Οι φήμες που θέλουν τον Lewis Hamilton στη Ferrari ακούγονται από πέρυσι ακόμη. Το πόσο ευσταθούν ίσως να το μάθουμε μήνες μετά από τώρα. Το ζήτημα είναι ότι αυτή τη στιγμή μοιάζει πιθανό να συμβεί, και πρέπει να συμβεί
Είναι 1995, κι ο Lewis Hamilton είναι ένα παιδί από οικογένεια της μεσαίας τάξης της Αγγλίας, που προσπαθεί να κάνει το όνειρό του με λιγοστά μεν, αρκετά δε μέσα. Ο Ron Dennis, ο πιο εμβληματικός ηγέτης βρετανικής ομάδας στη Formula 1, πίστεψε σε αυτό το παιδί, ένα παιδί της μειονότητας.
Ο Hamilton συνδέει το όνομά του πρώτα με τη McLaren και μετά με τη Mercedes, κι έκτοτε έχουν περάσει 24 χρόνια.
Μοιάζει βλασφημία ακόμα και η σκέψη της μετάβασης στην «αιώνια αντίπαλο» Ferrari.
Για τον Lewis Hamilton, όμως, αυτό δεν ήταν και ούτε θα γίνει πρόβλημα.
Το 2021 είναι «λευκό χαρτί», σε κάθε τομέα. Η Formula 1 θα αλλάξει δραστικά την εικόνα της, τη φιλοσοφία της, θα θέσει όρια για να σταματήσει την ανεξέλεγκτη άνοδο των ολίγων εις βάρος των πολλών. Θα αναδιαρθρώσει τις δομές της, θα δώσει κίνητρα σε αυτούς που βρίσκονται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής κάθε Δεκέμβρη.
Και σε αυτό κλίμα αλλαγής, στο άγνωστο που οδεύει το σπορ συνολικά, τρεις οδηγοί, οι τρεις πιο προβεβλημένοι, μένουν χωρίς συμβόλαιο. Ένας εξ αυτών, κι ο Hamilton.
Το συμβόλαιό του με τη Mercedes λήγει με το τέλος του 2020, και η απόφασή του για το τι θα επιλέξει να κάνει μετά θα παρθεί μήνες πριν απ’ αυτό. Αλλά, μέχρι τότε, κι ο ίδιος ακόμα αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά:
«Μ’αρέσει εδώ που βρίσκομαι, οπότε προφανώς δεν θα είναι γρήγορη η απόφαση να πάω κάπου αλλού, αλλά πιστεύω πως θα είναι σώφρων από μέρους μου να δω τι θα κάνω στο τελευταίο στάδιο της καριέρας μου.»
Ο ίδιος μίλησε για το μέλλον ώρες μετά από ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα της Gazzetta dello Sport, που ανέφερε πως ο ίδιος μετέβη δις στο Μαρανέλο για να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Ferrari, John Elkann, και να δειπνήσει με τον αντιπρόεδρο Piero Ferrari.
Και πριν καν φτάσει η συζήτηση στο αν ο ίδιος θέλει ή όχι να φύγει από τη Mercedes, θα πρέπει πρώτα να καταστεί σαφές πόσο σημαντικό είναι για τον ίδιο τον Hamilton το τι θα κάνει μετά το 2020 ο Toto Wolff:
«Ξέρω πως ο Toto [Wolff] εξετάζει τις επιλογές του για το μέλλον και μόνο εκείνος ξέρει τι είναι το καλύτερο για τον ίδιο και την οικογένειά του. Οπότε, περιμένω να δω τι θα κάνει.»
Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Hamilton που θέλει να δει τι θα κάνει ο επικεφαλής της ομάδας του για να αποφασίσει κι εκείνος τι σκοπεύει να κάνει με το μέλλον του.
Η συμμετοχή της Mercedes στο πρωτάθλημα του 2021 ως εργοστασιακή ομάδα τίθεται συνεχώς εν αμφιβόλω, ενώ κι ο ίδιος ο Wolff έχει στα χέρια του μία πρόταση από τη Formula 1 και τη FIA για την θέση του CEO του σπορ μετά το 2020, όταν και αναμένεται να αποχωρήσει ο Chase Carey.
Επομένως, για τον Hamilton, το σημαντικότερο είναι να γνωρίζει πως, αν αποφασίσει να μείνει στο Brackley, θα έχει την ίδια ομάδα που έχει και σήμερα, που γνωρίζει ότι μπορεί να του φέρει νίκες, τίτλους, που μπορούν να σπάσουν κάθε ρεκόρ μαζί. Χρειάζεται αυτό το εχέγγυο, κι όσο δεν το έχει, τόσο θα σκέφτεται το ενδεχόμενο να «αυτομολήσει» στη Scuderia.
Αλλά, γιατί στη Ferrari; Γιατί όχι σε μία ομάδα που έχει καλύτερη πορεία, ή καλύτερες δομές, όπως είναι η Red Bull, ή ακόμα και η McLaren;
Γιατί γνωρίζει πως στη Ferrari θα μπορέσει να στήσει μία ομάδα γύρω του, όπως έκανε κι ο Schumacher, και θα απογειώσει την υστεροφημία του.
Οι δύο τελευταίοι πρωταθλητές που πήγαν στη Ferrari για να μπορέσουν να φέρουν έναν ακόμα τίτλο στο Μαρανέλο, είναι σαφές πως δεν το έκαναν με τους όρους τους.
Ο Fernando Alonso προερχόταν από μία σειρά ιδιαίτερων σεζόν, πηγαίνοντας στη McLaren για να ηττηθεί από τον Hamilton, προτού γυρίσει στη Renault, για να γίνει μέρος ακόμη ενός σκανδάλου σε διάστημα δύο ετών. Ο Ισπανός είχε πολλά «μπαγκάζια» μαζί του στον δρόμο προς το Μαρανέλο, και αυτό επηρέασε απόλυτα τη σχέση του με την ομάδα ως και το τέλος της συνεργασίας τους το 2014.
Ο Sebastian Vettel μετέβη στη Scuderia έχοντας συνηθίσει σε ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο διοίκησης κι οργάνωσης, όντας μέρος μίας εκ των πλέον καλοκουρδισμένων ομάδων στην ιστορία της Formula 1, ενώ είχε υποστεί και την ήττα από τον άπειρο τότε Daniel Ricciardo. Το 2014 πρακτικά άλλαξε τον Γερμανό σε βαθμό που τελικά θα τον στοίχειωνε μέχρι και σήμερα, όταν κι έζησε ένα ιδιότυπο deja vu με τον Charles Leclerc.
Ο Hamilton, όμως, θα προέρχεται από χρονιές-ρεκόρ, και το 2020 φαίνεται πως θα είναι μία επανάληψη του 2019 (spoiler alert). Είναι αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος οδηγός της Formula 1 αυτή τη στιγμή, ένας recordman που αναδιαμορφώνει το σπορ σε αρκετά επίπεδα για να μπαίνει στη συζήτηση για τους τοπ οδηγούς όλων των εποχών (σ.σ. δεν έχει αξία αυτή η συζήτηση, αλλά γίνεται, και όταν γίνεται, το όνομά του δεν αναφέρεται τυχαία).
Εφόσον αποφασίσει να βάλει την υπογραφή του κάτω από το σήμα της Ferrari, θα το έχει κάνει με τους δικούς του όρους, κι ενδεχομένως να μπορέσει να δομήσει έναν πυρήνα ανθρώπων που θα του ταιριάζουν, που θα έχει επιλέξει, κατά το παράδειγμα που έθεσε ο Schumacher το 1995, όταν κι εκείνος προερχόταν από πρωταθληματικές χρονιές.
Η μεγάλη ένσταση που θα μπορούσε να προβάλει κανείς σε αυτό είναι η ηλικία του Βρετανού. Όντας ήδη 35 ετών, τα παραγωγικά του χρόνια ενδεχομένως να μην ξεπερνούν τα τρία. Επομένως, γιατί η Ferrari να του δώσει τα κλειδιά για μία εκ βαθέων αναδόμηση της ομάδας, αν είναι να μείνει σε αυτήν μόνο για δύο χρόνια; Γιατί οφείλει να δώσει την ευκαιρία στον καλύτερο οδηγό της γενιάς του να πάρει το μέγιστο από τον εαυτό του, όσο ακόμα βρίσκεται στο ‘prime’ του.
Σε αυτήν την απόφαση, παράγοντας θα είναι και η υστεροφημία του Hamilton, εφόσον πετύχει με τη Ferrari. Δεν τίθεται καν ζήτημα για το αν ο Βρετανός ενδιαφέρεται απόλυτα για την εικόνα που θα έχουν οι επόμενες γενιές για τον ίδιο. Και γνωρίζει πολύ καλά πως η επιτυχία με τη Scuderia ανεβάζει έναν οδηγό σε άλλα ύψη στην ιστορία του σπορ. Κάθε πρωταθλητής της είναι και θρύλος του αθλήματος, και αν ο ίδιος μπορεί να γίνει η νεότερη, διαφορετική αλλά με τον ίδιο αντίκτυπο εκδοχή του Schumacher, θα το κάνει και θα το παλέψει μέχρι τέλους.
Αλλά, όλο αυτό είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, ένα τεράστιο ρίσκο. Η Scuderia είναι μία ομάδα σε πραγματική παρακμή, και το αγωνιστικό είναι το λιγότερο από τα προβλήματά της. Πάσχει οργανωσιακά, στερείται προσωπικοτήτων και δομών, αποτελείται κατά βάση από νέους ανθρώπους αλλά οι κεφαλές της είναι γηρασμένοι, παρωχημένοι μάνατζερς βγαλμένοι από την Ferrari του ’90. Δεν υπάρχει καμία φιλοσοφία, υπάρχει μία ψευδαίσθηση αυτής.
Όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την Mercedes της υβριδικής εποχής, που είναι μία ομάδα σύγχρονη, με ευέλικτες δομές κι σταθερούς, σαφείς κι απαράβατους κανόνες, που γνωρίζει πώς να αντιδράσει σε κάθε περίσταση. Ωστόσο, το μέλλον της είναι αβέβαιο. Το μέλλον του διευθυντή-ενορχηστρωτή της είναι αβέβαιο.
Έπειτα, εφόσον πάρει την απόφαση, θα το κάνει λελογισμένα. Θα γνωρίζει που πηγαίνει, θα γνωρίζει πως ο Leclerc είναι ένας δυνατός αντίπαλος, ένας ταλαντούχος νέος που μαθαίνει όλο και περισσότερα αγώνα με τον αγώνα, και μπορεί μέχρι το τέλος του 2020 να είναι ακόμα καλύτερος, με μεγαλύτερο έρεισμα μέσα στην ομάδα. Δεν θα έχει κανένα άλλοθι. Δεν πάει ανυποψίαστος, όπως ίσως ο Alonso πήγε στη McLaren το 2007.
Προς ώρας, πάντως, μία μετακίνηση στη Ferrari μοιάζει μία σωστή, αν και μεγάλες δόσεις ρίσκου, κίνηση – από τη σκοπιά του Hamilton, προφανώς. Το ποσοστό να πετύχει είναι άγνωστο, άλλο τόσο άγνωστο είναι και το ενδεχόμενο να γίνει «κάτοικος» Μαρανέλο.
Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, και ήδη έχει πάρει μία τολμηρή απόφαση στην καριέρα του. Αν κάνει ακόμα ένα βήμα προς το άγνωστο, μπορεί και έχει το ταλέντο και τις ικανότητες να κάνει κι αυτήν την απόφαση να αποδειχθεί σωστή._Δ.Μ.
