι με τις οθόνες αφής, ωστόσο στην πράξη η απόσπαση της προσοχής ώστε να δούμε πού να ακουμπήσουμε τα δάχτυλά μας στην επιφάνεια μιας οθόνης ευθύνεται για πολλά ατυχήματα. Έτσι, στη… μόδα φαίνεται πως θα επιστρέψουν κάποιοι διακόπτες, αλλά κυρίως τα αυτοκίνητα θα ενσωματώνουν ραντάρ που θα αναγνωρίζουν κινήσεις των χεριών μας στον αέρα, και θα τις «μεταφράζουν» σε εντολές προς τα συστήματα πολυμέσων. Ήδη εργοστάσια όπως η BMW ή η VW έχουν προχωρήσει και προς αυτήν την κατεύθυνση, ωστόσο ακόμη η χρήση αυτής της τεχνολογίας παραμένει περιορισμένη.
Οθόνες και κάμερες
Η κεντρική οθόνη πολυμέσων, που μέχρι πρόσφατα πρόβαλλε βασικές λειτουργίες, πολύ σύντομα «ξεχείλωσε», έχοντας φτάσει μέχρι και στις 48(!) ίντσες διαγωνίου, στο πειραματικό Byton M-Byte, που αντιπροσωπεύει σίγουρα ακόμα ένα βήμα προς την αυτονομία. Από εκεί και πέρα, ακόμα και οι εξωτερικές 360ο κάμερες πλέον, αντί να εντυπωσιάζουν, αποτελούν απλώς ένα βοήθημα στην κίνηση ή στο παρκάρισμα, και το τελευταίο που κατάφερε να μας ιντριγκάρει ήταν οι κάμερες στο εσωτερικό των εμπρός θυρών του Audi e-tron, που προσομοιάζουν τους εξωτερικούς καθρέφτες. Το «νέο» της υπόθεσης είναι κάπως πιο Οργουελικό, και σύντομα θα βρει εφαρμογή σε πλήθος οχημάτων. Πρόκειται πλέον για κάμερες στραμμένες στους επιβάτες (σ.σ.: η Tesla ήδη διαθέτει την τεχνολογία), ικανές για βιομετρική ταυτοποίησή τους -στην περίπτωση αυτοκινήτων που χρησιμοποιούνται από υπηρεσίες sharing-, οι οποίες επιπλέον «σαρώνουν» τον οδηγό για σημάδια κόπωσης. Όταν πια η αυτόνομη οδήγηση είναι πραγματικά αυτόνομη, όλη αυτή η τεχνολογία θα δίνει στον υπολογιστή τον έλεγχο του αυτοκινήτου σε περίπτωση που, για παράδειγμα, ο οδηγός αποκοιμηθεί στο τιμόνι…
Ψηφιακός Βοηθός
Προφανώς και από τη στιγμή που όλα τα παραπάνω εξελίσσονται για να κάνουν τη ζωή μας στο αυτοκίνητο ευκολότερη, από την… εξίσωση δε θα μπορούσε να λείπει και ο προσωπικός μας βοηθός. Το εγχείρημα έχει τις βάσεις του στο Βοηθό της Google, στην Alexa της Amazon και στη Siri της Apple που συνοδεύουν από χρόνια τα κινητά μας, ενώ πολύ πιο πρόσφατα αντίστοιχες υπηρεσίες ενσωματώθηκαν και σε αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής, και συγκεκριμένα σε BMW και Mercedes. Όσο όμως η τεχνολογία εξελίσσεται, αυτό που θα μας… συνοδεύει στο αυτοκίνητο, σύμφωνα με τους ειδικούς, δε θα είναι απλώς μια φωνή που θα καταχωρίζει κάποιες συγκεκριμένες εντολές μας προς εκτέλεση, άλλα ένας εικονικός συνεπιβάτης, ικανός να αναγνωρίσει ή -χειρότερα- να μανιπιουλάρει τα συναισθήματά μας.
Φανταστείτε, χρησιμοποιώντας τον ψηφιακό βοηθό σας (σ.σ.: φωνητικά, απτικά, μέσω χειρονομιών, λίγη σημασία έχει) για να σχεδιάσετε μια διαδρομή, το αυτοκίνητο να «επιλέξει» μια μουσική λίστα που, περνώντας από συγκεκριμένα σημεία, να σας ξυπνάει συγκεκριμένα αισθήματα. Όπως αυτό της πείνας, περνώντας έξω από ένα εστιατόριο. Λέμε τώρα…_ Ε. Ξ.
