Το φρέσκο χιόνι στο δρόμο είναι μαγικό. Παίζεις μαζί του όπως τα μικρά παιδιά στο βουνό. Αρκεί βέβαια να διαβάζεις καλά τις αποχρώσεις του λευκού, που όταν γκριζάρει θέλει προσοχή.
Ο πάγος δεν παίζεται. Σε σκοτώνει, όπως και όπου σε πετύχει. Άλλωστε, για αυτό οι άνθρωποι πρέπει να είμαστε ζεστοί και μονοιασμένοι, ώστε να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στη γλίτσα, προστατεύοντας και τα παιδιά μας.
Οι νέοι είναι αυστηροί. Οι νέοι απαιτούν συνέπεια και σοβαρότητα, και δε θυμώνουν και τους περνάει, όπως συμβαίνει με εμάς. Οι νέοι απλώς προσπερνάνε και σε διαγράφουν. Ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους αρχικά συνδέεται με την αγωγή τους, αλλά η συνέχεια είναι σκληρή. Αν τους απογοητεύσεις, πάει, τελείωσε.
Παρατηρώ ως θεατής (παρά τη διάθεση εμπλοκής) το θέατρο σκιών, όπως εξελίσσεται η διοίκηση-συντονισμός των ελληνικών αγώνων. Πρόκειται για μάχη εξουσίας εκτός λογικής. Εμείς οι μεγαλύτεροι, αντί να αποσυρθούμε στηρίζοντας διακριτικά τους μαχητές, θυμόμαστε πόσα έχουμε προσφέρει -τρομάρα μας- και επιμένουμε να έχουμε άποψη για τα τεκταινόμενα. Ισχυρότερο άλλοθι η απουσία των νέων. Με δική μας όμως ευθύνη, και είναι γεγονός πως αυτό το άτυπο σύστημα του παραλόγου με αμοιβή τα 50 ευρώ αποζημίωση, δε θέλει τον έντιμο νέο με το καθαρό μυαλό. Άλλωστε, και ώριμοι με άποψη που πλησιάζουν, το βάζουν στα πόδια… Ανεβάζουν τροχούς και απογειώνονται. Από την άλλη, απαξιώνουμε, ή στην καλύτερη αμφισβητούμε ακόμα και όσους ρισκάρουν και την υγεία τους και μένουν, πολεμούν και συμμετέχουν δημιουργικά.
Μάλιστα, την πληρώνουν την παρουσία τους με πολύ κόπο, αλλά και με χρήμα, όπως π.χ. η κ. Φωτεινή Ψαρράκου, ή με χρόνο και πολύ κόπο, όπως ο Νίκος Πλέσσας. Αναφέρομαι στον Ν.Π., που τον γνωρίζω από την άτυχη περίοδο της συμμετοχής μου στην τότε ΕΠΑ-ΕΘΕΑ, όπως λεγόταν. Αν ο Γιάννης Μεσημέρης ήταν ο πλέον έντιμος της αντίστοιχης επιτροπής του Αλέξανδρου Μανιατόπουλου, ο Νίκος ήταν ό,τι καλύτερο για εμάς, ισότιμο μέλος σε αποφάσεις, έχοντας καλά δουλεμένη άποψη για ό,τι γνώριζε. Όσο τακτ λείπει από την πεντακάθαρη εικόνα του, τόσο διαθέτει η συμπεριφορά του, καθώς ήταν διακριτικός σε ό,τι δε γνώριζε σε βάθος. Άλλωστε, ο Νίκος με δίδαξε τρόπο και συμπεριφορά, και ας μην το γνωρίζει, όταν έχασα το μέτρο και επέκρινα χωρίς ήθος συνεργάτη του, εργάτη του χώρου, και μακάρι στη ζωή να συναντούσαμε και άλλους Νίκους αντίστοιχου επιπέδου. Με πίστη και αρχές και με τη διαφωνία να λειτουργεί δημιουργικά και χωρίς εμμονές. Σήμερα, με τον συναθλητή μας Άγγελο Ζήβα, μαζί μας και στο «Γίνε» και στο Safetrack, και με τον νεότερό μας Γιώργη Πολυζώη, που έχει τη δική του άποψη και δεν τη κρύβει, και ας του στοιχίζει, έχουν την τιμή να συντονίζουν το ΔΣ της ΟΜΑΕ, που απαρτίζεται από εξαιρετικούς. Μια παρέα εννέα έντιμων – στελέχη με καθαρή εντολή να οδηγήσουν την Ομοσπονδία σε εκλογές.
Το τοπίο είναι θολό, και θα το καθαρίσει μια διαδικασία για σεμινάριο. Με Σωματεία-εκλέκτορες και στελέχη-υποψηφίους που έχουν τα προσόντα να συμμετέχουν ακολουθώντας το γράμμα του αθλητικού νόμου, με το άρθρο 3 να μας ταιριάζει, μετά και τη σοφή παρέμβαση του Μάριου Ηλιόπουλου. Έγινε η αρχή και, σε συνδυασμό με την εγγραφή της ΟΜΑΕ ως μέλους της FIA (όνειρο είναι, μη με ξυπνάτε), όσοι πιστοί οφείλουν να αναλογιστούν την ευθύνη και να ανταποκριθούν σεμνά και με ήθος μέσα από το δημιουργικό, το κλασάτο στυλ που λείπει. Να πεθάνει το υφάκι, να πάει στα σκουπίδια η νοοτροπία όπως κατάπτυστα εκδηλώθηκε στην περίπου αποχαιρετιστήρια επιστολή της έκπτωτης διοίκησης, και να σταματήσει η αυτοδικία που προσβάλλει.
Στη σύγχρονη εποχή ξεπερνιούνται συμπεριφορές τύπου «δοξάστε με», όπως η έκρηξη της Πασαλή στα social. Με επιτυχημένη διεθνή καριέρα, δυστυχώς, αρνείται να αντιληφθεί την εθνική πραγματικότητα.
Σε αυτοκαταστροφικό ρυθμό και ο έκπτωτος Πρόεδρος με το «καλημέρα» της θητείας του, αρνούμενος να διαχειριστεί συναισθήματα αταίριαστα σε ηγέτη. Ένας αγνώριστος Μιχελακάκης, σε σχέση με τον Δημήτρη που γνώρισα το ’81 και με τον οποίο αργότερα συνεργάστηκα.
Δικαίωμα του καθενός, αφού οι νόμοι το επιτρέπουν, να εκτεθεί σε εκλογές και να διεκδικήσει καρέκλα σε ΔΣ και παραπέρα. Απαίτηση όμως των τρίτων, όσων με απαιτητική ευαισθησία, να υποστηριχθούν οι άριστοι στο χώρο και ευρύτερα στη ζωή, με την ηλικία να μην αποτελεί σημείο αναφοράς. Σημαντική η πορεία του καθενός. Ίσως μάλιστα είναι λεπτομέρεια και η δύναμη της όποιας πλειοψηφίας όταν στο «οβάλ τραπέζι» καθίσουν άνθρωποι, κυρίες και κύριοι υψηλού επιπέδου. Άνθρωποι του χώρου που δε συμβιβάζονται και, όπως και εμείς, θεωρούν προσβλητικό το «με ποιον είσαι»; Ούτε προδίδει σοβαρότητα το «ποιους γουστάρεις;». Ομάδα απαιτείται. Άνθρωποι υψηλού επιπέδου με κοινό στόχο την αναβάθμιση με όραμα και στρατηγική. Κάποιοι, ελάχιστοι, το κάνουν στα Σωματεία τους, άλλοι στη δουλειά τους, ορισμένοι ευρύτερα στην κοινωνία.
Αυτονόητο, λοιπόν, ότι είμαστε με τους Ελληνικούς Αγώνες Αυτοκινήτου – όντας και περήφανο μέλος του ΑΣΜΑ. Σωματείο-οικογένεια που υπενθυμίζει τα ιερά και όσια του χώρου. Συνδεδεμένα με την ΕΛΠΑ, που μας άνοιξε τα μάτια και μας επέτρεψε να λεγόμαστε διεθνείς, με σεβασμό σε πολύ υψηλά επίπεδα. Σε βαρομετρικά-όνειρο. Τι δεν μπορείς να καταλάβεις;_ «Στρατισίνο»
